Το αρχαίο θέατρο της Ζέας βρίσκεται στο οικοδομικό τετράγωνο των οδών Φιλελλήνων, Αλκιβιάδου, Χαρ. Τρικούπη και Νεωσοίκων στο Πασαλιμάνι και έχει άμεση επαφή με το κτίριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά.
Χρονολόγηση
Σύμφωνα με την ενεπίγραφη στήλη που έχει βρεθεί πίσω από το τελωνείο του Πειραιά, η χρονολόγηση του θεάτρου τοποθετείται κατά τον 2ο αιώνα π. Χ. Στην συγκεκριμένη στήλη παρατίθεται κατάλογος των ευεργετών, οι οποίοι συνέδραμαν στην κατασκευή του θεάτρου.[1]
Περιγραφή του αρχαίου θεάτρου
Το μνημείο διαθέτει την τριμερή χαρακτηριστική οργάνωση ενός ελληνιστικού θεάτρου, δηλαδή κοίλο, ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα. Ο προσανατολισμός του είναι νοτιοανατολικός και για την θεμελίωσή του χρησιμοποιήθηκε ο γνωστός υποκίτρινος Πειραϊκός Ακτίτης λίθος.[2]
Το κοίλον του ήταν εν μέρει θεμελιωμένο στο φυσικό βράχο. Στο ανώτερο τμήμα του, όπου δεν υπήρχε ο φυσικός βράχος, τα εδώλια του κοίλου εδράζονταν σε τεχνητή λίθινη θεμελίωση, η οποία καλυπτόταν με χώμα. Δημιουργούνταν δηλαδή ένα είδος τεχνητής επίχωσης για τη θεμελίωση του ανώτερου τμήματος του κοίλου. Η διάμετρός του κοίλου είναι 66,5 μ. και αποτελείται από 13 κερκίδες και 14 κλίμακες. Το κατώτερο επίπεδο του κοίλου πιθανώς χρησίμευε ως διάδρομος[3], ενώ το ακριβώς επόμενο τμήμα του πρέπει να αποτελούσε τη βάση της πρώτης σειράς των εδωλίων.
Ανάμεσα στο κοίλο και την ορχήστρα διαμορφωνόταν λίθινος αγωγός για την απορροή των υδάτων. Η ορχήστρα είναι πεταλόσχημη, λαξευμένη στο βράχο, με διάμετρο στη βόρεια πλευρά 23,4 μ. ενώ στην ανατολική 16,34 μ.
Το σκηνικό οικοδόμημα σώζεται στο επίπεδο θεμελίωσης, δηλαδή πολύ χαμηλά στο έδαφος, έχοντας ορθογώνια κάτοψη μήκους 36 μ. και πλάτους 4,80 μ. Στον πρόσθιο τοίχο του θα υπήρχαν θύρες για τη σύνδεση της σκηνής με τον εσωτερικό χώρο του προσκηνίου. Το προσκήνιο πλαισιώνεται από δύο παρασκήνια, ενώ δεν διακρίνονται ίχνη για θύρες.[4] Ανάμεσα στο κοίλο και στα παρασκήνια διαμορφώνονταν οι δύο πάροδοι προς την ορχήστρα.
Ανασκαφές
Οι ανασκαφές ξεκίνησαν το 1881 από τον Δημήτρη Φίλιο, μετά από καταγγελία του καθηγητή γυμνασίου, Ιάκωβου Δραγάτση και συνεχίστηκε σταδιακά.[5] Δεν βρέθηκαν εδώλια και θρόνοι, πέρα από λίγα θραύσματα και ίχνη της θεμελίωσης του θεάτρου. Σύμφωνα με τα στοιχεία το πρότυπο για την κατασκευή του ήταν το μεγάλο διονυσιακό θέατρο της Αθήνας, όπως για πολλά σύγχρονά του.
Ο χώρος του θεάτρου αποτελούσε μια ανοιχτή πλατεία μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.[6] Στη συνέχεια, το 1935 ιδρύθηκε το Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά, βόρεια του θεάτρου. Ωστόσο, κατά την μεταπολεμική περίοδο, γίνονταν χορευτικές παραστάσεις με τοποθετημένα ξύλινα εδώλια για τους θεατές.
Παραπομπές
Περίπου 100 οικογένειες συνέδραμαν, Migeotte,1995.
Είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος, για αυτό και υπάρχουν πολλές φθορές σήμερα λόγω των καιρικών συνθηκών και του θαλασσινού περιβάλλοντος δίπλα στο οποίο βρίσκεται.
Έτσι είναι και ο χώρος του αρχαίου θεάτρου του Διονύσου της Αθήνας.
Dörpfeld and Reisch, 1896.
Φίλιος Δ., Έκθεσις περί των εν Πειραιεί ανασκαφών, Π.Α.Ε. 1881, σελ. 47 - 61.
Εκεί βρισκόταν το Γυμναστήριο του Πειραϊκού Συνδέσμου.
Βιβλιογραφία
Βιτρούβιος, Περί Αρχιτεκτονικής, Τόμος 1, Βιβλίο Ι-V, Αθήνα.
Αλεξάκη Γ. Ν., Πλήρης Οδηγός του Πειραιώς 1906-1907, ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ,1990.
Σταϊνχάουερ Γ., Τα μνημεία και το αρχαιολογικό μουσείο του Πειραιά, Αθήνα 1998.
Φίλιος Δ., Έκθεσις περί των εν Πειραιεί ανασκαφών, Πρακτικά της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, 1880-1881(1881).
Migeotte L., Finances et constructions publiques. In Worrle M. and Zanker P. (eds), Stadtbild und Burgerbild im Hellenismus, Munich, 1995.
W. Dörpfeld, E. Reisch, Das griechische Theater, Athen 1896.
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Χώρες της Ευρώπης
|
|||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Κυρίαρχα κράτη |
Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία3 | Γερμανία | Γεωργία1 | Δανία | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο3 | Ιρλανδία | Ισλανδία | Ισπανία3 | Ιταλία | Καζακστάν1 | Κροατία | Κύπρος2 | Λετονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία3 | Ολλανδία3 | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία | |
|
|||||||
Εξαρτημένα εδάφη |
|
||||||||
Μερικώς αναγνωρισμένα κράτη | |||||||||
1. Διηπειρωτικές χώρες με επικράτεια στην Ευρώπη και στην Ασία. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Κράτη που περιλαμβάνουν υπερπόντια εδάφη και σε άλλες ηπείρους με τη μητροπολιτική περιοχή να βρίσκεται στην Ευρώπη.
|
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License