.
Ο τίτλος του Δούκα της Σπάρτης αποδιδόταν, κατά την διάρκεια του ελληνικού μοναρχικού καθεστώτος, στον μεγαλύτερο υιό του μονάρχη και προστίθετο σε εκείνον του διαδόχου της Ελλάδας (διαδόχου του θρόνου). Παρά το γεγονός πως εξακολουθεί να βρίσκεται σε χρήση, ωστόσο δεν αποτελεί παρά μόνον τίτλο ευγένειας μετά το 1974.
Διαμάχη σχετικά με τον τίτλο
Το άρθρο 3 του Ελληνικού Συντάγματος του 1864 (το οποίο έκανε εκ νέου χρήση του πνεύματος του άρθρου 33 του Συντάγματος του 1844) απαγόρευε την παραχώρηση τίτλων ευγενείας στην Ελλάδα.
Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίον η δημιουργία του τίτλου του Δούκα της Σπάρτης μέσω διατάγματος του Βασιλέα Γεωργίου Α΄ to 1868[1] οδήγησε σε σημαντική διαμάχη. Αρχικά, το Ελληνικό Κοινοβούλιο μετά από έντονη διαμάχη στη Βουλή αναγνώρισε την νομιμότητα του συγκεκριμένου τίτλου κατά την διάρκεια της συνεδρίασής του της 17ης Σεπτεμβρίου 1868[2]. Τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε αυτή την απόφαση καθώς το Σύνταγμα απαγόρευε από τότε την απονομή ή αναγνώριση τίτλων ευγενείας σε Έλληνες.[εκκρεμεί παραπομπή]
Κατάλογος κατόχων
Τον συγκεκριμένο τίτλο έφεραν οι:
Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας από το 1868 έως το 1913,
Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας από το 1913 έως το 1917 και εκ νέου από το 1920 έως το 1922,
Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας από το 1947 έως το 1964,
Παύλος της Ελλάδας από το 1967.
Παραπομπές
Β.Δ. 22 Αυγούστου 1868, δημοσιευθέν στο ΦΕΚ 44/1868
(Γαλλικά) Eugène Rizo Rangabé, Livre d'or de la noblesse phanariote en Grèce, en Roumanie, en Russie et en Turquie, impr. S. C. Vlastos, Athènes, 1892, p. VII (διαδικτυακή ανάγνωση)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
