.
Ο θάνατος της Κλεοπάτρας είναι φημισμένη αρχαία ελληνική ζωγραφική μεγάλων διαστάσεων που βρέθηκε στην Ιταλία.
Ιστορικό του ευρήματος
Πιστεύεται ότι ο πίνακας αυτός είναι εκείνος που είχε κατασκευασθεί από τον Τιμόμαχο για τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αύγουστο και ήταν τοποθετημένος ως ανάθημα στον ναό του Σατούρνου στην Ρώμη. Ανακαλύφθηκε από τον έμπορο αρχαιοτήτων Μικέλι (Micheli) το 1818 κάτω από τον σηκό του ναού του Σέραπι στο ανάκτορο του Αδριανού στην Ρώμη, όπου προφανώς το είχε μεταφέρει ο Αδριανός μαζί με πολλά άλλα εξοχότατα καλλιτεχνήματα για να διακοσμήσει την πολυτελή του βίλλα. Φυλάσσεται στην έπαυλη του Βαρόνου ντε Μπεννεβάλ στο Πιάνο ντι Σορρέντο. Εξετάστηκε στην Φλορεντία από τον Τζιοβάννι Μπαττίστα Ταννούτσι της Βασιλικής Ακαδημίας της Πίζας. Το 1822 έγινε χημική εξέταση της σύστασης των χρωμάτων του. O Ταννούτσι το ταυτοποίησε με μια περιγραφή που δίνουν ο Πλίνιος και ο Πλούταρχος.
Μετά τον θάνατο του Μικέλι ο πίνακας αγοράστηκε από κάποιον γνωστό του Βαρόνου, ο οποίος τον μεταπώλησε το 1860 τελικά στον Βαρόνο ντε Μπεννεβάλ. Από τότε φιλοξενήθηκε σε πολλές εκθέσεις στο Λονδίνο, Παρίσι, Μόναχο και Ρώμη. Το 1869 ο Ναπολέων Γ΄ ενδιαφέρθηκε να το αγοράσει, και ο πίνακας μεταθέρθηκε στο Παρίσι, αλλά με την έκρηξη του γαλλογερμανικού πολέμου η αγορά ματαιώθηκε. Κατά την διάρκεια της γερμανικής πολιορκίας του Παρισιού και της Παρισινής Κομμούνας που ακολούθησε, ο πίνακας τέθηκε υπό την προστασία του Πρίγκηπα Τσαρτορύσκι, και μετά την απελευθέρωση του Παρισιού επεστράφη στο Σορρέντιο, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Μελέτες και παρουσιάσεις του πίνακα δημοσιεύτηκαν στα «Antologia», «Nouveau Temps», «Revista Settimanale», «Revue des Deux Mondes» και στην «Allgemeine Zeitung».
Περιγραφή
Είναι σπασμένο σε δεκαέξι τμήματα, αλλά συγκολήθηκε με μεγάλη επιτυχία και ενισχύθηκε με τσιμέντο. Η εικόνα θεωρείται ακέραια και πλήρης, εκτός από ένα μικρό κομμάτι στη γωνία που αντικαταστάθηκε, και τοπική απόξεση για τη χημική εξέταση που τού έγινε. Εικονίζει γυναίκα σε φυσικό μέγεθος. Ερηνεύεται ως Κλεοπάτρα τη στγμή του θανάτου της. Κρατάει φίδι στο αριστερό της χέρι, ενώ φέρει δάγκωμα στον αριστερό μαστό. Φοράει το αυτοκρατορικό στέμμα των Πτολεμαίων στο κεφάλι, ενώ πολύτιμα διαδήματα, όμοια με αυτά που βρήκε ο Σλήμαν στις Μυκήνες, και σκουλαρίκια την κοσμούν. Στην έκφραση του προσώπου αντικατοπτρίζεται ο πόνος και η λύπη της τελευταίας στιγμής της ζωής της, ενώ το βλέμμα είναι στραμμένο προς τον ουρανό.
Πηγές
John Sartain (1808-1897), marchese Cosimo Ridolfi (1794-1865), Reinhold Schoener (1849-) (1885). On the antique painting in encaustic of Cleopatra, discovered in 1818. Philadelphia: G. Gebbie & co, σελ. 7-17 και πίνακας. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2012.
The New York Times (1881). A PORTRAIT OF CLEOPATRA, σελ. Art Notes. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2012.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
