.
Η Λουίζ Ράινερ (Luise Rainer, 12 Ιανουαρίου 1910 - 30 Δεκεμβρίου 2014) ήταν Γερμανίδα ηθοποιός, γνωστή για τη συμμετοχή της στις ταινίες Ο μέγας Ζίγκφελντ (The Great Ziegfeld, 1936) και Υπό το βλέμμα του Βούδα (The Good Earth, 1937) που της χάρισαν δυο βραβεία όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου. Είναι η πρώτη γυναίκα που κατάφερε αυτό το επίτευγμα και η πρώτη που κατάφερε να τα κερδίσει σε διαδοχικές χρονιές. Κατά τη διάρκεια της σύντομης καριέρας της στο Χόλιγουντ την αποκαλούσαν Βιεννέζικο δάκρυ (Viennese Teardrop).[1]
Η Ράινερ γεννήθηκε στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας το 1910 από τους Χάιντς και Έμι Ράινερ και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Αμβούργο και στη Βιέννη. Κάποιες πηγές θέλουν τη γέννησή της στη Βιέννη.[2][3] Η ίδια δήλωσε κάποτε ότι η Βιέννη της παιδικής της ηλικίας, ήταν μια πόλη βουτηγμένη στη φτώχεια, στην πείνα και την επανάσταση. Ξεκίνησε τις σπουδές της στην υποκριτική σε ηλικία 16 ετών με καθηγητή της, τον αυστριακό σκηνοθέτη του θεάτρου Μαξ Ράινχαρντ. Σε μεγαλύτερη ηλικία, αποτέλεσε μέλος της θεατρικής ομάδας του Ράινχαρντ και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να γίνει μια από τις πιο διακεκριμένες θεατρικές ηθοποιούς του Βερολίνου. Οι διθυραμβικές κριτικές που λάμβαναν οι εμφανίσεις της στην γερμανική σκηνή καθώς και σε κάποιες γερμανικές ταινίες, οδήγησαν σε τριετές συμβόλαιο με την Metro-Goldwyn-Mayer το 1935 και οι κριτικοί την καλωσόρισαν στο Χόλιγουντ την ίδια χρονιά αποκαλώντας την, νέα Γκρέτα Γκάρμπο. Το Γυμνό Μοντέλο (Escapade, 1935), που αποτέλεσε την πρώτη της αμερικάνικη ταινία, ακολούθησε ένας μικρός ρόλος στην ταινία του 1936, Ο Μέγας Ζίγκφελντ (The Great Ziegfeld), βασισμένη στη ζωή του θρυλικού ιμπρεσάριου του Χόλιγουντ, Φλόρενς Ζίγκφελντ. Η ερμηνεία της στο ρόλο της Άννα Χελντ, πρώτης συζύγου του Ζίγκφελντ, κατάφερε να συγκινήσει το κοινό και να αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, οδηγώντας σε μια υποψηφιότητα για όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου, το οποίο κέρδισε στη συνέχεια. Ο επόμενος ρόλος της, ήταν εκείνος της φτωχής κινέζας χωριατοπούλας στην κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της Περλ Μπακ, Υπό το βλέμμα του Βούδα (The Good Earth, 1937). Η Ράινερ ανέλαβε το ρόλο με τη βοήθεια του παραγωγού Έρβιν Θάλμπεργκ, που κατάφερε να πείσει τον πρόεδρο της MGM να της αναθέσει το ρόλο. Ο υποτονικός χαρακτήρας που υποδύθηκε ήταν και τόσο διαφορετικός σε σχέση με τον προηγούμενο, που την οδήγησε στη δεύτερη της υποψηφιότητα για όσκαρ. Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας η Ράινερ "κονταροχτυπήθηκε" για τη νίκη με τη συνυποψήφιά της, τη Γκρέτα Γκάρμπο, της οποίας η ερμηνεία στην ταινία Η κυρία με τις καμέλιες (Camille, 1936), θεωρούταν η επικρατέστερη από τους κριτικούς για το βραβείο[4] . Η νίκη της Ράινερ την κατέστησε την πρώτη ηθοποιό με δυο όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου, καθώς και την πρώτη με διαδοχικές νίκες.
Ωστόσο, η Ράινερ χρόνια αργότερα τόνισε για τις συνεχόμενες νίκες της στα Όσκαρ ότι:
Τίποτα χειρότερο δε θα μπορούσε να μου έχει συμβεί, καθώς οι προσδοκίες του κοινού από τότε, ήταν υπερβολικά υψηλές για να τις εκπληρώσω.
Στη συνέχεια, της δόθηκαν ρόλοι σε ασήμαντες ταινίες που απογοήτευσαν τόσο τη Ράινερ, όσο και την εταιρία της που την αποδέσμευσε από το συμβόλαιό της. Έτσι η Ράινερ επέστρεψε στην Ευρώπη και στους θεατρικούς ρόλους. Το 1943, έκανε μια αποτυχημένη προσπάθεια επανάκαμψης στον χώρο του κινηματογράφου με την ταινία Πυρ! (The Hostages), πλάι στην Κατίνα Παξινού. Δυο χρόνια αργότερα, μετά το γάμο της με το δεύτερό της σύζυγο Ρόμπερτ Νίτελ, δήλωσε ότι επρόκειτο να αποσυρθεί, ωστόσο συνέχισε κάνοντας σποραδικές εμφανίσεις μέχρι και σήμερα σε θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο. Από το δεύτερό της γάμο έχει αποκτήσει μια κόρη. Η Ράινερ που έχει λάβει την αμερικανική υπηκοότητα ζει στο Λονδίνο από το 1945.
Οι ιστορικοί του κινηματογράφου την αποκάλεσαν ως το πιο ακραίο θύμα του θεσμού των όσκαρ, στη μυθολογία του Χόλιγουντ.[5] Στην πτώση της καριέρας της μετά τη δεύτερη της βράβευση με όσκαρ συνετέλεσαν: ο θάνατος του Έρβιν Θάλμπεργκ μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της ταινίας Υπό το βλέμμα του Βούδα, καθώς και ο πρώτος της γάμος με το δραματουργό Κλίφορντ Όντετς, ο οποίος έκανε την καριέρα της προσωπική του υπόθεση, δίνοντάς της λανθασμένες συμβουλές.[6]
Απεβίωσε σε ηλικία 104 ετών το 2014.[7]
Φιλμογραφία
Έτος Ταινία Ελληνικός τίτλος Σημειώσεις
1932 Sehnsucht 202 Η δεσποινίς, δαχτυλογράφος μας
1932 Madame hat Besuch
1933 Heut' kommt's drauf an
1935 Escapade Γυμνό μοντέλο
1936 The Great Ziegfeld Ο μέγας Ζίγκφελντ Νίκη - Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου
1937 The Good Earth Υπό το βλέμμα του Βούδα Νίκη - Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου
1937 The Emperor's Candlesticks
1937 Big City Νύχτες μεγαλουπόλεων
1938 The Toy Wife Φρου Φρου
1938 The Great Waltz Γιόχαν Στράους, ο βασιλεύς του βαλς
1938 Dramatic School Δραματική σχολή
1943 Hostages Πυρ!
1997 The Gambler
Παραπομπές
"Hilary Swank: The Sequel", Los Angeles Magazine, January, 2002 p. 89
«Turner Classic Movies». Tcm.com. Ανακτήθηκε στις 2010-06-07.
International Dictionary of Films and Filmmakers – Actors and Actresses, St. James Press (1997) p. 997
Vieira, Mark A. Hollywood Dreams Made Real, Abrams (2008) p. 218
Levy, Emanuel. All About Oscar: The History and Politics of the Academy Awards, Continuum International Publ. (2003) p. 314
Affron, Charles, and Edelman, Rob. International Dictionary of Films and Filmmakers, St. James Press (1997) pp. 997–999
Luise Rainer, Hollywood golden era Oscar winner, dies aged 104, BBC News, 30-12-2014.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Λουίζ Ράινερ στο IMDb
Η Λουίζ Ράινερ στο cine.gr
Η Λουίζ Ράινερ στο ibdb
,
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
