Ο Σέλεμνος είναι ποταμός της Αχαΐας. Πηγάζη στο Παναχαικό και στην πορεία του περνά απο το Καστρίτσι όπου ονομάζετε και Καστριτσιάνικο χύνετε στον Κορινθιακό.Κατα την μυθολογία ο Σέλεμνος ήταν βοσκός που αγάπησε κάποια κοπέλα την Νύμφη Αργυρά, κάποια στιγμή αυτή τον εγκατέλειψε και ο Σέλεμνος απο την στενοχώρια του πέθανε ,Τοτε η Θεά Αφροδίτη τον έκανε ποταμό.Για τον Σέλεμνο έχει γραφτή ένα διήγημα απο την Ρέα Γαλανάκη το "Μνήμη του έρωτα, λήθη του έρωτα" στο βιβλίο της "Ενα σχεδόν γαλάζιο χέρι" (Καστανιώτης, 2004).και Ένα ποίημα :

"Στο Καστριτσιάνικο ποτάμι"

Στιχοι: Θοδωρής Γκόνης Μουσικη: Νίκος Ξυδάκης

Στο Καστριτσιάνικο ποτάμι όποιος μεσάνυχτα λουστεί απο του έρωτα την πλάνη έχει για πάντα γιατρευτεί
Όμως στού ποταμού τις δίνες στα ασημένια τα νερά κοιμούνται χρόνια οι σειρήνες κι αλίμονο όποιος τις ξυπνά
Στο μαγεμένο τους τραγούδι και στης Λιγείας τη φωνή σπάνε κατάρτια κι αλυσίδες λιώνει στο χέρι το κερί

Αναφορές

1. ↑ "μετὰ δὲ τὸν Χάραδρον ἐρείπια οὐκ ἐπιφανῆ πόλεώς ἐστιν Ἀργυρᾶς, καὶ πηγή τε Ἀργυρᾶ ἐν δεξιᾷ τῆς λεωφόρου καὶ Σέλεμνος ποταμὸς κατιὼν ἐς θάλασσαν. λόγος δὲ τῶν ἐπιχωρίων ἐς αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον ὡραῖον ποιμαίνειν ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι μὲν τῶν ἐν θαλάσσῃ νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ αὐτὴν Σελέμνου φοιτᾶν τε ὡς αὐτόν φασιν ἐκ θαλάσσης ἀνιοῦσαν, καὶ καθεύδειν παρ' αὐτῷ: [2] μετὰ δὲ οὐ πολὺν χρόνον οὔτε ὡραῖος ἔτι ἐφαίνετο Σέλεμνος οὔτε ὡς αὐτὸν φοιτήσειν ἔμελλεν ἡ νύμφη, Σέλεμνον δὲ μονωθέντα Ἀργυρᾶς καὶ τελευτήσαντα ὑπὸ τοῦ ἔρωτος ἐποίησεν Ἀφροδίτη ποταμόν. λέγω δὲ τὰ ὑπὸ Πατρέων λεγόμενα. καὶ--ἤρα γὰρ καὶ ὕδωρ γενόμενος Ἀργυρᾶς, καθότι ἔχει καὶ ἐπὶ τῷ Ἀλφειῷ λόγος Ἀρεθούσης ἔτι ἐρᾶν αὐτόν--δωρεῖται καὶ τῷδε Ἀφροδίτη Σέλεμνον: [3] ἐς λήθην ἄγει τὸν ποταμὸν Ἀργυρᾶς. ἤκουσα δὲ καὶ ἄλλον ἐπ' αὐτῷ λόγον, τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου σύμφορον καὶ ἀνδράσιν εἶναι καὶ γυναιξὶν ἐς ἔρωτος ἴαμα, λουομένοις ἐν τῷ ποταμῷ λήθην ἔρωτος γίνεσθαι. εἰ δὲ μέτεστιν ἀληθείας τῷ λόγῳ, τιμιώτερον χρημάτων πολλῶν ἐστιν ἀνθρώποις τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου." Παυσανία, Αχαϊκά

Ποτάμια της Αχαΐας

Ποταμοί της Ελλάδας