Βίκτορ Λούτσε

Ο Βίκτορ Λούτσε (Viktor Lutze, 28 Δεκεμβρίου 1890 - 2 Μαΐου 1943) ήταν Γερμανός ανώτατος αξιωματικός (SA - Obergruppenführer), διάδοχος του Ρεμ και Ηγέτης (Stabchef) της παραστρατιωτικής Ναζιστικής οργάνωσης Στουρμαμπτάιλουνγκ (SA), στην ιστορική πορεία της οποίας διαδραμάτισε σοβαρό ρόλο.

Βιογραφία

Ο Λούτσε γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου του 1890 στο Μπέβεργκεν (Bevergern) της Βεστφαλίας.[11]Καταγόταν από παλαιά οικογένεια τεχνιτών και αγροτών της Κάτω Σαξονίας. Τελειώνοντας τις βασικές σπουδές του εργάστηκε για λίγο στο τοπικό Ταχυδρομείο, θέση που εγκατέλειψε για να καταταγεί στον Γερμανικό Στρατό (1912). Τοποθετήθηκε αρχικά στο 55ο Σύνταγμα Πεζικού, όταν όμως ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έλαβε μέρος σε αυτόν με το 369 Σύνταγμα Πεζικού. Η δράση του στον Πόλεμο του απέφερε τον βαθμό του Λοχαγού, αλλά, παράλληλα, του στοίχισε και τέσσερεις τραυματισμούς, ένας από τους οποίους είχε ως συνέπεια την απώλεια του αριστερού του ματιού[12]. Όταν ανένηψε, τοποθετήθηκε στο 15ο Σύνταγμα Εφεδρείας και, με την λήξη του Πολέμου, αποστρατεύτηκε και ασχολήθηκε αρχικά με το εμπόριο, ενώ αργότερα εργάστηκε για την Αστυνομία. Το 1922 εγγράφεται στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ και εμπλέκεται με την SA, στην οποία γίνεται συνεργάτης του - τότε - ηγέτη της Φραντς Πφέφερ φον Σάλομον (Franz Pfeffer von Salomon), τον οποίο βοηθά να σχηματοποιήσει το οργανόγραμμα της SA. Αποκτά, έτσι, τη φήμη του άριστου οργανωτή.

Το 1923 πραγματοποιείται η Κατοχή του Ρουρ από τις Γαλλικές (και Βελγικές) δυνάμεις. Ο Λούτσε συνεργάζεται με τον Άλμπερτ Λέο Σλάγκετερ (Albert Leo Schlageter) στη δημιουργία σαμποτάζ κατά των δυνάμεων Κατοχής. Η οργάνωση του τοπικού παραρτήματος της SA, δημιούργημα του Λούτσε, αποτέλεσε πρότυπο για την οργάνωση των τοπικών παραρτημάτων πολλών άλλων περιοχών.

Όταν οι Ναζί κατέλαβαν την εξουσία, ο Λούτσε τοποθετήθηκε Πρόεδρος της Αστυνομίας (Polizeipräsident) στο Αννόβερο (1933). Αργότερα έγινε Κυβερνήτης της Επαρχίας και Σύμβουλος του Κράτους.
Εκκαθαρίσεις και ανάληψη της Ηγεσίας

Το 1934 ο Λούτσε είναι ανάμεσα στα στελέχη της SA που πληροφορούν τον Χίτλερ για τις ενέργειες του τότε ηγέτη της οργάνωσης Ερνστ Ρεμ. Είναι, επίσης, στον στενό κύκλο του Χίτλερ, ο οποίος καταρτίζει τον κατάλογο των «προγραφών» της ηγεσίας της SA. Ο Ουίλιαμ Σίρερ τον περιγράφει ως «άχρωμο, αλλά πιστό συνεργάτη». Αναφέρει, επίσης, ότι είχε «μάλλον αντιπαθητική φωνή», αλλά ήταν πάντα πιστός στον Φύρερ και στο Κόμμα[13]. Ο Λούτσε συνέβαλε, έτσι, σημαντικά στην πραγματοποίηση της σφαγής της ηγεσίας της Οργάνωσης, που έμεινε στην Ιστορία με το προσωνύμιο «Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών». Ο Φύρερ τον αντάμειψε για την αφοσίωσή του, ονομάζοντάς τον «SA Stabschef», (Αρχηγό του Επιτελείου της SA), θέση που, ως τότε, κατείχε ο Ρεμ. Η οργάνωση, ωστόσο, είναι ολοσχερώς αποδυναμωμένη και ο Λούτσε πολύ μικρό ρόλο διαδραματίζει στα γεγονότα της εποχής ως Ηγέτης της SA. Το 1937 η SA του Λούτσε συμβάλλει στις αντιεκκλησιαστικές δραστηριότητες του Ναζιστικού Κόμματος, συλλαμβάνοντας πάστορες και ιερείς και των δύο δογμάτων. Ύστερα από αυτό ο Λούτσε επισκέπτεται την Αυστρία που έχει πλέον προσαρτηθεί στο Ράιχ για να αναδιοργανώσει το εκεί παράρτημα της SA, ενώ το 1938 απλώς υποβοηθά την SS στο πογκρόμ της Νύχτας των Κρυστάλλων. Δεν καταγράφεται κανένα άλλο σημαντικό γεγονός, στο οποίο είτε ο ίδιος είτε η Οργάνωσή του να έπαιξαν κάποιο ρόλο.
Ο Θάνατός του

Την 1η Μαΐου 1943 ο Λούτσε βρίσκεται μαζί με την οικογένειά του στο προάστειο Πότσνταμ του Βερολίνου. Κατά μια εκδοχή έχουν επιβιβαστεί στο αυτοκίνητο του Λούτσε αναζητώντας τρόφιμα. Ο Λούτσε μπαίνει με μεγάλη ταχύτητα σε μια κλειστή στροφή, με αποτέλεσμα να βγάλει το αυτοκίνητο από τον δρόμο. Η μεγάλη του κόρη Ίλζε σκοτώνεται επί τόπου, η μικρή του κόρη και ο ίδιος τραυματίζονται πολύ σοβαρά. Μεταφέρονται στο Νοσοκομείο του Πότσνταμ, όπου ο Λούτσε δεν αντέχει στην επιβεβλημένη από την κατάστασή του εγχείριση και αποβιώνει στις 3 Μαΐου, σε ηλικία 52 ετών. Ο Χίτλερ δίνει εντολή στον Γιόζεφ Γκέμπελς να εκφράσει τα συλλυπητήριά του στην σύζυγο του Λούτσε Πάουλα και στον γιο του Βίκτορ τον νεότερο. Ο Γκέμπελς εκφωνεί, επίσης, τον επικήδειο του Λούτσε, γεμίζοντάς τον επαίνους, μολονότι στο ημερολόγιό του αναφέρει ότι «ήταν άνθρωπος απύθμενης βλακείας». Τα επίσημα ανακοινωθέντα κάνουν λόγο για εμπλοκή και δεύτερου οχήματος στο ατύχημα, ώστε να αποφευχθεί η απόδοση ευθύνης στην παράτολμη οδήγηση του Λούτσε. Αναφέρεται, επίσης, ότι ο θάνατός του οφείλεται στην εκκαθάρισή του από αντάρτες[14] Η κηδεία του έγινε από την Καγκελαρία του Ράιχ, όπως επιβαλλόταν από το αξίωμά του, στις7 Μαΐου 1943 και ο Χίτλερ έδραξε της ευκαιρίας να συστήσει σε όλα τα ανώτατα παριστάμενα στελέχη να προσέχουν πώς οδηγούν, να μην ξεπερνούν την ταχύτητα των 50 km/h και, γενικά, να αποφεύγουν κάθε παράτολμη και απρόσεκτη ενέργεια.

Την θέση του Λούτσε κατέλαβε, μέχρι το 1945, οπότε η SA διαλύθηκε, ο Βίλχελμ Σέπμαν (Wilhelm Scheppmann).
Πηγές, Αναφορές

Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
filmportal.de. 44e027d7a6b84b7e98fc6f60b4a1f845. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
www.fold3.com/page/286091759_night_of_the_long_knives/.
www.heritage-images.com/Preview/PreviewPage.aspx?id=2490862&pricing=true&licenseType=RM.
www.heritage-images.com/Preview/PreviewPage.aspx?id=2490863&pricing=true&licenseType=RM.
www.gettyimages.com/editorial/viktor-lutze-pictures.
www.gettyimages.com/detail/news-photo/sturmabteilung-officer-viktor-lutze-circa-1935-news-photo/81037004.
www.gettyimages.com/detail/news-photo/german-army-officer-viktor-lutze-hitlers-stabschef-or-chief-news-photo/78131234.
www.superstock.com/stock-photos-images/1443-606.
Axis Biographical Research
Hans Heinz Sadila-Mandau, German political profiles, Terramare Publications, Berlin, 1938
William Shirer, The Rise and Fall of the 3rd Reich, Touchstone Books (Simon and Schuster), New York, 1981

Brian L. Davis, Malcolm McGregor, Flags of the Third Reich: Party and Police Units, Osprey Publishing, 1994, ISBN 1855324598, σελ. 10

Βιβλιογραφία

Jay W. Baird, To Die for Germany: Heroes in the Nazi Pantheon, Indiana University Press, 1992, ISBN 0253207576
Bruce Campbell, The SA Generals and the Rise of Nazism, University Press of Kentucky, 2004, ISBN 0813190983
Anthony Read, The Devil's Disciples: Hitler's Inner Circle, W.W. Norton, 2004, ISBN 0393048004