Η Ελληνική Γερουσία ήταν νομοθετικό όργανο των Ελλήνων μεταξύ 1844 και 1864 και μεταξύ 1927 και 1935[1].

1844-1864

Σύμφωνα με το Σύνταγμα του Μαρτίου του 1844 οι γερουσιαστές διορίζονται ισόβια από το βασιλιά.Ο αριθμός τους ορίστηκε στους 27, αριθμός ο οποίος όμως μπορούσε να αυξηθεί σύμφωνα με τις ανάγκες και κατά τη βούληση του μονάρχη μέχρι του ½ του όλου αριθμού των βουλευτών.Με το Σύνταγμα του 1864 η Γερουσία καταργήθηκε αφού πολλοί την κατέκριναν ως όργανο της μοναρχίας.

1927-1935

Η Γερουσία απαρτίζεται από 120 μέλη, η θητεία των οποίων έχει διάρκεια εννέα ετών, αλλά η σύνθεσή της ανανεώνεται κάθε τρία χρόνια κατά το 1/3. Τουλάχιστον τα 9/12 από τα μέλη της Γερουσίας εκλέγονται από τον λαό, το 1/12 εκλέγεται από τη Βουλή και τη Γερουσία σε κοινή συνεδρίαση στην αρχή κάθε Βουλευτικής περιόδου, ενώ τα υπόλοιπα 2/3 εκλέγονται με βάση τον θεσμό της επαγγελματικής αντιπροσωπείας.Η Γερουσία (μαζί με τη Βουλή) εκλέγει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και επιλέγει τη διάλυση η όχι της Βουλής μετά από πρόταση του Προέδρου.Το 1935, ως αντίδραση σε ένα αποτυχημένο "βενιζελικό" πραξικόπημα, καταργήθηκε το Σύνταγμα του 1927, επανήλθε σε ισχύ εκείνο του 1911 και ο θεσμός της Γερουσίας καταργήθηκε.

Δείτε επίσης

Οργανισμός της Γερουσίας της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος

Οργανισμός της Πελοποννησιακής Γερουσίας

Πηγές

1. ↑ Βουλή των Ελλήνων