Οινόη Ιπποθοωντίδας

Ελλάδα

Η Οινόη (αρχαία ελληνικά: Οἰνόη), (ο δήμος: Οινόης), ήταν αρχαίος οικισμός - πόλη και δήμος της Ιπποθοωντίδας (περιοχή της Αρχαίας Αττικής και φυλή της αρχαίας Αθήνας). Ο δήμος ίσως να συγχέεται, σε διάφορες πηγές, με τον ομώνυμο δήμο της Οινόης της Αιαντίδας φυλής.

Ονομασία

Ο δήμος, πήρε το όνομά του σύμφωνα με μια εκδοχή από την μυθική, επώνυμη ηρωίδα Οινόη, η οποία ήταν νύμφη της αρχαίας Αρκαδίας και σύμφωνα με μια από τις πολλές εκδοχές μητέρα του Πανός, με πατέρα τον θεό Απόλλωνα. Η εκδοχή της ονομασίας από την μυθική, επώνυμη ηρωίδα Οινόη, η οποία ήταν αδερφή του Επόχου πιθανολογείται ότι αφορά τον ομώνυμο δήμο της Οινόης της Αιαντίδας φυλής, ο οποίος βρισκόταν στην Ανατολική Αττική, καθώς ο Έποχος παριστανόταν στο βάθρο του αγάλματος της θεάς Νέμεσης στον ναό της στον δήμο Ραμνούντα, ο οποίος ήταν επίσης δήμος της ανατολικής Αττικής.[1]
Τοποθεσία του αρχαίου δήμου
Xάρτης του βορειοδυτικού τμήματος της Αττικής, με την Οινόη πάνω αριστερά, σημειωμένη στην Μυούπολη.

Ο δήμος της Οινόης, ήταν δήμος της ενδοχώρας ή της Παραλίας.[2] Βρισκόταν κοντά στις Ελευθερές, στα σύνορα με την αρχαία Βοιωτία, στη οδό μεταξύ Πλαταιών και της αρχαίας Θήβας και εντοπίζεται στην περιοχή της Οινόης Αττικής, η οποία υπάγεται στον Δήμο Μάνδρας - Ειδυλλίας, σε θέση κοντά στην πόλη, την γνωστή κατά τους βυζαντινούς χρόνους, ως Μυούπολις ή Νυούπολις[3] ή Μυόπολις[4] (από το ομώνυμο βουνό της περιοχής αυτής) ή Μυούπολη και παλαιότερα Μάζι, η οποία απέχει περίπου 45 χιλιόμετρα από την Αθήνα, στην παλαιά διαδρομή προς τη Θήβα.

Στο βορειοδυτικό άκρο της Αττικής υπάρχει στενό πέρασμα δια μέσου του όρους του Κιθαιρώνα, από το οποίο περνούσε και περνάει ακόμα η οδός που οδηγεί από την Θήβα και τις Πλαταιές προς την Ελευσίνα. Η δίοδος αυτή φυλασσόταν σε κομβικό σημείο από σημαντικό φρούριο, του οποίου τα ερείπια τον 19ο αιώνα ήταν ορατά πάνω από τον λόφο αριστερά του δρόμου, με την ονομασία Γυφτόκαστρο, όνομα, το οποίο αποδίδεται συχνά από τους Νεοέλληνες για κτίρια και υποδομές, οι οποίες έχουν υποστεί ζημιές ή έχουν καταστραφεί, όπως αυτό.[5]

Τον 19ο αιώνα, ο Βρετανός τοπογράφος, αρχαιολόγος και περιηγητής Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ υπέθεσε ότι αυτά τα ερείπια είναι εκείνα της Οινόης και οι Ελευθερές ήταν στην Μυόπολη, περίπου 6,4 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Γυφτόκαστρου. Μπορεί, ωστόσο, υποστήριξε, ότι αφού οι Ελευθερές οι οποίες αποτελούσαν αρχικά μέλος του Κοινού των Βοιωτών, εντάχθηκαν εθελοντικά στους Αθηναίους και οι οποίες ποτέ δεν έγιναν δήμος, τότε επομένως είναι απίθανο ότι η Οινόη, η οποία ήταν πάντα ένας από τους δήμους, να βρισκόταν στις Πλαταιές ή τις Ελευθερές. Ο Ληκ είπε ότι εξετάζοντας τα ερείπια του Γυφτόκαστρου, τη θέση του και το μέγεθός του αυτό του έδειξε ότι ήταν φρούριο και όχι πόλη, δεδομένου ότι η περιφέρεια του μετριέται μόνο σε 640 ή 730 μέτρα και ότι ήταν σε ένα λόφο στην είσοδο του περάσματος, ενώ η Μυούπολις δίνει την εντύπωση ότι είναι απλή πόλη, της οποίας πιθανόν η Ακρόπολις να τοποθετείται ως συνήθως στην άκρη της κοιλάδας. Άλλοι μελετητές πίστευαν ότι τα ερείπια του Γυφτόκαστρου ανήκουν στο Πάνακτο,[5] αλλά αυτή η άποψη είναι μάλλον ξεπερασμένη.[6] Επί του παρόντος, οι μελετητές είναι πεπεισμένοι ότι το Γυφτόκαστρο πρέπει να ταυτίζεται με τις Ελευθερές και η Μυούπολις αντιστοιχεί με την Οινόη.[6]
Η συμμετοχή του δήμου στην αρχαία Βουλή

Ο δήμος, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώνεται και από διάφορες επιγραφές,[7] ως μέλος αρχικά της Ιπποθοωντίδας φυλής, συμμετείχε με 2 βουλευτές στην αρχαία Βουλή των 500, κατά την πρώτη περίοδο (508 – 307/306 π.Χ.). Κατά τη δεύτερη περίοδο (307/306 – 224/223 π.Χ.) ο δήμος μεταφέρθηκε στην «μακεδονική» Δημητριάδα φυλή, αντιπροσωπευόμενος και πάλι από 2 βουλευτές στη Βουλή των 600. Κατά την τρίτη περίοδο (224/223 – 201/200 π.Χ.) ο δήμος ενσωματώθηκε στην Πτολεμαΐδα φυλή με 2 βουλευτές. Κατά την τέταρτη (201/200 π.Χ. – 126/127) και την πέμπτη περίοδο (126/127 – 3ος αιώνας) είναι άγνωστος ο αριθμός βουλευτών–αντιπροσώπων του δήμου.
Οι κάτοικοι της Οινόης

Ο δημότης της αρχαίας Οινόης ονομαζόταν Οιναίος ή Οινεύς.[8] Ο δήμος φαίνεται ότι αποτελούσε τόπο κατοικίας και δράσης των Φρυκτωρών[9] για τη μετάδοση σημάτων καπνού. Το 507 π.Χ. η Οινόη και οι Υσιές (αρχαία ελληνικά: Ὑσιαί), δήμοι οι οποίοι συνόρευαν με το Κοινό των Βοιωτών, καταλήφθηκαν από τους Βοιωτούς.[10] Οι Υσιές παρέμειναν στα υπό τον έλεγχο των Βοιωτών, ενώ η Οινόη ανακτήθηκε από τους Αθηναίους και οχυρώθηκε[3] πριν από την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου.[11] Το 411 π.Χ., οι Βοιωτοί πολιόρκησαν το φρούριο, το οποίο και παραδόθηκε εξαιτίας της στάσης του στρατηγού Αρίσταρχου,[12] αλλά προφανώς οι Αθηναίοι αργότερα το ανέκτησαν ξανά, αφού ο δήμος της Οινόης αναφέρεται επίσης σε μεταγενέστερη περίοδο.[5]

Η Οινόη βρισκόταν επίσης στην Πυθία Οδό, η οποία συνέδεε την αρχαία Αθήνα με τους Δελφούς και δίπλα της βρισκόταν Πυθείον, δηλαδή ναός του Απόλλωνα Πυθίου, από το οποίο η Οινόη κέρδισε το “παρατσούκλι” "Ιερή Οινόη". Σύμφωνα με τον Στράβωνα το Πυθείον αυτό σηματοδοτούσε και τα σύνορα με το βασίλειο των Μεγάρων του θρυλικού Νίσου, κατά τη στιγμή της διαίρεσης της Αττικής μεταξύ των γιων του βασιλιά Πανδίονα Β'.[13]
Η εξέλιξη ως τη σύγχρονη Οινόη
Κύριο λήμμα: Οινόη Αττικής

Η κατοίκηση της περιοχής της Οινόης, συνεχίστηκε και στα χρόνια που ακολούθησαν την κλασική εποχή. Η Οινόη κατοικήθηκε διαρκώς από την ύστερη αρχαϊκή ως την ύστερη ρωμαϊκή περίοδο και ξανά κατά τους βυζαντινούς χρόνους, όταν ονομαζόταν Μυούπολις ή Νυούπολις, στην πεδιάδα του Μαζίου (γνωστή επίσης ως Κοιλάδα του Μαζίου ή Πεδιάδα της Οινόης).[3] Η ονομασία του οικισμού μετατράπηκε σταδιακά σε Μάζι μέχρι και το 1919, οπότε μετονομάστηκε εκ νέου σε Οινόη. Το 2001 η Οινόη είχε 764 κατοίκους και το 2011 υπολογίζονταν, με βάση την επίσημη απογραφή, σε 382 κατοίκους.
Προσωπικότητες από την Οινόη

Υπήρξαν διάφοροι γνωστοί πολίτες από τον δήμο της Οινόης, όπως ο Βίος ο Οιναίος, ο Βούταλος ο Οιναίος, ο Δηίξενος ο Οιναίος γιος του Κυδικλέος, ο βουλευτής Διόζοτος ο Οιναίος, ο επιμελητής Διονυσόδωρος ο Οιναίος γιος του Νικάρχου, ο επιστάτης στο Προεδρείο Διότιμος ο Οιναίος κ.α.[14]
Δείτε επίσης

Αρχαία Αθήνα
Ιπποθοωντίδα φυλή
Δημητριάδα φυλή
Πτολεμαΐδα φυλή

Παραπομπές - σημειώσεις

Παυσανίας, «Ελλάδος περιήγησις», «Αττικά», 33.7-8: [...] "[33.7] τάδε μὲν ἐς τοσοῦτον εἰρήσθω• πτερὰ δ᾽ ἔχον οὔτε τοῦτο τὸ ἄγαλμα Νεμέσεως οὔτε ἄλλο πεποίηται τῶν ἀρχαίων, ἐπεὶ μηδὲ Σμυρναίοις τὰ ἁγιώτατα ξόανα ἔχει πτερά• οἱ δὲ ὕστερον—ἐπιφαίνεσθαι γὰρ τὴν θεὸν μάλιστα ἐπὶ τῷ ἐρᾶν ἐθέλουσιν—ἐπὶ τούτῳ Νεμέσει πτερὰ ὥσπερ Ἔρωτι ποιοῦσι. νῦν δὲ ἤδη δίειμι ὁπόσα ἐπὶ τῷ βάθρῳ τοῦ ἀγάλματός ἐστιν εἰργασμένα, τοσόνδε ἐς τὸ σαφὲς προδηλώσας. Ἑλένῃ Νέμεσιν μητέρα εἶναι λέγουσιν Ἕλληνες, Λήδαν δὲ μαστὸν ἐπισχεῖν αὐτῇ καὶ θρέψαι• πατέρα δὲ καὶ οὗτοι καὶ πάντες κατὰ ταὐτὰ Ἑλένης Δία καὶ οὐ Τυνδάρεων εἶναι νομίζουσι. [33.8] ταῦτα ἀκηκοὼς Φειδίας πεποίηκεν Ἑλένην ὑπὸ Λήδας ἀγομένην παρὰ τὴν Νέμεσιν, πεποίηκε δὲ Τυνδάρεών τε καὶ τοὺς παῖδας καὶ ἄνδρα σὺν ἵππῳ παρεστηκότα Ἱππέα ὄνομα• ἔστι δὲ Ἀγαμέμνων καὶ Μενέλαος καὶ Πύῤῥος ὁ Ἀχιλλέως, πρῶτος οὗτος Ἑρμιόνην τὴν Ἑλένης γυναῖκα λαβών• Ὀρέστης δὲ διὰ τὸ ἐς τὴν μητέρα τόλμημα παρείθη, παραμεινάσης τε ἐς ἅπαν Ἑρμιόνης αὐτῷ καὶ τεκούσης παῖδα. ἑξῆς δὲ ἐπὶ τῷ βάθρῳ καὶ Ἔποχος καλούμενος καὶ νεανίας ἐστὶν ἕτερος• ἐς τούτους ἄλλο μὲν ἤκουσα οὐδέν, ἀδελφοὺς δὲ εἶναι σφᾶς Οἰνόης, ἀφ᾽ ἧς ἐστι τὸ ὄνομα τῷ δήμῳ ".
[...] "Oenoe: (Οἰνόη/ Oinóē). [1] Arcadian nymph, mother of Pan Arcadian nymph, mother of Pan (schol. Eur. Rhes. 36), nurse of Zeus (Paus. 8,47,3). [2] Wife of Nicodamas, mother of Mopsus, transformed into a crane as punishment for arrogance (Antoninus Liberalis 16, see also Gerana). [3] Eponymous lady of the Attic deme of O., sister of Epochus (Paus. 1,33,8). [4] Attic paralia deme of the phyle of Hippothontis. [5] Attic deme of Paralia of the phyle of Aiantis. [6] Corinthian fortress on the peninsula of Peraea. [7] Village in the region of Argos [II 1]. [8] Village on the left bank of the Ladon." [...], Lohmann, Hans (Bochum), Oenoe[νεκρός σύνδεσμος]
Mazi Archaeological Project: Ιστορικό πλαίσιο - Ο Δήμος της αρχαίας Οινόης Αρχειοθετήθηκε 2016-09-08 στο Wayback Machine., στην ιστοσελίδα: www.maziplain.org/
John S. Traill: Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica. Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 137.
Ουίλλιαμ Σμιθ, Το συγκεκριμένο λήμμα περιλαμβάνει περιεχόμενο από πηγή, η οποία αποτελεί, πλέον, κοινό κτήμα:
(Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Attica - 43 (Oenoe)». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray. Attica - 43 (Oenoe)
(EN) Hans Lohmann, Panactum, in Brill's New Pauly.
Οιν[νεκρός σύνδεσμος] Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org
Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Οινόη (η) 2) (γεωγρφ.) φρούρ. και δήμος της Αττικής παρά τας Ελευθέρας της Βοιωτίας, ανήκων εις την Ιπποθοωντίδα φυλήν". [...], σελ. 131.
Νομαρχία Δυτικής Αττικής[νεκρός σύνδεσμος], Ανάκτηση 17/11/2007
Ηρόδοτος, «Ιστορίαι», Βιβλίο Ε' - «Τερψιχόρη», 74.1-2: [...] "1 Κλεομένης δὲ ἐπιστάμενος περιυβρίσθαι ἔπεσι καὶ ἔργοισι ὑπ᾽ Ἀθηναίων συνέλεγε ἐκ πάσης Πελοποννήσου στρατόν, οὐ φράζων ἐς τὸ συλλέγει, τίσασθαι τε ἐθέλων τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων καὶ Ἰσαγόρην βουλόμενος τύραννον καταστῆσαι• συνεξῆλθε γάρ οἱ οὗτος ἐκ τῆς ἀκροπόλιος. 2 Κλεομένης τε δὴ στόλῳ μεγάλῳ ἐσέβαλε ἐς Ἐλευσῖνα, καὶ οἱ Βοιωτοὶ ἀπὸ συνθήματος Οἰνόην αἱρέουσι καὶ Ὑσιὰς δήμους τοὺς ἐσχάτους τῆς Ἀττικῆς, Χαλκιδέες τε ἐπὶ τὰ ἕτερα ἐσίνοντο ἐπιόντες χώρους τῆς Ἀττικῆς. Ἀθηναῖοι δέ, καίπερ ἀμφιβολίῃ ἐχόμενοι, Βοιωτῶν μὲν καὶ Χαλκιδέων ἐς ὕστερον ἔμελλον μνήμην ποιήσεσθαι, Πελοποννησίοισι δὲ ἐοῦσι ἐν Ἐλευσῖνι ἀντία ἔθεντο τὰ ὅπλα". [...]
Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Βιβλίο Β΄, 18: [...] "Ὁ δὲ στρατὸς τῶν Πελοποννησίων προϊὼν ἀφίκετο τῆς Ἀττικῆς ἐς Οἰνόην πρῶτον, ᾗπερ ἔμελλον ἐσβαλεῖν. καὶ ὡς ἐκαθέζοντο, προσβολὰς παρεσκευάζοντο τῷ τείχει ποιησόμενοι μηχαναῖς τε καὶ ἄλλῳ τρόπῳ• ἡ γὰρ Οἰνόη οὖσα ἐν μεθορίοις τῆς Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ἐτετείχιστο, καὶ αὐτῷ φρουρίῳ οἱ Ἀθηναῖοι ἐχρῶντο ὁπότε πόλεμος καταλάβοι. τάς τε οὖν προσβολὰς ηὐτρεπίζοντο καὶ ἄλλως ἐνδιέτριψαν χρόνον περὶ αὐτήν. αἰτίαν τε οὐκ ἐλαχίστην Ἀρχίδαμος ἔλαβεν ἀπ' αὐτοῦ, δοκῶν καὶ ἐν τῇ ξυναγωγῇ τοῦ πολέμου μαλακὸς εἶναι καὶ τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιτήδειος, οὐ παραινῶν προθύμως πολεμεῖν• ἐπειδή τε ξυνελέγετο ὁ στρατός, ἥ τε ἐν τῷ Ἰσθμῷ ἐπιμονὴ γενομένη καὶ κατὰ τὴν ἄλλην πορείαν ἡ σχολαιότης διέβαλεν αὐτόν, μάλιστα δὲ ἡ ἐν τῇ Οἰνόῃ ἐπίσχεσις. οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι ἐσεκομίζοντο ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ, καὶ ἐδόκουν οἱ Πελοποννήσιοι ἐπελθόντες ἂν διὰ τάχους πάντα ἔτι ἔξω καταλαβεῖν, εἰ μὴ διὰ τὴν ἐκείνου μέλλησιν. ἐν τοιαύτῃ μὲν ὀργῇ ὁ στρατὸς τὸν Ἀρχίδαμον ἐν τῇ καθέδρᾳ εἶχεν. ὁ δὲ προσδεχόμενος, ὡς λέγεται, τοὺς Ἀθηναίους τῆς γῆς ἔτι ἀκεραίου οὔσης ἐνδώσειν τι καὶ κατοκνήσειν περιιδεῖν αὐτὴν τμηθεῖσαν, ἀνεῖχεν". [...]
Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Βιβλίο Η΄, 98: [...] "XCVIII. ἐν δὲ τῇ μεταβολῇ ταύτῃ εὐθὺς οἱ μὲν περὶ τὸν Πείσανδρον καὶ Ἀλεξικλέα καὶ ὅσοι ἦσαν τῆς ὀλιγαρχίας μάλιστα ὑπεξέρχονται ἐς τὴν Δεκέλειαν• Ἀρίσταρχος δὲ αὐτῶν μόνος (ἔτυχε γὰρ καὶ στρατηγῶν) λαβὼν κατὰ τάχος τοξότας τινὰς τοὺς βαρβαρωτάτους ἐχώρει πρὸς τὴν Οἰνόην. [2] ἦν δὲ Ἀθηναίων ἐν μεθορίοις τῆς Βοιωτίας τεῖχος, ἐπολιόρκουν δ' αὐτὸ διὰ ξυμφορὰν σφίσιν ἐκ τῆς Οἰνόης γενομένην ἀνδρῶν ἐκ Δεκελείας ἀναχωρούντων διαφθορᾶς οἱ Κορίνθιοι ἐθελοντηδόν, προσπαρακαλέσαντες τοὺς Βοιωτούς. [3] κοινολογησάμενος οὖν αὐτοῖς ὁ Ἀρίσταρχος ἀπατᾷ τοὺς ἐν τῇ Οἰνόῃ, λέγων ὡς καὶ οἱ ἐν τῇ πόλει τἆλλα ξυμβεβήκασι Λακεδαιμονίοις, κἀκείνους δεῖ Βοιωτοῖς τὸ χωρίον παραδοῦναι• ἐπὶ τούτοις γὰρ ξυμβεβάσθαι. οἱ δὲ πιστεύσαντες ὡς ἀνδρὶ στρατηγῷ καὶ οὐκ εἰδότες οὐδὲν διὰ τὸ πολιορκεῖσθαι ὑπόσπονδοι ἐξέρχονται. [4] τούτῳ μὲν τῷ τρόπῳ Οἰνόην τε ληφθεῖσαν Βοιωτοὶ κατέλαβον καὶ ἡ ἐν ταῖς Ἀθήναις ὀλιγαρχία καὶ στάσις ἐπαύσατο". [...]
Στράβων, «Γεωγραφικά», «Βιβλίο Θ'», 1.6: [...] "Ταύτης δ᾽ ἦν μερὶς καὶ ἡ Μεγαρίς. καὶ δὴ καὶ τῶν ὁρίων ἀμφισβητοῦντες πολλάκις οἵ τε Πελοποννήσιοι καὶ Ἴωνες, ἐν οἷς ἦν καὶ ἡ Κρομμυωνία, συνέβησαν καὶ στήλην ἔστησαν ἐπὶ τοῦ συνομολογηθέντος τόπου περὶ αὐτὸν τὸν Ἰσθμόν, ἐπιγραφὴν ἔχουσαν ἐπὶ μὲν τοῦ πρὸς τὴν Πελοπόννησον μέρους «τάδ᾽ ἐστὶ «Πελοπόννησος οὐκ Ἰωνία,» ἐπὶ δὲ τοῦ πρὸς Μέγαρα «τάδ᾽ οὐχὶ Πελοπόννησος ἀλλ᾽ Ἰωνία.» οἵ τε δὴ τὴν Ἀτθίδα συγγράψαντες πολλὰ διαφωνοῦντες τοῦτό γε ὁμολογοῦσιν οἵ γε λόγου ἄξιοι, διότι τῶν Πανδιονιδῶν τεττάρων ὄντων, Αἰγέως τε καὶ Λύκου καὶ Πάλλαντος καὶ τετάρτου Νίσου, καὶ τῆς Ἀττικῆς εἰς τέτταρα μέρη διαιρεθείσης, ὁ Νῖσος τὴν Μεγαρίδα λάχοι καὶ κτίσαι τὴν Νίσαιαν. Φιλόχορος μὲν οὖν ἀπὸ Ἰσθμοῦ μέχρι τοῦ Πυθίου διήκειν αὐτοῦ φησι τὴν ἀρχήν, Ἄνδρων δὲ μέχρι Ἐλευσῖνος καὶ τοῦ Θριασίου πεδίου. τὴν δ᾽ εἰς τέτταρα μέρη διανομὴν ἄλλων ἄλλως εἰρηκότων ἀρκεῖ ταῦτα παρὰ Σοφοκλέους λαβεῖν• φησὶ δ᾽ ὁ Αἰγεὺς ὅτι ὁ πατὴρ ὥρισεν ἐμοὶ μὲν ἀ[πελθεῖ]ν εἰς ἀκτὰς τῆσδε γῆς πρεσβεῖα νείμας• [εἶτ]α Λύκωι «τὸν ἀντίπλευρον κῆπον Εὐβοίας νέμει, Νίσωι δὲ «τὴν ὅμαυλον ἐξαιρεῖ χθόνα Σκείρωνος ἀκτῆς, τῆς δὲ «γῆς τὸ πρὸς νότον ὁ σκληρὸς οὗτος καὶ γίγαντας ἐκ»τρέφων εἴληχε Πάλλας.» ὅτι μὲν οὖν ἡ Μεγαρὶς τῆς Ἀττικῆς μέρος ἦν, τούτοις χρῶνται τεκμηρίοις.

Δημότες της Οινόης Αρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): OINAIOS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project

Πηγές – βιβλιογραφία

Πρωτογενείς πηγές

Ηρόδοτος, «Ιστορίαι», Βιβλίο Ε' - «Τερψιχόρη», 74.1-2.
Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Βιβλίο Β΄, 18 και Βιβλίο Η΄, 98.
Παυσανίας, «Ελλάδος περιήγησις», «Αττικά», 33.7-8.
Στράβων, «Γεωγραφικά», «Βιβλίο Θ'», 1.6.
Ελληνικές επιγραφές - IG Οιν[νεκρός σύνδεσμος] Attica (IG I-III).

Δευτερογενείς πηγές

Oenoe[νεκρός σύνδεσμος], στην ιστοσελίδα: referenceworks.brillonline.com,
Ουίλλιαμ Σμιθ, Το συγκεκριμένο λήμμα περιλαμβάνει περιεχόμενο από πηγή, η οποία αποτελεί, πλέον, κοινό κτήμα:
(Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Attica - 43 (Oenoe)». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray. Attica - 43 (Oenoe)
John S. Traill: The political organization of Attica: a study of the demes, trittyes, and phylai, and their representation in the Athenian Council, “Attica”. Princeton: American School of Classical Studies at Athens (ASCSA), 1975, ISBN 978-0-87661-514-0
John S. Traill: Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica. Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 137.
Peter Siewert, "Die Trittyen Attikas und die Heeresreform des Kleisthenes", C.H. Beck, München 1982, ISBN 3406080634, ISBN 9783406080630
Mazi Archaeological Project: Ιστορικό πλαίσιο - Ο Δήμος της αρχαίας Οινόης, στην ιστοσελίδα: www.maziplain.org/

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

«Oinoe». www.ancientworlds.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2014.[νεκρός σύνδεσμος]
Mazi Archaeological Project: Ιστορικό πλαίσιο - Ο Δήμος της αρχαίας Οινόης, στην ιστοσελίδα: www.maziplain.org/
Δήμος Μάνδρας - Ειδυλλίας, στην ιστοσελίδα: www.mandras-eidyllias.gr του Δήμου Μάνδρας - Ειδυλλίας.
Traill, J. «Places: 580039 (Oinoe)». Pleiades. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2017.
Oinoe[νεκρός σύνδεσμος], Lexicon of Greek Personal Names (LGPN).
Oinoe, Attic Inscriptions Online.

Δήμοι της Ιπποθοωντίδας φυλής
Τριττύς των Μεσογείων

Ανακαία Δεκέλεια Εροιάδαι Οίον Δεκελεικόν

Τριττύς της Παραλίας
Αζηνία Αυρίδαι Αχερδούς Ελαιούς Ελευσίς Κόπρος Οινόη
Τριττύς του Άστεως
Αμαξάντεια Θυμαιτάδαι Κειριάδαι Κοίλη Κορυδαλλός Πειραιεύς
Δήμοι της Δημητριάδας φυλής
Τριττύς των Μεσογείων

Αγνούς

Demetrius I of Macedon.jpg
Τριττύς της Παραλίας
Ατήνη Θοραί Κοθωκίδαι Οινόη Πόρος Φυλή
Τριττύς του Άστεως
Δαιδαλίδαι Διόμεια Ιπποτομάδαι Οίον Κεραμεικόν Κοίλη Μελίτη Ξυπέτη Υπένερθεν Ποταμός
Δήμοι της Πτολεμαΐδας φυλής
Τριττύς των Μεσογείων

Αφίδναι Εκάλη Κολωναί Κονθύλη Κυδαντίδαι Οίον Δεκελεικόν Πρόσπαλτα Φλύα
Τριττύς της Παραλίας
Αιγιλία Οινόη
Τριττύς του Άστεως
Βουτάδαι Θημακός
Ανεπιβεβαίωτη Τριττύς
Βερενικίδαι

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License