Ότο Φρόιτζχαϊμ

Ο Ότο Φρόιτζχαϊμ (γερμανικά: Otto Froitzheim), (Στρασβούργο, Γερμανική Αυτοκρατορία, 24 Απριλίου 1884 - Βισμπάντεν, Δυτική Γερμανία, 27[2][3] Οκτωβρίου 1962), ήταν Γερμανός πρώην πρωταθλητής της αντισφαίρισης, νομικός και στρατιωτικός.

Βιογραφία

Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος σε τοπικό λύκειο του Στρασβούργου, τότε πόλη της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, και η μητέρα του ήταν κόρη γιατρού από τη Ρηνανία. Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας ασχολήθηκε με πολλά αθλήματα, όπως στίβος, κολύμβηση, πατινάζ και ποδόσφαιρο. Στην ηλικία των 16 ετών, άρχισε να παίζει αντισφαίριση[2]

Αφού αποφοίτησε από το σχολείο το 1901 σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Το 1902, διέκοψε τις σπουδές του για ένα χρόνο και υπηρέτησε στο 138ο σύνταγμα πεζικού (Γερμανικό) στο Στρασβούργο. Το φθινόπωρο του 1903, μετά τη στρατιωτική του θητεία, συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βόννης. Το 1909, σε ηλικία 25 ετών, ολοκλήρωσε τις σπουδές του και στη συνέχεια εργάστηκε στο τελωνείο του Στρασβούργου[2].

Κατά τη διάρκεια του Α΄παγκοσμίου πολέμου κρατήθηκε αιχμάλωτος πολέμου σε αγγλικό στρατόπεδο κι επέστρεψε στο Στρασβούργο το 1918 μέχρις ότου η Αλσατία και Λωρραίνη κατακτήθηκε από γαλλικές δυνάμεις. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου βρήκε δουλειά σαν αστυνομικός. Εργαζόμενος στην αστυνομία της Κολωνίας το 1923 του ανατέθηκε η θέση του αστυνομικού διοικητή του Βισμπάντεν το φθινόπωρο του 1926. Όταν το Ναζιστικό κόμμα ήρθε στην εξουσία το 1933, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την θέση. Ωστόσο συνέχισε να εργάζεται από άλλες θέσεις για την κυβέρνηση στο Άαχεν[2].

Πέθανε μετά από μια σύντομη, σοβαρή ασθένεια τον Οκτώβριο του 1962[2].
Καριέρα στην αντισφαίριση

Το 1902 ο Φρόιτζχαϊμ κέρδισε το πρώτο του τουρνουά αντισφαίρισης, το πρωτάθλημα της Αλσατίας-Λοραίνης[2]. Πριν από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, κέρδισε το Διεθνές Γερμανικό πρωτάθλημα το 1907 και το 1909, 1910 και το 1911.

Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1908 κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στο απλό των αντρών, ενώ στο διπλό με συμπαίκτη τον Χάινριχ Σόμπουργκ αποκλείστηκαν στον δεύτερο γύρο[4].

Μια από τις μεγαλύτερες νίκες του ήταν ο τίτλος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα σε σκληρό γήπεδο στο Παρίσι το 1912 νικώντας τον συμπατριώτη του Όσκαρ Κρόιτσερ στον τελικό σε τέσσερα σετ. Το 1914 έπαιξε στον ημιτελικό στο πρωτάθλημα του Γουίμπλεντον , χάνοντας από τον αυστραλό Νόρμαν Μπρουκς σε πέντε σετ. Ήταν Νο 4 στον κόσμο το 1914 από τον Α. Wallis Myers της Daily Telegraph[5].

Στα τέλη Ιουλίου 1914, ο ίδιος και ο Όσκαρ Κρόιτσερ έπαιξαν τον ημιτελικό του κυπέλλου Ντέιβις στο Πίτσμπουργκ κατά της Αυστραλασίας. Κατά την διάρκεια των αγώνων ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, ο πρόεδρος της τοπικής λέσχης αντισφαίρισης το κράτησε κρυφό από τους παίκτες, καθώς δεν ήθελε να διαταράξει τον αγώνα, η γερμανική ομάδα έχασε με 0-5[6]. Επιστρέφοντας στη Γερμανία το πλοίο τους συνελήφθη στο Γιβραλτάρ από βρετανικό πολεμικό πλοίο και τοποθετήθηκαν σε φυλακή στο Γιβραλτάρ για αρκετούς μήνες προτού αποσταλούν σε στρατόπεδα κράτησης στην Αγγλία. Ο Φρόιτσχάιμ, ήταν και αξιωματικός, κρατήθηκε στο Donnington Hall μέχρι το τέλος του πολέμου το 1918[7][8][9].

Μετά τον πόλεμο κέρδισε και πάλι το Διεθνές πρωτάθλημα Γερμανίας το 1921, 1922 και 1925. Το 1927, σε ηλικία 43 ετών, έφθασε στους προημιτελικούς στο γαλλικό πρωτάθλημα.

Στο κύπελλο Ντέιβις αγωνίστηκε για την Γερμανία το 1913, 1914, 1927 και το 1928 με ρεκόρ 1 νίκη και 8 ήττες[6].
Παραπομπές

ITF website.
Gillmeister, Heiner. «Der Primus». Στο: Deutscher Tennis Bund, επιμ (στα Γερμανικά). Tennis in Deutschland. Von den Anfängen bis 2002.. Berlin: Duncker & Humblot, σελ. 80–83. ISBN 3-428-10846-9.
«Otto Froitzheim». www.sports-reference.com. Ανακτήθηκε στις 15 December 2013.
Ο Φρόιτζχαϊμ στους Ολυμπιακούς αγώνες
United States Lawn Tennis Association (1972). Official Encyclopedia of Tennis (First Edition), p. 422.
Ο Φρόιτζχαϊμ στο κύπελλο Ντέιβις
«Friotzheim, Tennis Star, is Heard From». The Pittsburgh Press. Jan 16, 1916.
«Tennis Men Interned» (PDF). The New York Times. February 14, 1915.
Gillmeister, Heiner. «Kleine und große Geschichte – Davis Cup». Στο: Deutscher Tennis Bund, επιμ (στα Γερμανικά). Tennis in Deutschland. Von den Anfängen bis 2002.. Berlin: Duncker & Humblot, σελ. 53–54. ISBN 3-428-10846-9.