Ποιμενικό Καστοριάς

Περιφέρεια : Δυτική Μακεδονία
Νομός : Καστοριάς

Το Ποιμενικόν Καστοριάς (Βαψώρι ή Μπαψόρι[1], όπως ήταν γνωστό προπολεμικά) μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου (1949) έμεινε ακατοίκητο.[2] Βρίσκεται βορειο-δυτικά της κορυφής Βιτσίου σε απόσταση μικρότερη των 5 χλμ. Απέχει από την πόλη της Καστοριάς 22χλμ. ανατολικά από τον επαρχιακό οδικό άξονα Βυσσινιάς-Αγίου Αντωνίου και σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από την είσοδο του χωριού Αγίου Αντωνίου.

Ιστορία

Αναφέρεται ως Μπάμπουρ με 720 χριστιανούς ορθόδοξους από το Γάλλο χαρτογράφο Annet Synvet, καθηγητή γεωγραφίας στο Oθωμανικό Λύκειο της Κωνσταντινούπολης.[3] Αποτέλεσε ομώνυμη κοινότητα το 1918 μαζί με τον οικισμό Καλύβια Βιτσίου, όπου τους θερινούς μήνες μετέφεραν θεσσαλοί κτηνοτρόφοι τα πρόβατά τους.[4] Στα οθωμανικά κατάστιχα στα τέλη του 15ου αι. αναφέρονται 87 οικογένειες.[5]
Πληθυσμιακά στοιχεία
Απογραφή 1886 1900 1905 1913 1920 1928 1940 1951
Πληθυσμός 1.000[6] 1.080[7] 1.360[8] 1.216 [9] 959[10] 839[11][12] 854[13][14] 0[15]

Από τη σύγκριση των στοιχείων των ετών 1920 και 1928, αν ληφθεί υπόψη η διαφορά μεταξύ γεννήσεων και θανάτων και η μη εγκατάσταση προσφύγων μετά το 1922, συνάγεται να μεταναστεύσανε στη Βουλγαρία οικειοθελώς λιγότεροι από 100 κάτοικοι βάσει του υπογραφέντος Πρωτόκολλου Πολίτη -Καλφώφ στις 29.9.1924, αντιστοίχων τότε υπουργών των εξωτερικών Ελλάδος και Βουλγαρίας.[16]
Μελάς Καστοριάς Τριανταφυλλιά Φλώρινας Δροσοπηγή Φλώρινας
Άγιος Αντώνιος Καστοριάς Brosen windrose el.svg Νυμφαίο Φλώρινας
Σιδηροχώρι Καστοριάς Βυσσινέα Καστοριάς Οξυά Καστοριάς
Παραπομπές-Σημειώσεις

Βαψώρι Καστορίας, αποτέλεσε ομώνυμη κοινότητα μαζί με τον οικισμό Καλύβια Βιτσίου [ΦΕΚ 259 / 21.12.1918].
Βαψώριον Καστορίας: Έρημο. Διά διατάγματος της 20.9.55 μετωνομάσθη "Ποιμενικόν" (ΦΕΚ 278, τ. Α΄ 1955) [Απογραφή 1951].
A. Synvet, Les Grecs de l'Empire ottoman: Etude statistique et ethnographique, Κωνσταντινούπολη, 1878, σελ. 56. (pdf) (Γαλλικά)
ΦΕΚ 259/21.12.1918
Δημήτρης Λιθοξόου, Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Καστοριάς
Παψόρι Καστορίας: «Χωρίου έχοντος 1.000 χριστιανούς, εκκλησίαν, σχολείον αρρένων, 2 χάνια και κρήνας» [Σχινάς 1886]
Бабчоръ / Костурска каза, 1.080 χριστιανοί Βούλγαροι [Кънчов 1900].
D.M.Brankoff, Γραμματέας του βουλγαρικού εξαρχάτου (ως συνάγεται τα στοιχεία είναι διογκωμένα σε σχέση με το 1900). «Εξαρχικό χωριό», αν και το 1902 [πριν από την ένοπλη φάση του Μακεδονικού αγώνα 1904-1908] οι 70 από τις 177 οικογένειες ήταν πατριαρχικές [Γούναρης]
Απαρίθμηση
Ελληνική απογραφή 1920, σελ. ξ' Πίνακας 2*
Ελληνική απογραφή 1928, σελ. 287
Ομοδημότες 839, ετεροδημότες 5, δημότες που απογράφτηκαν αλλού 54, ήτοι σύνολο 898. Κανένας πρόσφυγας του έτους 1922
Ελληνική απογραφή 1940, σελ. 51
Νόμιμος πληθυσμός 918 κάτοικοι έναντι των 854 απογραφέντων
Ελληνική απογραφή 1951, σελ. 271
Εθνικό Αρχείο διδακτορικών διατριβών