.
Την ονομασία Κοινό Γενικό Στρατηγείο Ανταρτών έφερε το στρατηγείο των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων στη διάρκεια της τριπλής γερμανο-ιταλο-βουλγαρικής κατοχής της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Νύχτα Ιμίων - Μέρος Δεύτερο
Το στρατηγείο αυτό δημιουργήθηκε με την παρέμβαση των Άγγλων στρατιωτικών της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής, συνδέσμων, του συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής (ΣΜΑ), Έντυ Μάγιερς και Κρίστοφερ Γουντχάουζ όπου και συνομολογήθηκε από τους αρχηγούς των μεγαλυτέρων τότε αντιστασιακών οργανώσεων ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ, στο Σύμφωνο των Εθνικών Ομάδων, κατά τη μικτή σύσκεψη του Λιασκόβου, στις 5 Ιουλίου του 1943.
Η αρχική πρόταση του Μάγιερς ήταν η δημιουργία ενός "Ενωμένου Γενικού Στρατηγείου Ανταρτών" που συμφωνούσε και ο ΕΛΑΣ υπό την εποπτεία του ΣΜΑ αλλά όχι με ίση εκπροσώπηση όλων των οργανώσεων αφού διέφεραν αριθμητικά, ισχυριζόμενος ότι αυτό αντικατόπτριζε και την ευρύτερη απήχηση στον ελληνικό λαό. Τελικά αποφασίστηκε στο στρατηγείο αυτό, "Κοινό" αντί "Ενωμένο", ο ΕΛΑΣ να εκπροσωπείται με τριπλή αντιπροσωπεία, που εν προκειμένω θα ήταν το τριμελές Γενικό Στρατηγείο του, και από ένα εκπρόσωπο η βρετανική στρατιωτική αποστολή και οι άλλες οργανώσεις διατηρώντας όλες την αυτοτέλειά τους.
Το Κοινό Γενικό Στρατηγείο Ανταρτών ξεκίνησε τις εργασίες του στις 18 Ιουλίου του 1943 έχοντας έδρα το Περτούλι Τρικάλων. Στις πρώτες συζητήσεις που ακολούθησαν συμφωνήθηκε και από τις τρεις μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις να ενταχθούν στο κοινό στρατηγείο και όλες οι άλλες μικρότερες οργανώσεις που δρούσαν στην Ελλάδα, όπως επίσης την οργάνωση νέων αντιστασιακών μονάδων καθώς και τον καθορισμό συγκεκριμένων περιοχών δράσης αυτών, καταλήγοντας στο ότι τη διοίκηση των ανταρτικών ομάδων θα ασκούσαν πλέον αξιωματικοί του ελληνικού στρατού.
Δυστυχώς όμως όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια οι εγωισμοί, οι καχυποψίες, οι επιμέρους σκοπιμότητες και επιδιώξεις που βάρυναν από τα πολιτικά πάθη των αρχηγών των αντιστασιακών οργανώσεων δεν άφησαν περιθώρια για μια ενιαία και δυναμική αντίσταση κατά του κατακτητή όπως ονειρεύονταν όχι μόνο το ΣΜΑ αλλά και το γενικότερο σύνολο των Ελλήνων. Ενδεικτικό της καχυποψίας εκείνης ήταν ότι τόσο ο Ναπολέων Ζέρβας όσο και ο Δημήτριος Ψαρρός συμμετείχαν στις εργασίες του Στρατηγείου αυτού μόνο μία φορά αναθέτοντας στην συνέχεια την εκπροσώπησή τους σε στελέχη των ομάδων τους. Αυτό είχε ως τελική συνέπεια πολύ γρήγορα το Κοινό Στρατηγείο να το κυριαρχήσει το στρατηγείο του ΕΛΑΣ με ότι επακόλουθα σήμαινε αυτό σε βάρος των άλλων οργανώσεων.
Πηγές
Ευστ. Γεωργόπουλος "Εμφύλιος Πόλεμος - το πρώτο αίμα 1942-1944", περιοδικό "Στρατιωτική Ιστορία" Εκδ, Περισκόπιο Αθήνα 2010, σελ.36-37.
"Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.Β΄ (συμπλήρωμα)
Βιβλιογραφία
Κρίστοφερ Γουντχάουζ "Το Μήλο της έριδος" Εκδ. Εξάντας Αθήναι 1976.
Κ. Πυρομάγλου "Ο Δούρειος Ίππος: Η εθνική και πολιτική κρίσις κατά την Κατοχή", Εκδ. Δωδώνη Αθήνα 1978.
Έντμοντ Μάγιερς "Η Ελληνική περιπλοκή", Εκδ. Περισκόπιο, Αθήνα 2005.
Ανδ. Γερολυμάτος "Κόκκινη Ακρόπολη - Μαύρος τρόμος, Από την Αντίσταση στον Εμφύλιο 1943-1949" Εκδόσεις Κοχλίας Αθήνα, 2005.
Ιάσ. Χανδρινός "Εθνική Αντίσταση 1941-1944 - Η αληθινή ιστορία του ελληνικού αντάρτικου", Εκδ. Περισκόπιο Αθήνα 2007.
Ι. Παπαφλωράτος "ΕΔΕΣ - Άγνωστες πτυχές από την ιστορία της οργάνωσης" , Εκδ. Περισκόπιο Αθήνα 2007.
Ι. Μπουγάς "Ματωμένες μνήμες 1940-1945" Εκδ. Πελασγός, Αθήνα 2009.
Η. Ντασκαγιάννης "Το Σύμφωνο των Εθνικών Ομάδων (1943) - Η προσπάθεια για μια ενιαία εθνική αντίσταση", περιοδικό "Πόλεμος και Ιστορία" τεύχ. 128. (Ιούνιος 2009).
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
