.
Το επίνητρον (αλλιώς όνος) ήταν στην αρχαιότητα ένα ημικυλινδρικό σκεύος που τοποθετούσαν οι γυναίκες στον μηρό, και το οποίο κάλυπτε και το γόνατο, για να ξάνουν το γνεσμένο ήδη μαλλί.
Επίνητρον, Γυναίκα με επίνητρον
Τα επίνητρα που έχουν βρεθεί πρόερχονται από τάφους και ιερά της Αττικής, της Βοιωτίας, της Ερέτριας και της Ρόδου και χρονολογούνται από τα μέσα του 6ου μέχρι το τέλος του 5ου π.Χ. αιώνα. Είναι πήλινα, πιθανολογείται όμως ότι αυτά δεν είχαν πρακτική χρήση αλλά τα πρόσφεραν ως γαμήλια δώρα στη νύφη ή αποτελούσαν κτερίσματα σε νεκρές γυναίκες ενώ αυτά που χρησμοποιούνταν κατασκευαζόταν κυρίως από ξύλο, μέταλλο ή κάποια άλλη σκληρότερη ύλη. Στις πλευρές, σε μικρές ζωφόρους, άλλα είχαν μελανόμορφες σκηνές από την μυθολογία και άλλα ερυθρόμορφες παραστάσεις από την καθημερινή οικιακή ζωή των γυναικών. Ορισμένα στο σημείο που καλύπτουν το γόνατο είχαν μια ανάγλυφη γυναικεία κεφαλή, πιθανόν της Αφροδίτης.
Πηγή
Επίνητρον
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τ.20
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
