Ο Γκότλιμπ Βίλχελμ Ντάιμλερ (Gottlieb Wilhelm Daimler, 17 Μαρτίου 1834 - 6 Μαρτίου 1900[1]) ήταν Γερμανός μηχανικός, βιομηχανικός σχεδιαστής και βιομήχανος, ο οποίος γεννήθηκε στο Σόρντορφ της σημερινής Γερμανίας (τότε ανήκε στο Βασίλειο της Βυρτεμβέργης, ομοσπονδιακό κράτος της Γερμανικής Συνομοσπονδίας). Υπήρξε πρωτοπόρος στη δημιουργία των μηχανών εσωτερικής καύσης και στην ανάπτυξη της αυτοκινητοβιομηχανίας. Επίσης εφηύρε τον βενζινοκινητήρα υψηλής ταχύτητας.
Ο Ντάιμλερ και ο, επί πολλά έτη επιχειρηματικός εταίρος του, Βίλχελμ Μάιμπαχ, ήταν δύο εφευρέτες των οποίων στόχος ήταν να δημιουργήσουν μικρούς κινητήρες υψηλής ταχύτητας που να μπορούν να τοποθετηθούν σε οποιοδήποτε μέσο μετακίνησης. Το 1885 κατασκεύασαν τον πρόδρομο του σύγχρονου βενζινοκινητήρα, ο οποίος στη συνέχεια τοποθετήθηκε σε ένα δίτροχο, την πρώτη μοτοσικλέτα με μηχανή εσωτερικής καύσης, και την επόμενη χρονιά σε μία άμαξα και σε μία βάρκα.
Το 1890, ίδρυσαν τη Daimler-Motoren-Gesellschaft (DMG) και πούλησαν το πρώτο τους αυτοκίνητο το 1892. Ο Ντάιμλερ αρρώστησε και έκανε ένα διάλειμμα στην επιχειρηματική του δραστηριότητα. Με την επιστροφή του, συνάντησε δυσκολίες με τους υπόλοιπους μετόχους, γεγονός που οδήγησε στην παραίτησή του (και του Μάιμπαχ) το 1893. Επέστρεψαν και οι δύο το 1894. Το 1900, ο Ντάιμλερ πέθανε και ο Βίλχελμ Μάιμπαχ άφησε τη DMG το 1907. Το 1924, η διοίκηση της DMG υπέγραψε μία συμφωνία μακροχρόνιας συνεργασίας με τη Μπεντς & Σια του Καρλ Μπεντς και το 1926 οι δύο εταιρείες συγχωνεύτηκαν στη Daimler-Benz AG, η οποία εξελίχθηκε στη σημερινή Daimler AG.
Βιογραφία
Το πατρικό σπίτι του Ντάιμλερ στο Σόρντορφ
Ο πατέρας του Γκότλιμπ Ντάιμλερ ήταν ένας εύπορος αρτοποιός και διέθετε αρκετά οικονομικά μέσα για να στείλει το γιο του στο σχολείο. Το όνειρο του πατέρα Ντάιμλερ ήταν να κάνει το γιο του διπλωμάτη.
Το σχολείο όπου φοιτούσε ο Γκότλιμπ ήταν φημισμένο σε όλη την περιοχή, αλλά ο νεαρός Ντάιμλερ δεν έβρισκε ενδιαφέρον στα μαθήματα που διδάσκονταν εκεί, ενώ, αντιθέτως, αισθανόταν μία δυνατή κλίση για ό,τι αφορούσε τη μηχανική. Παρότρυνε διαρκώς τον πατέρα του να τον πάρει από το σχολείο και τελικά κατάφερε να πάει ως μαθητευόμενος σε ένα οπλοποιείο.
Γρήγορα ο Ντάιμλερ απέκτησε τη φήμη ενός εξαιρετικού οπλοποιού και σύντομα του προσέφεραν μία πολύ καλύτερη δουλειά στο μεγάλο οπλοποιείο του Βίλκε, στη Στουτγκάρδη. Ο Ντάιμλερ δέχτηκε την προσφορά και δεν άργησε να γίνει βοηθός του Βίλκε[2].
Αλλά ο Ντάιμλερ δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος γιατί ήξερε ότι δεν είχε αρκετή τεχνική μόρφωση. Έτσι, έφυγε απ' του Βίλκε για να μπορέσει να παρακολουθήσει μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης. Συγχρόνως εργαζόταν για να εξοικονομεί τα έξοδά του. Κατόπιν ο Ντάιμλερ έφυγε από τη Γερμανία και ανέλαβε διάφορες δουλειές στην Αγγλία, Γαλλία και Βέλγιο, όπου μελέτησε τις τεχνικές προόδους αυτών των χωρών[3]. Τότε μόνο ο Ντάιμλερ αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Στα 29 του δημιούργησε το δικό του εργαστήριο -μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα- σε ένα ορφανοτροφείο. Εκεί γνωρίστηκε με τον 17χρονο τότε Βίλχελμ Μάιμπαχ, τον μετέπειτα στενό συνεργάτη και αδελφικό του φίλο, με τον οποίο συμπορεύτηκαν μέχρι το θάνατο του Ντάιμλερ το 1900.
Στη Γερμανία, ο Ντάιμλερ παντρεύτηκε και ανέλαβε την τεχνική διεύθυνση ενός μεγάλου εργοστασίου. Το 1872 ο Όιγκεν Λάνγκεν, ένας πλούσιος Γερμανός βιομήχανος, αποφάσισε να ιδρύσει μία μεγάλη επιχείρηση κατασκευής κινητήρων, την Deutz, και κάλεσε τον Ντάιμλερ και τον, επίσης διάσημο εφευρέτη, Νίκολαους Όττο, ως τεχνικούς συμβούλους του. Και οι δύο δέχτηκαν. Ο Ντάιμλερ και ο Όττο συνεργάστηκαν για την τελειοποίηση της τετράχρονης αεριομηχανής, που ήταν ο πρόδρομος της μηχανικής των αυτοκινήτων. Αλλά οι δύο αυτοί λαμπροί εφευρέτες, αλλά διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, δεν ήταν δυνατόν να συνεργασθούν για πολύ καιρό. Έτσι, ο Ντάιμλερ αποχώρησε.
Ο Ντάιμλερ και ο Μάιμπαχ γύρισαν στη Στουτγκάρδη το 1882. Το πρώτο που έκαναν ήταν να δημιουργήσουν ένα πειραματικό εργαστήριο και για το λόγο αυτό αναμόρφωσαν τον ξενώνα που είχε ο Ντάιμλερ στην αυλή του σπιτιού του στο Κάνστατ. Στο εμπρός δωμάτιο δημιούργησαν χώρο για τα γραφεία, ενώ στο πίσω μέρος φιλοξενούνταν ο απαραίτητος μηχανολογικός εξοπλισμός καθώς και το εργαστήριο. Οι εργασίες κρατούσαν μέρα-νύχτα, κάτι που τρόμαζε ορισμένες φορές τους γείτονες. Οι Ντάιμλερ και Μέιμπαχ πέρασαν αμέτρητες ακόμη ώρες ώστε να καταφέρουν να τροφοδοτήσουν με το κατάλληλο καύσιμο τον τετράχρονο κινητήρα του Όττο και το αναζήτησαν στα υποπροϊόντα του πετρελαίου. Στις 16 Δεκεμβρίου 1883 ο Ντάιμλερ πήρε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μία μηχανή που ανέπτυσσε μεγάλη ταχύτητα και χρησιμοποιούσε ως καύσιμη ύλη το οινόπνευμα. Η μηχανή αυτή ανέπτυσσε ταχύτητα 900 περιστροφών το λεπτό.
Η μηχανή του ήταν μία απλούστερη μορφή της μηχανής των σημερινών αυτοκινήτων και είχε έναν κύλινδρο και ένα έμβολο. Στην κορυφή του κυλίνδρου είχε δύο βαλβίδες, μία για να μπαίνει η αεριοποιημένη καύσιμη ύλη και η άλλη για να φεύγει το καμμένο αέριο.
Ο Ντάιμλερ άρχισε τότε να κατασκευάζει πολλά τέτοια αυτοκίνητα, ενώ συγχρόνως άρχισε να χρησιμοποιεί ως καύσιμη ύλη τη βενζίνη αντί για το οινόπνευμα. Ο Ντάιμλερ κατασκεύαζε πλέον αυτοκίνητα που έμοιαζαν με τις άμαξες, μόνο που δεν είχαν άλογα.
border="0" style="max-width:100%;height:auto;" alt="ZweiRadMuseumNSU Reitwagen" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b3/ZweiRadMuseumNSU_Reitwagen.JPG/512px-ZweiRadMuseumNSU_Reitwagen.JPG">
Το Ράιτβαγκεν, η πρώτη στον κόσμο μοτοσικλέτα με μηχανή εσωτερικής καύσης (1885)
Οι δουλειές του Ντάιμλερ πήγαν πολύ καλά και σύντομα κατασκεύαζε κινητήρες για δίτροχα, πλοία, λεωφορεία, πυροσβεστικές αντλίες και για αερόστατα[4]. Το 1886 οι Γκότλιμπ Ντάιμλερ και Βίλχελμ Μάιμπαχ κατέθεσαν αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη μοτοσικλέτα.
Το 1900, λίγο πριν το θάνατό του, ο Ντάιμλερ έστειλε στην έκθεση του Παρισιού τον τύπο του αυτοκινήτου "Μερσεντές". Η Μερσεντές ήταν από ατσάλι αλλά ήταν το ελαφρότερο όχημα που είχε δει ο κόσμος μέχρι τότε. Η επιτυχία της ήταν μεγάλη και η βιομηχανία του αυτοκινήτου είχε μπει στο δρόμο των μεγάλων θριάμβων. Το τριάκτινο αστέρι, που έχει εμπνευστεί ο Γκότλιμπ Ντάιμλερ και συμβολίζει τον εκσυγχρονισμό των μεταφορών σε στεριά, αέρα και θάλασσα, υιοθετήθηκε το 1909, επτά δηλαδή χρόνια μετά το όνομα «Mercedes» και τοποθετήθηκε στο μπροστινό μέρος των αυτοκινήτων από το 1910 και μετά.
Παραπομπές
"Daimler, Gottlieb", Encyclopædia Britannica Online Library Edition. Encyclopædia Britannica, Inc., 2011
David Burgess Wise, Daimler: Founder of the Four-Wheeler, World of Automobiles, τ. 5, σελ. 481 (Λονδίνο: Orbis, 1974)
Press Kit: Mercedes-Benz in the UK, Στουτγκάρδη (13 Ιουνίου 2007) Daimler Global Media
G.N. Georgano, G. N. Cars: Early and Vintage, 1886-1930, σελ. 13 (Λονδίνο: Grange-Universal, 1990)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
1885: Ο γερμανός μηχανικός Γκότλιμπ Ντάιμλερ κατασκευάζει την πρώτη μοτοσικλέτα Νέα Κρήτη.
Η ιστορία της Mercedes onsports.gr
The Daimler and Benz Foundation
The workaholic who made the automotive revolution possible European Automotive Hall Of Fame
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
