Μίχαελ Σουμάχερ

Ο Μίχαελ Σουμάχερ (Michael Schumacher, 3 Ιανουαρίου 1969) είναι Γερμανός πρώην οδηγός της Φόρμουλα 1. Υπήρξε επτά φορές Παγκόσμιος πρωταθλητής, περισσότερες από κάθε άλλο οδηγό της Φόρμουλα 1. Τον Οκτώβριο του 2012 ανακοίνωσε για δεύτερη φορά ότι αποσύρεται από το μηχανοκίνητο αθλητισμό.

Πρώτα Χρόνια

Ο Μίχαελ Σουμάχερ γεννήθηκε στο Χιρτ Χερμιλχάιμ κοντά στην Κολωνία. Ο πατέρας του ονομάζεται Ρολφ Σουμάχερ και η μητέρα του, η οποία απεβίωσε στις 20 Απριλίου 2003, Ελίζαμπεθ. Έχει ένα μικρότερο αδελφό, τον Ραλφ ο οποίος ήταν επίσης οδηγός της Φόρμουλα 1. Όπως οι περισσότεροι οδηγοί, έτσι και αυτός ξεκίνησε από μικρή ηλικία να οδηγεί καρτ (4 ετών). Το 1981 πήρε για πρώτη φορά μέρος στο Πρωτάθλημα καρτ Γερμανίας, το οποίο κατέκτησε τρεις φορές 1984, 1985 και 1987 - μάλιστα το 1987 κατέκτησε και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καρτ. Το 1988 αποφάσισε να κάνει ένα μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα του και να μεταπηδήσει από το Πρωτάθλημα καρτ στο Πρωτάθλημα Koening το οποίο και κατέκτησε. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην Γερμανική Φόρμουλα Ford 1600 (κατετάγη έκτος) και στην Ευρωπαϊκή Φόρμουλα Ford 1600 (κατετάγη δεύτερος). Το 1989 ισοβάθμησε στην δεύτερη θέση στην Γερμανική Φόρμουλα 3 ενώ το 1990 κατετάγη πρώτος σε αυτή τη διοργάνωση, ενώ παράλληλα συμμετείχε και στην Ευρωπαϊκή Φόρμουλα 3 χωρίς όμως να τερματίσει. Το 1991 συμμετείχε στο πανιαπωνικό πρωτάθλημα Φόρμουλα 3000 όπου κατετάγη 2ος. Παράλληλα, το 1990 και το 1991 συμμετείχε στο Γερμανικό πρωτάθλημα αυτοκινήτων τουρισμού (Touring Car), χωρίς όμως να καταφέρει να τερματίσει. Επίσης πάλι τις ίδιες χρονιές συμμετείχε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Sports-Prototype όπου κατετάγη πέμπτος την πρώτη φορά και 9ος την δεύτερη.
Πορεία στη Φόρμουλα

Συνολικά ο Σουμάχερ συμμετείχε συνολικά σε 250 Γραν Πρι, από τα οποία κέρδισε τα 91 ενώ στα 155 τερμάτισε μέσα στην πρώτη τριάδα. Με εξαίρεση την πρώτη χρονιά, την οποία συμμετείχε μόνο σε έξι από τους 16 αγώνες, η χειρότερη θέση του στο πρωτάθλημα ήταν η 5η το 1999 όπου δεν συμμετείχε σε έξι από τους 16 αγώνες λόγω τραυματισμού. Συνολικά, ο Μίχαελ Σουμάχερ συμμετείχε σχεδόν 16 περιόδους (στην πρώτη αγωνιστική προς το τέλος της), κατέκτησε επτά φορές το Πρωτάθλημα και είναι ο πρώτος στην σχετική λίστα, δύο φορές κατετάγη 2ος και τρεις φορές 3ος. Ως μάνατζερ είχε τον Βίλι Βέμπερ από τα χρόνια ακόμα που ήταν στα καρτ.
Στην Τζόρνταν-Φορντ
Με την Jordan 191 με την οποία έκανε τις πρώτες εμφανίσεις του

Στις 25 Αυγούστου του 1991 ο Έντι Τζόρνταν επιλέγει για την ομάδα του ένα νεαρό οδηγό, του οποίου μόλις είχε αγοράσει τα δικαιώματα από την ομάδα της Μερτσέντες (Mercedes) έναντι του ποσού των 150.000$, επειδή έπρεπε για να αντικαταστήσει τον φυλακισμένο Μπερτράν Γκασό. Ο οδηγός αυτός ήταν ο Μίχαελ Σουμάχερ. Νωρίτερα εκείνη την αγωνιστική περίοδο ο Σουμάχερ είχε έρθει σε πρώτη επαφή με την Φόρμουλα 1 οδηγώντας στα δοκιμαστικά του Γκραν Πρι του Σίλβερστοουν (Silverstone).
Στη Μπένετον

Μετά την πρώτη του εμφάνιση σε γκραν-πρι, ο Φλάβιο Μπριατόρε τον προσέλαβε άμεσα στην ομάδα της Μπένετον-Φορντ (Benetton-Ford) και του έδωσε θέση οδηγού. Όταν τελείωσε η πρώτη περίοδος είχε αποκομίσει 4 βαθμούς σε 5 αγώνες με τη την ομάδα της Benetton με πολύ καλές εμφανίσεις.

Το 1992 ο ανταγωνισμός στη Φόρμουλα 1 είναι πολύ έντονος: Η Χόντα (Honda) αποχωρεί από τους αγώνες και η ΜακΛάρεν (McLaren) αγωνιζόταν με κινητήρες από την προηγούμενη περίοδο. Η ομάδα της Williams-Renault έχει κάνει πολύ μεγάλα βήματα στην εξέλιξη του μονοθεσίου της και η Benetton, με τους κινητήρες της Ford, έχει γίνει ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Το τέλος της περιόδου βρίσκει το Σουμάχερ στην τρίτη θέση, πίσω από τους Μάνσελ και Πατρέζε, αλλά μπροστά από τον Άιρτον Σένα. Στις 30 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς ο Σουμάχερ πέτυχε την πρώτη του νίκη στο Βελγικό Γκραν Πρι. Το 1993 ο περσινός πρωταθλητής Νάιτζελ Μάνσελ έχει προσωρινά εγκαταλείψει την ενεργό δράση και τη θέση του παίρνει ο Ντέϊμον Χιλ. Ο Σουμάχερ έκανε πολύ καλές εμφανίσεις, όμως η ανωτερότητα της Williams και οι εκπληκτικές επιδόσεις του Άιρτον Σένα, ο όποιος έκανε την καλύτερη περίοδό του τον έστειλαν στην τέταρτη μόλις θέση.Το 1994 ο Σένα πήρε μεταγραφή για την ομάδα της Williams και όλοι μιλούσαν για μια άνετη επικράτηση. Τα γεγονότα, όμως, δεν εξελίχθηκαν σύμφωνα με τις προβλέψεις: Στους δύο πρώτους αγώνες ο Σουμάχερ κέρδισε, με το μεγάλο του τότε αντίπαλο (Σένα) να εγκαταλείπει, ενώ στον τρίτο αγώνα συνέβησαν τα θανατηφόρα ατυχήματα των Σένα και Ράτζεμπεργκερ. Μετά τα τραγικά αυτά γεγονότα άνοιξε ο δρόμος και για μία πρώτη θέση εκκίνησης (pole position) για το Σουμάχερ, (ο οποίος έχει αποκτήσει το υποκοριστικό «Σούμι») από τον ακριβώς επόμενο αγώνα. Το τέλος της περιόδου βρήκε το Σουμάχερ Πρωταθλητή, παρά το ότι τιμωρήθηκε σε δύο αγώνες λόγω οδήγησης εκτός κανονισμών. Το 1995 οι ομάδες Benetton και Williams διαθέτουν τον ίδιο κινητήρα της Ρενό (Renault), πράγμα που κάνει και τις δύο ομάδες πολύ δυνατές. Επιπλέον, η Φερράρι έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου, χωρίς όμως ακόμη να είναι από τους διεκδικητές του τίτλου. Έτσι είναι φανερό ότι ο καλύτερος οδηγός θα έκρινε τον τίτλο. Αυτό το κατάφερε τελικά ο Σουμάχερ πετυχαίνοντας και πολύ καλές επιδόσεις.
Στη Φερράρι

Το 1996 η Φερράρι, επιθυμώντας σφοδρά να κερδίσει τον τίτλο, προσλαμβάνει στην ομάδα της τους Μίχαελ Σουμάχερ και Έντι Ιρβάιν. Ο Σουμάχερ κάνει πολύ καλή προσπάθεια, όμως ακόμα η Williams-Renault είναι αήττητη και έτσι καταλήγει στην τρίτη θέση με τους Χιλ και Βιλνέβ να προηγούνται. Το 1997 η Φερράρι είναι πλέον έτοιμη να διεκδικήσει τον τίτλο από την Williams-Renault. Ο Χιλ αποχωρεί από την ομάδα και την θέση του παίρνει ο Φρέντσεν. Μέχρι το τέλος της περιόδου, οι Βιλνέβ και Σουμάχερ ανταγωνίζονται έντονα για τον τίτλο. Τελικά ο Καναδός Βιλνέβ επικρατεί και ο Σουμάχερ ακυρώνεται, επειδή προσπάθησε να βγάλει εκτός πίστας τον Βιλνέβ και να διατηρήσει την πρωτοπορία που είχε με ένα βαθμό διαφορά στο Ευρωπαϊκό Γκραν Πρι.
ο Σουμάχερ το 2004 στην πίστα της Ινδιανάπολης

Το 1998 η Ρενό αποχωρεί από την Φόρμουλα 1 και έτσι η Williams, μη έχοντας πλέον κινητήρες, έχασε την δύναμη της. Όμως, όσοι βιάστηκαν να βγάλουν την "Σκουντερία" (προσωνύμιο της Φερράρι) πρώτη δεν είχαν λάβει υπόψη τους την παρουσία της ΜακΛάρεν-Μερτσέντες (McLaren Mercedes), η οποία με οδηγούς τους Χάκινεν και Κούλθαρντ κάνει πολύ καλές εμφανίσεις και τελικά ανακηρύσσεται Πρωταθλήτρια. Ο Σουμάχερ κατατάσσεται δεύτερος με 14 βαθμούς διαφορά. Αυτά που έγιναν το 1998 στη Φόρμουλα 1 έδειξαν ότι η επόμενη περίοδος θα ήταν γεμάτη εκπλήξεις.

Το 1999 οι προβλέψεις αυτές επαληθεύονται, καθώς η Φερραρι με πρώτο οδηγό τον Σουμάχερ και δεύτερο τον Ιρβάιν διεκδικεί τον τίτλο της πρωταθλήτριας. Και οι τρεις οδηγοί των McLaren Mercedes και Φερράρι (Χάκινεν, Σούμαχερ και Ιρβάιν) διεκδικούν, αρχικά, τον τίτλο. Στον όγδοο, όμως, αγώνα, το Γκραν Πρι της Βρετανίας, ο Σουμάχερ στον πρώτο γύρο βγήκε εκτός πίστας και τραυματίστηκε, με αποτέλεσμα να χάσει αρκετούς αγώνες (έξι) και την θέση του πήρε ο Σάλο. Τελικά ο Σούμαχερ τερμάτισε 5ος και ο Ιρβάιν 2ος πίσω από τον Χάκινεν. Όμως, η Φερράρι εκείνη την χρόνια κατέκτησε τον τίτλο στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.

Το 2000 ο Ιρβάιν αποχώρησε από την ομάδα και την θέση του πήρε ο Βραζιλιάνος Ρούμπενς Μπαρικέλο. Αυτή την περίοδο ο Σουμάχερ κατακτά έναν ακόμη τίτλο, συγκεντρώνοντας συνολικά 108 βαθμούς.

Το 2001 ο Σουμάχερ και η Φερράρι ουσιαστικά δεν έχουν αντίπαλο. Ο Σουμάχερ κατατάσσεται πρώτος με 123 βαθμούς, αφήνοντας τον δεύτερο Κούλθαρντ 58 βαθμούς πίσω. Κάτι ανάλογο συνέβη και το 2002, με την διαφορά ότι η Φερράρι ήταν πλέον πολύ πιο ισχυρή. Έτσι, οι οδηγοί της έκαναν σχετικά εύκολα το 1-2, με δεύτερη ομάδα την Williams - BMW, στην οποία οδηγούσαν οι Χουαν Παμπλο Μοντόγια και ο αδελφός του Μίχαελ Σουμάχερ, Ραλφ.

Το 2003 ήταν μία από τις καλύτερες περιόδους των τελευταίων ετών της Φόρμουλα 1, καθώς τρεις ομάδες διεκδικούν τον τίτλο: Είναι οι Φερράρι, Γουίλιαμς και ΜακΛάρεν, ενώ οι οδηγοί τους Σούμαχερ, Ραϊκόνεν και Μοντόγια διεκδικούν τον τίτλο του καλύτερου οδηγού. Η περίοδος έληξε με επικράτηση των Φερράρι και Σουμάχερ. Το 2004 η Φερράρι έχει ως βασικό αντίπαλο την έκπληξη: Επιστρέφει στους αγώνες η Χόντα, με την ομάδα BAR Honda, ενώ και η Ρενό, επιστρέφοντας και αυτή, εξελίσσει ένα πολλά υποσχόμενο μονοθέσιο. Τελικά η περίοδος λήγει με εύκολη επικράτηση της Φερράρι και του Σουμάχερ.

Το 2005 η Φερράρι δεν κάνει μεγάλη πρόοδο στην εξέλιξη των μονοθέσιων της, σε αντίθεση με την ΜακΛάρεν-Μερτσέντες και την Ρενό. Έτσι, ο Σουμάχερ τερματίζει στην τρίτη θέση πίσω από τους Φερνάντο Αλόνσο και Κίμι Ράικονεν. Επίσης, ούτε και το 2006 η Φερράρι δεν δείχνει να προσαρμόζεται εύκολα σε κάποιες αλλαγές των κανονισμών και στους νέου τύπου κινητήρες. Παρόλα αυτά, ο Σουμάχερ μέχρι το τέλος διεκδικεί τον τίτλο, τον όποια έχασε ουσιαστικά στον προτελευταίο αγώνα, στον οποίο είχε την ατυχία να εγκαταλείψει από σπάσιμο κινητήρα, και ο Αλόνσο με Ρενό τερμάτισε πρώτος. Για την ιστορία, στον τελευταίο αγώνα τερμάτισε 4ος. Ο Σουμάχερ είχε από την αρχή της περιόδου δηλώσει ότι με τη λήξη των αγώνων θα εγκατέλειπε την ενεργό δράση, κάτι που έκανε στο τέλος της χρονιάς.
Επανεμφάνιση

Το 2009 ο τραυματισμός του Φελίπε Μάσα έφερε τον Σουμάχερ στο προσκήνιο για μια πιθανή αντικατάσταση του οδηγού της Φερράρι. Ο Σουμάχερ προσπάθησε να επιστρέψει στους αγώνες με την ιταλική ομάδα, αλλά ένας τραυματισμός του σε κάποιο ατύχημα στην αρχή της χρονιάς δεν επέτρεψε την επανεμφάνισή του με την ομάδα της Φερράρι.

Το 2010 υπέγραψε συμβόλαιο με την ομάδα της Mercedes GP. Η Μερσέντες πήρε την διεύθυνση της ομάδας Brawn GP, πρωταθλήτριας της προηγούμενης χρονιάς την οποία προμήθευε με κινητήρα, κάνοντας έτσι την επανεμφάνισή της ως κατασκευάστρια μονοθέσιου Φόρμουλα 1 μετά από 55 χρόνια. Ο Σουμάχερ πήρε την θέση του παγκόσμιου πρωταθλητή της προηγούμενης χρονιάς Τζένσον Μπάτον, ο οποίος υπέγραψε στην άλλη ομάδα που τροφοδοτούσε με κινητήρες η Μερσέντες, την ΜακΛάρεν.

Στις 4 Οκτωβρίου 2012, ο Σουμάχερ ανακοίνωσε ότι θα αποχωρήσει από τους αγώνες μετά το τέλος της σεζόν.[1]
Οι συναγωνιστές του Σουμάχερ

Συνήθως ο Σουμάχερ τερμάτιζε πριν από τους συναγωνιστές του, με εξαίρεση την πρώτη περίοδό του στους αγώνες F1 και το 1999, χρονιά στην οποία τραυματίστηκε. Όσο ήταν στην Benetton όσο και στην Φερράρι ήταν πρώτος οδηγός, πράγμα που του έδινε εύνοια απέναντι στους συναγωνιστές του. Χαρακτηριστικό είναι το προσπέρασμα του στον Ρούμπενς Μπαρικέλο στο Αυστριακό Γκραν Πρι, όπου ο Βραζιλιάνος τον άφησε να τον περάσει λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό.

Χρονιά	Ομάδα	Συναγωνιστής (στην ίδια ομάδα)
1991	Jordan	Αντρέα ντε Τσέζαρις
1991	Benetton Ford	Νέλσον Πικέ
1992	Benetton Ford	Μάρτιν Μπραντλ
1993	Benetton Ford	Ρικάρντο Πατρέζε
1994	Benetton Ford	Τζέι Τζέι Λέιτο/ Γιος Βερστάπεν/ Τζόνι Χέρμπερτ
1995	Benetton Renault	Τζόνι Χέρμπερτ
1996	Scuderia Ferrari	Έντι Ιρβάιν
1997	Scuderia Ferrari	Έντι Ιρβάιν
1998	Scuderia Ferrari	Έντι Ιρβάιν
1999	Scuderia Ferrari	Έντι Ιρβάιν
2000	Scuderia Ferrari	Ρούμπενς Μπαρικέλο
2001	Scuderia Ferrari	Ρούμπενς Μπαρικέλο
2002	Scuderia Ferrari	Ρούμπενς Μπαρικέλο
2003	Scuderia Ferrari	Ρούμπενς Μπαρικέλο
2004	Scuderia Ferrari	Ρούμπενς Μπαρικέλο
2005	Scuderia Ferrari	Ρούμπενς Μπαρικέλο
2006	Scuderia Ferrari	Φελίπε Μάσα
2010	Mercedes GP	Νίκο Ρόσμπεργκ
2011	Mercedes GP	Νίκο Ρόσμπεργκ
2012	Mercedes GP	Νίκο Ρόσμπεργκ

Αποτελέσματα Φόρμουλα 1

Έτος	Συμμετοχή	Σασί	Κινητήρας	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	Θέση	Βαθμοί
1991	Team 7UP Jordan	Jordan 191	Ford HBB 4 3.5 V8	USA	BRA	SMR	MON	CAN	MEX	FRA	GBR	GER	HUN	BEL Εγκ										14ος	4
	Camel Benetton Ford	Benetton B191	Ford HBA 5 3.5 V8												ITA 5	POR 6	ESP 6	JPN Εγκ	AUS Εγκ
1992	Camel Benetton Ford	Benetton B191B	Ford HB 3.5 V8	RSA 4	MEX 3	BRA 3																		3ος	53
		Benetton B192					ESP 2	SMR Εγκ	MON 4	CAN 2	FRA Εγκ	GBR 4	GER 3	HUN Εγκ	BEL 1	ITA 3	ΡOR 7	JPN Εγκ	AUS 2
1993	Camel Benetton Ford	Benetton B193	Ford HB 3.5 V8	RSA Εγκ	BRA 3																			4ος	52
		Benetton B193B				EUR Εγκ	SMR 2	ESP 3	MON Εγκ	CAN 2	FRA 3	GBR 2	GER 2	HUN Εγκ	BEL 2	ITA Εγκ	POR 1	JPN Εγκ	AUS Εγκ
1994	Mild Seven Benetton Ford	Benetton B194	Ford Zetec-R 3.5 V8	BRA 1	PAC 1	SMR 1	MON 1	ESP 2	CAN 1	FRA 1	GBR ΑΚ	GER Εγκ	HUN 1	BEL ΑΚ	ITA	POR	EUR 1	JPN 2	AUS Εγκ					1ος	92
1995	Mild Seven Benetton Renault	Benetton B195	Renault RS7 3.0 V10	BRA 1	ARG 3	SMR Εγκ	ESP 1	MON 1	CAN 5	FRA 1	GBR Εγκ	GER 1	HUN 11†	BEL 1	ITA Εγκ	POR 2	EUR 1	PAC 1	JPN 1	AUS Εγκ				1ος	102
1996	Scuderia Ferrari S.p.A.	Ferrari F310	Ferrari 046 3.0 V10	ΑUS Εγκ	BRA 3	ARG Εγκ	EUR 2	SMR 2	MON Εγκ	ESP 1	CAN Εγκ	FRA ΔΕΚ	GBR Εγκ	GER 4	ΗUN 9†	BEL 1	ITA 1	ΡOR 3	JPN 2					3ος	59
1997	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari F310B	Ferrari 046/2 3.0 V10	AUS 2	BRA 5	ARG Εγκ	SMR 2	MON 1	ΕSP 4	CAN 1	FRA 1	GBR Εγκ	GER 2	HUN 4	BEL 1	ITA 6	AUT 6	LUX Εγκ	JPN 1	EUR Εγκ				AK‡	78
1998	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari F300	Ferrari 047 3.0 V10	AUS Εγκ	BRA 3	ΑRG 1	SMR 2	ESP 3	MON 10	CAN 1	FRA 1	GBR 1	AUT 3	GER 5	HUN 1	BEL Εγκ	ITA 1	LUX 2	JPN Εγκ					2ος	86
1999	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari F399	Ferrari 048 3.0 V10	AUS 8	BRA 2	SMR 1	MON 1	ESP 3	CAN Εγκ	FRA 5	GBR Εγκ	AUT	GER	HUN	BEL	ITA	EUR	MAL 2	JPN 2					5ος	44
2000	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari F1-2000	Ferrari 049 3.0 V10	AUS 1	BRA 1	SMR 1	GBR 3	ESP 5	EUR 1	MON Εγκ	CAN 1	FRA Εγκ	AUT Εγκ	GER Εγκ	HUN 2	BEL 2	ITA 1	USA 1	JPN 1	MAL 1				1ος	108
2001	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari F2001	Ferrari 050 3.0 V10	AUS 1	MAL 1	BRA 2	SMR Εγκ	ESP 1	AUT 2	MON 1	CAN 2	EUR 1	FRA 1	GBR 2	GER Εγκ	HUN 1	BEL 1	ITA 4	USA 2	JPN 1				1ος	123
2002	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari F2001	Ferrari 050 3.0 V10	AUS 1	MAL 3																			1ος	144
		Ferrari F2002	Ferrari 051 3.0 V10			BRA 1	SMR 1	ESP 1	AUT 1	MON 2	CAN 1	EUR 2	GBR 1	FRA 1	GER 1	HUN 2	BEL 1	ΙTA 2	USA 2	JPN 1
2003	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari F2002	Ferrari 051 3.0 V10	AUS 4	MAL 6	BRA Εγκ	SMR 1																	1ος	93
		Ferrari F2003-GA	Ferrari 052 3.0 V10					ESP 1	AUT 1	MON 3	CAN 1	EUR 5	FRA 3	GBR 4	GER 7	HUN 8	ITA 1	USA 1	JPN 8
2004	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari F2004	Ferrari 053 3.0 V10	AUS 1	MAL 1	BHR 1	SMR 1	ESP 1	MON Εγκ	EUR 1	CAN 1	USA 1	FRA 1	GBR 1	GER 1	HUN 1	BEL 2	ITA 2	CHN 12	JPN 1	BRA 7			1ος	148
2005	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari F2004M	Ferrari 053 3.0 V10	AUS Εγκ	MAL 7																			3ος	62
		Ferrari F2005	Ferrari 055 3.0 V10			BHR Εγκ	SMR 2	ESP Εγκ	MON 7	EUR 5	CAN 2	USA 1	FRA 3	GBR 6	GER 5	HUN 2	TUR Εγκ	ΙTA 10	ΒEL Εγκ	BRA 4	JPN 7	CHN Εγκ
2006	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari 248 F1	Ferrari 056 2.4 V8	BHR 2	MAL 6	AUS Εγκ	SMR 1	EUR 1	ESP 2	MON 5	GBR 2	CAΝ 2	USA 1	FRA 1	GER 1	HUN 8†	ΤUR 3	ITA 1	CHN 1	JPN Εγκ	BRA 4			2ος	121
2010	Mercedes GP Petronas F1 Team	Mercedes MGP W01	Mercedes FO 108X 2.4 V8	BHR 6	AUS 10	MAL Εγκ	CHN 10	ESP 4	MON 12	TUR 4	CAN 11	EUR 15	GBR 9	GER 9	HUN 11	BEL 7	ITΑ 9	SIN 13	JPN 6	ΚOR 4	BRA 7	ABU Εγκ		9ος	72
2011	Mercedes GP Petronas F1 Team	Mercedes MGP W02	Mercedes FO 108Y 2.4 V8	AUS Εγκ	MAL 9	CHN 8	TUR 12	ESP 6	MON Εγκ	CAN 4	EUR 17	GBR 9	GER 8	HUN Εγκ	BEL 5	ITA 5	SIN Εγκ	JPN 6	ΚOR Εγκ	IND 5	ABU 7	BRA 15		8ος	76
2012	Mercedes AMG Petronas F1 Team	Mercedes F1 W03	Mercedes FO 108Z 2.4 V8	AUS Εγκ	MAL 10	CHN Εγκ	BHR 10	ESP Εγκ	MON Εγκ	CAN Εγκ	EUR 3	GBR 7	GER 7	HUN Εγκ	BEL 7	ITA 6	SIN Εγκ	JPN 11	KOR 13	IND 22†	ABU 11	USA 16	BRA 7	13ος	49

Μετά την Φόρμουλα 1

Ο Σουμάχερ ζει την Ελβετία με την γυναίκα του Corinna Betsch (από το 1995) και τα δύο παιδιά τους Gina-Maria (γενν.1997) και Mick (γενν. 1999). Εκτός όμως από τα χρήματα, τα οποία κέρδισε ως οδηγός στη Φόρμουλα 1, δραστηριοποιείται και σε άλλες επιχειρήσεις. Έχει, επίσης, να επιδείξει ένα αξιόλογο φιλανθρωπικό έργο, είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας Πιλότων (ομάδα που απαρτίζεται από πρώην και νυν οδηγούς της Φόρμουλα 1 και οδηγεί σε πολλούς αγώνες για φιλανθρωπικό σκοπό). Είναι, επίσης, πρέσβης της UΝESCO. Το 2008 συμμετέχει στην ταινία "Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες" έχοντας το ρόλο ενός αρματοδρόμου.
Τα ρεκόρ στην Φόρμουλα 1

Ο Σουμάχερ αποτελεί "ζωντανό θρύλο" για τη Φόρμουλα 1, καθώς έχει καταρρίψει τα περισσότερα ρεκόρ που έχει καταρρίψει ποτέ αγωνιζόμενος σε αυτό το άθλημα. Χαρακτηριστικά μέχρι το 2006:
Επίτευγμα Αριθμός
Τίτλοι

Επίτευγμα	Αριθμός
	Τίτλοι
1	Πρωταθλήματα	7 (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)
2	Συνεχόμενα Πρωταθλήματα	5 (2000 - 2001 - 2002 - 2003 - 2004)
3	Νίκες σε Γκραν πρι	91
4	Συνεχόμενες νίκες	7 2004, Ευρωπαϊκό Γκραν Πρι - Ουγγρικό Γκραν Πρι
5	Νίκες με την ίδια ομάδα	72 (Scuderia Ferrari)
6	Περισσότερες νίκες σε Γκραν πρι	8 Γαλλικό Grand Prix
7	Νίκες σε διαφορετικά Γκραν πρι	22
8	Μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ πρώτης και τελευταίας νίκης	14 χρόνια, 1 μήνας και 2 μέρες
9	Δεύτερες θέσεις	43
10	Πόντιουμ (Πρώτη τριάδα)	155
11	Συνεχόμενοι τερματισμοί μέσα στην πρώτη τριάδα	19 (2001 Αμερικάνικο Γκραν πρι - 2002 Ιαπωνικό Γκραν πρι)
12	Τερματισμοί μέσα στη βαθμολογούμενη οκτάδα	190
13	Προπορευόμενοι γύροι	4.741 (22.155 Km)
14	Πρώτη θέση εκκίνησης	68
15	Πρώτη σειρά εκκίνησης	115
16	Ταχύτεροι γύροι	77
17	Διπλό αποτέλεσμα (Θέση εκκίνησης ΚΑΙ νίκη)	40
18	Τριπλό αποτέλεσμα (Pole ΚΑΙ Ταχύτερος γύρος ΚΑΙ νίκη)	22
19	Βαθμοί στο Πρωτάθλημα	1.369
20	Περισσότεροι συνεχόμενοι τερματισμοί σε αγώνες *	24 (2001 Ουγγρικό Γκραν Πρι) - (2003 Γκραν Πρι Μαλαισίας)
21	Περισσότεροι βαθμοί σαν δεύτερος στο πρωτάθλημα	121 / από τους 180 (2006)
22	Περισσότερες νίκες σαν δεύτερος στο πρωτάθλημα *	7 (2006)
23	Νίκες στην Ιντιανάπολις (Με οποιοδήποτε αγωνιστικό αυτοκίνητο)	5
24	Νίκες στην Μόντσα (Στην Φόρμουλα)	5
25	Νίκες σε μία περίοδο	13 (2004)
26	Ταχύτεροι γύροι σε μία περίοδο *	10 (2004)
27	Πόντοι που πέτυχε σε μία περίοδο	148 (2004)
28	Πόντιουμ σε μία περίοδο	17 (2002)
29	Πρωτάθλημα κερδίζοντας τις περισσότερες "αριστερόστροφες" πίστες	6 (2002)
30	Περισσότερες περίοδοι με μία τουλάχιστον νίκη	15
31	Συνεχόμενες μέρες ως Πρωταθλητής	1813 (από 8 Οκτωβρίου 2000 μέχρι 25 Σεπτεμβρίου 2005)

* Τα ρεκόρ έχουν καταρριφθεί από κάποιον άλλο οδηγό
Επιστροφή

Λόγω τραυματισμού του οδηγού της Φεράρι Φελίπε Μάσα ο Σουμάχερ είχε δεχτεί να αφήσει προσωρινά τη θέση του συμβούλου της ομάδας για να συμπληρώσει το κενό του ομόσταυλού του, τρέχοντας στο Ευρωπαϊκό Grand Prix στις 23 Αυγούστου. Προς αυτή την κατεύθυνση ξεκίνησε εντατική προπόνηση[2]. Εντούτοις, ένας τραυματισμός στο λαιμό κατά τη διάρκεια αγώνα μοτοσυκλετών στον οποίο είχε συμμετάσχει νωρίτερα το 2009, αποδείχτηκε επίπονος και τον οδήγησε στην ματαίωση της επιστροφής του στο κόκπιτ, με τον δοκιμαστή της Φερράρι, Λούκα Μπαντοέρ, να παίρνει τη θέση του.[3] Στις 23 Δεκεμβρίου 2009 επιβεβαιώθηκε από την Mercedes ότι ο Σουμάχερ είχε υπογράψει συμβόλαιο για να συμμετέχει ξανά σε αγώνες μαζί με τον Νίκο Ρόσμπεργκ το 2010.[4]
Τραυματισμός

Στις 29 Δεκεμβρίου του 2013, ο Μίχαελ Σουμάχερ τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι ενώ έκανε σκι στις γαλλικές Άλπεις. Το ατύχημα πάντως έγινε σε σημείο που βρίσκεται εκτός της πίστας που έκανε σκι. Η βοήθεια που του παρασχέθηκε ήταν άμεση. Οι τραυματιοφορείς έφτασαν κοντά του σε διάστημα οκτώ λεπτών. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε με ελικόπτερο σε νοσοκομείο στο Μουτιέ (στις 11:53 τοπική ώρα) και ενώ ο Σουμάχερ είχε ακόμη τις αισθήσεις του. Το νοσοκομείο στο Μουτιέ δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το συμβάν και ο Σουμάχερ μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στη γειτονική Γκρενόμπλ (στις 12:45 τοπική ώρα).

Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν τα γαλλικά ΜΜΕ, τα τραύματα που έφερε ο Σουμάχερ ήταν πιο σοβαρά απ' ότι αρχικά έδειχναν. Η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί και οι γιατροί τον υπέβαλαν σε τεχνητό κώμα. Ο Σουμάχερ υποβλήθηκε σε δύο νευροχειρουργικές επεμβάσεις, καθώς είχε εγκεφαλική αιμορραγία.[5]

Μελέτη του βίντεο και φωτογραφικού υλικού από την κάμερα που ήταν στο κράνος του Σουμάχερ από τις γαλλικές αρχές δείχνουν πως ο Σουμάχερ δεν έκανε σκι με μεγάλη ταχύτητα την ώρα που χτύπησε. Ερευνάται αν ο Σουμάχερ μείωνε την ταχύτητά του πριν το ατύχημα, πιθανώς επειδή δεν αισθανόταν καλά.[6]

Στις 16 Ιουνίου του 2014, η μάνατζερ του Σουμάχερ, Σαμπίνε Κεμ, προχώρησε σε ανακοίνωση όπου ενημέρωσε πως ο Σουμάχερ βγήκε από το κώμα, ενώ μεταφέρθηκε και από το νοσοκομείο της Γκρενόμπλ όπου νοσηλεύονταν για 6 μήνες σε άγνωστο μέρος, ώστε να ξεκινήσει την αποθεραπεία του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.[7]
Παραπομπές

«Schumacher announces Formula One retirement». Formula1.com (Formula One Administration). 4-10-2012. Ανακτήθηκε στις 4-10-2012.
Ο Σουμάχερ κάνει σοκαριστική επιστροφή στην F1 BBC, 29 Ιουλίου
«Μπαντοέρ ο αντί-Μάσα!». Sport FM. 11-08-2009. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
«Michael Schumacher signs up for F1 return with Mercedes». BBC Sport. 23 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2009.
«Ο Μίχαελ Σουμάχερ εξακολουθεί να βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση». Ελευθεροτυπία, 30 Δεκεμβρίου 2013.
"Νέα στοιχεία στο φως για Σουμάχερ". Gazzetta.gr, 08 Ιανουαρίου 2014.

«Βγήκε από το κώμα ο Σουμάχερ».

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Michael Schumacher της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Μίχαελ Σουμάχερ

Επίσημη ιστοσελίδα του Σούμαχερ

[απόκρυψη]π • σ • ε Φόρμουλα 1
Σεζόν

1950 1951 1952 1953 1954 1955 1956 1957 1958 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 2025 2026

Πρωταθλητές
Τζουζέπε Φαρίνα (1950) Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (1951, 1954, 1955, 1956, 1957) Αλμπέρτο Ασκάρι (1952, 1953) Μάικ Χόθορν (1958) Τζακ Μπράμπαμ (1959, 1960, 1966) Φιλ Χιλ (1961) Γκράχαμ Χιλ (1962, 1968) Τζιμ Κλαρκ (1963, 1965) Τζον Σέρτις (1964) Ντένι Χιουλμ (1967) Τζάκι Στιούαρτ (1969, 1971, 1973) Γιόχεν Ριντ (1970) Έμερσον Φιτιπάλντι (1972, 1974) Νίκι Λάουντα (1975, 1977, 1984) Τζέιμς Χαντ (1976) Μάριο Αντρέτι (1978) Τζόντι Σέκτερ (1979) Άλαν Τζόουνς (1980) Νέλσον Πικέ (1981, 1983, 1987) Κέκε Ρόσμπεργκ (1982) Αλέν Προστ (1985, 1986, 1989, 1993) Άιρτον Σένα (1988, 1990, 1991) Νάιτζελ Μάνσελ (1992) Μίχαελ Σουμάχερ (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004) Ντέιμον Χιλ (1996) Ζακ Βιλνέβ (1997) Μίκα Χάκινεν (1998, 1999) Φερνάντο Αλόνσο (2005, 2006) Κίμι Ράικονεν (2007) Λιούις Χάμιλτον (2008, 2014, 2015, 2017, 2018) Τζένσον Μπάτον (2009) Σεμπάστιαν Φέτελ (2010, 2011, 2012, 2013) Νίκο Ρόσμπεργκ (2016)

Γερμανοί οδηγοί Φόρμουλα 1

Πασκάλ Βερλάιν Μάνφρεντ Βίνκελχοκ Τίμο Γκλοκ Γιόχεν Μας Νίκο Ρόσμπεργκ Μίχαελ Σουμάχερ Ραλφ Σουμάχερ Άντριαν Σούτιλ Σεμπάστιαν Φέτελ Χάιντς-Χάραλντ Φρέντσεν Νικ Χάιντφελντ Νίκο Χούλκενμπεργκ