.
Ετυμολογία
αβάτευτος < α- στερητ. + βατεύω + -τος
Επίθετο
αβάτευτος, -η, -ο
(κυρίως για ζώα, μεταφορικά όμως και για ανθρώπους) που δεν τον έχουν βατέψει, που δεν έχει ζευγαρώσει
Το νταβραμπά! Ήρθε να μας βάλει στη θεογνωσία. Δεν κοιτάζει τις δικές τους παραλυσίες που δεν αφήνουν μήτε δαμάλα αβάτευτη, μόνο έρχεται να μας ανοίξει τάχα το δρόμο που πάει στον παράδεισο (Γαλάτεια Καζαντζάκη, "Οι λεπροί")
Συνώνυμα
αγάμητος
παρθένος
Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την Creative Commons Attribution/Share-Alike License· μπορεί να ισχύουν και πρόσθετοι όροι. Δείτε τους Όρους Χρήσης για λεπτομέρειες.
