.

Γερμανία

Το Άαλεν (Aalen) είναι πόλη της Γερμανίας, στο Ομόσπονδο Κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης (Baden-Württemberg) και στη διοικητική περιφέρεια Στουτγκάρδης, από την οποία απέχει 70 περίπου χμ. προς βορράν. Καταλαμβάνει έκταση 146,62 km² και έχει πληθυσμό 66.590 κατοίκους (7η πόλη σε έκταση και 15η σε πληθυσμό, στο Ομόσπονδο Κρατίδιο).

Ονομασία

Η προέλευση του ονόματος της πόλης είναι αβέβαιη. Ο Ελβετός χαράκτης Μέριαν (Matthäus Merian) (1593-1650) θεωρεί ότι το όνομα προέρχεται από τη θέση του στον ποταμό Κόχερ (Kocher), όπου «συχνά αλιεύονται χέλια», διότι η λέξη aal είναι το «χέλι» στα γερμανικά. Άλλη άποψη υποστηρίζει ότι, η λέξη Aalen προέρχεται από το λατινικό ala «πτέρυγα», και σήμαινε τον συγκεκριμένο σχηματισμό του στρατού κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Επίσης, μπορεί να οφείλεται σε παράφραση της λέξης Aquileia, πιθανή ονομασία του ρωμαϊκού φρουρίου της πόλης, ένα όνομα που αναφέρεται και στην κοντινή πόλη Χάινενχαϊμ αν ντερ Μπρεντς (Heidenheim an der Brenz). Τέλος, μπορεί να προέρχεται από την κελτική λέξη αα «νερό».[2]

Γεωγραφία
Θέση
Η περιοχή του Ουντερκόχεν με το Άαλεν στο βάθος

Το Άαλεν βρίσκεται στον άνω ρου του ποταμού Κόχερ (Kocher), στους Β. ΒΔ. πρόποδες του Σουηβικού Ιούρα (Swabian Jura), και κοντά στα λοφώδη τοπία Ελβάνγκερ (Ellwanger) στα βόρεια και το Βέλαντ (Welland) στα βορειοδυτικά. Ο ποταμός Κόχερ μπαίνει στην πόλη από το Ομπερκόχεν (Oberkochen) στα νότια, διασχίζει την περιοχή της Ουντερκόχεν (Unterkochen) και, στη συνέχεια, εισέρχεται στο κέντρο της πόλης, όπου δέχεται τη συμβολή του Άαλ (Aal), ενός μικρού ποταμού που διαρρέει μόνο το Άαλεν και στη συνέχεια, ο Κόχερ διασχίζει την περιοχή Βασσεράλφινγκεν (Wasseralfingen).

Η πόλη εκτείνεται 18 χμ. κατά τη διεύθυνση Βορρά-Νότου και, 25 χμ. κατά τη διεύθυνση Ανατολής-Δύσης. Από τη συνολική της έκταση, 42,2% είναι αγροτική γη, 37,7% δάσος, 11,5% αστικός ιστός και 6,4% χρησιμοποιείται για συγκοινωνιακές υποδομές.[3]

Γεωλογία

Η επικράτεια του Άαλεν εκτείνεται πάνω από όλες τις λιθοστρωματογραφικές ομάδες της Νοτιογερμανικής Ιουρασικής περιόδου: η νότια πόλη και η οροσειρά του Φλέξνερ (Flexner) είναι στην κορυφή του Ανώτερου Ιουρασικού (Λευκού Ιούρα), το κέντρο της πόλης βρίσκεται στο Μέσο Ιουρασικό (Καστανός Ιούρας) και ένα μέρος της κοντινής περιοχής Βασσεράλφινγκεν, βρίσκεται στο Κατώτερο Ιουρασικό (Μαύρος Ιούρας). Γι’ αυτό και η πόλη διαφημίζεται ως η «Μέκκα της Γεωλογίας».[4]

Τα περισσότερα τμήματα του εδάφους ανήκουν στην περίφημη Ααλένια υποβαθμίδα (Aalenian subdivision) του Κατώτερου Ιουρασικού, που ονομάστηκε έτσι από τη στρωματογραφία της πόλης. Στα δυτικά της πόλης αναδύονται στην επιφάνεια σχηματισμοί αμμοσιδήρου (Iron Sandstone), ενώ στους γύρω λόφους υπάρχει αμμώδες και χαλικώδες υπόστρωμα. Το ιστορικό κέντρο του Άαλεν και των γύρω περιοχών στην κοιλάδα του ποταμού Κόχερ, στηρίζονται πλήρως σε μάργες της Ολοκαίνου Εποχής (Auelehm ) και χαλικώδες υλικό της κοίτης του ποταμού.

Κλίμα

Επειδή το Άαλεν εκτείνεται από τα απόκρημνα του Σουηβικού Ιούρα, μέχρι τα ομαλά πεδία του Άλμπουχ και του Χέρτσφελντ, με υψομετρικές διαφορές που αγγίζουν τα 355 μέτρα, το κλίμα ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή .

Η διάρκεια της ηλιοφάνειας είναι περίπου 1800 ώρες ανά έτος, κατά μέσο όρο 4,93 ώρες την ημέρα. Έτσι, το Άαλεν είναι πάνω από τον μέσο όρο της Γερμανίας (1550 ώρες ανά έτος). Ωστόσο, με 167 ημέρες κατακρημνισμάτων, η περιοχή κατατάσσεται, επίσης πάνω από τον μέσο όρο της Γερμανίας (138). Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 807 μμ., η οποία τοποθετεί την πόλη στο μέσον περίπου του Ομόσπονδου Κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης.[5] Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 9,9 °C. Εδώ το Άαλεν κατατάσσεται πάνω από τον μέσο όρο της Γερμανίας των 8,2 °C και τον μέσο όρο του Κρατιδίου των 8,1 °C.

Ιστορία
Πρώιμα χρόνια

Πολλά λείψανα πρώιμου πολιτισμού έχουν βρεθεί στην περιοχή. Εργαλεία από πυριτόλιθο και ίχνη από Μεσολιθικό ανθρώπινο οικισμό χρονολογούνται μεταξύ της 8ης και 5ης χιλιετίας π.Χ., που βρέθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες στις παρυφές των κοιλάδων των ποταμών Κόχερ και Γιαγκστ (Jagst). Στο οροπέδιο Σλοσμπάουφελντ (Schloßbaufeld) (περίπου 650 Χ 350 μέτρα), που βρίσκεται πίσω από το κάστρο Κόχερμπουργκ (Kocherburg), βρέθηκε οικισμός στην κορυφή λόφου, με τον πυρήνα του να χρονολογείται από την Εποχή του Χαλκού. Στο δάσος Άπενβανγκ (Appenwang), στο Γκολντσχέφε (Goldshöfe) και στο Έμπνατ (Ebnat), βρέθηκαν τύμβοι του πολιτισμού Χάλστατ (Hallstatt). Επίσης, χρυσά και ασημένια νομίσματα που άφησαν οι Κέλτες, στην περιοχή του Άαλεν και του Βασεράλφινγκεν (Wasseralfingen). Οι Κέλτες ήσαν υπεύθυνοι για την οχύρωση του οικισμού Σλοσμπάουφελντ, που αποτελείται από τμηματικά αναχώματα και ένα πέτρινο τείχος. Επίσης, κοντά στο Χάιζενμπεργκ (Heisenberg), έχει βρεθεί ένας λατρευτικός χώρος (nemeton) των Κελτών.[2]

Ρωμαϊκή εποχή
Τα Ρωμαϊκά ερείπια (Limes) στο Άαλεν

Μετά την εγκατάλειψη του Alblimes, δηλαδή της συνοριακής οχυρής θέσης (limes) της περιοχής γύρω στο 150 μ.Χ., το έδαφος του Άαλεν έγινε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι Ρωμαίοι ανήγειραν ένα φρούριο (castrum) για να στεγάσουν τη μονάδα ιππικού Ala II Flavia milliaria, του οποίου απομεινάρια είναι γνωστά σήμερα ως Kastell Aalen δυτικά του κέντρου της πόλης. Με περίπου 1.000 ιππείς και σχεδόν ισάριθμους ιπποκόμους, ήταν το μεγαλύτερο βοηθητικό φρούριο ιππικού κατά μήκος της Γερμανικής οχυρής γραμμής (Rhaetian Limes). Ωστόσο, υπήρχαν και αστικοί οικισμοί κατά μήκος της νότιας και της ανατολικής πλευράς του φρουρίου. Γύρω στο 260 μ.Χ., οι Ρωμαίοι άφησαν το φρούριο, καθώς αποσύρθηκαν προς τις περιοχές του Ρήνου και του Δούναβη, και οι Αλεμάνοι κατέλαβαν την περιοχή.[6] Με βάση νομίσματα από τους 3ο και 4ο αιώνες, που βρέθηκαν, η περιοχή εξακολούθησε να υφίσταται προς το παρόν. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία απόδειξη της συνεχιζόμενης κατοίκησης μεταξύ της Ρωμαϊκής εποχής και του Μεσαίωνα.[2]

Ίδρυση της πόλης

Με βάση την ανακάλυψη κάποιων αλεμανικών τάφων, οι αρχαιολόγοι έχουν καθιερώσει τον 7ο αιώνα ως την απαρχή της ίδρυσης του Άαλεν. Στις βόρειες και δυτικές πλευρές των τοίχων της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη, η οποία βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με την ανατολική πύλη του ρωμαϊκού φρουρίου, έχουν ενσωματωθεί ρωμαϊκές πέτρες. Το κτήριο που υπάρχει σήμερα χρονολογείται πιθανότατα από τον 9ο αιώνα.

Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά της πόλης χρονολογείται από το 839 μ.Χ., όταν ο αυτοκράτορας Λουδοβίκος ο Ευσεβής, επέτρεψε στο μοναστήρι Φούλντα (Fulda) να ανταλλάξει γη με το χωριό Χάμερσταντ (Hammerstadt), γνωστό τότε ως Χάμαρστατ (Hamarstat).[6] Η πόλη αναφέρεται σε μια απογραφή του Αββαείου Ελβάνγκεν (Ellwangen Abbey), με ημερομηνία 1136, ως χωριό Αλόν (Alon), μαζί με έναν κατώτερο ευγενή με όνομα Κόνραντ του Άαλεν (Conrad του Aalen). Αυτός ο ευγενής είχε πιθανώς το προγονικό κάστρο του σε μια περιοχή νότια του κέντρου της πόλης σήμερα, το οποίο ανήκε αρχικά στο Αββαείο, αργότερα στον Οίκο των Χοενστάουφεν (Hohenstaufen) και, τέλος, στον Οίκο των Έτινγκεν (Oettingen). Το 1426 ήταν η τελευταία φορά που ένα μέλος του εν λόγω Οίκου αναφέρεται σε σχέση με το Άαλεν. Μεσαιωνικά έγγραφα, δείχνουν ότι η πόλη ιδρύθηκε από τους Χοενστάουφεν, κάποια στιγμή μεταξύ 1241 και 1246, αλλά σε διαφορετική θέση από την προηγούμενη, η οποία υποτίθεται ότι καταστράφηκε το 1388 κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ της Σουηβικής Συμμαχίας και των Δουκών της Βαυαρίας. Αργότερα, είναι τεκμηριωμένο ότι οι Κόμητες του Έτινγκεν κυβέρνησαν την πόλη το 1340 . Έχει αναφερθεί ότι έδωσαν ως ενέχυρο την πόλη στον Κόμη Έμπερχαρντ Β’ (Eberhard ΙΙ) και στη συνέχεια στον Οίκο της Βυρτεμβέργης το 1358 ή το 1359 σε αντάλλαγμα για ένα χρηματικό ποσό.[7]

Αυτοκρατορική πόλη

Κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον του Οίκου της Βυρτεμβέργης, ο αυτοκράτορας Κάρολος ο Δ’ (Charles IV) κατέλαβε την πόλη χωρίς μάχη μετά από πολιορκία. Στις 3 Δεκεμβρίου 1360, ανακήρυξε το Άαλεν ως Αυτοκρατορική πόλη, δηλαδή μια πόλη υπεύθυνη μόνο στον αυτοκράτορα, κάτι που την κατέστησε κυρίαρχη πόλη-κράτος μέχρι το 1803. Το 1377, το Άαλεν έγινε μέλος της Συμμαχίας της Σουηβίας και το 1385, ο όρος CIVITAS εμφανίζεται στην σφραγίδα της πόλης για πρώτη φορά. Το 1398, η πόλη απέκτησε το δικαίωμα να διατηρεί Αγορά και το 1401 Δικαστική δικαιοδοσία.

Η παλαιότερη καλλιτεχνική αναπαράσταση του Άαλεν έγινε το 1528 και δείχνει την πόλη να περιβάλλεται από τείχη, πύργους και διπλές τάφρους. Η διάταξη των τάφρων, που είχαν κατασκευαστεί με ανάχωμα μεταξύ τους, είναι αναγνωρίσιμη ακόμη και σήμερα στις οδούς Nördlicher, Östlicher, Südlicher και Westlicher Stadtgraben (Βόρεια, Ανατολική, Νότια και Δυτική Τάφρος, αντίστοιχα). Το τείχος ήταν περίπου 6 μέτρα ψηλό, 1518 βήματα (990 μέτρα) μακρύ και περιέκλειε μια έκταση 5,3 εκταρίων (13 στρεμμάτων). Κατά τα πρώτα χρόνια της, η πόλη είχε δύο πύλες: την Άνω Πύλη (Ellwangen) στα ανατολικά και την Πύλη του Αγίου Μαρτίνου στο νότο. Ωστόσο, λόγω των συχνών πλημμυρών, η Πύλη του Αγίου Μαρτίνου κλείστηκε με τούβλα τον 14ο αιώνα και αντικαταστάθηκε ως είσοδος από την Κάτω Πύλη (Gmünd) η οποία είχε κτιστεί στα δυτικά πριν από το 1400. Αργότερα, προστέθηκαν διάφορες δευτερεύουσες πλευρικές πύλες.

Σύμφωνα με το μύθο, η αυτοκρατορική πόλη του Άαλεν ήταν κάποτε σε διαμάχη με τον αυτοκράτορα, του οποίου ο στρατός ήταν προ των πυλών για να πάρει την πόλη. Οι κάτοικοι φοβήθηκαν και έστειλαν τον πιο πονηρό συμπολίτη τους για να κατασκοπεύσει τη δύναμη των στρατευμάτων του αυτοκράτορα. Αυτός, χωρίς καμία προφύλαξη, πήγε κατ'ευθείαν στη μέση του στρατοπέδου του εχθρού, οι στρατιώτες τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν μπροστά στον αυτοκράτορα. Όταν εκείνος τον ρώτησε τι κάνει εδώ, εκείνος απάντησε στα γερμανικά της περιοχής: «Μην τρομάζεις, υψηλέ άρχοντα, θέλω απλώς να κατασκοπεύσω πόσα κανόνια και άλλα πολεμοφόδια έχεις, δεδομένου ότι είμαι κατάσκοπος του Άαλεν (!!)». Ο αυτοκράτορας γέλασε δυνατά, τον πέρασε μέσα από το στρατόπεδο και στη συνέχεια τον έστειλε πίσω. Αργότερα, ο αυτοκράτορας αποσύρθηκε με το στρατό του, διότι θεώρησε ότι μια πόλη με τόσο «έξυπνους τύπους», άξιζε να γλιτώσει.[8]

Μεταρρύθμιση
Το Άαλεν γύρω στα 1528

Εξουσιοδοτημένος από το Δούκα της Βυρτεμβέργης Λουδοβίκο Γ’ (Louis ΙΙΙ), στις 28 Ιουνίου 1575, σχεδόν 30 χρόνια μετά το θάνατο του Λούθηρου, ο Γιάκομπ Αντρέε (Jakob Andreae), καθηγητής και Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Τύμπινγκεν (Tübingen), έφτασε στο Άαλεν. Το κήρυγμα που έδωσε την επομένη, έπεισε τον δήμαρχο, το συμβούλιο, και τους πολίτες να υιοθετήσουν την Μεταρρύθμιση, ενώ ο Αντρέε, έμεινε στην πόλη για τέσσερις εβδομάδες για να βοηθήσει.[7] Αυτό, όμως, έφερε μαζί τεράστιες αλλαγές, όπως λ.χ., το συμβούλιο απαγόρευσε στους Ρωμαιοκαθολικούς ιερείς να λειτουργούν και να δίνουν κηρύγματα. Μετά τις νίκες των αυτοκρατορικών στρατευμάτων κατά την έναρξη του Τριακονταετούς Πολέμου, ο καθολικισμός επανήλθε προσωρινά στο Άαλεν, για να καταργηθεί ξανά μετά τις στρατιωτικές επιτυχίες της Προτεσταντικής Ένωσης.

Η πυρκαγιά του 1634

Τη νύχτα της 5ης Σεπτεμβρίου 1634,[9] δύο σημαιοφόροι του στρατού του Βερνάρδου της Σαξονίας-Βαϊμάρης που πολεμούσαν με τους Σουηδούς και υποχωρούσαν, έβαλαν φωτιά σε δύο άμαξες με πυρίτιδα, για να μή πέσει στα χέρια των Κροατών. Το αποτέλεσμα ήταν μια πυρκαγιά, που κάποιοι λένε ότι κατέστρεψε ολόκληρα τμήματα της πόλης. Υπάρχουν διαφορετικές ιστορίες για τη φωτιά. Σύμφωνα με μαρτυρίες του 17ου αιώνα, η εκκλησία και όλα τα κτήρια, εκτός από τον πύργο Σβέρτουρμ (Schwörturm), κάηκαν ολοσχερώς, και μόνο εννέα οικογένειες επέζησαν. Έρευνα, όμως, του 19ου αιώνα, έδειξε ότι οι υπολογισμοί αυτοί ήσαν υπερβολικοί, αν και συμφώνησε ότι η εκκλησία της πόλης και τα κτίρια σε ένα αρκετά μεγάλο ημικύκλιο γύρω της, καταστράφηκαν. Η φωτιά κατέστρεψε επίσης το αρχείο της πόλης, που στεγαζόταν κοντά στην εκκλησία.[7] Μετά την πυρκαγιά, ακολούθησαν λεηλασίες και, χρειάστηκαν σχεδόν 100 χρόνια στην πόλη για να φτάσει τον πληθυσμό των 2000 κατοίκων, που είχε τότε.[10]

Τα γαλλικά στρατεύματα που πέρασαν μέσα από την πόλη το 1688, κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Εννέα Ετών, σε αντίθεση με άλλα μέρη δεν άφησαν σοβαρές ζημιές. Οι γάλλοι επανήλθαν το 1702 κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ισπανικής Διαδοχής και το 1741 κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αυστριακής διαδοχής [7] Ο πύργος της εκκλησίας της πόλης κατέρρευσε το 1765, προφανώς επειδή οι κατάλληλες οικοδομικές τεχνικές δεν χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της ανοικοδόμησης μετά την πυρκαγιά του 1634. Πάντως, η επισκευή ξεκίνησε το ίδιο έτος, δημιουργώντας το κτήριο που υπάρχει σήμερα.

Στις 22 Νοεμβρίου 1749, το λεγόμενο Πρωτόκολλο του Άαλεν που ρύθμιζε τη συνύπαρξη Λουθηρανών και Ρωμαιοκαθολικών υπεγράφη στην πόλη από το Δουκάτο της Βυρτεμβέργης και τον Πρίγκιπα του Ελβάνγκεν, με την πόλη να είχε επιλεγεί λόγω της ουδετερότητάς της, ως ελεύθερη Αυτοκρατορική Πόλη.

Ναπολεόντια περίοδος

Κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Πρώτου Συνασπισμού (1796), το Άαλεν λεηλατήθηκε. Ο Πόλεμος του Δεύτερου Συνασπισμού που έληξε το 1801, ενσωμάτωσε τις περισσότερες Αυτοκρατορικές Πόλεις σε γειτονικές ηγεμονίες. Έτσι, το Άαλεν ενσωματώθηκε στο Εκλεκτοράτο της Βυρτεμβέργης, το οποίο αργότερα έγινε το Βασίλειο της Βυρτεμβέργης. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Τρίτου Συνασπισμού, στις 6 Οκτωβρίου 1805, ο Ναπολέων Βοναπάρτης έφτασε στο Άαλεν, με ένα στρατό 40.000 ανδρών. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με τα βαυαρικά και αυστριακά στρατεύματα που κατέφθασαν μερικές ημέρες αργότερα, προκάλεσε αθλιότητες που, σύμφωνα με κάποιον υπάλληλο της πόλης «κανένα φτερό δεν θα μπορούσε να περιγράψει».[7]

Στην εποχή των Ναπολεόντειων πολέμων, τα τείχη της πόλης δεν ήσαν πλέον σε χρήση και, στον 18ο αιώνα, με τη συντήρηση μόνο των τειχών, οι πύλες και οι πύργοι παρέμειναν αφημένα στην τύχη τους. Τέλος, λόγω της έλλειψης κονδυλίων και, αρχής γενομένης από το 1800, οι περισσότεροι πύργοι κατεδαφίστηκαν ενώ και τα άλλα κτήρια ακολούθησαν σύντομα.[7]

Βιομηχανική επανάσταση

Πριν από τη Βιομηχανική επανάσταση, η οικονομία του Άαλεν είχε διαμορφωθεί από το αγροτικό περιβάλλον. Πολλοί πολίτες ασκούσαν τη γεωργία, εκτός από την κύρια τέχνη τους, την βυρσοδεψία. Στα μέσα του 19ου αιώνα υπήρχαν 12 βυρσοδεψεία στην πόλη λόγω της γειτνίασης με το Ουλμ (Ulm), μια σημαντική αγορά. Άλλες τέχνες που συνεισέφεραν στην οικονομία ήταν η υφαντουργία για λινά και μάλλινα είδη, και η ζαχαροπλαστική με την παραγωγή γλυκών και κέικ με τζίντζερ (gingerbread).[11] Στo Άαλεν, η εκβιομηχάνιση υπήρξε αργή διαδικασία, αλλά η σύνδεση με το σιδηροδρομικό δίκτυο, το 1861, έφερε πιο βαριά βιομηχανία στην πόλη, κυρίως τη χαλυβουργία στην περιοχή του Βασεράλφινγκεν. Το 1866, το Άαλεν έγινε σημαντικός σιδηροδρομικός κόμβος με πολλές νέες θέσεις εργασίας γύρω από τον συγκεκριμένο τομέα. Μάλιστα, η σχέση της πόλης με το τρένο συνεχίστηκε και αναπτύχθηκε περαιτέρω από τότε μέχρι σήμερα, έτσι ώστε το Άαλεν να αποκαλείται η «πόλη του σιδηροδρομικού».[12]
Το Άαλεν και ο σιδηροδρομικός σταθμός, μετά το 1861

Ξεκινώντας από το 1866, όλα άλλαξαν στην πόλη, με τα εργοστάσια γκαζιού και το φωτισμό γκαζιού. Στη συνέχεια, το 1870, ένα σύγχρονο σύστημα ύδρευσης ξεκίνησε, ενώ το 1912 η πόλη ηλεκτροδοτήθηκε, με τους πρώτους ηλεκτρικούς λαμπτήρες να φωταγωγούν τους δρόμους από το 1935 και μετά.

Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος

Στις ομοσπονδιακές εκλογές του 1932, το ναζιστικό κόμμα συγκέντρωσε το 25,8% των ψήφων, σε σύγκριση με το 33,1 % σε εθνικό επίπεδο, αλλά τον Μάρτιο του 1933, οι ομοσπονδιακές εκλογές έδειξαν ότι το συναίσθημα είχε αλλάξει, διότι το ναζιστικό κόμμα έλαβε το 34,1% (43,9% σε εθνικό επίπεδο). Ο δημοκρατικά εκλεγμένος δήμαρχος παρέμεινε στην εξουσία μέχρι που οι Ναζί τον απομάκρυναν το 1934, και τον αντικατέστησε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Ναζιστικού Κόμματος και ιδιοκτήτης ζυθοποιίας, Καρλ Μπαρτ, ο οποίος ήταν προσωρινός δήμαρχος μέχρι την μόνιμη λύση του Καρλ Σχύμπελ.[13]

Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κυριαρχίας στη Γερμανία, υπήρχαν πολλές στρατιωτικές υπηρεσίες στο Άαλεν, μια στρατιωτική περιοχή ιππασίας και σχολή οδήγησης, ενώ έγιναν και συγχωνεύσεις γειτονικών πόλεων. Τον Σεπτέμβριο του 1944, το στρατόπεδο συγκέντρωσης Βίζεντορφ (Wiesendorf) κατασκευάστηκε κοντά στην πόλη. Είχε προοριστεί για 200 μέχρι 300 κρατουμένους που είχαν χρησιμοποιηθεί για την καταναγκαστική εργασία σε βιομηχανικές επιχειρήσεις. Μέχρι τη διάλυσή του τον Φεβρουάριο του 1945, 60 κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους και,[14] μεταξύ 1946 και 1957 τα κτήρια του στρατοπέδου κατεδαφίστηκαν. Επίσης, υπήρχαν πολλά άλλα στρατόπεδα εργασίας, όπου αιχμάλωτοι πολέμου, μαζί με γυναίκες και άνδρες από τις κατεχόμενες χώρες, έπρεπε να εργαστούν για τη βιομηχανία όπλων σε μεγάλες επιχειρήσεις.

Στο νοσοκομείο της πόλης, η ναζιστική ευγονική οδήγησε στην υποχρεωτική στείρωση 200 περίπου ατόμων που οδηγήθηκαν εκεί.[15] Το Άαλεν απέφυγε το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων του πολέμου, έγινε στόχος αεροπορικών επιδρομών που οδήγησαν στην καταστροφή τμημάτων της πόλης, του σιδηροδρομικού σταθμού και άλλων σιδηροδρομικών εγκαταστάσεων. Μια σειρά από αεροπορικές επιθέσεις που διήρκεσαν περισσότερο από τρεις εβδομάδες έφτασαν στο αποκορύφωμά τους στις 17 Απριλίου 1945, όταν η Αμερικανική Αεροπορία βομβάρδισε την πόλη. Κατά τη διάρκεια αυτής της επιδρομής, 59 άνθρωποι σκοτώθηκαν, περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς θάφτηκαν κάτω από τα συντρίμμια και, πάνω από 500 έχασαν τα σπίτια τους.[16] Πέντε ημέρες αργότερα, οι ηγέτες των Ναζί είχαν ανατραπεί από τις δυνάμεις των ΗΠΑ .

Στο Άαλεν μεγάλωσε ο στρατάρχης των γερμανικών στρατευμάτων Ρόμελ.

Θρησκεία

Στο τέλος του 2008, 51,1% των κατοίκων του Άαλεν ήσαν μέλη της Καθολικής Εκκλησίας, 23,9% της Ευαγγελικής-Λουθηρανικής Εκκλησίας, ενώ περίπου το 25% ανήκουν σε άλλο θρησκευτικό χώρο ή δεν έδωσαν καμία πληροφορία.[17] Η περιοχή του Βαλντχάουζεν (Waldhausen) ήταν η περιοχή με το υψηλότερο ποσοστό των Ρωμαιοκαθολικών (75,6%) και η κεντρική περιοχή ήταν εκείνη με το υψηλότερο ποσοστό των Ευαγγελικών-Λουθηρανών (25,6%).[3]
Δημογραφικά στοιχεία

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της πρώιμης σύγχρονης περιόδου, το Άαλεν ήταν απλά μια μικρή πόλη με μερικές εκατοντάδες κατοίκους. Ο πληθυσμός αυξανόταν αργά, λόγω των πολλών πολέμων, λιμών και επιδημιών. Ήταν η αρχή της βιομηχανικής επανάστασης του 19ου αιώνα, όταν η αύξηση του πληθυσμού επιταχύνθηκε. Το 1803, μόνο 1.932 άνθρωποι κατοικούσαν στην πόλη, αλλά το 1905 ο πληθυσμός είχε ήδη αυξηθεί σε 10.442 κατοίκους. Ο αριθμός συνέχισε να αυξάνεται και έφθασε τους 15.890, το 1939.

Πληθυσμιακό διάγραμμα του Άαλεν

Η εισροή προσφύγων και Γερμανών από τις πρώην ανατολικές περιοχές της Γερμανίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ώθησε τον πληθυσμό σε 31.814 το 1961. Η συγχώνευση με το Βασεράλφινγκεν το 1975, προσέθεσε 14.597 άτομα και είχε ως αποτέλεσμα ένα συνολικό πληθυσμό 65.165 ατόμων. Στις 30 Ιουνίου 2005, ο πληθυσμός καθορίστηκε επίσημα από τη Στατιστική Υπηρεσία της Βάδης-Βυρτεμβέργης, σε 67.125 κατοίκους.
Εραλδική

Ο θυρεός του Άαλεν απεικονίζει ένα μαύρο αετό με κόκκινη γλώσσα σε χρυσό φόντο, και μια κόκκινη ασπίδα στο στήθος του, η οποία φέρει ένα ασημένιο χέλι στο κέντρο της. Ο αετός και το χέλι, για πρώτη φορά αναγνωρίζονται ως εραλδικά ζώα της πόλης στη σφραγίδα του 1385, με τον αετό να συμβολίζει την αυτοκρατορική ιδιότητα της πόλης.[7]
Οικονομία

Στο Άαλεν, η μεταλλουργία είναι η κυρίαρχη βιομηχανία, μαζί με την κατασκευή μηχανών. Άλλες βιομηχανίες κατασκευάζουν οπτικά προϊόντα (ένας κλάδος της περίφημης Carl Zeiss εδρεύει στην πόλη), χαρτί, χημικά προϊόντα, ιατρικά εργαλεία, φάρμακα και τρόφιμα, ενώ ανθίζει η κλωστοϋφαντουργία και η τεχνολογία πληροφορικής.

Αξιοθέατα
Μουσεία

Το Μουσείο Λίμες (Limesmuseum Aalen) βρίσκεται στον τόπο του μεγαλύτερου ρωμαϊκού φρουρίου για το ιππικό, βόρεια των Άλπεων μέχρι περίπου το 200 μ.Χ. Άνοιξε το 1964 και εκθέτει πολυάριθμα αντικείμενα από τη Ρωμαϊκή εποχή. Τα ερείπια του ίδιου του φρουρίου, που βρίσκονται δίπλα στο μουσείο είναι ανοικτά για τους επισκέπτες του μουσείου. Κάθε δεύτερο έτος, μια «ρωμαϊκή» γιορτή πραγματοποιείται στην περιοχή του μουσείου ( βλ. παρακάτω ).
Το Γεωλογικό-Παλαιοντολογικό Μουσείο βρίσκεται στο ιστορικό δημαρχείο της πόλης, όπου υπάρχουν περισσότερα από 1.500 απολιθώματα από την Σουβική Ιουράσια Περίοδο, συμπεριλαμβανομένων αμμωνιτών, ιχθυοσαύρων και κοραλλιών.
Το Μουσείο Heimatstüble στην περιοχή Βαλντχάουζεν, με έκθεση σχετικά με τη γεωργία και την αγροτική ζωή των κατοίκων της περιοχής.
Το Μουσείο Βασεράλφινγκεν στη φερώνυμη περιοχή, περιλαμβάνει τοπική έκθεση ιστορίας της περιοχής και γκαλερί τέχνης.

Εκκλησίες
Ο Άγιος Νικόλαος στο Άαλεν

Ο Άγιος Νικόλαος (Nikolauskirche): Προτεσταντική εκκλησία στο κέντρο της πόλης, κατασκευασμένη σε ρυθμό Ύστερου Μπαρόκ. Είναι, πιθανότατα, το 3ο οικοδόμημα από την πρωταρχική κατασκευή, χρονολογείται από το 1765-7 περίπου και, υπήρξε η κύρια εκκλησία των Ευαγγελιστών της πόλης. Διαθέτει ολοκαίνουργο εκκλησιαστικό όργανο (2009).
Ο Άγιος Ιωάννης (Johanneskirche): μικρή Ευαγγελική εκκλησία, εσωτερικών διαστάσεων 20Χ6Χ3μ., περίπου, Είναι παλαιότατο κτίσμα, πιθανότατα του 9ου αιώνα, οπότε αποτελεί την παλαιότερη εκκλησία στη Βάδη-Βυρτεμβέργη. Στο κτίσμα έχουν ενσωματωθεί αρχαίος ρωμαϊκός βωμός προς τιμήν του Δία και ρωμαϊκή πύλη, που ανακαλύφθηκαν μόλις το 1973, κατόπιν εργασιών συντήρησης. Διαθέτει ρωμαϊκές τοιχογραφίες και εκκλησιαστικό όργανο του 1802.
Ο Άγιος Στέφανος (St. Stephanus): Ρωμαιοκαθολική εκκλησία του 1883, σε νεο-ρωμανικό ρυθμό, με πύργο ύψους 56 μέτρων.
Η Εκκλησία του Χριστού (Christuskirche): Ευαγγελική εκκλησία κτισμένη μεταξύ των ετών 1911-2

Ο Άγιος Ιωάννης στο Άαλεν (βορειοδυτική πλευρά)

Η Εκκλησία του Σωτήρος (Salvatorkirche): Ρωμαιοκαθολική εκκλησία του 1868, σε νεο-γοτθικό ρυθμό, με εκκλησιαστικό όργανο του 1917 που ανακαινίαστηκε το 1975.

Διάφορα

Το Ιστορικό Δημαρχείο (Das Historische Rathaus): κτίστηκε αρχικά τον 14ο αιώνα, αλλά μετά την πυρκαγιά του 1634, ανοικοδομήθηκε το 1636. Αργότερα απέκτησε μηχανικό ρολόι με καριγιόν. Διαθέτει στον πύργο του («Ο Πύργος του Κατασκόπου») ένα αγαλματίδιο του «Κατασκόπου του Άαλεν», που σύμφωνα με την παράδοση έσωσε την πόλη (βλ. Ιστορία) και έχει γίνει σύμβολό της. Το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως δημαρχείο μέχρι το 1907, αλλά από το 1977, στεγάζει το Γεωλογικό-Παλαιοντολογικό Μουσείο.

Ο Πύργος του «Κατασκόπου» στο Άαλεν

Το Παλαιό Δημαρχείο (Altes Rathaus): η παλαιότερη καταγραφή του ήταν το 1575, με εξωτερικό τοίχο που διαθέτει το παλαιότερο γνωστό εθνόσημο, από το 1664. Χρησιμοποιήθηκε ως δημαρχείο, μετά το Ιστορικό Δημαρχείο από το 1907 μέχρι το 1975, ενώ σήμερα στεγάζει το Θέατρο της πόλης.
Τα Ιαματικά Λουτρά: σε μια πλαγιά νότια της πόλης, βρίσκονται θερμοπηγές, που τις εκμεταλλεύθηκαν οι Ρωμαίοι, υπό την ονομασία (Limes Thermae). Χρησιμοποιήθηκαν ξανά, μετά το 1985 και η θερμοκρασία τους είναι 34-36 °C
Η Πλατεία της Αγοράς (Der Marktplatz): H Πλατεία της Αγοράς είναι το ιστορικό κέντρο του Άαλεν, με μήκος περίπου 150 μέτρα από το δημαρχείο, στο νότο προς το ιστορικό Δημαρχείο και το Παλαιό Δημαρχείο, στο βορρά. Από το 1809, είναι η θέση της εβδομαδιαίας αγοράς, κάθε Τετάρτη και Σάββατο.

Η Πλατεία της Αγοράς στο Άαλεν (Marktplatz)

Το 1705, για την υδροδότηση της πόλης δημιουργήθηκε μια κρήνη στο βόρειο σημείο της πλατείας, μπροστά από το ιστορικό Δημαρχείο, δώρο του δούκα της Βυρτεμβέργης. Η κρήνη έφερε ένα άγαλμα του αυτοκράτορα Ιωσήφ Α’ (Joseph I), ο οποίος ενθρονίστηκε το 1705 και, το 1707 ανανέωσε τα αυτοκρατορικά προνόμια του Άαλεν. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1870 κατασκευάστηκε το δίκτυο ύδρευσης, η κρήνη αντικαταστάθηκε από ένα συντριβάνι, περίπου 100 μέτρα πιο μακριά. Το 1975, η παλιά βρύση της αγοράς ξανακατασκευάστηκε σε στιλ μπαρόκ. Φέρει ένα αντίγραφο του αγάλματος του αυτοκράτορα, ενώ το αυθεντικό εκτίθεται στο φουαγιέ του νέου δημαρχείου.
Μουσική

Το 1958 ιδρύθηκε η «Μουσική Σχολή της Πόλης του Άαλεν», που σήμερα έχει περίπου 1.500 φοιτητές που διδάσκονται από 27 εκπαιδευτές μουσικής σε 30 θέματα.[18] Το 1977, μια συμφωνική ορχήστρα ιδρύθηκε στην πόλη, η οποία σήμερα ονομάζεται Aalener Sinfonieorchester και αποτελείται κυρίως από εκπαιδευτικούς και μαθητές του μουσικού σχολείου. Εκτελεί τρεις δημόσιες συναυλίες ετησίως: τη «Συναυλία της Πρωτοχρονιάς» τον Ιανουάριο, το «Συμφωνικό Κοντσέρτο», τον Ιούλιο και μια «Χριστουγεννιάτικη Συναυλία» το Δεκέμβριο. Επίσης, μουσικά φεστιβάλς πραγματοποιούνται σε τακτική βάση στο Άαλεν, όπως το Φεστιβάλ Τζαζ (Aalen Jazzfest).
Θεσμοί

Το Άαλεν έχει θεσμοθετήσει το «Βραβείο Λογοτεχνίας Σούμπαρτ» (Schubart-Literaturpreis), προς τιμήν του Γερμανού ποιητή και συνθέτη Κρίστιαν Σούμπαρτ, ο οποίος έζησε στην πόλη σε νεαρή ηλικία. Είναι από τις πρώτες λογοτεχνικές θεσμοθετήσεις στο Κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης και απονέμεται κάθε δύο χρόνια.[19]
«Αδελφοποιημένες πόλεις»

Flag of France.svgΣαιν-Λο, Γαλλία
Flag of the United Kingdom.svgΚράιστσερτς, Ηνωμένο Βασίλειο
Flag of Hungary.svgΤαταμπάνυα, Ουγγαρία
Flag of Turkey.svgΑντάκια, Τουρκία
Flag of Italy.svgΤσέρβια, Ιταλία

Παραπομπές

www.statistik-bw.de/BevoelkGebiet/Bevoelkerung/01515020.tab?R=GS136088.
Bauer, 1983
Aalen, Stadtmessungsamt Municipal Statistical Office (2008)
Sauerborn
State Institute for Environment, Measurements and Nature Conservation Baden-Württemberg (2013). "Precipitation map of Baden-Württemberg" (in German). Landesamt für Umwelt, Messungen und Naturschutz.
Winter
Bauer,1983
Meier
Geschichtsverein Aalen [Aalen Historical Society] (2013)
aa-history.de (2013). "Aalen im dreißigjährigen Krieg" [Basking in the Thirty Years War] (in German). aa-history. Retrieved 11/10/2013
Chisholm
Hafner
Anonymous (1934)
Schätzle
Nußbaumer
City of Aalen (2013(i)). [hhttp://www.aalen.de/sixcms/detail.php?id=1180&_bereich=6 "Einwohnerentwicklung Waldhausen" [Population development Waldhausen]] (in German). aalen.de. Retrieved 11/09/2013.
City of Aalen (2010). "Religion" [Religion] (in German). aalen.de. Retrieved 11/10/2013
(2013(p)). "Musikschule der Stadt Aalen" [Music School of Aalen] (in German). aalen.de. Retrieved 11/10/2013

"Schubart-Literaturpreis und Schubart-Literaturförderpreis der Stadt Aalen" [Schubart Literature Prize and Schubart Literature Prize of the city of Aalen] (in German). aalen.de. Retrieved 11/10/2013

Πηγές

Bauer, Karlheinz (1983). Aalen: Geschichte und Kultur zwischen Welland und Härtsfeld [Aalen history and culture between Welland and Härtsfeld] (in German). Stuttgart, Germany: Theiss. ISBN 978-3806203219.
Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Aalen". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press
Hafner, Eugen (1989). Aalen, Der Stadtführer [Aalen, the City Guide] (in German). Konrad Theiss Verlag GmbH & Co. ISBN 978-3806205848
Meier, Ernst (2013) [1852]. Deutsche Volksmärchen aus Schwaben: Aus dem Munde des Volks Gesammelt und Herausgegeben [German folk tales from Swabia: Collected from the Mouths of the People and Issued] (in German). North Charleston, USA: CreateSpace Independent Publishing Platform. ISBN 978-1482646412.
Nußbaumer, Wolfgang (December 2008). "Licht in ein dunkles Kapitel". ostalb-einhorn (in German)
Sauerborn, Ulrich (2002). "Das Aalenium" [The Aalenian] (in German). Urweltmuseum Aalen. Retrieved 11/09/2013
Schätzle, Julius (1980). Stationen zur Hölle. Konzentrationslager in Baden und Württemberg 1933–1945 (in German) (2nd ed.). Frankfurt: Röderberg-Verlag. ISBN 978-3876820354.
Winter, Diethelm, ed. (1992) [1978]. Der Ostalbkreis [The Ostalb] (in German) (2nd ed.). Stuttgart, Germany: K. Theiss. ISBN 978-3806208917</ref>

Oμόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Εγκυκλοπαίδεια Γερμανίας

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License