.
Βασίλειον της Ελλάδος ήταν η επίσημη ονομασία της Ελλάδος με την οποία και αναγνωρίσθηκε ως ανεξάρτητο κράτος σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου 1830. Με το όνομα αυτό παρέμεινε καθ΄ όλο το διάστημα της νεότερης ιστορίας που το πολίτευμα της χώρας ήταν Βασιλευομένη Δημοκρατία από το 1830-1832 μέχρι το 1974 (με εξαίρεση κάποιες χρονικές περιόδους στις αρχές του 20ου αιώνα).
Συγκεκριμένα, ως Βασίλειον της Ελλάδος ονομάζονταν επίσημα το ελληνικό κράτος πριν ακόμα την άφιξη του Όθωνα το 1832. Τα εδάφη του νέου αυτού κράτους υπήρξαν οι απελευθερωμένες περιοχές από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά την Επανάσταση του 1821 και την μετέπειτα παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων (Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας και Ρωσίας). Η βασιλεία καταλύθηκε το 1924. Επίσης, το χρονικό διάστημα από το 1935 όταν επανήλθε η βασιλεία ως το 1974 όποτε και αντικαταστάθηκε οριστικά από αβασίλευτη Δημοκρατία, η χώρα ονομαζόταν και πάλι επίσημα Βασίλειον της Ελλάδος.
Σημειώνεται ότι τον τίτλο "Βασιλεύς της Ελλάδος" έφερε μόνο ο Όθωνας, ενώ οι επόμενοι έφεραν τον τίτλο "Βασιλεύς των Ελλήνων".
Οίκος Βίτελσμπαχ (1832-1862)
Οι Έλληνες είχαν ξεσηκωθεί ενάντια στην Oθωμανική Aυτοκρατορία το 1821, που οδήγησε σε μια προσπάθεια που διάρκεσε μέχρι το 1829. Η Ελλάδα από το 1828 ήταν κάτω από την ηγεσία του Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά μετά από τη δολοφονία του το 1831 η χώρα οδηγήθηκε σε εμφύλιο πόλεμο. Σε αυτή τη φάση, οι μεγάλες δυνάμεις παρενέβησαν και αποφάσισαν να κάνουν την Ελλάδα βασίλειο. Στη διάσκεψη του Λονδίνου 1832, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία (οι μεγάλες δυνάμεις τότε) πρόσφεραν τον ελληνικό θρόνο στο 17 χρονών βαυαρικό πρίγκιπα Όθωνα του οίκου Βίτελσμπαχ της Βαυαρίας, ο οποίος έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας. Ο Όθωνας ήταν ανήλικος όταν έφθασε στην Ελλάδα και έτσι το Συμβούλιο των αντιβασιλέων που κυβερνήθηκαν στο όνομά του μέχρι 1835. Το 1835, ο Όθωνας άρχισε μια περίοδο απόλυτης μοναρχίας στην οποία επέλεξε έναν σύμβουλο (συνήθως βαυαρό) για να χρησιμεύσει ως ο Πρόεδρος του Συμβουλίου του κράτους. Κατά περιόδους, ο ίδιος ήταν το κύριος σύμβουλός του.
Επανάσταση της 3 Σεπτεμβρίου 1843
Κύριο άρθρο: Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου
Από το 1843, η δημόσια δυσαρέσκεια για τον Όθωνα και τη " Βαυαροκρατία" έχοντας φτάσει σε σημείο αιχμής, παράλληλα ο λαός άρχιζε να προβάλλει τις απαιτήσεις για ένα σύνταγμα. Αρχικά ο Όθωνας αρνήθηκε να παραχωρήσει σύνταγμα, αλλά μόλις αποσύρθηκαν τα γερμανικά στρατεύματα από το βασίλειο, ένα στρατιωτικό χτύπημα προωθήθηκε. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, το πεζικό, που οδηγήθηκε από το συνταγματάρχη Δημήτριο Καλλέργη και το σεβαστό επαναστάτη καπετάνιο Ιωάννη Μακρυγιάννη συγκεντρώθηκε στο τετράγωνο μπροστά από το παλάτι στην Αθήνα. Οι επαναστάτες αρνήθηκαν να διασκορπιστούν έως ότου συμφωνήσει να χορηγήσει ο βασιλιάς ένα σύνταγμα, το οποίο θα απαιτούσε να υπάρχουν Έλληνες στο συμβούλιο, να συγκαλέσει μια μόνιμη εθνική συνέλευση, και ότι ο Όθωνας να ευχαριστήσει προσωπικά τους ηγέτες της έγερσης. Ο βασιλιάς Όθωνας τότε πιεσμένος συμφώνησε με τις απαιτήσεις του πλήθους.
Οίκος των Γκλύξμπουργκ (1863-1974)
Αφότου καθαιρέθηκε ο βασιλιάς το 1862, ο δεκαεπτάχρονος πρίγκιπας Γουλιέλμος της Δανίας εκλέχτηκε στο θρόνο ως συνταγματικός μονάρχης, γνωστός ως Γεώργιος Α’. Βασίλεψε για 50 έτη, και κατά την διάρκεια της βασιλείας του επέκτεινε τα σύνορα της Ελλάδας (με την στέψη του, η Μεγάλη Βρετανία παραχώρησε τα Επτάνησα στην Ελλάδα), ενώ η Ελλάδα παρουσίασε οικονομική πρόοδο καθώς και της αποδοχής της ιδέας ότι η κυβέρνηση έπρεπε να διευθυνθεί από τον ηγέτη του συμβαλλόμενου κόμματος που έλαβε τις περισσότερες ψήφους στην προηγούμενη εκλογή, όχι οποιονδήποτε υπουργό που ήταν ευνοημένος από το βασιλιά. Εντούτοις, ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ ήταν πολιτικά ενεργός. Δολοφονήθηκε το 1913 στην Θεσσαλονίκη, η οποία είχε κατακτηθεί πρόσφατα από την Ελλάδα ως αποτέλεσμα της νίκης της βαλκανικής ένωσης (της οποίας η Ελλάδα ήταν ένα μέρος) στον πρώτο βαλκανικό πόλεμο.
Το βασιλιά Γεώργιο Α’ διαδέχθηκε ο γιος του, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’, ο οποίος είχε διακριθεί ως στρατιωτικός αρχηγός στις προσπάθειες της Ελλάδας να επεκτείνει το έδαφος της. Εκπαιδεύτηκε στη Γερμανία, και παντρεύτηκε την Σοφία τη κόρη του Κάιζερ. Ο Κωνσταντίνος θεωρήθηκε ως φιλογερμανικός, σε αντίθεση με τον Ελευθέριο Βενιζέλο ο οποίος υποστήριζε την Αντάντ. Περαιτέρω για να υποστηρίξει την άποψη του έκανε προσπάθειες να κρατήσει την Ελλάδα ουδέτερη στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Οι δυνάμεις της Αντάντ υποστήριξαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο και μετά από μια περίοδο, γνωστή ως εθνικό σχίσμα, όπου οι χωριστές κυβερνήσεις καθιερώθηκαν στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα μπήκε στην Αντάντ και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’ αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπέρ του γιου του, του Αλέξανδρου το 1917. Η Ελλάδα ανταμείφθηκε για την υποστήριξή της στον πόλεμο με εδάφη στη Μικρά Ασία συμπεριλαμβανομένου την Σμύρνη. Ο βασιλιάς Αλέξανδρος πέθανε το 1920 από ένα δάγκωμα πιθήκου και ο πατέρας του επέστρεψε ως βασιλιάς. Μετά από τον καταστρεπτικό ελληνο-τουρκικό πόλεμο (1919-1922), ο βασιλιάς Κωνσταντίνος καθαιρέθηκε πάλι και πέθανε εξόριστος στη Σικελία. Το βασιλιά Κωνσταντίνο διαδέχθηκε τώρα ο μεγαλύτερος του γιος, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’, ο οποίος άφησε τη χώρα το 1924 όταν δηλώθηκε η Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία. Το 1935 ένα στρατιωτικό χτύπημα που ηγήθηκε από τον στρατηγό Γεώργιο Κονδύλη κατάργησε τη Δημοκρατία, και οργάνωσε ένα δημοψήφισμα που ενέκρινε την αποκατάσταση της μοναρχίας. Ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ επέστρεψε στη χώρα, όπου στη συνέχεια υποστήριξε το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα το 1941, διέφυγε με την κυβέρνηση στην Αίγυπτο. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1946 και βασίλεψε μέχρι το θάνατό του το 1947. Τον βασιλιά Γεώργιο διαδέχθηκε ο μικρός αδελφός του, βασιλιάς Παύλος που βασίλεψε από το 1947 μέχρι το θάνατό του το 1964. Ο γιος του, βασιλιάς Κωνσταντίνος Β’ ήταν βασιλιάς έως ότου εξορίστηκε μετά από ένα αποτυχημένο αντίθετο χτύπημα ενάντια στη στρατιωτική χούντα τον Δεκέμβριο του 1967. Η χούντα διόρισε έναν παράνομο αντιβασιλέα αντί του βασιλιά και οργάνωσε τελικά ένα προσεκτικά ελεγχόμενο δημοψήφισμα το 1973, το οποίο οδήγησε στην παράνομη κατάργηση της μοναρχίας. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος έγινε ο νέος Πρόεδρος της Ελλάδας την 1η Ιουνίου 1973. Η κυριαρχία της στρατιωτικής χούντας τελειώνει αποτελεσματικά το επόμενο έτος αλλά ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β’ δεν αποκαταστάθηκε στο θρόνο. Το θέμα αποκατάστασής του τέθηκε σε ένα άλλο δημοψήφισμα τον Δεκέμβριο του 1974, όπου 69% των Ελλήνων ψήφισε για την τελική κατάργηση της μοναρχίας.
Βασιλείς
Βασιλεύς της Ελλάδος
* Όθων - 6 Φεβρουαρίου 1833 - 23 Οκτωβρίου 1862
Βασιλείς των Ελλήνων
* Γεώργιος Α΄ - 18 Μαρτίου 1863 - 5 (π.η.)/18 Μαρτίου 1913
* Κωνσταντίνος Α΄ - 5/18 Μαρτίου 1913 - 30 Μαΐου/11 Ιουνίου 1917 και 22 Νοεμβρίου 1920 - 14/27 Σεπτεμβρίου 1922
* Αλέξανδρος Α΄ - 30 Μαΐου/11 Ιουνίου 1917 - 12/25 Οκτωβρίου 1920
* Γεώργιος Β΄- 14/27 Σεπτεμβρίου 1922 - 24 Μαρτίου 1924, 3 Νοεμβρίου 1935 - 23 Μαΐου 1941 και 27 Σεπτεμβρίου 1946 - 1 Απριλίου 1947
* Παύλος Α΄- 1 Απριλίου 1947 - 6 Μαρτίου 1964
* Κωνσταντίνος Β΄ - 6 Μαρτίου 1964 - 1 Ιουνίου 1973
2. ↑ ΦΕΚ A 146/1941. Εθνικό Τυπογραφείο (1941-04-29) (ανακτήθηκε 2011-01-08 )
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
