.
Η κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη του 1915 ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Ελλάδας σε μια εποχή έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων. Είχε προηγηθεί η παραίτηση του Ελευθερίου Βενιζέλου από την πρωθυπουργία εξαιτίας διαφωνίας του με τον Κωνσταντίνο Α΄ για θέματα εξωτερικής πολιτικής αλλά και η απροθυμία του Αλέξανδρου Ζαΐμη να αναλάβει να σχηματίσει κυβέρνηση χωρίς την στήριξη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Ο Βασιλιάς ύστερα απ' αυτή την τροπή πρότεινε στον Στέφανο Σκουλούδη τον σχηματισμό κυβέρνησης, ο οποίος με τη σειρά του υπέδειξε τον Δημήτριο Γούναρη, ο οποίος και αποδέχθηκε την πρόταση.
Σύνθεση
Η κυβέρνηση Γούναρη ορκίστηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1915 και αποτελούταν από τους:
* Δημήτριο Γούναρη, πρωθυπουργό και υπουργό στρατιωτικών
* Γεώργιο Ζωγράφο, υπουργό εξωτερικών
* Παναγιώτη Τσαλδάρη, υπουργό δικαιοσύνης
* Νικόλαο Τριανταφυλλάκο, υπουργό εσωτερικών
* Χαράλαμπο Βοζίκη, υπουργό εκκλησιαστικών και δημοσίας εκπαίδευσης
* Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, υπουργό οικονομικών
* Αθανάσιο Ευταξία, υπουργό εθνικής οικονομίας
* Γεώργιο Μπαλτατζή, υπουργό συγκοινωνίας
* Νικόλαο Στράτο, υπουργό ναυτικών
Στις 5 Ιουλίου 1915 ο Γεώργιος Ζωγράφος υπέβαλε την παραίτησή του ύστερα από διαφωνία του με τον Γούναρη σχετικά με τον χρόνο παραμονής της κυβέρνησης στην εξουσία. Το υπουργείο εξωτερικών ανέλαβε ο ίδιος ο Δημήτριος Γούναρης.
Κυβερνητικό έργο
Η κυβέρνηση Γούναρη από την αρχή της θητείας της ξεκαθάρισε την θέση της όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, η οποία ήταν αντίθετη από εκείνη του κόμματος των Φιλελευθέρων. Την ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα ήρθε να επιδεινώσει μια επιστολή του Βενιζέλου, με την οποία ζητούσε από τον υπουργό εξωτερικών Ζωγράφο την έκδοση διορθωτικού κυβερνητικού ανακοινωθέντος εξαιτίας διαφόρων υπαινιγμών που θεώρησε οτι υπήρχαν σε κυβερνητική ανακοίνωση της 14ης Μαρτίου. Ο Ζωγράφος παρέπεμψε τον Βενιζέλο σε επιστολή του Γούναρη που ο ίδιος του είχε αποστείλει την ίδια μέρα. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν ικανοποιήθηκε και ζήτησε την παρέμβαση του Βασιλιά, ο οποίος απλώς διαβίβασε την επιστολή του στον Γούναρη. Έτσι ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανακοίνωσε την αποχωρησή του από την ενεργό πολιτική, την οποία όμως αναίρεσε τον Μάιο του 1915.
Στο θέμα της εξωτερικής πολιτικής η κυβέρνηση Γούναρη επιχείρησε άνοιγμα προς την Αντάντ, η οποία όμως αντιμετώπισε την Ελλάδα επιφυλακτικά θέτοντας ως πρώτη πρωτεραιότητα τον προσεταιρισμό της Βουλγαρίας, αψηφώντας τις ελληνικές επιδιώξεις.
Το κύριο έργο της κυβέρνησης ήταν η διενέργεια εκλογών έτσι ώστε να σχηματισθεί κυβέρνηση που θα είχε την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι εκλογές με βασιλικό διάταγμα ορίστηκαν για τις 31 Μαΐου. Παράλληλα ο Γούναρης ίδρυσε το κόμμα των Εθνικοφρόνων, το οποίο φιλοδοξούσε να συγκεντρώσει την αντιβενιζελική μερίδα. Στις εκλογές το κόμμα των Φιλελευθέρων πέτυχε ευρεία εκλογική νίκη λαμβάνοντας 185 έδρες έναντι 95 που έλαβε το κόμμα του Γούναρη.
Ο Δημήτριος Γούναρης όμως δεν υπέβαλε την παραίτησή του επικαλούμενος την κατάσταση της υγείας του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄, ο οποίος στις 4 Ιουλίου ανέβαλε για ένα μήνα τις εργασίες της νέας βουλής βάση συνταγματικού δικαιώματος. Αυτή η κίνηση προκάλεσε την έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης αλλα και του υπουργού εξωτερικών Ζωγράφου, ο οποίος παραιτήθηκε. Σε όλη αυτή την κατάσταση προστέθηκε και μια διακοίνωση της Αντάντ με την οποία υποσχόταν οτι θα παραχωρούσε στην Βουλγαρία την Καβάλα σε περίπτωση που τασσόταν υπερ της.
Υπ' αυτές τις συνθήκες ο Βασιλιάς κάλεσε τον Βενιζέλο στα ανάκτορα την 4η Αυγούστου 1915 και του έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, την οποία και απεδέχθη.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
