Το θέατρο του Βοιωτικού Ορχομενού ή Ορχομενού Βοιωτίας βρίσκεται μέσα στην τειχισμένη ακρόπολη[1] του 4ου αιώνα π. Χ. βορειοανατολικά από τον θολωτό τάφο του Μινύα και κοντά στο βυζαντινό μοναστήρι της Παναγίας Σκριπούς (κτίσμα των τελών του 9ου αιώνα)[2][3]. Σύμφωνα με τις έρευνες που πραγματοποιήθηκαν το θέατρο είναι τοποθετημένο στην περιοχή ενός προϋπάρχοντος μυκηναϊκού νεκροταφείου.
Χρονολόγηση και περιγραφή
Με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα η αρχική διαμόρφωσή του χρονολογείται πιθανόν τον 4ο αιώνα π.Χ, μετά την επικράτηση του Φιλίππου Β΄ στην μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ) ή μετά την καταστροφή των Θηβών από το στρατό του Αλεξάνδρου ως τιµωρία για την αποστασία της κατά της µακεδονικής φρουράς (335 π. Χ). Στο θέατρο γίνονταν επίσης θρησκευτικές γιορτές προς τιμή των Χαρίτων[2], του Διός Ομολωίου και του Διονύσου. Επίσης, στον χώρο του θεάτρου πραγματοποιούνταν συγκεντρώσεις των συμμαχικών πόλεων του Κοινού των Βοιωτών.
Το μνημείο υπέστη ανακατασκευές και προσθήκες σε όλη την χρονική περίοδο της χρήσης του. Η πρώτη ανακατασκευή του χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ και η τελευταία προσθήκη έγινε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Το κοίλο είναι ημικυκλικού σχήματος με έντονη αξονική προέκταση και αποτελείται από δώδεκα σειρές εδωλίων (από πωρόλιθο) και οκτώ κερκίδες. Δεν έχει διαζώματα και η κατώτερη βαθμίδα του τονίζεται με πολύλιθες μαρμάρινες προεδρίες σπάνιου τύπου[4]. Η ορχήστρα είχε ημικίονες δωρικού ρυθμού που έφεραν επιστύλια με χαραγμένη επιγραφή αφιερωμένη στις Χάριτες. Στο προσκήνιο υπήρχε κιονοστοιχία δωρικών ημικιόνων[5] και προεξείχαν συμμετρικές πτέρυγες, οι οποίες διεύρυναν το σκηνικό οικοδόμημα με μήκος 37,5 μ. Πάνω από το προσκήνιο βρισκόταν το λογείον, δηλαδή ο χώρος που κινούνταν οι ηθοποιοί. Στην πίσω πλευρά του ξεκινούσε το σκηνικό οικοδόμημα.
Το θέατρο ανακαλύφθηκε κατά τις ανασκαφικές έρευνες της Εφορείας Αρχαιοτήτων Βοιωτίας που πραγματοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1970, οπότε αποκαλύφθηκε το κοίλο[6]. Το 1997-1998 πραγματοποιήθηκαν νέες ανασκαφές, κατά τις οποίες βρέθηκαν τα αναλήμματα των παρόδων του μνημείου.
Παραπομπές
«Αρχαιολογικό πάρκο στον Ορχομενό Βοιωτίας». ΤΟ ΒΗΜΑ Πολιτισμός. 22/10/2012. Ανακτήθηκε στις 11/01/2017.
Μποσνάκης Δ., Γκάγκτζης Δ. ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΑΤΡΑ. θέατρα θέας άξια, εκδ. ITANOS. σελ. 166.
Αρχαία θέατρα της Στερεάς Ελλάδας, Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας - Διάζωμα, Αθήνα 2016, σελ. 82.
Έδρανα προεδρίας με αφιέρωση προς τιμή των Χάριτων.
Στο επιστύλιο υπήρχε επιγραφή με αφιέρωση στις Χάριτες.
Αρχαία θέατρα της Στερεάς Ελλάδας, 2016, σελ. 84 - 85.
Βιβλιογραφία
Ιακωβίδης Σπ., «Γλας και Ορχοµενός», τοµος Β΄, Πρακτικά Β΄∆ιεθνούς Συνεδρίου Βοιωτικών Μελετών, Λιβαδειά 6-10 Σεπτεµβρίου 1992, Αθήνα 1995.
Κουντούρη Έλ., Ορχοµενός – Κωπαϊδα, Αρχαιολογία. Εύβοια και Στερεά Ελλάδα, εκδ. Μέλισσα, Αθήνα 2008.
Μποσνάκης Δ., Γκάγκτζης Δ. ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΑΤΡΑ. θέατρα θέας άξια, εκδ. ITANOS.
Schliemann, H., «Exploration of the Boeotian Orchomenos», The Journal of Hellenic Studies, Vol. 2, pp. 122-163.
Αρχαία θέατρα της Στερεάς Ελλάδας, Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας - Διάζωμα, Αθήνα 2016.
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
