Ο Κορυδαλλός ή Κορύδαλλος ή Κορυδαλός (αρχαία ελληνικά: Κορυδαλλός), (ο δήμος: Κορυδαλλού), ήταν αρχαίος οικισμός - πόλη και δήμος της Ιπποθοωντίδας (περιοχή και φυλή της αρχαίας Αθήνας).
Ονομασία
Ο δήμος πήρε το όνομά του, από το ομώνυμο όρος Κορυδαλλός, το οποίο αποτελεί τμήμα του όρους Αιγάλεω.[1]
Τοποθεσία του αρχαίου δήμου
Ο δήμος του Κορυδαλλού, ήταν δήμος του άστεως της αρχαίας Αθήνας.[2] Βρισκόταν δυτικά της Ακρόπολης, κατά τον Στράβωνα, στους πρόποδες του βουνού με το ίδιο όνομα, το οποίο αποτελεί ορεινό όγκο του όρους Αιγάλεω,[3] μεταξύ των αρχαίων δήμων Θρίας και Πειραιά, απέναντι από τη Σαλαμίνα,[4] τα Στενά της Σαλαμίνας και τα νησάκια του Σαρωνικού με την ονομασία Φαρμακούσσες (αρχαία ελληνικά: Φαρμακοῦσσαι).[5] Οι σύγχρονοι ερευνητές τοποθετούν τον δήμο στα νοτιοδυτικά του όρους Αιγάλεω.[6]
Παλαιότεροι μελετητές, του 19ου αιώνα, όπως ο Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής τον τοποθετούν στην περιοχή του Σκαραμαγκά,[7] κοντά στο Χαϊδάρι, που ανήκει διοικητικά στον Δήμου Χαϊδαρίου προς τα νότια της αρχαίας Ιεράς Οδού ή του στενού του Δαφνίου, ενώ άλλοι συγγραφείς υποστηρίζουν, λανθασμένα, ότι ο δήμος διαμορφώθηκε στα σύνορα μεταξύ της Βοιωτίας και της Αττικής,[8][9] ενώ είναι βέβαιο ότι ήταν κατά μήκος της Ιεράς Οδού, στο δυτικό άκρο της διόδου μεταξύ του Θριασίου Πεδίου και της Ελευσίνας. Από την περιοχή δεν έχουν βρεθεί πολλά αρχαιολογικά ευρήματα, με εξαίρεση ευρήματα σε έναν πύργο, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα δεν κατασκευάστηκε για κύριους αμυντικούς σκοπούς, αλλά πιθανώς ως πυργόσπιτο το οποίο ανήκε σε αγροικία.
Η συμμετοχή του δήμου στην αρχαία Βουλή
Ο δήμος, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώνεται και από διάφορες επιγραφές,[10] ως μέλος αρχικά της Ιπποθοωντίδας φυλής, συμμετείχε με 1 βουλευτή στην αρχαία Βουλή των 500, κατά την πρώτη περίοδο (508 – 307/306 π.Χ.). Κατά τη δεύτερη περίοδο (307/306 – 224/223 π.Χ.) και την τρίτη περίοδο (224/223 – 201/200 π.Χ.) συμμετείχε επίσης με 1 βουλευτή στη Βουλή των 600. Την τέταρτη περίοδο (201/200 π.Χ. – 126/127) ο δήμος εντάχθηκε στην Ατταλίδα φυλή (άγνωστος ο αριθμός των βουλευτών), καθώς και την πέμπτη περίοδο (126/127 – 3ος αιώνας) (επίσης με άγνωστο αριθμό βουλευτών–αντιπροσώπων).
Οι κάτοικοι του Κορυδαλλού
Ο δημότης του αρχαίου Κορυδαλλού ονομαζόταν Κορυδαλλεύς ή Κορυδαλεύς.[11][12] Στην περιοχή του σύγχρονου Κορυδαλλού διασώζονται τα κατάλοιπα αρχαίου ηρώου, ίχνη δρόμων, τμήματα οικισμού και νεκροταφείου. Κατά την ύστερη αρχαιότητα αναφέρθηκε από τον Αμμώνιο η ύπαρξη στον δήμο ιερού της Σωτείρας Κόρης (Περσεφόνης),[13] αλλά αυτό δεν έχει προς το παρόν βρεθεί. Σύμφωνα επίσης με την παράδοση στην περιοχή του Κορυδαλλού ο Θησέας σκότωσε τον μυθικό ληστή Προκρούστη, ο οποίος ζούσε στην περιοχή του Κορυδαλλού ή κοντά στην περιοχή, που βρίσκεται σήμερα το Δαφνί στο Χαϊδάρι. Ο Προκρούστης ήταν γνωστός γιατί δολοφονούσε τα θύματά του σε ένα σιδερένιο κρεβάτι, γνωστό ως η Προκρούστειος κλίνη, ανταγωνιζόμενος με τον μυθικό ληστή Κερκύονα για τον έλεγχο της περιοχής στη διαδρομή από την Ελευσίνα προς την Αθήνα και αντίστροφα.[14] Ο Θησέας σκότωσε επίσης και τον ληστή Κερκύονα, η κόρη του οποίου, η Αλόπη, απέκτησε μαζί με τον Ποσειδώνα, τον Ιπποθόωντα.[15] Ο Κερκύονας είχε σκοτώσει την κόρη του Αλόπη θάβοντάς την ζωντανή ή τοξεύοντάς την, σύμφωνα με τον Αρποκρατίωνα, ο οποίος με τη σειρά του βασίζεται στον μύθο, ο οποίος απετέλεσε την υπόθεση στις ομώνυμες τραγωδίες του Χοιρίλου και του Ευριπίδη. Και οι δυο τραγωδίες με τον τίτλο «Αλόπη» δεν διασώζονται σήμερα.
Ο Κορυδαλλός ήταν ο οικότοπος είδους πέρδικας,[16] γνωστής σήμερα με την επιστημονική ονομασία Alectoris chukar.
Η εξέλιξη ως το σύγχρονο Κορυδαλλό
Κύριο λήμμα: Κορυδαλλός Αττικής
Η κατοίκηση της περιοχής του Κορυδαλλού συνεχίστηκε και στα χρόνια που ακολούθησαν την κλασική εποχή. Μετά την αρχαιότητα, όμως και για μακρύ χρονικό διάστημα χάνονται τα ίχνη του δήμου. Το όνομά του αναφέρει ξανά ο λόγιος Θεόφιλος ο Κορυδαλλεύς. Μετά την Τουρκοκρατία, ο Κορυδαλλός βρισκόταν στο κέντρο ενός μεγάλου τσιφλικιού, που ανήκε στον μεγαλοκτηματία, φαρμακοποιό και δήμαρχο Αθηναίων, την περίοδο 1862-1865, Εμμανουήλ Κουτσικάρη, ο οποίος έδωσε το όνομά του σε όλη τη περιοχή (Κουτσικάρι), ενώ από τον επόμενο ιδιοκτήτη, η περιοχή πήρε το όνομα Παχύ. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, την περίοδο 1922-1923 εγκαταστάθηκαν στην περιοχή οικογένειες Μικρασιατών. Από το 1923, η περιοχή του αρχαίου δήμου πήρε ξανά το όνομα που είχε στην αρχαιότητα: «Κορυδαλλός», ενώ ως το 1928, 2.500 περίπου κάτοικοι ανέπτυξαν τους πρώτους οικισμούς. Το 1934 ο Κορυδαλλός ανακηρύχθηκε αυτόνομη κοινότητα και το 1946 αναγνωρίστηκε ως δήμος.[17][18] Το 2011, ο Κορυδαλλός, υπολογιζόταν, με βάση την επίσημη απογραφή, σε 63.445 κατοίκους.
Προσωπικότητες από τον Κορυδαλλό
Υπήρξαν διάφοροι γνωστοί πολίτες από τον δήμο του Κορυδαλλού, όπως o Βόηθος ο Κορυδαλλεύς γιος του Αθηνίχου, ο Διονύσιος ο Κορυδαλλεύς γιος του Στεφάνου κ.α.[19]
Δείτε επίσης
Αρχαία Αθήνα
Ιπποθοωντίδα φυλή
Ατταλίδα φυλή
Παραπομπές - σημειώσεις
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 142: [...] "Κορυδαλλός, Κορυδαλλεύς ο δημότης. Ο δήμος ούτος κείμενος εν τω όρει Κορυδαλλώ καλουμένω ωνομάσθη από τούτου, η θέσις εις ην ήτον ο δήμος ονομάζεται Χαϊδάρι, λέξις Τουρκική, σημαίνουσα εξοχήν ορινήν• και τω όντι το Χαϊδάρι είνε τοιουτον. Και επειδη Διόδωρος ο Σικελιώτης λέγει ότι ο περιβόητος ληστης Προκρούστης, ον εφόνευσεν ο Θησεύς, κατώκει εν τω δημω τούτω, η θέσις αυτή φαίνεται κατάλληλος εις κατοικίαν ληστού.". [...]
[...] "Corydallus: (Κορυδαλλός, Korydallós). Attic asty deme of the Hippothontis phyle, from 200 BC of Attalis, the mountains of the same name (Str. 9,14; 23; Diod. Sic. 4,59,5; Ath. from 9,390ab; Ael. NA 3,25 [2]); one (?) bouleutḗs. The deme centre suspected [2] near Palaiokastro/Palaiochora. The so-called ‘heroa’ [1; 2. 10ff.] are farmsteads, not the sanctuary of the Kore Soteira attested by Ammonius (Perì diapheroýsōn léxeōn 84, s.v. Κόρυδος valckenaer)". [...], Lohmann, Hans (Bochum), Corydallus
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 142-144: [...] "Επειδή δε οι νεώτεροι χωρογράφοι της Αττικής υπέλαβον Κορυδαλλόν μεν τον Ικάριον, μετέθεσαν δε τον Ικάριον παρά τον Μαραθώνα, πρέπει νά δηλώσω ποίον είνε το όρος Κορυδαλλός. Ο Στράβων ως ονομαστά όρη των Αθηνών αναφέρει τον Υμηττόν, Βριληττόν, Πάρνηθα, Λυκαβηττόν, και Κορυδαλλόν. Εν τούτοις αναφέρονται υπ' άλλων και άλλα όρη περί την αύτην χώραν Αθηνών, οίον Αιγάλεως, Ικάριος, Ηράκλειον, Ποικίλον, Πεντελικόν, Άγχεσμος• και τον Άγχεσμον και το Ποικίλον μόνος ο Παυσανίας μνημονεύει, και ουδείς άλλος• το δε Ηράκλειον ο Πλούταρχος παρά του Φανοδήμου. Εις το σύγγραμμά μου Συνοπτικη Κατάστασις της πόλεως Αθηνών επιγραφόμενον απέδειξα την ταυτότητα του Λυκαβηττού μετά του Αγχέσμου, και την του Βριληττού μετά του Πεντελικοϋ (σελ. 48 εκδ. γ')• έρχομαι ήδη ν' αποδείξω και την ταυτότητα του Κορυδαλλου μετά του Αιγάλεω, και την θέσιν του Ικαρίου και του Ηρακλείου. Κορυδαλλός δε έλέγετο το από του Καματερού αρχόμενον όρος μέχρι του Δαφνίου, και ην όνομαστόν, διότι έκειτο απέναντι τών Αθηνών, και δεν είχε, καθώς δεν έχει, άλλο τι πλεονέκτημα. Η δε αρκτικοδυτική αυτου πλευρά, η βλέπουσα προς Ελευσίνα μέχρι του χάσματος του Δαφνίου εκαλείτο Αιγάλεως. Ο Θουκυδίδης και Ηρόδοτος, οι δύο Αρχαίοι περίφημοι Ιστορικοί βεβαιούσι την ονομασίαν αυτού, εν οις λέγουσιν, ο μεν πρώτος, ότι οι Λακεδαιμόνιοι εισβάλλοντες εις την Αττικήν επρόβαινον δια Κρωπειάς εις Αχαρνάς εν δεξιά έχοντες το Αιγάλεων (Συγγρ. Β'. 19)• ο δε Ηρόδοτος, ότι ο Ξέρξης καθήμενος υπό τω όρει τω απέναντι Σαλαμίνος, ο καλείται Αιγάλεως, εθεώρει την Ναυμαχίαν (Βιβλ. 8. 90.) Ηράκλειον δε εκαλείτο το από του Κερατοπύργου μέχρι του πορθμού Σαλαμίνος• και τούτο μαρτυρεί ο Πλούταρχος εις Θεμιστοκλέα• ένθα λέγει, ότι κατά τον Φανόδημον ο Ξέρξης εποπτεύων τον στόλον και την παράταξιν, εκάθητο υπέρ το Ηράκλειον, η βραχεί πόρω διείργεται της Αττικης η Νησος (Κ. ιγ'.) Ικάριον δε λέγεται το νυν Κανιάρον, αρχόμενον από της οδού Δαφνίου προς νότον μέχρι της οδού Σαλαμίνος, το βλέπον προς το πεδίον Αθηνών, η δε δυτική αυτού πλευρά η πρός Σαλαμίνα βλέπουσα, καλείται νυν Σκαρμαγκάς. Η δε Αμφιάλη Άκρα καλείται νυν Φιλιατούρι. Ότι το όρος Κορυδαλλός και Αιγάλεως είνε το αυτό, με την διαφοράν, ότι η δυτική πλευρά έχει άλλην ονομασίαν, και η ανατολική άλλην, δύναται τις να το θεωρήση δυσπαράδεκτον. Πριν όμως λύσωμεν την απορίαν, του βάλλομεν υπ' όψιν το προηγούμενον όρος, όπερ ημείς οι νεώτεροι καλούμεν την μεν πρός Αθήνας πλευράν Κανιάρον, την δε προς δυσμάς Σκαρμαγκάν. Δια τί λοιπον οι νεώτεροι ημείς επί ενός και του αυτού όρους εδώκαμεν δύο ονομασίας το Κανιάρον και τον Σκαρμαγκαν; Ιδού δε η λύσις της απορίας• η Αττική προ του Θησέως, και επί των υιών του Πανδίονος, διηρείτο εις τέσσαρα Κράτη, το μεν από της δυτικης πλευράς του Δαφνίου μέχρι Μεγαρίδος, το δε περιείχεν όλην την χώραν των Αθηνών μέχρι του Σφηττού, το δε τα Μεσόγεια• και το τέταρτον ήν το λεγόμενον σημερον Κατάδιμα (Στράβ. και άλλοι). Ουχ ήττον δε επιβεβαιοί τούτο και ο Θουκυδίδης• «επί Κέκροπος και των πρώτων βασιλέων η Αττική ες Θησέα αεί κατά πόλεις ωκείτο, Πρυτανεία τε έχουσα και άρχοντας, και οπότε μη τι δείσειαν, ου ξυνήεσαν βουλευσόμενοι ως τον βασιλέα, αλλ' αυτοί έκαστοι επολιτεύοντο και εβουλεύοντο». Οι παλαιοί καθώς και όλοι οι άνθρωποι δίδουσιν όνομα και εις πράγματα, και εις τόπους, ή όρη, και εις ζώα, όπως λάβωσιν αφορμήν. Οι κάτοικοι λοιπόν της δυτικής Αττικής έχοντες προς ανατολάς το όρος τούτο Αιγάλεων, έδωκαν το όνομα εκ τινος περιστάσεως, εις ην οι του άλλου Κράτους Αθηναίοι δεν μετείχον. Ούτοι δε έχοντες οικείον τον Πάρνηθα παραχθέντα παρά τον Πάρνωπα (α) (είδος ακρίδος) εκάλεσαν το υπό τον Πάρνην όρος Κορυδαλλόν. Ώστε επεκράτησαν τα δύο ονόματα και μετά τον συνοικισμόν των δήμων υπό Θησεως εις μίαν πολιτείαν". [...]
[...] "Κορυδαλλός: I. Αρχαίος δήμος της Αττικής που βρισκόταν, κατά τον Στράβωνα, στον λόφο του Κορυδαλλού, απέναντι από τη Σαλαμίνα. Ο δήμος αυτός ανήκε αρχικά στην Ιπποθοωντίδα φυλή και αργότερα στην Ατταλίδα. Οι κάτοικοί του ονομάζονταν Κορυδαλλείς". [...] Κορυδαλλός Αρχειοθετήθηκε 2020-08-10 στο Wayback Machine.
Στράβων, «Γεωγραφικά», «Βιβλίο Θ΄», 1.13-14: [...] "1.13 Εἶτα τὸ Θριάσιον πεδίον καὶ ὁμώνυμος αἰγιαλὸς καὶ δῆμος• εἶθ᾽ ἡ ἄκρα ἡ Ἀμφιάλη καὶ τὸ ὑπερκείμενον λατόμιον καὶ ὁ εἰς Σαλαμῖνα πορθμὸς ὅσον διστάδιος, ὃν διαχοῦν ἐπειρᾶτο Ξέρξης, ἔφθη δὲ ἡ ναυμαχία γενομένη καὶ φυγὴ τῶν Περσῶν. ἐνταῦθα δὲ καὶ αἱ Φαρμακοῦσσαι, δύο νησία ὧν ἐν τῶι μείζονι Κίρκης τάφος δείκνυται. 1.14 Ὑπὲρ δὲ τῆς ἀκτῆς ταύτης ὄρος ἐστὶν ὃ καλεῖται Κορυδαλλός, καὶ ὁ δῆμος οἱ Κορυδαλλεῖς• εἶθ᾽ ὁ Φώρων λιμὴν καὶ ἡ Ψυττάλεια, νησίον ἔρημον πετρῶδες ὅ τινες εἶπον λήμην τοῦ Πειραιῶς• πλησίον δὲ καὶ ἡ Ἀταλάντη ὁμώνυμος τῆι περὶ Εὔβοιαν καὶ Λοκρούς, καὶ ἄλλο νησίον ὅμοιον τῆι Ψυτταλείαι καὶ τοῦτο• εἶθ᾽ ὁ Πειραιεὺς καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς δήμοις ταττόμενος καὶ ἡ Μουνυχία". [...]
John S. Traill: Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica. Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 136.
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados, Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 162-163: [...] "Κορυδαλός, μέρος του Αιγαλέου όρους το προς το βορ-ανατολικόν υπερκείμενον της ακτής του Ελευσίνιου κόλπου• επί του όρους τούτου ην ποτέ δήμος Κορυδαλός, και οι δημόται Κορυδαλείς, φυλής Ιπποθοωντίδος• κατά το νότιον του όρους επί του πορθμού της Σαλαμίνος ην ο λιμήν των Φώρων (2 = Στραβ. β. 9. σ. 395. Ιδ. και Ληκ. Δημ. Αττ.). - Σκαραμαγκάς. Κατά τους πρόποδας του μέρους του Αιγαλέου όρους του κειμένου προς το νότιον της Ιεράς Οδού ή του στενού του Δαφνίου σώζονται αξιόλογα λείψανα δήμου παρά την είσοδον ετέρου στενού άγοντος δια του ειρημένου όρους εις το μετόχιον το λεγόμενον του Σκαραμαγκά, και συνιστάμενον εις τρεις ή τέσσαρας καλύβας επί χερσονήσου κειμένης κατά το ανατολικόν του κόλπου της Ελευσίνος. Τα λείψανα ταύτα εισίν, ως φαίνεται, τα του δήμου των Κορυδαλέων. Ολίγον απώτερον επί του στενού εισί προσέτι λείψανα Ελληνικού όχυρώματος ανήκοντος βεβαίως εις τον ειρημένον δήμον και χρησιμεύοντος εις παραφύλαξιν πάσης από Ελευσίνος εις Αθήνας ενδεχομένης προσβάσεως (1 = Ληκ. αυτ.).". [...]
Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, «Φυσική Ιστορία» - Plinio il Vecchio, "Naturalis historia", X, 41.
Κλαύδιος Αιλιανός, «Περί της φύσης των ζώων» - Claudio Eliano, "Sulla natura degli animali", III, 35.
Κορυδαλ Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org
Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Κορύδαλλος, δήμος της Ιπποθοωντίδος φυλής. ο δημότης Κορυδαλλεύς. τα τοπικά Κορυδαλλόθεν, Κορυδαλλόνδε, Κορυδαλλοί". [...], σελ. 166.
Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Κορυδαλλός (ορθότ. του) Κορυδαλός (ο), χωρ. και δήμος της Αττ., επί του ομωνύμου όρους, κειμένου αντικρύ της Σαλαμίνος, ανήκων εις την Ιπποθοωντίδα φυλήν, (ο δημ. Κορυδαλεύς)". [...], σελ. 95.
Αμμώνιος, «Περί των διαφορών των παρομοίων εκφράσεων» - Ammonio, "Sulle differenze delle espressioni simili", 279.
Διόδωρος Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», Δ΄, 59: [...] "Ἐπεὶ δὲ περὶ Ἡρακλέους καὶ τῶν ἀπογόνων αὐτοῦ διήλθομεν, οἰκεῖον ἂν εἴη περὶ Θησέως εἰπεῖν διὰ τὸ τοῦτον ζηλωτὴν γενέσθαι τῶν Ἡρακλέους ἄθλων. Θησεὺς τοίνυν γεγονὼς Αἴθρας τῆς Πιτθέως καὶ Ποσειδῶνος, τραφεὶς ἐν Τροιζῆνι παρὰ Πιτθεῖ τῷ μητροπάτορι, καὶ τὰ μυθολογούμενα σύμβολα ἀνῃρημένος τὰ ὑπὸ Αἰγέως ὑπό τινι πέτρᾳ τεθειμένα, κατήντησεν εἰς τὰς Ἀθήνας. διεξιὼν δ´, ὥς φασι, τὴν παραθαλάττιον, καὶ ζηλωτὴς ὢν τῆς Ἡρακλέους ἀρετῆς, ἐπεβάλετο τελεῖν ἄθλους περιέχοντας ἀποδοχήν τε καὶ δόξαν. πρῶτον μὲν οὖν ἀνεῖλε τὸν ὀνομαζόμενον Κορυνήτην, χρώμενον τῇ προσαγορευομένῃ κορύνῃ, ὅπερ ἦν ὅπλον ἀμυντήριον, καὶ τοὺς παριόντας ἀποκτείνοντα, δεύτερον δὲ τὸν ἐν Ἰσθμῷ κατοικοῦντα Σίνιν. οὗτος γὰρ δύο πίτυς κάμπτων, καὶ πρὸς ἑκατέραν τὸν ἕνα βραχίονα προσδεσμεύων, ἄφνω τὰς πίτυς ἠφίει• διόπερ τῶν σωμάτων διὰ τὴν βίαν ἀποσπωμένων συνέβαινε τοὺς ἀτυχοῦντας μετὰ μεγάλης τιμωρίας τελευτᾶν. τρίτον δὲ τὴν ἐν Κρομμυῶνι ὑπάρχουσαν ὗν ἀγρίαν, διαφέρουσαν ἀλκῇ τε καὶ μεγέθει καὶ πολλοὺς ἀνθρώπους ἀναιροῦσαν, ἀπέκτεινεν. ἐκόλασε δὲ καὶ Σκείρωνα τὸν οἰκοῦντα τῆς Μεγαρίδος τὰς ὀνομαζομένας ἀπ´ ἐκείνου Σκειρωνίδας πέτρας• οὗτος γὰρ εἰώθει τοὺς παριόντας ἀναγκάζειν ἀπονίπτειν ἑαυτὸν ἐπί τινος ἀποκρήμνου τόπου, λακτίσματι δ´ ἄφνω τύπτων περιεκύλιε κατὰ τῶν κρημνῶν εἰς θάλατταν κατὰ τὴν ὀνομαζομένην Χελώνην. ἀνεῖλε δὲ καὶ περὶ τὴν Ἐλευσῖνα Κερκυόνα τὸν διαπαλαίοντα τοῖς παριοῦσι καὶ τὸν ἡττηθέντα διαφθείροντα. μετὰ δὲ ταῦτα τὸν ὀνομαζόμενον Προκρούστην ἀπέκτεινε, τὸν οἰκοῦντα ἐν τῷ λεγομένῳ Κορυδαλλῷ τῆς Ἀττικῆς• οὗτος δὲ τοὺς παριόντας ὁδοιπόρους ἠνάγκαζεν ἐπί τινος κλίνης ἀναπίπτειν, καὶ τῶν μὲν μακροτέρων τὰ ὑπερέχοντα μέρη τοῦ σώματος ἀπέκοπτε, τῶν δ´ ἐλαττόνων τοὺς πόδας προέκρουεν, ἀφ´ οὗπερ Προκρούστης ὠνομάσθη. κατορθώσας δὲ τὰ προειρημένα κατήντησεν εἰς τὰς Ἀθήνας, καὶ τὸν Αἰγέα διὰ τῶν συμβόλων ἀνεγνώρισε. μετὰ δὲ ταῦτα τὸν ἐν Μαραθῶνι ταῦρον, ὃν Ἡρακλῆς τελῶν ἆθλον ἐκ Κρήτης ἀπήγαγεν εἰς Πελοπόννησον, συμπλακεὶς καὶ κρατήσας τοῦ ζῴου ἀπήγαγεν εἰς τὰς Ἀθήνας• τοῦτον δ´ Αἰγεὺς παραλαβὼν ἔθυσεν Ἀπόλλωνι". [...]
Παυσανίας, «Ελλάδος περιήγησις», «Αττικά», 39.3: [...] "—μετὰ δὲ τῶν Ἀργείων τοὺς τάφους ἐστὶν Ἀλόπης μνῆμα, ἣν τεκοῦσαν Ἱπποθόωντα ἐκ Ποσειδῶνος ἀποθανεῖν ἐνταῦθά φασιν ὑπὸ τοῦ πατρὸς Κερκυόνος. εἶναι δὲ ὁ Κερκυὼν λέγεται καὶ τὰ ἄλλα ἄδικος ἐς τοὺς ξένους καὶ παλαίειν οὐ βουλομένοις• καὶ ὁ τόπος οὗτος παλαίστρα καὶ ἐς ἐμὲ ἐκαλεῖτο Κερκυόνος, ὀλίγον τοῦ τάφου τῆς Ἀλόπης ἀπέχων. λέγεται δὲ ὁ Κερκυὼν τοὺς καταστάντας ἐς πάλην διαφθεῖραι πλὴν Θησέως, Θησεὺς δὲ κατεπάλαισεν αὐτὸν σοφίᾳ τὸ πλέον• παλαιστικὴν γὰρ τέχνην εὗρε Θησεὺς πρῶτος καὶ πάλης κατέστη ὕστερον ἀπ᾽ ἐκείνου διδασκαλία• πρότερον <δὲ> ἐχρῶντο μεγέθει μόνον καὶ ῥώμῃ πρὸς τὰς πάλας". [...]
Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, «Δειπνοσοφισταί», Βιβλίον θ΄, p. 264: [...] "ἐπὶ τάδε πέρδικες τοῦ Κορυδαλλοῦ πρὸς τὸ ἄστυ κακκαβίζουσιν, οἱ δ᾽ ἐπέκεινα τιττυβίζουσιν.’ Βάσιλις ' ἐν τῷ δευτέρῳ". [...]
Παρουσίαση πόλης Αρχειοθετήθηκε 2012-03-09 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.korydallos.gr του Δήμου Κορυδαλού.
Δήμος Αρχειοθετήθηκε 2012-02-25 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.korydallos.gr του Δήμου Κορυδαλού.
Δημότες του Κορυδαλλού Αρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): KORUDALLEUS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
Πηγές – βιβλιογραφία
Πρωτογενείς πηγές
Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, «Δειπνοσοφισταί», Βιβλίον θ΄, p. 264.
Αμμώνιος, «Περί των διαφορών των παρομοίων εκφράσεων» - Ammonio, "Sulle differenze delle espressioni simili", 279.
Διόδωρος Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», Δ΄, 59.
Κλαύδιος Αιλιανός, «Περί της φύσης των ζώων» - Claudio Eliano, "Sulla natura degli animali", III, 35.
Παυσανίας, «Ελλάδος περιήγησις», «Αττικά», 39.3.
Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, «Φυσική Ιστορία» - Plinio il Vecchio, "Naturalis historia", X, 41.
Στράβων, «Γεωγραφικά», «Βιβλίο Θ΄», 1.13-14.
Ελληνικές επιγραφές - IG Κορυδαλ Attica (IG I-III).
Δευτερογενείς πηγές
Corydallus, στην ιστοσελίδα: referenceworks.brillonline.com,
Ουίλλιαμ Σμιθ, Το συγκεκριμένο λήμμα περιλαμβάνει περιεχόμενο από πηγή, η οποία αποτελεί, πλέον, κοινό κτήμα:
(Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Attica – 13 (Corydallus)». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray. Attica – 13 (Corydallus)
John S. Traill: The political organization of Attica: a study of the demes, trittyes, and phylai, and their representation in the Athenian Council, “Attica”. (21, 52, 69, 112 No. 138, Tab. 8.). Princeton: American School of Classical Studies at Athens (ASCSA), 1975, ISBN 978-0-87661-514-0
John S. Traill: Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica. Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 136.
Peter Siewert, "Die Trittyen Attikas und die Heeresreform des Kleisthenes", C.H. Beck, München 1982, ISBN 3406080634, ISBN 9783406080630
Δήμος Κορυδαλλού > Παρουσίαση πόλης Αρχειοθετήθηκε 2012-03-09 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.korydallos.gr του Δήμου Κορυδαλού.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Korydallos». www.ancientworlds.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2014.[νεκρός σύνδεσμος]
Δήμος Κορυδαλλού, στην ιστοσελίδα: www.korydallos.gr του Δήμου Κορυδαλλού.
Traill, J. «Places: 579992 (Korydallos)». Pleiades. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2017.
Korydallos, SE Aigaleos, στις ιστοσελίδες: http://imperium.ahlfeldt.se & https://web.archive.org/web/20170808012018/http://dare.ht.lu.se/, Ψηφιακός Άτλας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ("Digital Atlas of the Roman Empire", Johan Ahlfeldt, Department of Archaeology and Ancient History, Lund University, Sweden), Πανεπιστήμιο Λουντ, Λουντ, Σουηδία, πρόγραμμα: Pelagios.
Korydallos[νεκρός σύνδεσμος], Lexicon of Greek Personal Names (LGPN).
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
