Ο Ούβε Ζέελερ (Uwe Seeler, 5 Νοεμβρίου 1936 – 21 Ιουλίου 2022) ήταν Γερμανός διεθνής ποδοσφαιριστής και επιχειρηματίας. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους Γερμανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών[1][2] και από τους κορυφαίους επιθετικούς της γενιάς του. Ψηφίστηκε 45ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS.[3]
| Ο Ζέελερ το 2016 | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 5 Νοεμβρίου 1936 (82 ετών) | ||
| Τόπος γέννησης | Αμβούργο, Γερμανία | ||
| Ύψος | 1,69 μ[1] | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Ομάδες νέων | |||
| 1946–1953 | Αμβούργο | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1953–1972 | Αμβούργο | 476 | (404) |
| 1978 | Κορκ Σέλτικ | 1 | (2) |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1953–1954 | Δυτική Γερμανία U-18 | 10 | (15) |
| 1954–1970 | Δυτική Γερμανία | 72 | (43) |
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες
ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
|||
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1936 στο Αμβούργο και ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο σε ηλικία δέκα ετών. Καταγόταν από οικογένεια αθλητών με τον πατέρας του, που εργαζόταν ως λιμενεργάτες, να είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς ποδοσφαιριστές της ομάδας του Αμβούργου από τη δεκαετία του 1920 έως τη δεκαετία του 1940. Το 1953 ο Ζέελερ έγινε μέλος της ομάδας ανδρών του Αμβούργου, στην οποία αγωνίστηκε μέχρι το 1972. Από τον Ιούλιο του 1954, ήταν βασικός στην ομάδα που έπαιζε στην Ομπερλίγκα Νορντ.[4] Τα ποσοστά ευστοχίας του ήταν εξαιρετικά και ήταν κορυφαίος σκόρερ στο πρωτάθλημα (1956: 32 γκολ, 1957: 31 γκολ, 1959: 29 γκολ, 1960: 36 γκολ, 1961: 29 γκολ, 1962: 28 γκολ), κερδίζοντας τη φήμη ως του καλύτερου επιθετικού στη Γερμανία.[5] Ήταν γρήγορος, δυνατός, ικανός και με τα δύο πόδια από κοντά ή μακριά, με ιδιαίτερη αίσθηση του γκολ κατορθώνοντας να σκοράρει απρόβλεπτα, έχοντας έτσι ευχέρεια δράσης ακόμα και με το κεφάλι, παρά το ύψος του.[6] Αντιπροσώπευε τα παραδοσιακά δυνατά σημεία του γερμανικού ποδοσφαίρου: δύναμη, υψηλό ηθικό, αφοσίωση και αδάμαστη θέληση για νίκη.[4]
Ο σύλλογος κυριάρχησε στην περιφερειακή του ένωση και από το 1955 έως το 1963 ήταν εννέα φορές στη σειρά πρωταθλητές της Βόρειας Γερμανίας. Το 1957 και το 1958 ο ίδιος και η ομάδα του ήταν στον τελικό στο γερμανικό πρωτάθλημα, αλλά χωρίς επιτυχία. Στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου του 1959–60, το Αμβούργο κατέκτησε και πάλι τον τελικό του γερμανικού πρωταθλήματος όταν συναντήθηκε με την Κολωνία. Μετά από δύο γκολ από τον Ζέελερ, η ομάδα κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (1960), ενώ αργότερα προστέθηκε και ένα Κύπελλο Γερμανίας (1963).[7] Στη νίκη με 3–0 στον τελικό επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ, σημείωσε όλα τα γκολ, καθιστώντας τον τον πρώτο παίκτη που σκόραρε τρία γκολ στον τελικό του κυπέλλου.[5] Την χρονιά του 1960 ψηφίστηκε για πρώτη φορά Δυτικογερμανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς και θεωρήθηκε ευρέως ως ένας από τους καλύτερους κεντρικούς επιθετικούς στον κόσμο. Το 1964 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της πρώτης Μπουντεσλίγκα με 30 γκολ,[8] ενώ συνολικά ήταν κορυφαίος σκόρερ στη Δυτική Γερμανία 7 χρονιές. Το 1968 ήταν αρχηγός της ομάδας του Αμβούργου που έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, σημειώνοντας οκτώ γκολ στην πορεία, αν και η Μίλαν κέρδισε τον τελικό.[1] Με την ομάδα του Αμβούργου σημείωσε 507 τέρματα σε 587 επίσημους αγώνες.[9][10] Το 1978 επανήλθε στην ενεργό δράση για να παίξει ένα παιχνίδι με τη φανέλα της Κορκ Σέλτικ, στο οποίο πέτυχε δύο γκολ.[11]
Στην εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας αγωνίστηκε από το 1954 ως το 1970 έχοντας 72 συμμετοχές και 43 τέρματα.[12] Έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική απέναντι στη Γαλλία τον Οκτώβριο του 1954, στα 17 του, λίγους μήνες αργότερα μετά τον άθλο των συμπατριωτών του, που είχαν κατακτήσει στο αγώνα που έμεινε γνωστός ως «θαύμα της Βέρνης», απέναντι στη θεωρητικά ανώτερη Ουγγαρία, τον πρώτο τους παγκόσμιο τίτλο. Έλαβε μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1958, του 1962, του 1966 και του 1970[13] ήταν αρχηγός στα δύο τελευταία και σκόραρε σε όλες τις διοργανώσεις.[14] Η επέμβαση στον Αχίλλειο τένοντα το 1965 τον έθεσε εκτός δραστηριότητας για ένα χρόνο, αλλά τον Σεπτέμβριο του 1965 επέστρεψε στην ομάδα της Δυτικής Γερμανίας σε ένα κρίσιμο αγώνα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με αντίπαλο τη Σουηδία στη Στοκχόλμη. Σκόραρε, και οι Γερμανοί κέρδισα 2–1, πηγαίνοντας στην τελική φάση.[1] Έφτασε μέχρι τον τελικό το 1966, πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις. Πέτυχε δύο γκολ απέναντι στην Ισπανία στην πρώτη φάση και με αντίπαλο την Ουρουγουάη στα προημιτελικά. Επίσης, έδωσε και τέσσερις τελικές πάσες συνολικά, βοηθώντας τους συμπαίκτες του σε τελικές προσπάθειες.[15][16]
Το 1968 αποχώρησε από την εθνική, η Δυτική Γερμανία απέτυχε να προκριθεί στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1968 αλλά και η πρόκληση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό τον επανέφερε στην ομάδα.[6] Ήδη στον πρώτο αγώνα με αντίπαλο το Μαρόκο (3 Ιουνίου 1970, 2–1) και με διαφορά λεπτών από τον Πελέ, έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που σκόραρε σε τέταρτη διοργάνωση.[14] Στον προημιτελικό με την Αγγλία η Γερμανία έκανε μεγάλη ανατροπή, παίρνοντας παράλληλα εκδίκηση για τον τελικό του 1966, τέσσερα χρόνια πριν. Από 0–2 σε 3–2 και ο Ζέελερ πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης στο τέλος του αγώνα με την αξιομνημόνευτη κεφαλιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού, χωρίς να βλέπει το τέρμα. Έκανε, όμως, μεγάλη εμφάνιση και στον ημιτελικό απέναντι στην Ιταλία, σε έναν αγώνα που έχει μείνει στην ιστορία ως το «αγώνας του αιώνα». Σημείωσε τρία γκολ στη διοργάνωση και κατέκτησε την τρίτη θέση με την ομάδα.[15][17][18] Συνολικά συμμετείχε σε 21 αγώνες της κορυφαίος διοργάνωσης (επίδοση ρεκόρ για την εποχή[19][20]) και σημείωσε 9 τέρματα.[21] Στη διοργάνωση του Μεξικού κατέρριψε και το ρεκόρ διεθνών συμμετοχών με την εθνική της Δυτικής Γερμανίας με την 72η εμφάνισή του. Ορίστηκε ως ο δεύτερος επίτιμος αρχηγός της εθνικής μετά τον Φριτς Βάλτερ.[22]
Στις 23 Οκτωβρίου 1963 συμμετείχε ως μέλος της Μικτής Κόσμου στον αγώνα εναντίον της Εθνικής Αγγλίας για τον εορτασμό των 100 χρόνων της αγγλικής ποδοσφαιρικής ιστορίας μαζί με τους Αλφρέδο Ντι Στέφανο, Φέρεντς Πούσκας, Λεβ Γιασίν, Εουσέμπιο, Ρεϊμόν Κοπά,Φρανσίσκο Χέντο, Γιόζεφ Μάζοπουστ, Ντζάλμα Σάντος, Ντένις Λόου κα.[23] Επίσης συμμετείχε στη Μικτής Ευρώπης στον αγώνα προς τιμή του Στάνλεϊ Μάθιους στις 28 Απριλίου 1965.[24]
Το 1995 έγινε πρόεδρος του Αμβούργου και παραιτήθηκε δυόμισι χρόνια αργότερα λόγω οικονομικού σκανδάλου, για το οποίο ανέλαβε την ευθύνη.[25] Ο Ζέελερ, ωστόσο, δεν είχε κάποια εμπλοκή στις παρατυπίες.
To 2004 εισήχθη στο FIFA 100, αναγνωρισμένος ως ένας από τους 125 καλύτερους εν ζωή ποδοσφαιριστές όλων των εποχών,[26] ενώ ανήκει και στους ποδοσφαιριστές που έχουν πετύχει στην καριέρα τους περισσότερα από 500 γκολ, έχοντας σημειώσει με 582 τέρματα σε 686 επίσημους αγώνες.[27] Το γενικό σύνολο της καριέρας του με τα φιλικά είναι τουλάχιστον 808 γκολ.
Απεβίωσε στις 21 Ιουλίου 2022 σε ηλικία 85 ετών.[28]
Τίτλοι και διακρίσεις
Αμβούργο
Γερμανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου : 1959–60
Γερμανικό Κύπελλο (DFB-Pokal) : 1962–63
Εθνική Δυτικής Γερμανίας
Παγκόσμιο Κύπελλο : 1966 (φιναλίστ), 1970 (τρίτη θέση)
Ατομικές διακρίσεις
Χρυσή Μπάλα : Τρίτη θέση 1960
Ποδοσφαιριστής της χρονιάς στη Δυτική Γερμανία (3) : 1960 , 1964 , 1970
FIFA XI (αναπληρωματικός) : 1963
Kορυφαίος σκόρερ Μπουντεσλίγκα : 1964
Oberliga Nord (7) : 1955 , 1956 , 1957 , 1959 , 1960 , 1961 , 1962
Πρώτος σκόρερ Κυπέλλου Δυτικής Γερμανίας (2) : 1955–56, 1962–63
FIFA 100
IFFHS : 45ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα
Μέλος της αθλητικής αίθουσας φήμης της Γερμανίας : 2006
Μέλος της αίθουσας φήμης του γερμανικού ποδοσφαίρου : 2018
Παραπομπές
«Uwe Seeler obituary». Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022.
«Top 10 Greatest German Footballers of All Time». Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2021.
«IFFHS Century Elections». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2020.
«Το δεξί πόδι του Ούβε Ζέελερ». Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022.
«Der beste Torjäger aller Zeiten spielte auch mal für Hertha». Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2020.
«Seeler - Müller, la pareja dinamita». Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021.
«Seeler, Uwe». Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2018.
«DIE TORSCHÜTZENKÖNIGE DER 1. BUNDESLIGA». Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2018.
«FIFA : Records being hunted in 2020». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2020.
«Barcelona's Messi stands above Pele, Ronaldo, Eusebio, Muller as all-time top goal scorer for one club». Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2021.
«Die letzten Rätsel um HSV-Idol Uwe Seeler». Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2018.
«Uwe Seeler - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2021.
«Germany » Squad World Cup 1970 Mexico». Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2018.
«Appreciating the five players to score in four different World Cups». Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022.
«Ο τρομερός γκολτζής της Γερμανίας». Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2020.
«1966: Το γκολ "φάντασμα" του Χαρστ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2018.
«FIFA : The insane Game of the Century» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021.
«Game of the Century: Italy 4-3 West Germany – The Story behind the Game». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2021.
«WORLD CUP RECORDS (Part 19) - PLAYER WITH MOST GAMES». Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2022.
«World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021.
«The World Cup's top 100 footballers of all time – interactive». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2020.
«HEUTE VOR 50 JAHREN: "UNS UWE" SAGT TSCHÜS». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2021.
«Όταν η Αγγλία τίμησε ένα αιώνα ποδοσφαίρου!». Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020.
«RETRO FOOTBALL: THE INCREDIBLE TEAM SHEETS FOR SIR STANLEY MATTHEWS' FAREWELL TESTIMONIAL, 1965». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020.
«Seeler hinterläßt Scherbenhaufen». Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2018.
«The FIFA 100». 4 Μαρτίου 2004. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2018.
«RSSSF : Prolific Scorers Data». Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2022.
«Πέθανε ο Ούβε Ζέελερ, θρύλος του γερμανικού ποδοσφαίρου». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022.
FIFA 100
UEFA
Ανρί Β. βαν ντερ Κέρκοφ Ρ. βαν ντερ Κέρκοφ βαν Μπάστεν Βαν Ντερ Ελστ βαν Νίστελροϊ Βιεϊρά Βιέρι Γκούλιτ Εμρέ Εουσέμπιο Ζέελερ Ζέεντορφ Ζιντάν Καν Καντονά Κελεμάνς Κίγκαν Κιν Κλάιφερτ Κλίνσμαν Κοπά Κρόιφ Μ. Λάουντρουπ Μπ. Λάουντρουπ Λίνεκερ Λουίς Ενρίκε Μάγιερ Μάζοπουστ Μαλντίνι Μπάλακ Μπανκς Μπαρέζι Μπάτζιο Μπεκενμπάουερ Μπέκαμ Μπέκραμπ Μπέργκομι Μπεστ Μπόνιεκ Μπονιπέρτι Μπράιτνερ Μπουτραγκένιο Μπουφόν Ματέους Μύλερ Νέντβεντ Νέσκενς Νέστα Ντάβιντς Νταλγκλίς Ντασαέφ Ντελ Πιέρο Ντεσαϊγί Ντεσάν Όουεν Παπέν Πιρές Πλατινί Πούσκας Πφαφ Ραούλ Ρένσενμπρινκ Ράικαρτ Ριβέρα Σμάιχελ Ρόσι Ρούι Κόστα Ρουμενίγκε Ρουστού Σεβτσένκο Σίρερ Σούκερ Στόιτσκοφ Τζοφ Τόττι Τουράμ Τρεζόρ Τρεζεγκέ Τσάρλτον Φακέτι Φίγκο Φονταίν Χάτζι
CONMEBOL
Βαλντεράμα Βερόν Ζαμοράνο Ζανέττι Ζίκο Κάρλος Αλμπέρτο Τόρες Καφού Κέμπες Κουμπίγιας Κρέσπο Μαραντόνα Μπατιστούτα Νίλτον Σάντος Ντι Στέφανο Πασαρέλα Πελέ Ριβάλντο Ριβελίνο Ρομπέρτο Κάρλος Ρομάριο Ρομερίτο Ροναλντίνιο Ρονάλντο Σαβιόλα Τζαλμά Σάντος Σιβόρι Σόκρατες Τζούνιορ Φαλκάο Φιγκερόα Φραντσεσκόλι
CAF
Αντέμπι Πελέ Γουεά Ντιούφ Μιλά Οκότσα
CONCACAF
Έικερς Σάντσες Χαμ
AFC
Νακάτα Χονγκ
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
