Το Αρρηφόριο ήταν ένα τετράγωνο κτίσμα στο βορειοδυτικό μέρος της Ακρόπολης. Ήταν ο τόπος κατοικίας των δύο Αρρηφόρων, δύο κοριτσιών ηλικίας 7-11 ετών, που επιλέγονταν κάθε χρόνο για να υφάνουν τον Πέπλο της Αθηνάς με τον οποίο κάλυπταν το ξόανο της θεάς κατά τη γιορτή των Παναθηναίων. Επίσης κατά τη διάρκεια των Αρρηφορίων κουβαλούσαν τα Ιερά Σκεύη (άρρητα-φέρειν)[1].

Μορφολογία

Σύμφωνα με τις ανασκαφές, μπορούμε να διακρίνουμε τρεις διαφορετικές οικοδομικές φάσεις. Η πρώτη ανάγεται πιθανότατα στους χρόνους του Πεισίστρατου καθώς το τμήμα του κλασικού βόρειου τείχους της Ακρόπολης στο οποίο εφάπτεται έχει χαμηλότερη ευθυντηρία. Στην δεύτερη φάση του διακρίνεται μεγάλη βιασύνη κατά την κατασκευή καθώς αυτή έγινε αμέσως μετά τους Περσικούς Πολέμους. Η τελική τρίτη φάση βασίστηκε στην ολική διαμόρφωση του εδάφους της βόρειας πλευράς, σε συνδυασμό με την κατασκευή του Ερεχθείου και κατά συνέπεια το κτήριο θεμελιώθηκε κατά 3 μέτρα ψηλότερα από το προηγούμενο.[2] Το Αρρηφόριον ήταν κατασκευασμένο από πωρόλιθο και είχε τέσσερις πλευρές με μήκος 12,5 μέτρα η κάθε μία. Στην νότια πλευρά όπου και η κεντρική είσοδος, υπήρχε κιονοστοιχία με δύο ή τέσσερις [3]Δωρικούς κίονες. Στα δυτικά, υπήρχε μία τειχισμένη αυλή όπου οι Αρρηφόρες έπαιζαν και ονομαζόταν Σφαιρίστρα των Αρρηφόρων[4] . Πολύ σημαντικό ρόλο στο κτήριο αλλά και στις γιορτές τις οποίες εξυπηρετούσε, ήταν η σκαλισμένη στην βόρεια πλαγιά της Ακρόπολης κλίμακα η οποία συνέδεε το Αρρηφόριο με την πόλη. Από αυτήν την κλίμακα γινόταν η "Κάθοδος των Αρρηφόρων" κατά τα Αρρηφόρια

Σημερινή Κατάσταση

Το κτήριο εντοπίστηκε το 1886 από τους Georg Kawerau και Παναγιώτη Καββαδία αλλά αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό αρχαιολόγο Wilhelm Dörpfeld το 1920. Σώζονται μόνο τα θεμέλια των τριών φάσεων τα οποία λόγω της έκθεσής τους από την περίοδο της ανασκαφής διαβρώθηκαν σημαντικά. Για τον λόγο αυτό αποφασίστηκε η πλήρης κατάχωση των ευρημάτων ώστε να προστατευθούν. Αυτό πραγματοποιήθηκε το 2006 από την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως και σήμερα τα ίχνη του κτηρίου αυτού δεν είναι ορατά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Αρχαιολογία της Πόλεως των Αθηνών
• Το Αρρηφόριον από την ΥΣΜΑ
• N. Κοντράρου-Ρασσιά (27/07/2006). Θάβεται για να σωθεί. Τέχνες. Ελευθεροτυπία (ανακτήθηκε 30/05/2009 )

Παραπομπές

1. ↑ παρθένοι δύο τοῦ ναοῦ τῆς Πολιάδος οἰκοῦσιν οὐ πόῤῥω, καλοῦσι δὲ Ἀθηναῖοι σφᾶς ἀῤῥηφόρους· αὗται χρόνον μέν τινα δίαιταν ἔχουσι παρὰ τῇ θεῷ, παραγενομένης δὲ τῆς ἑορτῆς δρῶσιν ἐν νυκτὶ τοιάδε. ἀναθεῖσαί σφισιν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἃ ἡ τῆς Ἀθηνᾶς ἱέρεια δίδωσι φέρειν, οὔτε ἡ διδοῦσα ὁποῖόν τι δίδωσιν εἰδυῖα οὔτε ταῖς φερούσαις ἐπισταμέναις—ἔστι δὲ περίβολος ἐν τῇ πόλει τῆς καλουμένης ἐν Κήποις Ἀφροδίτης οὐ πόῤῥω καὶ δι᾽ αὐτοῦ κάθοδος ὑπόγαιος αὐτομάτη—, ταύτῃ κατίασιν αἱ παρθένοι. κάτω μὲν δὴ τὰ φερόμενα λείπουσιν, λαβοῦσαι δὲ ἄλλο τι κομίζουσιν ἐγκεκαλυμμένον· καὶ τὰς μὲν ἀφιᾶσιν ἤδη τὸ ἐντεῦθεν, ἑτέρας δὲ ἐς τὴν ἀκρόπολιν παρθένους ἄγουσιν ἀντ᾽ αὐτῶν. Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, Α 27,3
2. ↑ Πρακτικά 5ης Διεθνούς Συνάντησης για την Αποκατάσταση των Μνημείων της Ακροπόλεως. Αθήνα 2002, σελ.365-372
3. ↑ Richard Economakis: Acropolis Restauration. London 1994, S. 43
4. ↑ Πλούταρχος, Vitae decem oratorum. Ισοκράτης 839Α.