Ο Υποπλοίαρχος Γκίντερ Πρίεν (Günther Prien, 16 Ιανουαρίου 1908, πιθανόν 7 Μαρτίου 1941) ήταν ένας από τους πλέον γνωστούς κυβερνήτες γερμανικών υποβρυχίων κατά τη Μάχη του Ατλαντικού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος τιμήθηκε με το Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού με Φύλλα Δρυός. Υπό τη διακυβέρνησή του το υποβρύχιο U-47 βύθισε περισσότερα από 30 συμμαχικά σκάφη, συνολικής χωρητικότητας 200.000 τόνων. Η σημαντικότερη βύθιση που πέτυχε ο Πρίεν ήταν αυτή του βρετανικού θωρηκτού "Ρόγιαλ Όακ" (HMS Royal Oak) όταν αυτό βρισκόταν αγκυροβολημένο στον Ναύσταθμο του Βρετανικού Μητροπολιτικού Στόλου του Σκάπα Φλόου.
Πρώτα χρόνια
Ο Πρίεν γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1908 στην πόλη Όστερφελντ της Σαξωνίας-Άνχαλτ. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός και είχε άλλα δύο μικρότερα παιδιά, τη Λιζελότε και τον Χανς-Γιόαχιμ. Όταν ο Γκίντερ ήταν μικρός η οικογένεια μετακινήθηκε στο Λίμπεκ της βόρειας Γερμανίας, αλλά σύντομα οι γονείς του χώρισαν και ο νεαρός Γκίντερ μαζί με τη μητέρα του και τα μικρότερα αδέλφια του εγκαταστάθηκαν στη Λειψία. Η ζωή της οικογένειας στη Λειψία κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν, καθώς η κυρία Πρίεν έφτιαχνε και πουλούσε δαντέλες Erzgebirge με τα έσοδά της ίσα να φτάνουν για τη στοιχειώδη διατροφή της οικογένειάς της. Για να αυξήσει το εισόδημά της, νοίκιασε το μεγαλύτερο δωμάτιο του σπιτιού σε κάποιο φοιτητή ονόματι Buzelius, ενώ ο Γκίντερ βρήκε μερική απασχόληση ως μικρός για θελήματα και παραδόσεις, συνήθως σε ηλικιωμένες γυναίκες, οι οποίες τον αντιμετώπιζαν με περιφρόνηση. Το σχολείο δε φαινόταν να του προσφέρει πολλά: Ο Γκίντερ ονειρευόταν να μπαρκάρει και να ακολουθήσει τα βήματα του θαλασσοπόρου Βάσκο ντε Γκάμα, τον οποίο θαύμαζε ιδιαίτερα. Το 1923, σε ηλικία 15 ετών, με την υποστήριξη του συμμαθητή του Χάιντς Φρένκελ και έχοντας στην τσέπη του 91 σουηδικές κορόνες, που είχε κερδίσει ως μερικά απασχολούμενος οδηγός στην Εμπορική Έκθεση της Λειψίας, αποφάσισε, παρά τη θέληση της μητέρας του, να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Η μητέρα του τελικά του έδωσε την άδεια και την ευχή της, αφού ο Γκίντερ της εξήγησε ότι αυτό ήταν που ήθελε να κάνει στη ζωή του. Ο Πρίεν πήγε στο Φινκενβέρντερ (Finkenwärder) κοντά στο Αμβούργο και γράφτηκε στη Σχολή Ναυτικού (Deutsche Seemannsschule) με τα χρήματά του μόλις να καλύπτουν το κόστος της.[13] Η εκπαίδευση εκεί ήταν σκληρή αλλά τρεις μήνες αργότερα ο Πρίεν πέτυχε στις εξετάσεις του και, μη έχοντας χρήματα για να επιστρέψει στο σπίτι του, παρέμεινε στο Φινκενβέρντερ μαζί με ένα συμμαθητή του ονόματι Γιάνκε. Αυτό αποδείχτηκε τυχερό για τους δύο νεαρούς, στους οποίους σύντομα προσφέρθηκαν θέσεις ως δόκιμοι θαλαμηπόλοι στο τρικάταρτο "Hamburg", με το οποίο ταξίδεψαν στις Αζόρες, τη Φλόριντα, την Τασμανία και την Κορνουάλλη. Ξεκινώντας από εκεί και με πορεία προς το Κορκ της Ιρλανδίας, τον Οκτώβριο του 1925, το πλοίο έπεσε σε θύελλα και προσάραξε κοντά στο Δουβλίνο. Το πλοίο εγκαταλείφθηκε και αργότερα δηλώθηκε ως ναυαγήσαν. Το πλήρωμα μεταφέρθηκε αρχικά στο Μπρεμερχάφεν (Bremerhaven) και στη συνέχεια στο Αμβούργο. Εκεί ο Πρίεν απέκτησε το ναυτικό του φυλλάδιο. Θέλοντας να πάρει πτυχίο αξιωματικού, μπαρκάρισε σχεδόν αμέσως με το επίσης τρικάταρτο Oldenburg[14]. Σε αυτό το πλοίο γνωρίστηκε με τον Γιοστ Μέτζλερ (Jost Metzler), ο οποίος αργότερα έγινε ο κυβερνήτης του υποβρυχίου U-69. Στην αρχή οι σχέσεις των δύο ανδρών ήταν μάλλον τεταμένες, αργότερα όμως έγιναν πολύ καλοί φίλοι.[15] Ο Πρίεν κατάφερε να πάρει το πτυχίο του ασυρματιστή και μπαρκάρισε με το San Francisco, το οποίο συγκρούστηκε με άλλο σκάφος κοντά στο φάρο Χόχεβεγκ (Hoheweg). Ο Πρίεν, αποτελώντας μέρος της βάρδιας κατέληξε σε Ναυτοδικείο, όπου απαλλάχτηκε, καθώς το ατύχημα αποδόθηκε σε κακές καιρικές συνθήκες. Τον Ιανουάριο του 1932 ο Πρίεν πέρασε τις εξετάσεις του και έλαβε το πτυχίο του Πλοιάρχου.
Την εποχή εκείνη το γερμανικό εμπορικό ναυτικό διερχόταν σημαντική κρίση, όπως και η οικονομία της χώρας. Ο Πρίεν δεν κατάφερε να βρει εργασία ως πλοίαρχος και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Λειψία, όπου το ίδιο έτος (1932) έγινε μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος ενώ τον Αύγουστο εντάχθηκε στο σώμα εθελοντών εργαζομένων στο Όλσνιτς (Olsnitz). Ο Πρίεν ήταν, και παρέμεινε, φανατικός Ναζί.[16]
Στο Πολεμικό Ναυτικό
Στις 16 Ιανουαρίου 1933 εντάχθηκε στο Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό (τότε Reichsmarine, αργότερα μετονομάστηκε σε Kriegsmarine) ως απλός ναύτης.[17] Ύστερα από την εκπαίδευσή του τοποθετήθηκε στο ελαφρύ καταδρομικό Königsberg και στη συνέχεια στάλθηκε στο Κίελο για εκπαίδευση στη δύναμη υποβρυχίων (Ubootwaffe). Ολοκληρώνοντας την εκπαίδευσή του τοποθετήθηκε στο υποβρύχιο U-26 ως πρώτος αξιωματικός βάρδιας, έχοντας ως κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Βέρνερ Χάρτμαν (Kapitänleutnant Werner Hartmann). Το υποβρύχιο εκτέλεσε δύο περιπολίες το 1937 (6/5 έως 15/6 και 15/7 έως 30/8) κατά τη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου. Ο Πρίεν σύντομα αναδείχθηκε σε τολμηρό και μαχητικό αξιωματικό, ο οποίος πετύχαινε σημαντικές επιδόσεις σε όλες τις ασκήσεις.[18]
Οι προαγωγές του ήταν συνεχείς: το 1933 Επικελευστής (Fähnrich zur See), το 1935 Αρχικελευστής (Oberfähnrich zur See), το 1937 Ανθυποπλοίαρχος (Oberleutnant zur See). Στις 17 Δεκεμβρίου 1938 τέθηκε σε υπηρεσία το υποβρύχιο U-47 (υποβρύχιο τύπου VIIB) και η διακυβέρνησή του ανατέθηκε στον Πρίεν, ενώ την 1η Φεβρουαρίου 1939 προάχθηκε σε Υποπλοίαρχο (Kapitänleutnant).[19] Το ίδιο έτος και λίγο πριν το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου νυμφεύτηκε την ως τότε μνηστή του Ίνγκεμποργκ (Ingeborg).[13]
Πολεμική δράση
Μοντέλο του υποβρυχίου U-47
Πρώτη περιπολία
Το U-47 με κυβερνήτη τον Πρίεν απέπλευσε από το Κίελο στις 19 Αυγούστου του 1939 για περιπολία στο Βόρειο Ατλαντικό και επέστρεψε στο ίδιο λιμάνι περίπου τέσσερις εβδομάδες αργότερα (15 Σεπτεμβρίου). Κατά την περιπολία αυτή το υποβρύχιο βύθισε τρία πλοία: Το βρετανικό Bosnia (ήταν το δεύτερο σκάφος που βυθίστηκε από υποβρύχιο μετά το Αθίνια), 2.407 τόνων, το Rio Claro, βρετανικό φορτηγό 4.086 τόνων και το Gartavon 1.777 τόνων.[20]
Δεύτερη περιπολία
Το θωρηκτό Royal Oak (1937)
Το U-47 απέπλευσε πάλι από το Κίελο στις 8 Οκτωβρίου 1939 για τη δεύτερη περιπολία του. Αυτή επρόκειτο να διαρκέσει λίγο περισσότερο από μια εβδομάδα, καθώς επέστρεψε στις 17 Οκτωβρίου. Ήδη, ο Ναύαρχος Καρλ Ντένιτς σχεδίαζε να στείλει κάποια υποβρύχια να κτυπήσουν το Σκάπα Φλόου, αν και κάτι τέτοιο το θεωρούσε ιδιαίτερα παράτολμο, όχι όμως ακατόρθωτο. Ο Πρίεν άρπαξε την ευκαιρία: Τη νύκτα της 13ης Οκτωβρίου το υποβρύχιό του κατάφερε να περάσει ανάμεσα στις ακτές των Ορκάδων και να εισδύσει στο Ναύσταθμο του Βρετανικού Μητροπολιτικού Στόλου στο Σκάπα Φλόου. Ο Πρίεν είδε τότε στο περισκόπιό του το περίγραμμα του βρετανικού θωρηκτού HMS Royal Oak.[21] Η πρώτη τορπίλη που κτύπησε το σκάφος του προκάλεσε ελαφρές μόνο ζημιές στην καρένα, ενώ οι ναυτικοί που βρίσκονταν σε αυτό νόμισαν πως κάτι είχε εκραγεί στο σκάφος, χωρίς να υποπτευθούν ότι δέχονταν επίθεση από γερμανικό υποβρύχιο. Αυτό έδωσε τη χρονική δυνατότητα στον Πρίεν να ετοιμάσει και δεύτερο κύμα από τορπίλες. Μετά από είκοσι λεπτά τρεις τορπίλες χτυπούσαν ξανά το Ρόαγιαλ Όακ, το οποίο έγειρε αρχικά στο πλάι και βυθίστηκε μέσα σε 13 λεπτά, παρασύροντας στο βυθό περίπου τα δύο τρίτα του πληρώματός του: Από τους συνολικά 1.400 άνδρες χάθηκαν οι 833.[22]
Διάγραμμα της διείσδυσης, της επίθεσης και της διαφυγής του U-47 από το Σκάπα Φλόου
Η επιστροφή του σκάφους στο Κίελο υπήρξε θριαμβευτική: Ο Πρίεν και το πλήρωμά του έγιναν δεκτοί με επευφημίες στο Μπρεμερσχάφεν και ο κυβερνήτης του U-47 έγινε ο πρώτος αναγνωρισμένος "άσσος" του υποβρυχίου πολέμου, ενώ απέκτησε και το προσωνύμιο "Ο ταύρος του Σκάπα Φλόου". Παρασημοφορήθηκε με το Σιδηρό Σταυρό πρώτης τάξεως, ολόκληρο το πλήρωμα έλαβε τον Σιδηρό Σταυρό δευτέρας τάξεως, ενώ ένα μήνα αργότερα, στις 18 Οκτωβρίου 1939 έγινε δεκτός, μαζί με το πλήρωμά του, από τον ίδιο το Χίτλερ, ο οποίος του απένειμε το Σταυρό των Ιπποτών (Ritterkreuz), αποτελώντας τον πρώτο από τους μόλις 7.137 παραλήπτες αυτής της διάκρισης.[13]. Ο Ουίλιαμ Σίρερ, ο οποίος τότε βρισκόταν ως πολεμικός ανταποκριτής στο Βερολίνο έγραψε στο βιβλίο του "Berlin Diary, 1934 - 1941":
«Ο πλοίαρχος Πρίεν κυβερνήτης του υποβρυχίου ήρθε με ανάλαφρο βήμα στην αίθουσα συνεντεύξεων του Υπουργείου Προπαγάνδας σήμερα το απόγευμα, ακολουθούμενος από το πλήρωμά του, νεαρά αγόρια 18, 19 και 20 ετών. Ο ίδιος είναι περίπου 30, κανονικός, επηρμένος, φανατικός Εθνικοσοσιαλιστής και εμφανώς ικανός. Στην εισαγωγή του, ο εκπρόσωπος τύπου του Χίτλερ Όττο Ντίτριχ καθύβριζε συνεχώς τους Άγγλους, αποκαλώντας τον κ. Τσώρτσιλ ψεύτη. Ο Πρίεν μας εξήγησε πώς είχε καταφέρει να περάσει το φράγμα του βυθού σχεδόν χωρίς καμία δυσκολία. Χωρίς να αναφέρει κάτι τέτοιο, αποκόμισα την εντύπωση ότι πρέπει να είχε ακολουθήσει κάποιο σκάφος, πιθανότατα κάποιο ναρκαλιευτικό, που εκείνη τη στιγμή έμπαινε στο Ναύσταθμο. Η βρετανική αμέλεια ήταν όντως τρομακτική.»[23]
Τρίτη περιπολία
Το U-47 αναχώρησε από το Κίελο στις 16 Νοεμβρίου 1939 με κυβερνήτη τον Πρίεν και πρώτο αξιωματικό βάρδιας τον υποπλοίαρχο Ένγκελμπερτ Έντρας (Engelbert Endrass), ο οποίος επρόκειτο να διακριθεί όπως ο Πρίεν στην πορεία του πολέμου. Στις 28 του μήνα συνάντησε ένα βρετανικό καταδρομικό, το οποίο ο Πρίεν εκτίμησε ως "καταδρομικό κλάσης London". Εξαπέλυσε τρεις τορπίλες εναντίον του και παρακολουθώντας από το περισκόπιο είδε ότι μία τουλάχιστον είχε βρει το στόχο. Αναδύθηκε και δοκίμασε να το ακολουθήσει, αλλά έσφαλε σε δύο σημεία: Η τορπίλη είχε συναντήσει τα απόνερα του σκάφους και εξερράγη, ενώ το καταδρομικό (που ήταν το κλασης "London" HMS Norfolk, ο Πρίεν σωστά το είχε εκτιμήσει) συνέχισε την πορεία του και ο Πρίεν υποχρεώθηκε σε άμεση κατάδυση, καθώς το σκάφος συνοδείας άρχισε να ρίχνει βόμβες βάθους. Ο Πρίεν ανέφερε εσφαλμένα ότι είχε βυθίσει το καταδρομικό, το οποίο στην πραγματικότητα είχε πάθει μόνο πολύ ελαφρές ζημίες.[13]
Εμπορικό σκάφος κτυπάται από τορπίλη γερμανικού υποβρυχίου. Ατλαντικός, άγνωστη ημερομηνία
Το U-47 συνεχίζει την περιπολία του στον Ατλαντικό και στις 5 Δεκεμβρίου εντοπίζει 12 σκάφη συνοδευόμενα από τρία αντιτορπιλικά. Πρόκειται για τη νηοπομπή ΟΒ46. Ο Πρίεν εκτοξεύει τρεις τορπίλες, οι οποίες κτυπούν και βυθίζουν το βρετανικό φορτηγό Navasota, 8.975 τόνων. Από τους 82 επιβαίνοντες χάνονται 37 (μεταξύ των οποίων ο πλοίαρχος), 37 περισυλλέγονται από το αντιτορπιλικό HMS Escapade και 8 από το βρετανικό φορτηγό Clan Farquhar.[24]
Ο Πρίεν παραμονεύει τη λεία του. Την επόμενη, 6 Δεκεμβρίου, κτυπά και βυθίζει το Νορβηγικό τάνκερ Britta,[25] 6.214 τόνων. Χάνονται 6 ναυτικοί, οι υπόλοιποι 25 περισυλλέγονται από τη βελγική τράτα Memlinc.[26]
Επόμενο θύμα του U-47 είναι το Ολλανδικό φορτηγό / επιβατηγό σκάφος Tajandoen, 8.159 τόνων, το οποίο βυθίζεται στις 8 του μήνα. Νεκροί/αγνοούμενοι συνολικά έξι.[27]
Τελευταίο υποψήφιο θύμα του U-47 ήταν ένα "θαυμάσιο σκάφος περίπου 4.000 τόνων", το οποίο έπλεε εν συσκοτίσει. Ο Πρίεν εξαπέλυσε μια τορπίλη εναντίον του, χωρίς να το πετύχει και, όταν μια πόρτα άνοιξε στο συσκοτισμένο σκάφος αποφάσισε να μη συνεχίσει την καταδίωξή του.
Το υποβρύχιο επέστρεψε στο Κίελο στις 18 Δεκεμβρίου 1939. Ο Πρίεν έγραψε εσφαλμένα ότι βύθισε τα πιο πάνω σκάφη αλλά έσφαλε σημαντικά στον υπολογισμό του τονάζ: Το σύνολό τους ανερχόταν σε 23.168 τόνους, ενώ αναγράφονταν 31.000. Ανέγραψε επίσης ότι βύθισε το "Νόρφολκ" χωρίς αυτό να έχει συμβεί.
Τέταρτη περιπολία
Το σκάφος αναχωρεί από το Βιλχελμσχάβεν προς Ατλαντικό στις 11 Μαρτίου 1940. Οι αρχικές εντολές μεταβάλλονται και διατάσσεται να πλεύσει με πλήρη ταχύτητα προς Νορβηγία. Καθ' οδόν λαμβάνει νέα εντολή να πλεύσει προς δυσμάς και φθάνει στις Ορκάδες, όπου εντοπίζει τρία θωρηκτά, αλλά σε απόσταση απαγορευτική για επίθεση. Στις 25 Μαρτίου εντοπίζει το Δανικό φορτηγό σκάφος Britta, 1.146 τόνων, το οποίο και βυθίζει με απώλεια 18 ναυτικών.[28] Η επόμενη εντολή από το αρχηγείο διατάσσει το υποβρύχιο να αναζητήσει επιζώντες από καταρριφθέν αεροσκάφος της Luftwaffe αλλά δεν καταφέρνει να εντοπίσει ούτε συντρίμμια, ούτε επιζώντες, ούτε καν μια σηματωρό. Η πενιχρή αυτή περιπολία τερματίζεται στις 29 Μαρτίου.
Πέμπτη περιπολία
Μια από τις πλέον περιπετειώδεις περιπολίες του U-47 ξεκίνησε στις 3 Απριλίου 1940. Στο διάστημα 29/3 - 3/4 δε δόθηκαν άδειες στο πλήρωμα, ενώ οι μικροεπισκευές περατώθηκαν στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Οι διαταγές του είναι να πλεύσει προς Νορβηγία αθέατο: Έχει αρχίσει η επιχείρηση "Weserübung", η επιχείρηση κατάληψης της Νορβηγίας από τους Γερμανούς και το U-47 συμμετέχει σε αυτήν. Εκτός από περιπετειώδης, η περιπολία αυτή είναι και η πλέον αναποτελεσματική, αλλά αυτό δεν οφείλεται στο σκάφος ή στο πλήρωμα. Οφείλεται σε μια παρτίδα άκρως ελαττωματικών τορπιλών, οι οποίες είτε εκρήγνυνται μόνες τους μετά την εκτόξευση είτε αποκλίνουν από την πορεία τους και εκρήγνυνται πολύ μακριά από το στόχο.
Όταν το σκάφος πλησιάζει τα Νορβηγικά νερά δέχεται ένα απρόσμενο μπαράζ βομβών: 111 βαρείες και 268 ελαφρές εκρήγνυνται σχετικά κοντά του. Προέρχονται από αεροσκάφη της Luftwaffe που επιτίθενται σε σχηματισμό συμμαχικών σκαφών. Το υποβρύχιο εμφανίζει διαρροή καυσίμων από την πρόσθια δεξαμενή, η οποία ανατινάσσεται για να επιτρέψει σε όλη την ποσότητα καυσίμου να διαφύγει, ώστε να μη προδίδει τη θέση του σκάφους. Λίγο αργότερα συναντά ένα σχηματισμό καταδρομικών και αντιτορπιλικών, και ενώ ετοιμάζεται για επίθεση, μια μανούβρα των αντιτορπιλικών το αναγκάζει σε ταχεία κατάδυση. Το ίδιο συμβαίνει και όταν συναντά, λίγο αργότερα, το καταδρομικό HMS Southampton. Εντοπίζει, όμως, στις 15 Απριλίου, έναν αγκυροβολημένο σχηματισμό στο Bydgenfjord κοντά στο Χάρσταντ (Harstad) από αντιτορπιλικά, καταδρομικά και φορτηγά. Ο Πρίεν εξαπολύει τέσσερις τορπίλες εναντίον του σχηματισμού. Ούτε μία δεν βρίσκει το στόχο της.
Την επόμενη ημέρα ο Πρίεν μαζί με τον πρώτο αξιωματικό του ελέγχουν οι ίδιοι τις τορπίλες που έχουν απομείνει. Εξαπολύουν τέσσερις ακόμη αλλά από αυτές τρεις εκρήγνυνται χωρίς να συναντήσουν το στόχο και η τέταρτη κτυπά ένα βράχο μπροστά από το καταδρομικό - στόχο αποκλίνοντας κατά 10 μοίρες. Στην προσπάθεια αυτή η καρένα του σκάφους "βρίσκει" τον πυθμένα του φιορδ και το υποβρύχιο ακινητοποιείται. Ιδιαίτερα απελπισμένες προσπάθειες του κυβερνήτη (που έβαλε μέχρι και τους άνδρες του να τρέχουν από τη δεξιά πλευρά του σκάφους στην αριστερή και τανάπαλιν, για να "κουνήσει" το σκάφος) έχουν αποτέλεσμα ακριβώς τη στιγμή που εμφανίζεται ένα οπλισμένο αλιευτικό. Ο Πρίεν καταφέρνει να περάσει από κάτω του και να βγει από το φιορδ, ενώ ακούει τις εκρήξεις των βομβών βάθους που ρίπτονται κατά του σκάφους του.
Στις 19 Απριλίου ο Πρίεν βλέπει από το περισκόπιό του το θωρηκτό HMS Warspite. Εξαπολύει εναντίον του δύο μαγνητικές τορπίλες, καμία από τις οποίες δε βρίσκει στόχο. Τα συνοδά αντιτορπιλικά επιτίθενται με βόμβες βάθους στο U-47, το οποίο μόλις καταφέρνει να διαφύγει. Στις 20 συναντά μια νηοπομπή, ο Πρίεν όμως δεν επιτίθεται, αν και έχει τέσσερις ακόμη τορπίλες. Αργότερα θα εξηγήσει στο Ναύαρχο Ντένιτς ότι "δε μπορεί κανείς να μάχεται με ψεύτικο τουφέκι". Πράγματι, είχε εκτοξεύσει 10 τορπίλες χωρίς καμία να βρει στόχο. Η περιπολία λήγει άδοξα στις 26 Απριλίου.[13]
Έκτη περιπολία
Το U-47 αποπλέει από το Κίελο στις 3 Ιουνίου 1940 και τρεις μέρες αργότερα περισυλλέγει το πλήρωμα ενός γερμανικού αεροσκάφους που καταρρίφθηκε στον Ατλαντικό. Η περιπολία αποδεικνύεται ιδιαίτερα αποδοτική, καθώς το σκάφος βυθίζει, κατά χρονολογική σειρά, τα σκάφη Balmoral Wood (Ην. Βασίλειο, φορτηγό 5.834 τόνων στις 14/6), San Fernando (Ην. Βασίλειο, τάνκερ 13.056 τόνων στις 21/6), Catherine (Παναμάς, φορτηγό 1,885 τόνων στις 24/6), M/S Lenda (Νορβηγία, φορτηγό 4.005 τόνων στις 27/6, Leticia (Ολλανδία, τάνκερ 2.580 τόνων στις 27/6), Empire Toucan (Ην. Βασίλειο, 4.127 τόνων στις 29/6), Γεώργιος Κυριακίδης (Ελλάδα, φορτηγό 4.201 τόνων στις 30/6) και με την τελευταία τορπίλη του το Arandora Star, (Ην. Βασίλειο, μετασκευασμένο σε φορτηγό κρουαζιερόπλοιο, 15.501 τόνων στις 2/7). Στις 6 Ιουλίου το U-47 επιστρέφει στο Κίελο έχοντας εγγράψει στο ενεργητικό του τη βύθιση οκτώ σκαφών συνολικού εκτοπίσματος 66.597 τόνων.[13]
Έβδομη περιπολία
Ο Πρίεν αποπλέει με το U-47 από το Κίελο στις 26 Αυγούστου 1940 με στόχο σκάφη στον Ατλαντικό. Στις 2/9 συναντά και βυθίζει το Ville de Mons (Βέλγιο, επιβατηγό/φορτηγό 7.430 τόνων) στις 4/9 σειρά έχει το Titan (Ην. Βασίλειο, φορτηγό 9.034 τόνων)[29]. Την επόμενη ημέρα και ενώ φροντίζει το πυροβόλο του καταστρώματος ο ναύτης Χάινριχ Μάντυκ (Heinrich Mantyk) πέφτει στη θάλασσα και εξαφανίζεται. Είναι η μοναδική απώλεια σε έμψυχο υλικό του U-47 σε όλες του τις περιπολίες. Στις 7 Σεπτεμβρίου το U-47 τορπιλίζει το Neptunian (Ην. Βασίλειο, φορτηγό 5.155 τόνων), το José de Larrinaga (Ην. Βασίλειο, 5.303 τόνων) και το D/S Gro (Νορβηγία, φορτηγό, 4.211 τόνων). Το νορβηγικό σκάφος αποτελούσε τμήμα της νηοπομπής SC-2, όπως και το Ποσειδών (Ελλάδα, φορτηγό 3.840 τόνων, ιδιοκτησίας Αφών Πίττα, απώλειες 17 ναυτικοί) που βυθίζεται από τον Πρίεν στις 9 Σεπτεμβρίου. Στις 21 του ίδιου μήνα και ενώ επιστρέφει στη βάση του, το U-47 συναντά το βρετανικό φορτηγό Elmbank, το οποίο τορπιλίζει χωρίς να το βυθίσει, προξενώντας του σοβαρές ζημιές. Το σκάφος αυτό θα βυθιστεί από το U-99 του Ότο Κρέτσμερ (Otto Kretschmer). Στις 25/9 το U-47 επιστρέφει στη νέα του βάση, στο Λοριάν της Γαλλίας. Απολογισμός της περιπολίας αυτής για τον Πρίεν και το σκάφος του: Έξι βυθισμένα σκάφη συνολικής χωρητικότητας 34.973 τόνων.[13][30]
Όγδοη περιπολία
Αυτή η περιπολία ξεκίνησε από το Λοριάν. Η βάση αυτή μείωνε την απόσταση που έπρεπε να διανύσουν τα υποβρύχια μέχρι να βρεθούν στον Ατλαντικό κατά 750 περίπου km, πράγμα που αύξανε την ακτίνα δράσης τους και μείωνε το χρόνο που έπρεπε να παραμείνουν στη θάλασσα. Η περιπολία αυτή διάρκεσε 10 μόνον ημέρες (14/10/1940 - 23/10/1940) και υπήρξε επίσης αποδοτική: Βυθίστηκαν τα σκάφη Bilderdijk (Ολλανδία, φορτηγό 6.856 τόνων, στις 19/10), Shirak (Ην. Βασίλειο, τάνκερ 6.023 τόνων επίσης στις 19/10), Wandby (Ην. Βασίλειο, φορτηγό, 4.947 τόνων, επίσης στις 19/10), La Estancia (Ην. Βασίλειο, 5.185 τόνων στις 20/10), Whitford Point (Ην. Βασίλειο, 5.026 τόνων την ίδια ημέρα), Athelmonarch (Ην. Βασίλειο, τάνκερ 8.995 τόνων επίσης στις 20/10. Το σκάφος δε βυθίστηκε αλλά υπέστη σοβαρές ζημίες). Όλα τα πιο πάνω σκάφη αποτελούσαν μέρος της νηοπομπής ΗΧ-79. Στις 23 του μήνα το U-47 επέστρεψε στο Λοριάν με απολογισμό τέσσερα βυθισμένα και ένα ημικατεστραμμένο σκάφος και 22.014 τόνους να εγγράφονται στο ενεργητικό του Πρίεν και του υποβρυχίου του.
Ένατη περιπολία
Το σκάφος αποπλέει από το Λοριάν στις 3 Νοεμβρίου. Στις 8 συναντά το πορτογαλικό φορτηγό Gonçalo Velho στο οποίο επιτίθεται εν αναδύσει και του προξενεί ζημίες. Ο πλοίαρχος του σκάφους καλείται στο υποβρύχιο και καταφέρνει να πείσει τον Πρίεν ότι είναι σκάφος ουδέτερης δύναμης. Ο Πρίεν του επιτρέπει να συνεχίσει την πορεία του. Στις 12 του μήνα το U-47 συναντά τη νηοπομπή HX-90 και, εφαρμόζοντας την "τακτική των λύκων", παραπλέουν τα U-43, U-52, U-94, U-95, U-99 και U-101. Ο Πρίεν επιτίθεται στο Ville d'Arlon (Βέλγιο, επιβατηγό/φορτηγό 7.555 τόνων) και το βυθίζει. Στις 12 του μήνα νέα επίθεση του U-47 κατά της ίδιας νηοπομπής προκαλεί ζημιές στο βρετανικό τάνκερ Conch το οποίο ακινητοποιείται. Το σκάφος δέχεται νέα επίθεση από το U-95 (κυβερνήτης ο Γκέρχαρτ Σράιμπερ) πριν βυθιστεί τελικά από το U-99 του Ότο Κρέτσμερ. Ο απολογισμός αυτής της περιπολίας είναι πενιχρός: Βυθίστηκε ένα μόνο σκάφος 7.555 τόνων. Το U-47 επιστρέφει στο Λοριάν στις 6 Δεκεμβρίου 1940.[13]
Δέκατη περιπολία
Ατλαντικός, 1941: Αξιωματικοί στη γέφυρα αντιτορπιλικού συνοδείας νηοπομπής αναζητούν υποβρύχια
Η αναχώρηση για την περιπολία αυτή καθυστέρησε μερικές ημέρες, καθώς στο δοκιμαστικό πλου διαπιστώθηκαν μερικές μικρές αβαρίες που χρειάζονταν επισκευή. Έτσι, η αναχώρηση έγινε στις 20 Φεβρουαρίου 1941 ενώ στο πλήρωμα είχε προστεθεί ο υποψήφιος κυβερνήτης υποπλοίαρχος φον Σνουρμπάιν (von Schnurbein), πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση του δικού του σκάφους.
Τέσσερα ακόμη σκάφη προστέθηκαν στον κατάλογο βυθίσεων του U-47: Στις 26 Φεβρουαρίου βυθίζονται τα Kasongo (Βέλγιο, φορτηγό 5.254 τόνων), Diala (Ην. Βασίλειο, τάνκερ 8.106 τόνων) και M/S Rydboholm (Σουηδία, τάνκερ 3.197 τόνων), Borglund (Νορβηγία, φορτηγό 3.636 τόνων). Και τα τέσσερα αυτά σκάφη ήταν τμήματα της νηοπομπής ΟΒ-280, όπως και το Holmelea (Ην. Βασίλειο, φορτηγό 4.223 τόνων, που βυθίστηκε στις 28 του μήνα. Στις 7 Μαρτίου ο Πρίεν κτυπά με τορπίλη το βρετανικό φαλαινοθηρικό Terje Viken 20.638 τόνων, προξενώντας του ζημίες χωρίς όμως να το βυθίσει (το σκάφος κτυπήθηκε αργότερα και από το U-99 του Κρέτσμερ και ακινητοποιήθηκε χωρίς να βυθιστεί. Οι Βρετανοί το βύθισαν οι ίδιοι μια εβδομάδα αργότερα.[13]
Το κτύπημα του Terje Viken ήταν το τελευταίο ίχνος του U-47. Το αρχηγείο των υποβρυχίων το καλεί μάταια, χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Τελικά δίνεται από το αρχηγείο ως "αγνοούμενο σκάφος". Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι κτυπήθηκε από το αντιτορπιλικό HMS Wolverine με βόμβες βάθους και βυθίστηκε [31], ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές αναφέρεται ότι κτυπήθηκε από τις δικές του τορπίλες, οι οποίες είχαν αποπροσανατολιστεί. Ο Πρίεν και το πλήρωμά του (συνολικά 44 ακόμη άτομα) χάθηκαν στη θάλασσα. Ήταν 7 Μαρτίου 1941.
Πηγές, Παραπομπές
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
(Αγγλικά) Find A Grave. 48197844. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
uboat.net/men/prien.htm. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2018.
www.uboat.net/boats/u47.htm.
«Der U-Boot-Krieg, 1939-1945» (Γερμανικά) E.S. Mittler & Sohn. 2003. σελ. 282. ISBN-13 978-3-8132-0515-2.
www.ubootarchiv.de/ubootwiki/index.php/Günther_Prien. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2018.
www.ubootarchiv.de/ubootwiki/index.php/Günther_Prien. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2018.
www.uboat.net/men/prien.htm. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2018.
www.uboat.net/men/prien.htm. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2018.
www.uboat.net/men/prien.htm. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2018.
uboat.net/men/decorations/ritter_winners.htm. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2018.
U-47.org
Σήμερα το πλοίο ονομάζεται Suomen Joutsen (= Κύκνος της Φινλανδίας) και έχει μετασκευαστεί σε ναυτικό μουσείο ιδιοκτησίας της Φινλανδικής πόλης Τούρκου από το 1991
Jost Metzler,Laughing Cow: The Story of U69, Cerberus Publishing Ltd., 2005
William, Shirer, Berlin Diaries, σημείωση της 18.10.1939, σελ. 237
Όπως αναφέρει ο Gordon Williamson στο βιβλίο του Wolf Pack: The Story of the U-Boat in World War II αλλά και ο Ρεϊμόν Καρτιέ στην Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις δεν γίνονταν δεκτά μέλη του Κόμματος ή της SS και ο Πρίεν υποχρεώθηκε να παραδώσει την κομματική ταυτότητα
Gordon Williamson, Knight's Cross and Oak-Leaves Recipients 1939-40, Osprey Publishing, 2004
Uboat.Net
Ubootwaffe.net
World Naval Ships
Second World War, UK
William Shirer, Berlin diary: the journal of a foreign correspondent, 1934-1941, Bonanza Books, 1984
U-boat net, Navasota
Το U-47 βύθισε δύο σκάφη με το όνομα Britta, το πρώτο Νορβηγικό, το δεύτερο Δανέζικο
U-boat.net, Britta
U-boat.net, Tajandoen
U-boat net, Britta
Μεταξύ των τονάζ των πλοίων υπάρχουν πολύ μικρές διαφορές στις πηγές. Στο U-boat.net αναφέρεται, π.χ., χωρητικότητα 9.035 τόνων για το συγκεκριμένο σκάφος
Uboat net, Korvettenkapitän Günther Prien
Ρεϊμόν Καρτιέ, Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Πάπυρος, Αθήνα, 1964
Βιβλιογραφία
Robert C. Stern, Battle Beneath the Waves. The U-Boat War, Arms & Armour, 1999, ISBN 1-85409-200-6
Andrew Williams, Battle of The Atlantic, BBC Publication, 2002
Clay Blair, Hitler’s U-Boat War, Vol I, 1996. ISBN 0-304-35260-8
Gordon Williamson & Darko Pavlovic,U-Boat Crews 1914-45, Oxford, United Kingdom: Osprey Publishing Limited, 1995. ISBN 1-85532-545-4.s)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
