Ο Κόνραντ Βιτς (γερμανικά: Konrad Witz, Ρόττβαϊλ, περ. 1400 - περ. 1445) ήταν Γερμανοελβετός ζωγράφος της Βορειοευρωπαϊκής Αναγέννησης, ένας από τους πιο καινοτόμους ζωγράφους κατά το πρώτο μισό του 15ου αιώνα.[1] Η αξία του στην ιστορία της μοντέρνας τέχνης έγκειται στον τρόπο που αντιμετώπισε ζητήματα όπως η πλαστικότητα των μορφών, η προοπτική και η απόδοση των τοπίων με νατουραλιστικό τρόπο.[2]

Konrad Witz

Paintings

Healing Mirror Altar: St. Bartholomew

Healing Mirror altar: Esther before Ahasuerus

Healing Mirror Altar: Solomon and the Queen of Sheba

Saint Christopher

Crucifixion

Mary Altar: The Annunciation

Mary Altar: Sts. Catherine and Mary Magdalene

Peter Altar: The Miraculous Draught

Peter Altar: The Miraculous Draught of Fishes, detail

Peter Altar: Adoration of the Magi

Peter Altar: The Release of Peter

Emperor Augustus and the Sybil of Tibur

King Solomon and the Queen of Sheba

The Synagoge

Drawings

Mary with the child in the sitting-room

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Βιτς ήταν γερμανικής καταγωγής, γεννημένος στο Ρόττβαϊλ της Σουηβίας, στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης.[3][2] Ωστόσο επειδή σταδιοδρόμησε στην Ελβετία, συγκεκριμένα στη Βασιλεία και τη Γενεύη, θεωρείται μέλος της εκεί Σχολής.[3]

Στα αρχεία της συντεχνίας της Βασιλείας καταγράφεται για μία και μοναδική φορά το 1434,[2] όπου μετακόμισε πιθανώς υπό την έλξη της διεθνούς ατμόσφαιρας που δημιούργησε η Οικουμενική Σύνοδος που έλαβε χώρα στην πόλη εκείνα τα χρόνια.[1][3] Το 1435 λαμβάνει επίσημα πολιτικά δικαιώματα στην πόλη.[2] Μέχρι το 1447 θεωρείται πως είχε αποβιώσει.[1]
«Ο Ευαγγελισμός», περ. 1440, τέμπερα σε ξύλο, Germanisches Nationalmuseum, Νυρεμβέργη, Γερμανία.
«Αγίος Χριστόφορος», περ. 1435, Kunstmuseum, Βασιλεία, Ελβετία.

Κατά τη σύντομη αυτή περίοδο, ελάχιστα μεγαλύτερη της μίας δεκαετίας, δημιούργησε μία σειρά από μεγάλα έργα για βωμούς ναών, από τα οποία στις ημέρες μας σώζονται μόνο τμήματα.[1] Τα έργα αυτά αντανακλούν ένα αναδυόμενο δυναμικό ενδιαφέρον για τον εξωτερικό κόσμο, όπως αυτός γίνεται αντιληπτός με την προσωπική παρατήρηση.[1] Η προσοχή με την οποία αποδίδεται το φως και η σκιά, οι αντανακλάσεις, όπως και το βάθος των κτιρίων και των τοπίων, μαρτυρούν πως ο Βιτς είχε έρθει σε επαφή με την σύγχρονή του φλαμανδική τέχνη.[1] Αν και σώζονται σχετικά λίγα έργα του, γίνονται έντονα αντιληπτά στο σύγχρονο μελετητή στοιχεία νατουραλισμού, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Βιτς γνώριζε το έργο των Γιαν βαν Άικ και Διδασκάλου του Φλεμάλ.[3] Στη θέση των απαλών γραμμών και λυρικών στοιχείων της Διεθνούς Γοτθικής τεχνοτροπίας, στο έργο του Βιτς επιστρατεύονται βαριές, σχεδόν κοντόχοντρες μορφές, των οποίων τα πλούσια ρούχα δίνουν έμφαση στην υλική τους υπόσταση.[3]

Τα διασημότερα έργα του Βιτς είναι τέσσερα σωζόμενα τμήματα του «Ρετάμπλ του Αγίου Πέτρου» το οποίο φιλοτέχνησε για τον Καθεδρικό Ναό της Γενεύης.[3] Σήμερα φιλοξενούνται στο Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας της πόλης.[3] Ένα από αυτά, «Η Θαυμαστή Αλιεία» (1444), αποτελεί και το αριστούργημα του καλλιτέχνη, ενώ αποτελεί και το μοναδικό του υπογεγραμμένο και χρονολογημένο έργο.[3] Το τοπίο πίσω από τις μορφές είναι στην ουσία αναπαράσταση της Λίμνης της Γενεύης, ένα από τα πρώτα αναγνωρίσιμα τοπία στην ιστορία της τέχνης.[3] Η έμφαση στη λεπτομέρεια είναι τέτοια που το φως που αντανακλάται στην επιφάνεια του νερού διακρίνεται προσεκτικά από το φως που αντανακλάται από τις πέτρες που διακρίνονται μέσα από το ρηχό νερό.[4]

Σημαντικό μέρος της εργογραφίας του καλλιτέχνη καταστράφηκε, θύμα της εικονοκλασίας που ξέσπασε στη Βόρεια Ευρώπη στα χρόνια της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης.[2]
Ενδεικτική εργογραφία
«Η Θαυματουργή Αλιεία», 1444, Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, Γενεύη, Ελβετία.

«Η Σταύρωση», περ. 1430-33, Staatliche Museen, Βερολίνο.
«Αγίος Χριστόφορος», περ. 1435, Kunstmuseum, Βασιλεία, Ελβετία.
«Αγίος Βαρθολομαίος», περ. 1435, Öffentliche Kunstsammlung, Βασιλεία, Ελβετία.
«Η Συναγωγή», περ. 1435, Öffentliche Kunstsammlung, Βασιλεία, Ελβετία.
«Ο Αβισαί γονατίζει μπροστά στο Βασιλιά Δαβίδ», περ. 1435-37, Kunstmuseum, Βασιλεία, Ελβετία.
«Ο Σολομών και η Βασίλισσα του Σαβά», περ. 1435-37, τέμπερα σε ξύλο, Gemäldegalerie, Βερολίνο, Γερμανία.
«Ο Ευαγγελισμός», περ. 1440, τέμπερα σε ξύλο, Germanisches Nationalmuseum, Νυρεμβέργη, Γερμανία.
«Η Προσκύνηση των Μάγων», περ. 1443-44, λάδι σε ξύλο, Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, Γενεύη, Ελβετία.
«Η παρουσίαση του Καρδιναλίου ντε Μίες στην Παρθένο», περ. 1443-44, λάδι σε ξύλο, Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, Γενεύη, Ελβετία.
«Η Θαυματουργή Αλιεία», 1444, Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, Γενεύη, Ελβετία.
«Η Κλήση του Αγίου Πέτρου», 1444, Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, Γενεύη, Ελβετία.
«Η Απελεύθερωση του Αγίου Πέτρου», 1444, Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, Γενεύη, Ελβετία.

Δείτε επίσης

Αναγεννησιακή τέχνη στην Ελβετία
Αναγέννηση στη Βόρεια Ευρώπη

Παραπομπές

↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Konrad Witz: The Unique Exhibition, επίσημος ιστότοπος του Kunstmuseum στη Βασίλεια.
↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Stukenbrock, Christiane & Topper, Barbara (2011), σσ. 956-957.
↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Witz, Konrad, βιογραφικά στοιχεία στον ιστότοπο Web Gallery of Art.
↑ Witz, Konrad, βιογραφικά στοιχεία στον ιστότοπο Terminartors.com.

Βιβλιογραφία

(Αγγλικά) Brinkmann, Bodo (2011), «Konrad Witz», Hatje Cantz, ISBN 978-3-775-72761-7.
(Γαλλικά) Stukenbrock, Christiane & Topper, Barbara (2011). «1000 Chefs-d'oeuvre de la Peinture», Πότσδαμ: h.f.ullmann, ISBN 978-3-833-16112-4.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Witz, Conrad, κατάλογος έργων σε διάφορα μουσεία ανά τον κόσμο.
Witz, Conrad, κατάλογος έργων στην Web Gallery of Art.
Witz, Conrad, παρουσίαση έργων στον ιστότοπο Terminartors.com.
Witz, Conrad, παρουσίαση έργων στον ιστότοπο του Μουσείου της Ιστορίας της Τέχνης στη Βιέννη.

Γερμανοί