.
Κουρτ φον Σλάιχερ (1932) (*)
Ο Κουρτ φον Σλάιχερ (γερμ. Kurt von Schleicher (Β·Π), Brandenburg an der Havel, 4 Ιουλίου 1882 - Neubabelsberg 30 Ιουνίου 1934 ) ήταν Γερμανός στρατηγός και προτελευταίος Καγκελάριος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Βιογραφία
Γιος Πρώσου αξιωματικού, αποφοίτησε από την Στρατιωτική Ακαδημία το 1900 και εντάχθηκε στον Αυτοκρατορικό Γερμανικό Στρατό. Εκεί γνώρισε τον Όσκαρ φον Χίντενμπουργκ, γιο του στρατάρχη και μελλοντικού Προέδρου του Ράιχ, Πάουλ φον Χίντενμπουργκ. Το 1910 ξεκίνησε εκπαίδευση επιτελούς και, μετά την ολοκλήρωσή της, τοποθετήθηκε στο Γενικό Επιτελείο. Με την ιδιότητα αυτή υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τον πόλεμο, υποστήριξε την νέα δημοκρατική κυβέρνηση των Σοσιαλδημοκρατών και εξελίχθηκε σε έναν από τους βασικούς συνεργάτες του στρατηγού Χανς φον Ζέεκτ στην αναδιοργάνωση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων (Ράιχσβερ) κατά την δεκαετία του 1920. Προήχθη σε υποστράτηγο το 1929.
Πολιτική σταδιοδρομία
Λόγω των στενών του σχέσεων του με τον γηραιό Πρόεδρο φον Χίντενμπουργκ, ο οποίος του είχε εμπιστοσύνη, ο Σλάιχερ αναδείχθηκε σε μείζονα πολιτικό παράγοντα κατά το ταραχώδες διάστημα 1932-1933. Πρέσβευε την πολιτική του "δαμασμού" του Χίτλερ και των Ναζί, μέσω της συμμετοχής τους σε έναν ευρύ δεξιό συνασπισμό, και ήρθε σε σύγκρουση με τον Υπουργό Αμύνης Βίλχελμ Γκραίνερ, όταν αυτός απαγόρευσε τα Τάγματα Εφόδου (SA). Χάρη στην μεσολάβησή του στον Χίντενμπουργκ, ο Φραντς φον Πάπεν σχημάτισε νέα κυβέρνηση μετά την παραίτηση του καγκελάριου Χάινριχ Μπρύνινγκ, στην οποία ο Σλάιχερ ανέλαβε το Υπουργείο Άμυνας. Μπροστά στο πολιτικό αδιέξοδο, ο Πάπεν πρότεινε την εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού καθεστώτος μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος, αλλά ο Σλάιχερ, εκ μέρους του Στρατού, αρνήθηκε. Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1932, που έδωσαν πάλι τη νίκη στους Ναζί, η κυβέρνηση παραιτήθηκε, αλλά οι διαπραγματεύσεις για κυβέρνηση συνασπισμού με το NSDAP κατέρρευσαν. Τότε ο Σλάιχερ έπεισε τον Χίντενμπουργκ να απολύσει τον Πάπεν και ανέλαβε ο ίδιος την Καγκελαρία, κυβερνώντας με προεδρικά διατάγματα. Με αυτό τον τρόπο έδωσε το χαριστικό πλήγμα στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος της Βαϊμάρης, και άνοιξε τον δρόμο για την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, ο οποίος πρόβαλλε πλέον ως η μοναδική αξιόπιστη λύση. Ταυτόχρονα προσπάθησε να προσεταιριστεί και να αποσπάσει τον δημοφιλή Γρέγκορ Στράσσερ και τους οπαδούς του από το ναζιστικό κόμμα, αλλά η προσπάθεια αυτή απέτυχε, επισύροντας την εχθρότητα του Χίτλερ. Ήδη πίσω από την πλάτη του Καγκελάριου, ο ταπεινωμένος Πάπεν διαπραγματευόταν με τον Χίτλερ. Όταν κατέληξαν σε συμφωνία, με την έγκριση του Χίντενμπουργκ, ο Σλάιχερ, αιφνιδιασμένος, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση στις 28 Ιανουαρίου 1933. Τον διαδέχτηκε στις 30 Ιανουαρίου ο Χίτλερ, με τον Πάπεν ως Αντικαγκελάριο. Μετά από την παραίτησή του ιδιώτευσε, αλλά η "προδοτική" στάση του απέναντι στο ναζιστικό κόμμα δεν ξεχάστηκε, και κατά την Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών στις 30 Ιουνίου 1934, ο Σλάιχερ, μαζί με την γυναίκα του, εκτελέστηκαν από ένα απόσπασμα των SS στο σπίτι τους στο Neu-Babelsberg (προάστιο του Βερολίνου).[1]
Παραπομπές
↑ Axis History
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
