.
Το επίσημο ένδυμα της αυλής του Γεωργίου Α' ήταν το ένδυμα που φορούσαν οι κυρίες επί των τιμών της ελληνικής βασιλικής αυλής κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού.
Ιστορία
Μπόλια ενδυμασίας κυρίας επί των τιμών. Συλλογή ΠΛΙ, Ναύπλιο
Καπέλο και διάδημα ενδυμασίας κυρίας επί των τιμών. Συλλογή ΠΛΙ, Ναύπλιο
Το συγκεκριμένο ένδυμα προήλθε από στοιχεία της νυφικής και γιορτινής φορεσιάς της Αττικής. σε συνδυασμό με στοιχεία από ευρωπαϊκά ενδύματα της εποχής.[1] Το εισήγαγε το 1867 η Βασίλισσα Όλγα και το χρησιμοποιούσαν οκτώ κυρίες επί των τιμών στις μεγάλες εκδηλώσεις που οργάνωνε το παλάτι.[2] Σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις η βασίλισσα παραχωρούσε το δικαίωμα το ένδυμα να φορεθεί και από γυναίκες αρχόντων. Έτσι, η πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη, στο γάμο της με τον πρίγκιπα Γεώργιο (δευτερότοκο γιό της βασίλισσας), φορούσε αυτό το ένδυμα. Η συγκεκριμένη ενδυμασία, όπως και η προηγούμενη ενδυμασία της αυλής που είχε εισαχθεί από την βασίλισσα Αμαλία, επηρέασε τόσο τις αστικές όσο και τις αγροτικές ενδυμασίες του ελλαδικού χώρου[3][4], διέθετε όμως ακόμη περισσότερες επιδράσεις από τις ευρωπαϊκές ενδυμασίες της εποχής.[5]
Περιγραφή
Το ένδυμα αποτελείται από δύο κύρια μέρη, τη σιγκούνα και τη φούστα με την ουρά, τα οποία έραβαν και κεντούσαν με ιδιαίτερη τεχνική ειδικοί ράφτες στην Αθήνα. Τη φορεσιά συμπληρώνει ένα λεπτό υφαντό ποκάμισο από μετάξι, με χρυσοκεντήματα και χρυσή δαντέλα. Η τραχηλιά και τα μανίκια είναι στολισμένα, ενώ η υπόλοιπη φορεσιά είναι από τσόχα με σχέδια από βελούδο, σε οκτώ διαφορετικούς χρωματικούς σχεδιασμούς, όσες και οι κυρίες της τιμής. Η τσόχα ήταν άσπρη και το βελούδο επιλεγόταν από κάθε κυρία, στο χρώμα που επιθυμούσε. Η σιγκούνα μοιάζει πολύ με τους γρίζους στη φορεσιά της Αττικής, στολισμένη με βελούδινη ταινία και κεντημένη με χρυσό κορδόνι. Η φούστα είναι εφαρμοστή ανοιχτή μπροστά, για να φαίνεται το ποκάμισο και με μακριά ουρά. Στο τελείωμα υπάρχει η ίδια ταινία με τη σιγκούνα.
Ο κεφαλόδεσμος είναι απλούστερος από αυτόν της Αττικής, με το χρυσό ξελίτσι(κορώνα) και τα φλουριά του να πέφτουν στο μέτωπο, τη χρυσή ομπόλια με τα χρυσά κρόσσια ελεύθερη να στολίζει τους ώμους και την πλάτη. Από κοσμήματα υπήρχε μόνο το ασημένιο θηλυκωτάρι που στερεώνεται σε χρυσοκέντητη ζώνη και σφίγγει τη μέση πάνω από το ποκάμισο και τη φούστα.
Παραπομπές
«Εθνικό Ιστορικό Μουσείο:Επίσημη ενδυμασία Εποχής Γεωργίου Α΄».[νεκρός σύνδεσμος]
«Μεγαλόπρεπα αχνάρια της ελληνικής γυναικείας φορεσιάς». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015.
«Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα: Αχνάρια μεγαλοπρέπειας: μια νέα ματιά στην παράδοση της ελληνικής γυναικείας φορεσιάς».
Παπαντωνίου, Ιωάννα (1996). Ελληνικές τοπικές ενδυμασίες. Ναύπλιο: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα. σελ. 12. ISBN 960-85159-8-X.
Επιστημονικό Συμπόσιο, Ο ρομαντισμός στην Ελλάδα ( 12 - 13 Νοεμβρίου 1999 ), Λουκία Δρούλια, Οι ενδυματολογικές μεταλλαγές στα χρόνια της εθνικής διαμόρφωσης του νέου Ελληνισμού, σελ. 137.
Πηγές
Η Ελληνική Λαϊκή Φορεσιά (Τόμοι Πρώτος & Δεύτερος) Αγγελική Χατζημιχάλη, Μουσείο Μπενάκη, Εκδόσεις "Μέλισσα"
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
