Σκώληκες

Στο ελληνικό έδαφος συναντάμε αντιπροσώπους όλων σχεδόν των τάξεων αυτών των ζώων.

Αραχνοειδή

Στην Ελλάδα, υπάρχουν σκορπιοί, αράχνες και ακάρεα, δηλαδή αντιπρόσωποι και των τριών τάξεων των αραχνοειδών.

Μυριάποδα

Βρίσκονται σε αφθονία στο ελληνικό έδαφος και το πιο κοινό είδος τους είναι η σκολόπενδρα η ζωνωτή (κν. σαρανταποδαρούσα) η οποία είναι δηλητηριώδης.

Έντομα

Οι περισσότερες τάξεις και οικογένειες συναντιώνται στην Ελλάδα. Από τα έντομα γνωστότερα είναι τα είδη φορφίκουλα η ωτοειδής (ψαλίδα), η βλάττη η ανατολική και η βλατέλλη η γερμανική (κατσαρίδες), ο γρύλλος ο οικιακός, η λακούστα η πρασινωτάτη (ακρίδα), η μέλισσα, τα κουνούπια, ο τζίτζικας, οι μυίγες, οι ψύλλοι, η μάντις η θρησκευτική (το αλογάκι της Παναγίας), η λαμπυρίς (πυγολαμπίδα) και πολλά άλλα.

Μαλάκια

Τα χερσαία μαλάκια είναι από τις κατηγορίες των ζώων που βρίσκονται σε αφθονία στην Ελλάδα. Εκατομμύρια μικρά γαστερόποδα βρίσκονται κάτω από τα φύλλα των δέντρων και τη χλόη ή μέσα στο χώμα. Τα ζώα αυτά τα βλέπουμε συνήθως, μετά τη βροχή, πάνω στους τοίχους των σπιτιών.

Ερπετά

Η Ελλάδα θεωρείται ως μία από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης στα ερπετά. Πράγματι όλες οι τάξεις των ερπετών βρίσκονται σε αφθονία στη χώρα μας και ιδιαίτερα στην Κρήτη, στα νησιά των Κυκλάδων και την Πελοπόννησο, λόγω ακριβώς του θερμού κλίματος των περιοχών αυτών το οποίο ευνοεί την ανάπτυξη των ερπετών. Άφθονα είναι στην Ελλάδα τα είδη σαύρα η πράσινη (γουστερίτσα), σαύρα η τοιχοδρόμος (σαμιαμίθι), ο τροπιδόσαυρος, ο τύφλωψ ο σκωληκοειδής (τυφλίτης), η ελαφίς η τετραγραμμωτή (σαΐτα ή δενδρογαλιά) κ.ά.

Τέλος υπάρχουν μερικά είδη ερπετών που συναντιώνται μόνο στην ελληνική πανίδα, όπως η χελώνη η ελληνική (κν. χελώνα), η εμύς η ευρωπαϊκή ή ελληνική (κν. νεροχελώνα), η σαύρα η πελοποννησιακή (κν. γουστέρα), η έχιδνα η ασπίς (κν. αστρίτης) και έχιδνα ο αμμοδύτης (κν. οχιά).

Πτηνά

Στην Ελλάδα απαντούν περίπου 360 είδη πτηνών. Τα είδη αυτά χωρίζονται σε 44 οικογένειες και 7 τάξεις. Αναλυτικότερα υπάρχουν οι τάξεις: Στρουθοειδή με 22 οικογένειες και 175 είδη, καλοβατικά, με 9 οικογένειες και 66 είδη, στεγανόποδα με 7 οικογένειες και 53 είδη, αρπακτικά με 2 οικογένειες και 9 είδη, αλεκτοροειδή με 1 οικογένεια και 7 είδη και τα περιστεροειδή με 1 οικογένεια και 6 είδη.</p>

Στην τάξη των στρουθοειδών ανήκουν τα πτηνά: Κόραξ ο γνήσιος (κοράκι), κόραξ η κορώνη (κουρούνα), κόραξ ο καρπολόγος (σιταροκόρακας), κίσσα η μακρόουρος (καρακάξα), ψαρ ο κοινός (ψαρόνι, μαυροπούλι), χλωρίας ο γνήσιος (συκοφαγάς, κιτρινοπούλι), αετομάχος ο φαιόστερνος (τρυγονόλιαρος), αετομάχος ο μέγας (λιάρος), χλωρίς η κοινή (φλώρος, σπιγγάρι), ακανθίς η κανναβοφάγος (μαυρότσιχλα), κορυδαλλός ο βραχυδάκτυλος (χαμοκλάδα), κορυδαλλός ο λοφιοφόρος (κατσουλιέρης), αιγίθαλος ο μέλας (παπαδίτσα), αηδών η μελανοπώγων (αηδόνι), κίχλη η δενδρόβιος (τσίχλα), κόσσυφος ο κοινός (κότσυφας), κόσσυφος ο χρηματιστής (πετροκότσυφας), χελιδών η αγριοδίαιτος (χελιδόνι) και άλλα πολλά.

Από την τάξη των καλοβατικών συναντούνται πελαργός ο λευκός (λελέκι), πελαργός ο μέλας (μαυρολέλεκας), οιδίκνημος ο γνήσιος (τουρλίδα), σκολόπαξ ο αγροδίαιτος (μπεκάτσα, ξυλόκοτα), ράλλος ο φίλυδρος (νεροπούλι), γλαρεόλη η λειμώνιος (νεροπέρδικα), χαραδριός ο υέτιος (βροχοπούλι) κ.ά.

Από την τάξη των στεγανόποδων συναντούνται δρεπανίς η χελιδονόραμφος (γλαρόνι), λάρος ο αργυρόχρους (γλάρος), πελεκάνος ο μεγάλος (τσουμπανιάς), κύκνος ο κοινός, χην ο κοινός (αγριόχηνα), νήσσα η πλατύρυγχος (αγριόπαπια) κ.ά. <p>Από την τάξη των αρπακτικών σπουδαιότερα πτηνά είναι οι αετοί και οι γύπες. Στη τάξη αυτή ανήκουν και πολλά είδη ιεράκων (γερακιών) και γλαυκών.

Από τα αναρριχητικά πτηνά κυριότερα είναι: ο δρυοκολάπτης ο χλωρίων (ξυλοφάγος), δρυοκολάπτης ο μέτριος, ίυγξ ο κοινός (μυρμηκοφάγος), κόκκυξ ο ωδικός (κούκος) κ.ά.

Από τα αλεκτοροειδή αναφέρουμε: αλεκτορίς η οικοδίαιτος (κότα), ταώς (παγώνι), φασιανός ο κολχικός, όρτυξ η κοινή (ορτύκι) κ.ά.

Τέλος στα περιστεροειδή ανήκουν: η περιστερά η λευκόλαιμος (φάσσα), περιστερά η αγρία (αγριοπερίστερο), τρυγών η κοινή (τρυγώνα) κ.ά.

8. Θηλαστικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν 47 είδη θηλαστικών που χωρίζονται σε 7 τάξεις. Συγκεκριμένα υπάρχουν:

Σαρκοφάγα

Όπως είναι ο λύκος, το τσακάλι, η αλώπηξ, ο ασβός, η ικτίς η κατοικίδιος (κουνάβι), η νυφίτσα κ.ά.

Αρτιοδάκτυλα

όπως είναι η έλαφος, το ζαρκάδι, ο αγριόχοιρος, κ.ά.

Εντομοφάγα

όπως είναι ο σκαντζόχοιρος, ο ασπάλαξ κ.ά.

Χειρόπτερα

όπως είναι η νυκτερίς η ουροφόρος, νυκτερίς η μυστακοφόρος, νυκτερίς η δίχρωμος, νυκτερίς η κοινή κ.ά.

Λαγόμορφα

όπως είναι ο λαγός και ο αγριοκόνικλος.

Τρωκτικά

όπως είναι ο σκίουρος, ο λαγόγυρος, ο δενδρόμυς, ο μυς ο κοινός (ποντικός) κ.ά.</li></ul>

* Κητώδη, όπως είναι το δελφίνι, ο φώκη, ο σφαιροκέφαλος κ.ά.

Οπληφόρα

Τα είδη αυτής της κατηγορίας χωρίζονται σε αρτιοδάκτυλα και περιττοδάκτυλα. Τα κυριότερα απ' αυτά είναι: Ο υς ο άγριος (αγριογούρουνο), τον οποίο συναντάμε μόνο σε ορισμένα μέρη της Στερεάς, της Ηπείρου, της Μακεδονίας και Θράκης, ο υς ο ήμερος (κν. χοίρος), η έλαφος η κοινή (κν. ελάφι), η έλαφος η δορκάς (κν. ζαρκάδι), ο αίγαγρος ο κοινός (αγριοκάτσικο), ο αίγαγρος της Κρήτης, της Αντιμήλου, των Γιούρων και της Σαμοθράκης, το πρόβατο, ο βους, ο ταύρος (κν. βόδι), η αιξ η γνησία (κν. γίδα), ο βους ο βούβαλος (κν. βουβάλι), η κάμηλος η δρομάς (κν. καμήλα).

Στα περιττοδάκτυλα ανήκουν τα κατοικίδια, ο ίππος (άλογο), ο όνος (γάιδαρος), ο ημίονος (μουλάρι).</p>

Ζώα των ελληνικών θαλασσών

Στις ελληνικές θάλασσες βρίσκονται οι εξής κατηγορίες ζώων:

* Πρωτόζωα. Στις θάλασσες της Ελλάδας αφθονούν οι ομοταξίες των τρηματοφόρων.

* Σπόγγοι. Στα ελληνικά νερά βρίσκονται όλες σχεδόν οι ομάδες των σπόγγων. Σπουδαιότερη ομάδα είναι των κερατοσπόγγων, στην οποία ανήκει και ο κοινός σπόγγος ο φαρμακευτικός, του οποίου η σημασία για την εθνική οικονομία της χώρας είναι μεγάλη. Ο σπόγγος αυτός ψαρεύεται κυρίως στα παράλια της Μ. Ασίας και στο νότιο Αιγαίο. Άλλες παραλλαγές σπόγγων αυτής της ομάδας ψαρεύονται στα παράλια κυρίως της Κρήτης και ονομάζονται λαγόφυτο, τσιμούχα και χονδροί.

* Κοιλεντερόζωα. Αντιπρόσωποι αυτής της κατηγορίας υπάρχουν, στις ελληνικές θάλασσες και στα γλυκά νερά.

* Γνωστές είναι διάφορες μέδουσες υδροζώων και ιδίως σκυφοζώων (τσούχτρες), που βρίσκονται στην επιφάνεια της θάλασσας, καθώς και άλλα είδη ακτινίων και άλλων πολύποδων υδροζώων και σκυφοζώων. Είδος ακτινίων είναι οι "κολτσίδες ή αγαλίπες", που αφθονούν στα παράλια μέρη. Επίσης στην κατηγορία των ακτινίων ανήκουν τα "ρόδα ή ανεμώνες της θάλασσας", που προκαλούν δερματικές παθήσεις στους δύτες που δε χρησιμοποιούν σκάφανδρο.

* Σκώληκες. Στις ελληνικές θάλασσες συναντάμε αντιπροσώπους όλων σχεδόν των τάξεων των σκωλήκων και κυρίως της τάξης των πολυχαίτων. Από τους σκώληκες αυτούς άλλοι κινούνται ελεύθερα μέσα στο νερό και άλλοι είναι χωμένοι στην άμμο ή προσκολλημένοι σε διάφορα αντικείμενα του βυθού.

* Καρκινοειδή. Η σπουδαιότερη τάξη της κατηγορίας αυτής είναι των μαλακοστράκων και κυρίως τα δεκάποδα: στα οποία ανήκουν ο αστακός, η γαρίδα, η καραβίδα, ο κάβουρας ο θαλάσσιος, η καβουρομάνα, η αστακογαρίδα κ.ά.

* Μαλάκια. Οι ελληνικές ακτές είναι γεμάτες από όστρακα αντιπροσώπους των διαφόρων τάξεων της κατηγορίας αυτής και κυρίως γαστεροπόδων και ελασματοβραγχίων. Στα γαστερόποδα ανήκουν η αλιώτις (κν. αυτί της θάλασσας), η πατέλα (κν. πεταλίδα), η φισσουρέλα, η κυπραία (κν. γουρονίτσα), ο τρίτων (κν. μπορού ή κόχυλας), ο κώνος, η ραχήγλωσσα, η μπουχώνα κ.ά.

* Η περισσότερο εξελιγμένη τάξη της κατηγορίας είναι τα κεφαλόποδα και στις ελληνικές θάλασσες συναντάμε τη σηπία (κν. σουπιά), την τευθίδα την κοινή (κν. καλαμάρι), το χταπόδι, τον αργοναύτη κ.ά. Από την τάξη των διθύρων ή πελεκυπόδων συναντάμε την αχιβάδα, το χάβαρο, την καρδιά (κν. μεθύστρα), την κτένη (κν. χτένι), το όστρεον (κν. στρείδι), το μύακα (κν. μύδι), κ.ά. Πολλά από τα θαλασσινά μαλάκια αποτελούν περίφημη τροφή και στην ελληνική αγορά έχουν το όνομα "θαλασσινά". Τέτοια θαλασσινά είναι τα κυδώνια, τα χτένια, τα μύδια, οι αχιβάδες, οι πεταλίδες, τα στρείδια, οι καλόγνωμες, οι πίννες κ.ά. Εκτός από αυτά, περίφημα για την τροφή τους είναι και τα καλαμάρια, οι σουπιές, τα χταπόδια κ.ά.

* Εχινόδερμα. Τα ζώα αυτά αφθονούν στα νερά των ελληνικών θαλασσών, μέσα στις οποίες υπάρχουν αντιπρόσωποι όλων των τάξεων της κατηγορίας αυτής. Από τα εχινόδερμα τα πιο κοινά είναι τα διάφορα είδη των γενών αστερίας και οφίουρος (άστρα ή σταυροί της θάλασσας), το ολοθούριο (κν. αλεπουριά), ο εχίνος (κν. αχινός), η κουκουμαρία κ.ά.

* Χιτωνόζωα. Αντιπρόσωποι της κατηγορίας αυτής. Βρίσκονται στις θάλασσες της χώρας μας. Τα γνωστότερα από αυτά είναι τα ασκίδια, που βρίσκονται κολλημένα σε διάφορα αντικείμενα της θάλασσας.

* Ιχθύες. Άφθονα είναι τα ψάρια που βρίσκονται στις ελληνικές θάλασσες. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν γύρω στα 300 είδη ψαριών, τα οποία όμως δεν μπορούν να χαρακτηριστούν σαν αποκλειστικά για την Ελλάδα, γιατί υπάρχουν και στην υπόλοιπη Μεσόγειο.

* Από τα πιο συνηθισμένα είδη ψαριών είναι η μαρίδα, η σαρδέλα, ο γαύρος, η γόπα, το λαβράκι, ο ασκάθαρος (κν. σκαθάρι), ο σαργός, ο ερυθρίνος (κν. λιθρίνι), η τσιπούρα, η πέρκα, η συναγρίδα, ο σπάρος, ο τόνος, το σαφρίδι, η παλαμίδα, η τρίγλη (κν. μπαρμπούνι), η γλώσσα, η δράκαινα, οι σκορπιοί, η σφύραινα (κν. λούτσος), η σαλιάρα, ο γωβιός ή κοκοβιός, ο κέφαλος, η ζαργάνα, το χελιδόνι, ο δακτυληδόπετρος (κν. χελιδονόψαρο), ο ονίσκος (κν. μπακαλιάρος).

* Από τα πλαγιόστομα γνωστότερα είναι το σκύλλιον (κν. σκυλόψαρο), ο γαλέος, ο έξαγχος, ο γάτος, η ζύγαινα (κν. προπέλλα), οι διάφοροι καρχαρίες, ο πρίστις, ο καρχαρόρους (κν. λάμια), η τορπίλλη (κν. μουδιάστρα), ο λειόβατος (κν. αετός) κ.ά.

* Από τα άποδα γνωστότερα είναι ο έγχελυς (κν. χέλι), η σμύραινα ή μύραινα (κν. σμέρνα) κ.ά.

* Ερπετά. Στις ελληνικές θάλασσες αφθονεί το είδος χελώνη η θαλασσία.

* Κητώδη (Θηλαστικά). Από αυτά στις θάλασσες της Ελλάδας είναι γνωστά ο δελφίν ο κοινός μήκους 2 - 2,30 μ. ο φυσητήρ ο μακροκέφαλος, που το μήκος του φθάνει τα 20 μέτρα και εμφανίζεται σποραδικά ή τυχαία, η φώκαινα (κν. φάλιανος), μήκους 1,50 μ., ο σφαιροκέφαλος ο μέλας μήκους 6-7 μ. ο τουρσίωψ ο γνήσιος, μήκους 3 μ. και η όρκη, μήκους 6 μέτρων.

* Πτερυγιόποδα. Από την κατηγορία αυτή συναντάμε μόνο τη φώκη (κν. φώκια), στο βόρειο Αιγαίο και στο Ιόνιο πέλαγος.

Φύκη

Φύκη κοινώς λέγονται τα θαλάσσια ταινιοειδή φύλλα του φυτού "ζωστήρος του θαλάσσιου", τα οποία τα ρίχνουν τα κύματα στην παραλία, όπου συσσωρεύονται σε παχιά στρώματα.

Στην επιστημονική σημασία τους φύκη είναι όλα τα θαλάσσια φυτά, το σώμα των οποίων δεν είναι διαιρεμένο σε βλαστό και σε φύλλα (θαλλόφυτα), αλλά έχει διάφορες μορφές.

Έτσι το σώμα τους μπορεί να είναι νηματοειδές, φυλλοειδές, χωνοειδές ή ακανόνιστο. Όλα τα φύκη περιέχουν κόκκους χλωροφύλλης μέσα στα κύτταρά τους, γι' αυτό και έχουν πράσινο χρώμα.

Πολλά φύκη είναι μικρότατα και αποτελούνται από ένα μόνο κύτταρο. Τα φύκη πολλαπλασιάζονται με απόσπαση μονοκυττάρων σπορίων από το σώμα τους. Οι ελληνικές θάλασσες είναι γεμάτες από φύκη. Από τη στάχτη πολλών μεγάλων φυκιών εξάγεται σόδα και ιώδιο.