Μάρτιν Σουλτς

Ο Μάρτιν Σουλτς (γερμ.: Martin Schulz) (γεννημένος στις 20 Δεκεμβρίου 1955 στο Hehlrath) είναι Γερμανός πολιτικός και πρώην Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Είναι πρόεδρος του SPD και υποψήφιος καγκελάριος στις επερχόμενες γερμανικές εκλογές.

Βιογραφικά Στοιχεία

Ο Μάρτιν Σουλτς γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 1955 στο Χέλρατ (Hehlrath), μια κωμόπολη στα σύνορα της Γερμανίας με το Βέλγιο και την Ολλανδία. Μετά από τέσσερα χρόνια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (1962 - 1966), φοίτησε στο Heilig-Geist, σχολείο μέσης εκπαίδευσης για εννέα χρόνια.[1] Από το 1975 ως το 1977 εκπαιδεύτηκε ως βιβλιοπώλης κι έτσι το πάθος του για τα βιβλία το μετέτρεψε σε επάγγελμα εργαζόμενος έτσι ως βιβλιοπώλης και, από το 1982 με δικό του βιβλιοπωλείο στο Wurselen της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, που λειτούργησε με επιτυχία μέχρι το 1994.

Το άλλο πάθος του για την πολιτική, τον οδήγησε στα 19 του στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και σε ηλικία 33 ετών, στη δημαρχία του Wurselen για 11 χρόνια. Από το 1994 εκλέγεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από το 2000 είναι πρόεδρος της γερμανικής πτέρυγας των Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπηρετώντας και ως αντιπρόεδρος της σοσιαλιστικής ομάδας. Το 2004 εξελέγη πρόεδρος της ομάδας των Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέχρι σήμερα που εκλέχτηκε ως πρόεδρος του ίδιου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Επίσης, ο Σουλτς είναι εκπρόσωπος του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος για τα Ευρωπαϊκά Θέματα από το 2009.

Ο Μάρτιν Σουλτς είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Τα ενδιαφέροντά του είναι το διάβασμα, η ιστορία και το ποδόσφαιρο, με τον ίδιο να δηλώνει οπαδός της Κολωνίας.
Προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Στις 15 Σεπτεμβρίου 2011 τα μέλη της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρότειναν ομόφωνα τον Σουλτς ως υποψήφιο για Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Άλλοι συνυποψήφιοι για την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου ήταν η Ντάνα Γουάλις και ο Νίργι Ντέβα, που έλαβαν, αντιστοίχως, 141 και 142 ψήφους.[2]

Στις 17 Ιανουαρίου 2012, ο Μάρτιν Σουλτς εξελέγη πρόεδρος της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με 387 ψήφους υπέρ επί 699 ψηφισάντων. Ο Σουλτς διαδέχθηκε τον πρώην πρωθυπουργό της Πολωνίας, Γιέρζι Μπούζεκ, και είναι επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές τον Ιούνιο του 2014.[3]

Τον Νοέμβριο του 2013 οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές επέλεξαν τον Σουλτς ως υποψήφιο για τη θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν). Τον Ιούλιο του 2014 επανεξελέγη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Έμεινε στη θέση του έως τον Ιανουάριο του 2017 οπότε και τον διαδέχθηκε ο Ιταλός ευρωβουλευτής Αντόνιο Ταγιάνι.
Παραπομπές

Kirschbaum, Erik (February 8, 2017). «A plain-spoken German populist may have a shot at ousting Angela Merkel». The Los Angeles Times. Ανακτήθηκε στις February 10, 2017.
Ο Μάρτιν Σουλτς εξελέγη νέος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίουphilenews.com (17 Ιανουαρίου 2012), Ανακτήθηκε 17 Ιανουαρίου, 2012

Ο Μάρτιν Σουλτς πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίουinews.gr (17 Ιανουαρίου 2012), Ανακτήθηκε 17 Ιανουαρίου, 2012

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Η Βιογραφία του Μάρτιν Σουλτς στην Καθημερινή

Παραλήπτες του Βραβείου Καρλομάγνος
1950-1969

Ρίχαρντ Νικολάους Γκραφ Κουντενχόβε- Καλλέργης (1950) Χέντρικ Μπρούγκμανς (1951) Αλτσίντε ντε Γκάσπερι (1952) Ζαν Μονέ (1953) Κόνραντ Αντενάουερ (1954) Ουίνστον Τσόρτσιλ (1956) Πολ Ανρί Σπάακ (1957) Ρομπέρ Σουμάν (1958) Τζορτζ Μάρσαλ (1959) Γιόζεφ Μπεκ (1960) Βάλτερ Χαλστάιν (1961) Έντουαρντ Χιθ (1963) Αντόνιο Σένι (1964) Γιενς Ότο Κραγκ (1966) Τζόζεφ Λουνς (1967) Ευρωπαϊκή Επιτροπή (1969)

1970-1989
Φρανσουά Σεϊντού ντε Κλοζόν (1970) Ρόι Τζένκινς (1972) Ντον Σαλβαδόρ ντε Μανταριάγα (1973) Λέο Τίντεμανς (1976) Βάλτερ Σέελ (1977) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1978) Εμίλιο Κολόμπο (1979) Σιμόν Βέιλ (1981) Χουάν Κάρλος Α' της Ισπανίας (1982) Καρλ Κάρστενς (1984) Λαός του Λουξεμβούργου (1986) Χένρυ Κίσινγκερ (1987) Φρανσουά Μιτεράν \ Χέλμουτ Κολ (1988) Αδερφός Ροζέ (1989)
1990-2009
Γκιούλα Χορν (1990) Βάτσλαβ Χάβελ (1991) Ζακ Ντελόρ (1992) Φελίπε Γκονθάλεθ (1993) Γκρο Χάρλεμ Μπρούντλαντ (1994) Φραντς Βρανίτσκι (1995) Βεατρίκη της Ολλανδίας (1996) Ρόμαν Χέρτσογκ (1997) Μπρόνισλαβ Γκέρεμεκ (1998) Τόνι Μπλερ (1999) Μπιλ Κλίντον (2000) Γκιόργκι Κόνραντ (2001) Ευρώ (2002) Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν (2003) Πατ Κοξ \ Ειδικό Βραβείο: Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ (2004) Κάρλο Ατζέλιο Τσιάμπι (2005) Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (2006) Χαβιέρ Σολάνα (2007) Άνγκελα Μέρκελ (2008) Αντρέα Ρικάρντι (2009)
2010-σήμερα
Ντόναλντ Τουσκ (2010) Ζαν-Κλοντ Τρισέ (2011) Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (2012) Ντάλια Γκριμπαουσκάιτε (2013) Χέρμαν βαν Ρομπέι (2014) Μάρτιν Σουλτς (2015) Πάπας Φραγκίσκος (2016) Τίμοθι Γκάρτον Ας (2017) Εμμανυέλ Μακρόν (2018)