Γιόχαν Αρνόλντι

Ο Γιόχαν Κόνραντ Αρνόλντι (Johann Conrad Arnoldi, 1 Νοεμβρίου 1658 - 22 Μαΐου 1735) ήταν Γερμανός παιδαγωγός, φιλόσοφος, βιβλιοθηκάριος και θεολόγος της Λουθηρανικής εκκλησίας.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 1658 στο Τράμπεν-Τράρμπαχ της σημερινής Γερμανίας. Ο πατέρας του, Γιόχαν Γιούστους Αρνόλντι ήταν γυμνασιάρχης και αργότερα κληρικός και σύμβουλος του υπουργείου. Ο Γιόχαν Κόνραντ πήγε σχολείο και γυμνάσιο στην πατρίδα του, και γράφτηκε το 1677 στην φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου του Γκίσεν. Παρακολούθησε μαθήματα λογικής και μεταφυσικής στον Γιόχαν Ντάνιελ Αρκουλάριους, μαθήματα ηθικής στον Γιόχαν Βάισε, ρητορική και ιστορία στον Χάινριχ Φάζιαν, μαθηματικά στον Μπάλταζαρ Μέντζερ, φυσική στον Λόρεντς Στράους και ανατολικές γλώσες στον Ντάβιντ Κλόντιους. Αναγορεύτηκε Μάγιστρος της Φιλοσοφίας το 1679. Αφοσιώθηκε στην μελέτη της Θεολογίας, παρακολουθώντας περισσότερα μαθήματα. Το 1680 συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, και το 1683 ξεκίνησε για εκπαιδευτική περιοδεία σε άλλες σημαντικές πόλεις και πανεπιστήμια. Επέστρεψε στην πατρίδα του το 1685 και αρχικά διορίστηκε γυμνασιάρχης στο γυμνάσιο του Τράρμπαχ, ενώ αργότερα, το 1708 έγινε γυμνασιάρχης στο Ντάρμσταντ. Το 1716 έγινε τακτικός καθηγητής λογικής και μεταφυσικής στο πανεπιστήμιο του Γκίσεν, ενώ παράλληλα εμβάθυνε τις σπουδές του και αναγορεύτηκε διδάκτωρ της θεολογίας το 1719 στο ίδιο πανεπιστήμιο. Το 1725 έγινε βιβλιοθηκάριος της βιβλιοθήκης του πανεπιστημίου, και το 1729 τακτικός καθηγητής θεολογίας και το 1733 μέλος του Πνευματικού Συνεδρίου. Απεβίωσε στις 22 Μαΐου 1735 στο Γκίσεν.
Ενδεικτική εργογραφία

Ο Αρνόλντι υπήρξε πολυγραφότατος. Ανάμεσα στα έργα του συγκαταλέγονται και τα εξής:

Disp. Philos. De independentia. Gießen 1678
Exerc. Theol. de resurrectione infantum nondum genitorum. Straßburg 1682
Disp. Sub tit. Procus divinitatis Julius Proculus. Frankfurt/Altdorf 1683
Programmata varia. Straßburg
Progr. invitat. Ad orat. Inaug de aquila scholastica. Darmstadt 1708
Progr. de ignoratione Die, origine malorum omnium, ad trium juvenum oratines audiendas invitorium. Darmstadt 1708
Elegia invitatoria ad aud. Orat. Auspical. M. Jo. Frid. Mickelii, novi Conr. Darmstadt 1708
Progr. Invit. Ad panegyricum Ernesto Ludovico, H. Landgr. Dicendum. Darmstadt 1709
Progr. Carminicum, quo indixit orations in connubium Dorotheae Sophiae, Landgr. Hass. Cum Jo. Frieder. Comite in Hohenlohe et Gleichen. Darmstadt 1710
Progr. invitator declamationibus sex solemnibus ad leges et artes vestiarias praemissum. Darmstadt 1710
Matanoeologia h. e. loci de poenitentia secundum ductum institutionum b. Dieterici catecheticarum, lectionibus theologicis ordinariis explicati, summaria repetitio; Resp. Jo. Zachar. Thilemann. Darmstadt 1710
Progr. quo Alexipharmacum mortis, in typo serpentis aenei, Israelitis olim in deserto a Mose praeparatum, & in antitypo Jesu crucifixo reconditum; sed ex pharmacopolio Scripturae S. a nonnullis primae classis paedagogicis repetendum auditorum gratiae atque benevolentiae commendat. Darmstadt 1711
Progr. quo boni principis symbolum, felicis imperii praesagium, quadruplici oratione geminata exponendum , commendat. Darmstadt 1712
Progr. Astromantia profana & sacra. Darmstadt 1713
Progr. quod inscribitur: magnis in ecclesiam, litteras & rem pubicam mentis vere magnus princeps Ludovicus V. H. L. cognomine & omine fidelis, ab egregia juventute paedagogica jure praedicandus. Darmstadt 1715
Progr. — quod insignes principalium insignium, imagines, praecipue Hassiacas, commentatione historico - oratoria illustrandas, sistit. Darmstadt 1715
Spicilegium logicum, tribus manipulis collectum ac in area paedag. excutiendum. Darmstadt 1716
Thalassius , Ludovico Hass. Landgr. Prince haered. & Comiti, Charlottae Chriftinae, thalamum connubialem parantibus, in vota & preces vocatus, oratione epithalamica solemni audito¬rium gratulabundus rogat, ad quam invitat paedagogeo vale simul dicturus. Darmstadt 1717
Jo. Hussus martyr & vates. 1717
Observationes in Theses Lutheri de indulgentiis, occasione Jubilaei secundi evangelici confignatae. 1717
Diss. acad. de perfectione vitae philofophica. 1721
Mater semper virgo s. de perpetua Mariae virginitate Diss. philo-theosophica. 1725
Schediasma orator, de eloquentia sacra. 1728
Justitia divina sanctitatis suae vindex in excisione ex populo benedicto manifesta.
Miscellanea de morum civilitate comparanda.

Βιβλιογραφία

Friedrich Wilhelm Strieder: Grundlage zu einer hessischen Gelehrten und Schriftsteller Geschichte. Göttingen, 1781, Bd. 1, S. 162 ([1])
Hermann Haupt, Georg Lehnert: Chronik der Universität Gießen, 1607-1907. Verlag Alfred Tölpelmann, Gießen, 1907, S. 52
Arnoldi, Johann Conrad. In: Johann Heinrich Zedler: Grosses vollständiges Universal-Lexicon Aller Wissenschafften und Künste. Supplement 2, Leipzig 1751, Spalte 382–385.
Johann Gottlob Wilhelm Dunkel: Historisch- kritische Nachrichten von verstorbenen Gelehrten und deren Schriften, insbesonderheit aber derjenigen , …. Köthen 1753, Bd. 1, 1. Teil S. 159 (Online)