Μάχη της Ακράτας

Η Μάχη της Ακράτας (6 – 8 Ιανουαρίου 1823) ήταν σημαντική πολεμική σύγκρουση της Επανάστασης του 1821 με νικηφόρα έκβαση για τους Έλληνες.

Τα προηγηθέντα της μάχης

Μάχη της Ακράτας
Ελληνική Επανάσταση του 1821
Χρονολογία	6 – 8 Ιανουαρίου 1823
Τόπος	Ακράτα
Έκβαση	Νίκη των Ελλήνων
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Ασημάκης Ζαΐμης, Σωτήρης Χαραλάμπης, Νικόλαος Πετιμεζάς Νικόλαος Σολιώτης, Σωτήριος Θεοχαρόπουλος, Ανδρέας Λόντος, και άλλοι οπλαρχηγοί. Δελή Αχμέτ
Δυνάμεις
3.500
Απώλειες
2.500

Μετά την κατάληψη του Ναυπλίου από τους Έλληνες, οι 4.500 Τούρκοι της Κορίνθου που σώθηκαν από την καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη, μαστιζόμενοι από την πείνα και τις αρρώστιες, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την πόλη και να καταφύγουν στην Πάτρα. Έτσι λοιπόν στις 4 Ιανουαρίου του 1823 περίπου 1.000 από αυτούς επιβιβάζονται σε καράβια, ενώ οι υπόλοιποι 3.500 ξεκινούν πεζή πορεία, πιστεύοντας ότι οι Έλληνες δεν θα τους εμποδίσουν να φτάσουν στον προορισμό τους. Την επόμενη μέρα φτάνουν έξω από την Ακράτα, στη θέση «Καλύβια» όπου και στρατοπεδεύουν.
Η εξέλιξη των γεγονότων

Στην ίδια περιοχή βρίσκονται τα στρατεύματα των Καλαβρυτινών οπλαρχηγών Σωτήρη Χαραλάμπη και Νικολάου Πετιμεζά που όμως εξαιτίας μιας διαμάχης είναι έτοιμοι να συγκρουστούν μεταξύ τους. Τους δύο αντιπάλους καταφέρνει να συμφιλιώσει ο Ασημάκης Ζαΐμης που φτάνει εσπευσμένα εκεί μαζί με τους οπλαρχηγούς Νικόλαο Σολιώτη και Σωτήριο Θεοχαρόπουλο, και παράλληλα τους ενημερώνει για την παρουσία των Τούρκων. Ενωμένοι πλέον οι Έλληνες και έχοντας αντιληφθεί τον κίνδυνο από την παρουσία των Τούρκων στην περιοχή αποφασίζουν να ανακόψουν την πορεία τους καταλαμβάνοντας τα γύρω υψώματα καθώς και ένα μικρό αμυντικό τείχος κοντά στις όχθες του ποταμού Κράθη. Στις 6 Ιανουαρίου 1823 οι Τούρκοι υπό τις διαταγές του Δελή Αχμέτ επιχειρούν προέλαση αλλά αποκρούονται και οπισθοχωρούν στην θέση «Χάνι» της Ακράτας. Την ίδια τύχη έχουν και οι επόμενες επιθέσεις των Τούρκων. Στις 8 Ιανουαρίου 1823 φτάνουν στην περιοχή οι οπλαρχηγοί Ανδρέας Ζαΐμης, Ανδρέας Λόντος, και Οδυσσέας Ανδρούτσος με τους άνδρες τους, και χτυπούν τους Τούρκους από τα νώτα. Μετά από ένα περίπου μήνα, έχοντας καθηλωθεί στην συγκεκριμένη θέση και με τεράστιες απώλειες τόσο από τη μάχη όσο και από την πείνα, οι Τούρκοι αποφασίζουν να διαπραγματευτούν την παράδοσή τους. Τελικά στις 10 Φεβρουαρίου 1823 και ενώ είναι έτοιμοι να συνθηκολογήσουν, ένας μικρός στόλος 15 πλοίων υπό τον Γιουσούφ Πασά καταφέρνει να φτάσει στη δυσπρόσιτη ακτή, και μετά από σφοδρό κανονιοβολισμό των Ελληνικών θέσεων να παραλάβει όσους Τούρκους είχαν επιζήσει και να τους μεταφέρει στην Πάτρα.
Τα αποτελέσματα της μάχης

Από τους 3.500 Τούρκους που έφυγαν από την Κόρινθο, κατάφεραν να φτάσουν στην Πάτρα λιγότεροι από 1.000, όσοι δηλαδή σώθηκαν από τον Γουσούφ πασά.
Πηγές

Γ. Γερβίνου, Ιστορία της Επαναστάσεως και Αναγεννήσεως της Ελλάδος, Αθήνα 1864, Τόμος Α΄, σελ. 387 - 389.
Σπ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, Λονδίνο 1860, Τόμος Α΄, σελ. 2 – 4.
Κ. Δεληγιάννη, Απομνημονεύματα, Τόμος Β΄, σελ. 114.a

Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια

Εγκυκλοπαίδεια Ιστορίας

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License