.
Ο Ντιμίτρι Ιγνάτιεβιτς Αρακισβίλι (Dimitri Ignatyevitch Arakishvili, Βλαντικαφκάς 11 Φεβρουαρίου 1873 – Τιφλίδα 13 Αυγούστου 1953), ήταν γεωργιανός συνθέτης, εθνομουσικολόγος και παιδαγωγός. Ήταν, επίσης, γνωστός με το ρωσικό του επώνυμο Αρακτσίεφ (Димитрий Игнатьевич Аракчиев).Θεωρείται από τους θεμελιωτές της νεότερης, έντεχνης μουσικής της πατρίδας του. [6]
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο Βλαντικαφκάς της Βόρειας Οσετίας. Από το 1894 σπούδασε θεωρητικά, σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας[7] στη Σχολή Μουσικής και Δράματος της Φιλαρμονικής Εταιρείας της Μόσχας, με τον Αλέξανδρο Γκρετσανίνοφ και τον Βίλλεμ Κες. Αποφοίτησε το 1901, αλλά και από το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Μόσχας, το 1917. Βοήθησε να ιδρυθεί το Ωδείο της Μόσχας και πρόσφερε δωρεάν μουσικά μαθήματα στην Πλατεία Αρμπατσκάιε το 1906.
Από το 1908 έως το 1912, υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού Muzika i zhizn («Μουσική και ζωή»). Ένα από τα σημαντικότερα ενδιαφέροντά του ήταν η γεωργιανή λαϊκή μουσική και για αυτό ταξίδεψε σε ολόκληρη τη Γεωργία, συλλέγοντας παραδοσιακή μουσική και πάνω από 500 λαϊκά τραγούδια, από το 1901 ως το 1908, οργανώνοντας τέσσερις αποστολές (1901, 1902, 1904 και 1907).[8] Όταν η Γεωργία έγινε ανεξάρτητη δημοκρατία το 1918, ο Αρασιτσβίλι εγκαταστάθηκε στην Τιφλίδα και ίδρυσε δικό του ωδείο που, το 1923, συγχωνεύθηκε με το Κρατικό Ωδείο Τιφλίδας. Δίδαξε, συνέθεσε και διηύθυνε το συγκεκριμένο ωδείο από το 1926 έως το 1929 και δημοσίευσε βιβλία για τη γεωργιανή λαϊκή μουσική, σε τρεις τόμους. Επίσης, ηχογράφησε σε φωνογράφο λαΙκά, πολυφωνικά τραγούδια της Γεωργίας. [9] Από το 1932 προήδρευσε στην Ένωση Γεωργιανών Συνθετών. Το 1950 του απονεμήθηκε το Βραβείο Στάλιν. [10]
Κυριότερα έργα
Ο Θρύλος του Σότα Ρουσταβέλι, όπερα από τη ζωή του Γεωργιανού ποιητή (1914)
Η Ζωή είναι Χαρά, όπερα (1926)
Ύμνος στην Ωρομάσδη, συμφωνικές εικόνες (1911)
Ύμνος στη Νέα Ανατολή, συμφωνικές εικόνες (1933)
Συμφωνία αρ. 1 (1932)
Συμφωνία αρ. 2 (1942)
Συμφωνία αρ. 3 (1947)
Επίσης, περίπου 80 παραδοσιακά τραγούδια για φωνή και πιάνο, χορωδιακά κ.α. [11]
Παραπομπές
Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13994110j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
«Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
«Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
«Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 9267.
(Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 81231. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
Λεωτσάκος
Λεωτσάκος
Λεωτσάκος
Λεωτσάκος
MacCauley
Λεωτσάκος
Βιβλιογραφία
«Λεξικό Μουσικής και Μουσικών» (Dictionary of Music and Musicians) του George Grove, D.C.L (Oxford, 1880)
Baker’s biographical dictionary of musicians, on line
Kennedy, Michael Λεξικό Μουσικής της Οξφόρδης (Oxford University Press Αθήνα: Γιαλλέλης, 1989) ISBN 960-85226-1-7
Γιώργος Λεωτσάκος, επιμέλεια λήμματος στην εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα», έκδοση 1981, τόμος 10, σ. 294
Enciclopedia Bompiani-Musica, Milano (εκδ. ΑΛΚΥΩΝ, 1985)
Eric Blom The New Everyman Dictionary of Music (Grove Weidenfeld, N. York, 1988)
MacCauley, Martin (1997), Who's Who in Russia Since 1900, p. 21. Routledge, ISBN 0-415-13898-1.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
