Η Ναύκρατις ήταν αρχαία πόλη και λιμάνι της Αιγύπτου στην Μεσόγειο στον Βολβίτιον βραχίονα του Νείλου,[1] 75 χλμ., ΝΑ της Αλεξάνδρειας. Η πόλη ιδρύθηκε στα μέσα του 7ου αι. π.Χ. από Μιλήσιους μισθοφόρους, τους οποίους εγκατέλειψε στην περιοχή ο φαραώ Ψαμμήτιχος Α΄. Σύμφωνα όμως με τον Ηρόδοτο[2] στην ίδρυση της πόλης περί το 550 π.Χ. εκτός από τους Μιλησίους συμμετείχαν και άλλες ιωνικές πόλεις όπως η (Χίος, η Φώκαια, η Ρόδος, η Κνίδος, η Αλικαρνασσός) κ.α.
Ακμή της πόλης
Κεραμεικό διακοσμητικό πιάτο με την παράσταση της Σφίγγας
Ήταν φημισμένη για τα προϊόντα κεραμικής και ανθοκομικής τέχνης. Την εποχή του Φαραώ Άμαση η Ναύκρατις ήταν ο μόνος επιτρεπτός εμπορικός κόμβος εισαγωγής προϊόντων με προέλευση από την Ελλάδα. Την εποχή των Πτολεμαίων είχε πλήρη δικαιώματα πόλης, και αργότερα, στους μεταχριστιανικούς αιώνες ήταν κατοικημένη και διατηρούσε χριστιανό δεσπότη.
Σύμφωνα με τον Αθήναιο η ζωή στην Ναυκράτιδα είχε όλες τις ανέσεις της και οι κάτοικοί της λάτρευαν την θεά Αφροδίτη. Αρχαιολογικές ανασκαφές που διενεργήθηκαν το 1884/85 από τον αρχαιολόγο Φλίντερς Πέτρι κοντά στο Nebireh στην διώρυγα του Abu-Dibab, 75 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αλεξάνδρειας έφεραν στο φως πολλούς αρχαίους ναούς του Απόλλωνα, του Δία, της Αθηνάς, του Άμωνα, μια παλαίστρα, ένα κάστρο και μια βιοτεχνία για φυλαχτάρια. Σήμερα ο αρχαιολογικός τόπος σκεπάζεται από τα νερά μιας λίμνης.
Ναυκρατικά αγγεία
Τα ιδιόρρυθμα αγγεία, τα οποία ονομάστηκαν από τους αρχαιολόγους ναυκρατικά, έφεραν τα στοιχεία της ανατολίζουσας τέχνης τους, θυμίζουν κάπως τα ροδιακά και έχουν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τη λευκή λεία επιφάνεια, πάνω στην οποία σχεδίαζαν ερυθροκίτρινα ή κοκκινωπά ζώα, με έντονες λεπτομερειακές γραμμές.[3]
Παρακμή της πόλης
Στη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου η πόλη παρήκμασε, γι΄αυτό και οι ανασκαφές δεν αποκάλυψαν κάποιο εύρημα το οποίο να χρονολογείται μετά τον 2ο αι. μ.Χ.. Αναδείχτηκαν ωστόσο, τα ερείπια διαφόρων ιερών, πολλές επιγραφές και αγγεία των περιοχών με τις οποίες η Ναύκρατις διατηρούσε εμπορικές σχέσεις.[4]
Παραπομπές
Ραγκαβής, Αλέξανδρος Ρίζος (1888). Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας. Αθήνα: Ανέστης Κωνσταντινίδης.
Ηρόδοτος ιστορίαι Ηροδότου Βιβλίο Β 179
Γιάννης Λάμψας, Λεξικό του αρχαίου κόσμου, τόμ. Γ σ. 708 ISBN 960-666-934-3
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ.20 σ. 379 ISBN 960-8177-70-7
Βιβλιογραφία
Flinders Petrie: Naukratis. Ares Publications, Chicago, Ill. 1992 (Digitale Vollversion)
1992, ISBN 0-89005-508-4 (Επανέκδοση στο Λονδίνο 1886)
1992, ISBN 0-89005-509-2 (Επανέκδοση στο Λονδίνο 1888)
[απόκρυψη]π • σ • ε Αρχαίες ελληνικές αποικίες στην βόρεια Αφρική
Πεντάπολη
Απολλωνία Βάρκη Ευεσπερίδες Κυρήνη Ταύχειρα
Dioecesis Aegypti 400 AD-pt.svg
Αίγυπτος
Δάφνη Ηράκλειο Ναύκρατις
Άλλες
Κίνυψ
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
