Ζινεντίν Ζιντάν

.

Ο Ζινεντίν Γιαζίντ Ζιντάν (γαλλικά: Zinédine Yazid Zidane, γεννήθηκε 23 Ιουνίου 1972), είναι Γάλλος πρώην ποδοσφαιριστής και πρώην προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης με καταγωγή από την Αλγερία. Αγωνιζόταν ως μέσος και συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.[1][2][3][4]

Έχει κατακτήσει εθνικά πρωταθλήματα με τη Γιουβέντους και τη Ρεάλ Μαδρίτης, διεθνείς τίτλους με την Εθνική Γαλλίας με κορυφαία στιγμή το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και πολλά ατομικά βραβεία και διακρίσεις. Το 2011 ήταν ένα από τα 15 πρώτα μέλη που εισήχθησαν στην Αίθουσα Φήμης του Ποδοσφαίρου (Salón de la Fama del Fútbol) στην Πατσούκα, της πολιτείας Ιδάλγο του Μεξικού.[5][6] Το 2018 η γαλλική εφημερίδα L'Équipe τον χαρακτήρισε ως τον κορυφαίο Γάλλο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.[7]

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ο συχνά αποκαλούμενος και με το προσωνύμιο «Ζιζού», παρέμεινε στο άθλημα ως προπονητής. Από τον Ιανουάριο του 2016 μέχρι και τον Ιούνιο του 2018 διετέλεσε προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης και κατέκτησε τρεις τίτλους του Τσάμπιονς Λιγκ.[1] Επέστρεψε εκ νέου στο σύλλογο τον Μάρτιο του 2019 παραμένοντας για άλλα δύο χρόνια.
Βιογραφία

Ο Ζιντάν είναι βερβερικής καταγωγής και προέρχεται από οικογένεια χαμηλού οικονομικού επιπέδου. Ο πατέρας του είχαν μεταναστεύσει από το Αγκμούν στην Καβυλία της Βόρειας Αλγερίας το 1953, πριν την έναρξη του πολέμου της χώρας με τη Γαλλία. Ο πατέρας του είχε περάσει εννέα χρόνια στη Γαλλία ως εργάτης σε οικοδομή.[8][9][10] Συγκντρώνοντας χρήματα στο Παρίσι κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες μετακόμισε στη Μασσαλία και εκεί γνώρισε τη σύζυγό του, από όπου προέκυψε ο Ζινεντίν, το πέμπτο και τελευταίο παιδί της οικογένειας.[11] Στην ηλικία των δέκα ετών, άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα με την επωνυμία Σεντ-Ενρί (US Saint-Henri).[12] Μετά από ενάμισι χρόνο εντάχθηκε στη ΣΟ Σεπτέμ-λε-Βαλόν (SO Septèmes-les-Vallons), όπου έμεινε μέχρι την ηλικία των 14 ετών, οπότε επιλέχθηκε να παρακολουθήσει ένα τριήμερο εκπαίδευσης στο Περιφερειακό Κέντρο Αθλητισμού και Φυσικής Αγωγής στο Αιξ-Αν-Προβάνς, ένα από τα πολλά ποδοσφαιρικά ιδρύματα που διαχειρίζεται η Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Ήταν εκεί όπου εντοπίστηκε από παλαιό παίκτη της ομάδας των Καννών και προωθήθηκε στο σύλλογο.[13][14] Εκεί διακρίθηκε ιδιαίτερα για το ταλέντο του αλλά αξιοσημείωτο έμεινε ότι δεν ανέχονταν προσβολές στην οικογένειά του, τη φυλή του ή τη γειτονιά του.[11]
Καριέρα σε συλλόγους
Στη Γαλλία

Ο Ζιντάν έπαιξε για πρώτη φορά σε αγώνα της πρώτης κατηγορίας του γαλλικού πρωταθλήματος σε ηλικία 17 ετών στις 20 Μαΐου 1989 εναντίον της Ναντ. Εκείνη τη χρονιά έκανε μόνο δύο εμφανίσεις στο πρωτάθλημα, την επόμενη σεζόν δεν αγωνίστηκε καθόλου αλλά την αγωνιστική περίοδο 1990–91 καθιερώθηκε γρήγορα με 28 αγώνες στο πρωτάθλημα και το πρώτο του γκολ. Στον αγωνιστικό χώρο, παρουσίασε εξαιρετική τεχνική με την μπάλα, προσφέροντας αναλαμπές του ταλέντου που θα τον οδηγήσουν αργότερα στην κορυφή του κόσμου. Στην πρώτη του πλήρη σεζόν με τις Κάννες, ο σύλλογος εξασφάλισε την πρώτη του ευρωπαϊκή του πρόκριση στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ καταφέρνοντας να τερματίσει τέταρτος στο πρωτάθλημα. Αυτή παραμένει η κορυφαία διάκριση του συλλόγου από τότε που υποβιβάστηκε για πρώτη φορά από την πρώτη κατηγορία στη σεζόν 1948–49. Έμεινε στις Κάννες για τέσσερα χρόνια και το 1992 πήρε μεταγραφή για τη Ζιροντέν Μπορντό.[15][16] Με την ομάδα του Μπορντό κατέκτησε το Κύπελλο Ιντερτότο και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου δεν μπόρεσε να υπερνικήσει το μεγάλο εμπόδιο της Μπάγερν Μονάχου. Στους ημιτελικούς το εμπόδιο της ιταλικής Μίλαν που ήταν το φαβορί φάνηκε χαμηλό, παρά το 2–0 του πρώτου αγώνα στο Μιλάνο. Στον επαναληπτικό ο Ζιντάν έκανε την πρώτη μεγάλη εμφάνισή του στα ευρωπαϊκά γήπεδα οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη με 3–0 και την πρόκριση. Ο ίδιος σημείωσε σε εκείνη τη διοργάνωση έξι γκολ (που παρέμεινε η καλύτερη επίδοση του σε ευρωπαϊκή διοργάνωση) και κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή της χρονιάς το 1996.[13][17][18]
Γιουβέντους

Το 1996 πήρε μεταγραφή για τη Γιουβέντους, όπου και καθιερώθηκε σαν ένας από τους κορυφαίους ευρωπαίους ποδοσφαιριστές.[19][20] Ο Ζιντάν είχε μια εξαιρετική πρώτη εικόνα και ήταν γνωστός για τις ικανότητες στην ντρίμπλα του, την κομψότητα στο χειρισμό της μπάλας και τη δημιουργικότητα.[15][21][22] Ήταν ικανός να χρησιμοποιήσει και τα δύο πόδια, αλλά στις τελικές του προσπάθειές του το καλό ήταν το δεξί.[23] Η τεχνική και ο συντονισμός του επέτρεψαν να σουτάρει με ακραία δύναμη και ακρίβεια, ιδίως έξω από την περιοχή του πέναλτι. Ήταν επίσης ειδικός στην εκτέλεση φάουλ και πέναλτι. Η φυσική του θέση ήταν σε ελεύθερο ρόλο ως κλασικό δέκα πίσω από τους επιθετικούς. Ήταν όμως σε θέση να παίζει ως δεύτερος επιθετικός, ή σε πιο οπισθοχωρημένο ρόλο στη μεσαία γραμμή, είτε ως κεντρικός μέσος ή πλέι μέικερ, χάρη στην ικανότητά του να ενορχηστρώσει τις επιθέσεις της ομάδας του από πίσω με τη διορατικότητα και τις ακριβείς πάσες του. Έτσι, ήταν ικανός περισσότερο να βοηθήσει τους συμπαίκτες του παρά να σκοράρει ο ίδιος, κάτι που μπορούσε να συμβεί με ευχέρεια και με τα δύο πόδια.[13][24][25] Αν και δεν ήταν γνωστός για την ικανότητα κατεύθυνσης, το ύψος και η φυσική του δύναμη του επέτρεψαν να είναι αποτελεσματικός στον αέρα και κατάφερε να σημειώσει αρκετές κρίσιμες κεφαλιές σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Κέρδισε επίσης επαίνους από τους προπονητές του για την αμυντική εργασία του. Παρά το γεγονός ότι δεν χαρακτηριζόταν σαν γρήγορος παίκτης, είχε καλή ευελιξία και επιτάχυνση, καθώς και εξαιρετική ισορροπία και αίσθηση του με τη μπάλα.[26][27][28] Και ήταν χαρακτηριστικά ομαδικός στο συνολικό τρόπο δράσης μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ενώ η απόδοση του ήταν χαρακτηριστικά καλύτερη στους κρίσιμους αγώνες. Παρά την αναγνώριση που έλαβε ο Ζιντάν από τους ειδικούς για τις ικανότητές στο παιχνίδι, επέστησε την κριτική από μέσα μαζικής ενημέρωσης για την ιδιοσυγκρασία και την πειθαρχία του και για έλλειψη ηγετικών ικανοτήτων.[29][30]

Στην πρώτη του χρονιά στη Ιταλία, κέρδισε το πρωτάθλημα και το Διηπειρωτικό Κύπελλο, ενώ οι εξαιρετικές του εμφανίσεις ανταμείφθηκαν με τον τίτλο του καλύτερου ξένου παίκτη του πρωταθλήματος, ενώ το 2000–01 ήταν ο καλύτερος παίκτης της Σέριε Α.[31] Με προπονητή το Μαρτσέλο Λίπι και το Ζιντάν στις τάξεις της η Γιουβέντους κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Ιταλίας και έφτασε δύο συνεχόμενες φορές στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, χωρίς όμως να καταφέρει να το κερδίσει.[12][32] Ση διοργάνωση του 1998 και στον αγώνα της φάσης των "8" με αντίπαλο τη Ντιναμό Κιέβου έδωσε μια ασίστ χωρίς ουσιαστικά να βλέπει από το κέντρο του γηπέδου στον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο που σκόραρε άμεσα.[33] Ο ίδιος κατέκτησε την πρώτη Χρυσή Μπάλα της καριέρας του το 1998, (ενώ ήταν τρίτος στον ίδιο διαγωνισμό την προηγούμενη χρονιά) και τον τίτλο του καλύτερου του κόσμου από τη ΦΙΦΑ την ίδια χρονιά, επιτυχία που επανέλαβε το 2000.[34][35]
Ρεάλ Μαδρίτης

Το 2001 πήρε μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης για το ποσό ρεκόρ των περίπου 75 εκατομμυρίων ευρώ.[20][36] Στη Ρεάλ είχε συμπαίκτες τους Ραούλ, Λουίς Φίγκο, Ρομπέρτο Κάρλος και αργότερα Ρονάλντο και Ντέιβιντ Μπέκαμ.[37] Με το Ζιντάν η Ρεάλ κέρδισε ένα πρωτάθλημα Ισπανίας και το 2002 κατέκτησε και το Τσάμπιονς Λιγκ, κερδίζοντας στον τελικό 2–1 τη Μπάγερ Λεβερκούζεν.[12] Το γκολ που σημείωσε ο Ζιντάν σ' αυτόν τον τελικό με εκπληκτικό αριστερό σουτ από απόσταση περίπου 16 μέτρων θεωρείται ένα από τα καλύτερα στην ιστορία του θεσμού.[38][39] Την ίδια χρονιά κατέκτησε το Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης και το Διηπειρωτικό Κύπελλο, ενώ το 2003 κέρδισε τον τρίτο τίτλο του παίκτη της χρονιάς της FIFA.[40][41] Το 2004 οι φίλαθλοι τον ψήφισαν ως τον καλύτερο Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή των προηγούμενων 50 χρόνων στην πεντηκοστή επέτειο της UEFA Golden Jubilee Poll.[42][43]

Ολοκλήρωσε την επαγγελματική του καριέρα με τη Ρεάλ στις 7 Μαΐου 2006 σε αγώνα εναντίον της Βιγιαρεάλ (3–3), σημειώνοντας ένα γκολ,[44] ενώ το τελευταίο του παιχνίδι ήταν στις 9 Ιουλίου 2006, στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2006.
Διεθνής καριέρα
Με την εθνική Γαλλίας

Έπαιξε το πρώτο διεθνές παιχνίδι του το 1994 (17 Αυγούστου σε φιλικό αγώνα απέναντι στην Τσεχία, 2–2)[45] και μετείχε στην ομάδα για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996, όπου η Γαλλία έφτασε στα ημιτελικά. Εκεί αποκλείστηκε από την Τσεχία στα πέναλτι, με τον Ζιντάν να είναι εύστοχος στη δική του προσπάθεια.[46]

Ο Ζιντάν ήταν βασικός παίκτης της Εθνικής Γαλλίας κατά τη διάρκεια της χρυσής περιόδου της 1998–2000, όταν και κέρδισε διαδοχικά το Παγκόσμιο Κύπελλο και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 που διεξήχθη στη χώρα του αποβλήθηκε στο δεύτερο παιχνίδι της φάσης των ομίλων με αντίπαλο τη Σαουδική Αραβια και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό για δύο αγώνες.[47] Όταν επανήλθε ήταν ο καταλυτικός παράγοντας της μετέπειτα πορείας της Γαλλίας στη φάση των νοκ-ουτ[48] και πέτυχε επιπλέον δύο γκολ στον τελικό, όπου η Γαλλία κέρδισε τη θεωρούμενη ως φαβορί της διοργάνωσης Βραζιλία με 3–0, και τα δύο με κεφαλιές.[49][50][51] Ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης του τελικού, στην καλύτερη ενδεκάδα της διοργάνωσης και από μεγάλο ποδοσφαιριστή μετατράπηκε σε είδωλο.[52][53][54] Στο τέλος της χρονιάς επελέγη από τη γαλλική L'Équipe ως αθλητής / αθλήτρια της χρονιάς όλων των αθλημάτων (γαλλικά: Champion des champions de L'Équipe) για το 1998, ένας από τους πέντε μόνο ποδοσφαιριστές που έχουν πετύχει κάτι τέτοιο από το 1980 που δημιουργήθηκε ο θεσμός.[55] Σημαντική ήταν και η συνεισφορά του στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2000, για την οποία ψηφίστηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης.[56] Στον ημιτελικό απέναντι στην Πορτογαλία έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της διεθνούς σταδιοδρομίας του, χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα του στην παράταση μετά το ισόπαλο 1–1 της κανονικής διάρκειας του αγώνα. Ο τελικός με αντίπαλο την Ιταλία που έληξε με 2–1 του χάρισε και το τρόπαιο.[57][58] Το 2001 ένας ακόμα διεθνής τίτλος συμπλήρωσε τα τρόπαια μιας από τις καλύτερες εθνικές ομάδες όλων των εποχών, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Συνομοσπονδίων με τη νίκη της Γαλλίας στη διοργάνωση της Ιαπωνίας.[59]

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 η Γαλλία αποκλείστηκε στην πρώτη φάση των ομίλων. Ο Ζιντάν έχασε τα πρώτα δύο παιχνίδια λόγω τραυματισμού και δεν κατάφερε να προσφέρει κάτι σημαντικό στο επόμενο.[60][61] Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2004 ο Ζιντάν ήταν ο αρχηγός της εθνικής. Η Γαλλία αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την Ελλάδα με 1–0.[62] Τότε δήλωσε ότι αποχωρεί από την εθνική και αρχικά δεν μετείχε στους αγώνες για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006. Στη συνέχεια όμως επανήλθε, πάλι ως αρχηγός, και βοήθησε τη Γαλλία να προκριθεί.[63]

Η τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006 διεξήχθη τον Ιούνιο και Ιούλιο στη Γερμανία. Ο Ζιντάν, σε ηλικία 34 χρονών, είχε ήδη ανακοινώσει την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Είχε αγωνιστεί στο τελευταίο του συλλογικό παιχνίδι ένα μήνα πριν και είχε δηλώσει ότι μετά το τέλος της διοργάνωσης θα αποχωρήσει οριστικά από τα γήπεδα.[64] Παρ' όλα αυτά, συνέβαλε σημαντικά στην επιτυχημένη πορεία της Γαλλίας μέχρι τον τελικό, η οποία δεν συμπεριλαμβάνονταν στα φαβορί της διοργάνωσης, ο δε ίδιος είχε διευκρινήσει ότι δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο όπως στο παρελθόν.[65] Η Γαλλία δεν αγωνίστηκε ιδιαίτερα καλά στη φάση των ομίλων και τερμάτισε δεύτερη στον όμιλό της πίσω από την Ελβετία με πέντε βαθμούς μετά από μία νίκη και δύο ισοπαλίες. Ο Ζιντάν είχε αποκλειστεί στο τελευταίο παιχνίδι της φάσης των ομίλων με το Τόγκο, αφού πήρε δύο κίτρινες κάρτες στους δύο πρώτους αγώνες. Στον γύρο των «16», η Γαλλία αντιμετώπισε την Ισπανία. Ο Νταβίντ Βίγια σκόραρε από το σημείο του πέναλτι και έδωσε προβάδισμα στην Ισπανία στο 28ο λεπτό. Ο Φρανκ Ριμπερί ισοφάρισε 13 λεπτά αργότερα. Στο 83ο λεπτό, ο Ζιντάν επιχείρησε φάουλ στο ύψος του πέναλτι της Ισπανίας, το οποίο τελικά οδήγησε στην κεφαλιά του Πατρίκ Βιεϊρά, βάζοντας τη Γαλλία μπροστά. Ο Γάλλος αρχηγός σφράγισε τη νίκη σκοράροντας στο χρόνο των καθυστερήσεων με επιδέξιο τρόπο. Στο προημιτελικό, η Γαλλία αντιμετώπισε τη Βραζιλία νικώντας με γκολ του Τιερί Ανρί μετά από ασίστ του Ζιντάν, η εμφάνιση του οποίου ήταν εντυπωσιακή.[66][67] Οι δύο παίκτες έχοντας αγωνιστεί 55 φορές μαζί στην εθνική δεν έτυχε να έχουν συνεργαστεί ούτε μία φορά για να πετύχουν γκολ.[65] Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η απόδοση στον προημιτελικό είναι η καλύτερη σε ολόκληρη την καριέρα του Ζιντάν, με τη γαλλική εφημερίδα La Provence να τον χαρακτηρίζει «πιο Βραζιλιάνος από τους Βραζιλιάνους».[64] Η Γαλλία αντιμετώπισε την Πορτογαλία στον ημιτελικό του Μονάχου και, όπως στις Βρυξέλλες έξι χρόνια νωρίτερα, το πέναλτι του Ζιντάν οδήγησε τους Γάλλους στον τελικό.[68][69] Στην κανονική διάρκεια του τελικού με την Ιταλία πέτυχε το μοναδικό γκολ της Γαλλίας με πέναλτι μόλις στο 7ο λεπτό (με εκτέλεση «αλά Πανένκα»[70]) έχοντας απέναντί του τον τέως συμπαίκτη του στη Γιουβέντους Τζιανλουίτζι Μπουφόν, αλλά οι Ιταλοί ισοφάρισαν στο 19ο λεπτό και το παιχνίδι συνεχίστηκε αμφίρροπο.[71][72] Με αποτέλεσμα 1–1 το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση και στο 110ο λεπτό ο Ζιντάν έγινε ο πρωταγωνιστής ενός πολυσυζητημένου επεισοδίου, μαζί με τον αμυντικό της Ιταλίας Μάρκο Ματεράτσι. Ο Ζιντάν, αντιδρώντας (όπως ισχυρίστηκε αργότερα) σε προκλητικό σχόλιο του Ματεράτσι, κτύπησε με κεφαλιά τον Ιταλό και τον έριξε στο έδαφος. Ο διαιτητής δεν αντιλήφθηκε το επεισόδιο, καθώς ήταν μακριά από τη φάση, μετά όμως από συνεννόηση με τον βοηθό διαιτητή απέβαλε το Ζιντάν. Ήταν η 16η κόκκινη κάρτα της καριέρας του.[29][47][73] Έγινε μόλις ο δεύτερος ποδοσφαιριστής που αποβλήθηκε σε δύο διαφορετικά Παγκόσμια Κύπελλα.[74] «Αυτό που είπα ήταν ηλίθιο», είπε ο Ματεράτσι στη L'Équipe αργότερα «αλλά δεν άξιζε αυτήν την αντίδραση».[75] Η FIFA διερεύνησε το περιστατικό, και το ακριβές περιεχόμενο των λόγων του Ματεράτσι που προκάλεσε την οργή του Ζιντάν, και τελικά τιμώρησε και τους δύο παίκτες, σε μια διοργάνωση που σημειώθηκε ρεκόρ κόκκινων και κίτρινων καρτών. Η Γαλλία έχασε τον τίτλο, καθώς οι Ιταλοί επικράτησαν στα πέναλτι, ο ίδιος όμως ψηφίστηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης για δεύτερη φορά και καλύτερος ποδοσφαιριστής παραλαμβάνοντας τη Χρυσή Μπάλα.[76][77] Είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης που κέρδισε το συγκεκριμένο βραβείο. Συνολικά σε διοργάνωσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων σημείωσε πέντε γκολ και έδωσε δυο ασίστ.[47][78]

Η αποβολή ήταν άδοξο τέλος για τη διεθνή καριέρα του Ζιντάν, αλλά δεν κατάφερε να επισκιάσει τη μεγάλη προσφορά του στην ομάδα, ούτε την αξιολόγηση του ως ποδοσφαιριστή.[67][79] [80] Επίσης είναι ένας από τους τέσσερις παίκτες που έχουν σκοράρει σε δύο διαφορετικούς τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου (οι άλλοι είναι οι Πελέ, Βαβά και Πάουλ Μπράιτνερ). Συνολικά έχει πετύχει τρία γκολ σε τελικούς, όσα και οι Πελέ, Βαβά και Τζεφ Χερστ.[81] Το 2002 ψηφίστηκε από τη FIFA στην ομάδα-όνειρο των Παγκοσμίων Κυπέλλων.
Σε φιλανθρωπικό αγώνα το 2014
Προπονητής

Τον Νοέμβριο του 2010, κατόπιν αιτήματος του τότε προπονητή Ζοζέ Μουρίνιο, ο Ζιντάν διορίστηκε σύμβουλος της Ρεάλ Μαδρίτης. Συνόδευε την ομάδα και συμμετείχε σε συναντήσεις και προπονήσεις. Για τη σεζόν 2013–14, έγινε βοηθός προπονητή του Κάρλο Αντσελότι στην ομάδα.

Για την αγωνιστική περίοδο 2014–15, ο ανέλαβε ως προπονητής τη δεύτερη ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης, στην τρίτη κατηγορία.[82] Τον Αύγουστο του 2014 ο Ζιντάν δεν είχε την απαιτούμενη άδεια που έπρεπε για να εκπαιδεύσει την ομάδα, και εμφανίστηκε αρχικά ως βοηθός. Την άνοιξη του 2015 έλαβε την άδεια προπονητή της UEFA Pro και από τότε ήταν επίσημα ο προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης Καστίλλης.

Στις 4 Ιανουαρίου 2016 ανέλαβε την πρώτη ομάδα.[83] Οδήγησε την ομάδα του στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Μιλάνο κερδίζοντας το τρόπαιο. Την επόμενη χρονιά, επανέλαβε αυτόν τον θρίαμβο στις 3 Ιουνίου 2017 με νίκη 4–1 με αντίπαλο τη Γιουβέντους στο Κάρντιφ, και έγινε ο πρώτος προπονητής που υπερασπίστηκε επιτυχώς τον τίτλο. Δύο εβδομάδες νωρίτερα είχε κατακτήσει το ισπανικό πρωτάθλημα με την ομάδα του κερδίζοντας 2–0 στη Μάλαγα. Ήταν η πρώτη φορά που η Ρεάλ κατέκτησε Πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ την ίδια χρονιά μετά το 1958.[84][85] Κατά την περίοδο της 6ης Απριλίου 2016 έως την 13η, Ιανουαρίου του 2017 η Ρεάλ Μαδρίτης υπέστη σε 40 επίσημα παιχνίδια μία μόνο ήττα. Ξεπέρασε έτσι το προηγούμενο ρεκόρ του Λουίς Ενρίκε της Μπαρτσελόνα.[86] Στις 26 Μαΐου 2018, υπερασπίστηκε τον τίτλο του Τσάμπιονς Λιγκ από το 2016 για δεύτερη φορά[87] νικώντας τη Λίβερπουλ στο Κίεβο με 3–1. Ήταν για τον Ζιντάν ο έβδομος τελικός στο θεσμό.[29][84] Στις 31 Μαΐου 2018, απρόσμενα παραιτήθηκε. Εξήγησε ότι η ομάδα "χρειαζόταν μια αλλαγή για να παραμείνει νικήτρια. Η ομάδα χρειάζεται μια νέα προσέγγιση, μια διαφορετική μεθοδική εργασία".[88]

Στις 12 Μαρτίου 2019, επέστρεψε στη Ρεάλ Μαδρίτης και ανέλαβε την ομάδα που ήταν τρίτη στο πρωτάθλημα μετά από 27 αγώνες. Υπέγραψε συμβόλαιο με διάρκεια έως το 2022. [89] Η σεζόν 2018–19 τελείωσε τελικά με τη Ρεάλ Μαδρίτης στην τρίτη θέση με 19 πόντους πίσω από την πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα.[90]

Η επόμενη χρονιά σηματοδότησε την επιστροφή της ομάδας στην κορυφή με την κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλήματος.[91] Όμως η σεζόν 2020–21 ήταν η τελευταία του στο σύλλογο, που χαρακτηρίστηκε από την αποτυχία κατάκτησης τίτλου.[92]
Σε συνέντευξη το 2015
Εκτός γηπέδων

Η ποδοσφαιρική αξία του Ζινεντίν Ζιντάν αναγνωρίστηκε από το φίλαθλο κοινό σε όλο τον κόσμο. Ειδικά στη Γαλλία η δημοτικότητα του είναι πολύ μεγάλη και ξεπερνά τα ποδοσφαιρικά όρια. Σε πολλές δημοσκοπήσεις έχει ανακηρυχθεί ως ένα από τα δημοφιλέστερα πρόσωπα, ανεξαρτήτως επαγγέλματος.[9][93] Η καταγωγή του από την Αλγερία έχει ιδιαίτερη σημασία για τη δημόσια ζωή της Γαλλίας, καθώς αποτελεί παράδειγμα ενός εξαιρετικά επιτυχημένου Γάλλου με καταγωγή από τη Βόρεια Αφρική. Είναι επίσης ιδιαίτερα δημοφιλής και στην Αλγερία.[19]

Ο Ζιντάν έχει αναπτύξει αξιόλογη φιλανθρωπική δράση. Έχει πάρει πολλές φορές μέρος σε ποδοσφαιρικούς αγώνες για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Είναι επίσης πρεσβευτής καλής θέλησης για το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών. Το Νοέμβριο του 2006 επισκέφτηκε το Μπανγκλαντές, καλεσμένος του βραβευμένου με Νομπέλ Ειρήνης Μοχάμεντ Γιουνούς σε μία πρωτοβουλία για την καθημερινή υγιεινή διατροφή σε χαμηλού εισοδήματος πληθυσμούς με μειωμένη διατροφή στη χώρα και την ανακούφιση της φτώχειας μέσω της εφαρμογής ενός μοναδικού επιχειρισιακού μοντέλου.[94]
Τίτλοι και διακρίσεις ως ποδοσφαιριστής
Σύλλογοι

Ζιροντέν Μπορντό
Φιναλίστ Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ: 1995–1996
Κύπελλο Ιντερτότο: 1996
Γιουβέντους
Πρωταθλήματα Ιταλίας (2) : 1996–97, 1997–98
Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης: 1996
Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1996
Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας: 1997
Ρεάλ Μαδρίτης
Πρωτάθλημα Ισπανίας: 2002–03
Τσάμπιονς Λιγκ: 2001–02
Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2002
Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης: 2002

Εθνική Γαλλίας

Παγκόσμιο Κύπελλο: 1998, φιναλίστ το 2006
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 2000

Ατομικές διακρίσεις

Νέος παίκτης της χρονιάς UNFP : 1994
Παίκτης της χρονιάς UNFP : 1996
Ξένος ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Ιταλία (2) : 1997, 2001
Βραβεία Συλλόγων ΟΥΕΦΑ, καλύτερος μέσος: 1997–98
Γάλλος ποδοσφαιριστής της χρονιάς France Football (2) : 1998, 2002
Παίκτης της χρονιάς (περιοδικό WorldSoccer) : 1998
Καλύτερος παίκτης του κόσμου σύμφωνα με το περιοδικό Onze Mundial ( Onze D'or) (3) : 1998, 2000, 2001
Παίκτης της χρονιάς ΦΙΦΑ:
Πρώτος (3) : 1998, 2000, 2003
δεύτερος : 2006
τρίτος (2) : 1997, 2002
Ευρωπαίος παίκτης της χρονιάς («Χρυσή Μπάλα» του περιοδικού France Football): 1998
Καλύτερη 11άδα Παγκοσμίου Κυπέλλου (2) : 1998, 2006
Καλύτερος παίκτης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος: 2000
Καλύτερη ενδεκάδα του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (2) : 2000, 2004
Ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Ιταλία: 2001
Ενδεκάδα της χρονιάς στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ (3) : 2001, 2002, 2003
Πολυτιμότερος παίκτης Τσάμπιονς Λιγκ: 2001-2002
Premio Don Balón (Καλύτερος ξένος παίκτης στο ισπανικό πρωτάθλημα): 2002
Καλύτερο δεκάρι του κόσμου σύμφωνα με την IFFHS (Παγκόσμια Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου): 2006
Χρυσή Μπάλα Παγκόσμιου Κυπέλλου ΦΙΦΑ: 2006
Στην καλύτερη ενδεκάδα της FIFPro (2) : 2005, 2006
L' Équipe Champion of Champions : 1998
FIFA 100: 2004
Χρυσό Ιωβηλαίο ΟΥΕΦΑ (Καλύτερος ευρωπαίος παίκτης των τελευταίων 50 ετών): 2004
Golden Foot Legend Award: 2008
Marca Leyenda Award : 2008
Laureus World Sports Awards - Lifetime Achievement Award : 2011

Τίτλοι και διακρίσεις ως προπονητής
Σύλλογοι

Ρεάλ Μαδρίτης

Τσάμπιονς Λιγκ (3) : 2015–16, 2016–17, 2017–18
Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης (2) : 2016, 2017
Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (2) : 2016, 2017
Πρωτάθλημα Ισπανίας: 2016–17, 2019–20
Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας: 2017

Ατομικές διακρίσεις

Γάλλος Προπονητής της χρονιάς France Football: 2016
UEFA - Προπονητής της χρονιάς στο Τσάμπιονς Λιγκ: 2016–17
Onze d'Or Προπονητής της χρονιάς : 2017

Παραπομπές

«The 10 football World Cup heroes» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2023.
«The 20 greatest soccer players of all time» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2021.
«Dez craques que ajudam a contar a história do futebol» (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2021.
«Le meilleur joueur de chaque décennie» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2023.
«El Madrid presume en el Salón de la Fama de FIFA: con Gento son 12» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2023.CS1 maint: Unfit url (link)
«Hall of Fame of Soccer Mexico and World: World» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2021.
«Top 10 des meilleurs joueurs français de l'histoire» (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2022.
«ZZ top» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2020.
«World Cup icons: Zinedine Zidane heads France to victory – but doesn't change society (1998)» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2020.
«Δεν είναι μόνο ο Αντετοκούνμπο: 9 αθλητές - θρύλοι που πείνασαν στα παιδικά τους χρόνια». Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022.
«The Inscrutable Intensity of Zinedine Zidane's Glare» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022.
«Χρόνια πολλά Ζινεντίν Ζιντάν!». Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2020.
«Zinedine Zidane : Biography» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.
«Zinedine Zidane» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020.
«A Tribute To...Zinedine Zidane» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2020.
«Zinédine Zidane» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2020.
«The night Zidane, Dugarry and co. introduced themselves to Europe» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2021.
«Το βράδυ που ο Zinedine Zidane συστήθηκε στον ποδοσφαιρικό πλανήτη». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2022.
«Facts about Zinedine Zidane You Probably Didn't Know» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020.
«World Football Transfers: Top 25 Most Important Transfers of All Time» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.
«Ranking 20 of the most technical footballers who made the game look like an art forms» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020.
«Football Tricks and the Players Who Invented Them» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020.
«Hoddle, Pele, Zidane, Maldini: The greatest two-footed XI in football history» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022.
«Seven Most Naturally Gifted Footballers Ever» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020.
«Ranking the 5 best two-footed players in football history» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2022.
«The 50 most influential footballers of all time» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2022.
«Analysis: Determining how great Zidane was as a player» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2020.
«Zidane vede il Pallone d'Oro ma Sheva è il suo scudiero» (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020.
«Zinedine Zidane is one thing that still unifies a fiercely divided France» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2020.
«Ο Ζινεντίν Ζιντάν σε τελικούς πάντα έκανε του… κεφαλιού του!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
«Best soccer players in 21st century» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2020.
«15 Great World Football Teams and the Stars Who Defined Them» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2020.
«Zinedine Zidane and the no-look pass that melted our eyeballs» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2023.
«Ballon d'Or Winner's List» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.
«Los 7 jugadores que han ganado Balón de Oro, Plata y Bronce» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021.
«Zinedine Zidane at 50: The truth behind world record Real Madrid transfer» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.
«LES 50 JOUEURS QUI ONT ÉCRIT L'HISTOIRE DU REAL MADRID» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
«The 100 greatest football moments of all time : Zidane's volley» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2022.
«LA FABULEUSE VOLÉE DE ZIDANE EN FINALE DE LIGUE DES CHAMPIONS 2002» (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020.
«Picking the Greatest Soccer Player of Every Decade Since 1920» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2023.
«Top 10 des meilleurs footballeurs de tous les temps» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2023.
«Zidane voted Europe's best ever» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2020.
«Top 25 Greatest Playmakers Ever» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2020.
«Real Madrid 3 Villarreal 3: 'Maestro' Zidane signs off in style at Bernabeu» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.
«Zinedine Zidane - Century of International Appearances» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2022.
«UEFA : Czechs prevail on penalties against France to reach EURO '96 final» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2022.
«All-time Top 20: No. 5 Zinedine Zidane» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2023.
«Top 10 player performances in World Cup history» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2020.
«FRANCE FOOTBALL : Zinédine Zidane (France), nouvel épisode de nos 100 joueurs qui ont marqué l'histoire de la Coupe du monde» (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2020.
«FIFA : Zidane ends France's long wait (3) - 100 great World Cup moments» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2022.
«Ζιντάν: Η μέρα που διέλυσε τη Βραζιλία και ανέβασε τη Γαλλία στην κορυφή!». Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2021.
«World Cup Winners» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2023.
«The France and Croatia players who made the 1998 World Cup All-Star Team, including Davor Suker and Zinedine Zidane» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020.
«Meet the Idols of the Football World Cup» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2021.
«L'Équipe Champion of Champions Winners» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2022.
«Euro 2000: The French Revolution» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2022.
«Soccer: 10 Greatest Matches Ever» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020.
«Classic encounters: The best European Championship matches» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021.
«The 30 greatest international teams of all time» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2020.
«The all-time World Cup Perfect XI» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2021.
«THE STORY OF FRANCE'S FAILURE AT WORLD CUP 2002» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2022.
«Ελλάδα - Γαλλία 1 - 0 στο Euro 2004». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2020.
«On this day in 2004 – Zinedine Zidane retires from international football» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2020.
«FIFA : Brazil bows to Zizou masterclass (20) - 100 great World Cup moments» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2022.
«FIFA : Henry and Zidane finally hit it off (95) - 100 great World Cup moments» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2022.
«Thierry Henry's superb volley sent holders Brazil out of the World Cup as France moved into the semi-finals» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020.
«The Best World Cup Players Of All Time» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2022.
«France booked a World Cup final spot against Italy after Zinedine Zidane's first-half penalty earned victory over a disappointing Portugal in Munich» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020.
«France 1 - 0 Portugal» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2022.
«¡HABLA MEMORIA! 30 volantes ofensivos que hicieron historia» (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020.
«FIFA : Italy crowned amid Berlin drama (68) - 100 great World Cup moments» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2022.
«Ζιντάν: Η κουτουλιά που έκρινε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο!». Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022.
«Η κουτουλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι, όταν υποστήριξε ότι του είπε σε μια στιγμή έντασης. «Προτιμώ την πόρνη την αδερφή σου». Η τελευταία αποβολή του Ζιντάν». Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020.
«The 100 greatest football moments of all time : Zidane loses his head» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2022.
«Ranked! The 21 most shocking World Cup moments EVER» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2020.
«FIFA World Cup Golden Ball Awards» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020.
«FIFA unveil All-Star squad» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2020.
«Μουντιάλ 2022: Πελέ, Μαραντόνα, Ζιντάν, Μέσι, ποιος ήταν ο καλύτερος;». Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2022.
«World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021.
«THE TOP 10 SOCCER PLAYERS OF ALL TIME» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020.
«FIFA : Behind the World Cup record: Geoff Hurst» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020.
«Zinedine Zidane : manager profile» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2020.
«Zinedine Zidane appointed new Real Madrid coach» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2020.
«UEFA : Zidane leaves Real Madrid: how much did he achieve?» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2023.
«Un Madrid para la historia: gana el doblete 59 años después» (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2023.
«Real Madrid: The Numbers Behind Zinedine Zidane's Record Unbeaten Run» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2020.
«Ζινεντίν Ζιντάν: 33 στιγμές απόλυτης μαγείας». Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2020.
«Le Monde : Départ de Zidane du Real Madrid : « Pour moi, pour tout le monde, il faut changer »» (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2021.
«Official Announcement | Real Madrid CF». Real Madrid C.F. - Web Oficial (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2019.
«La Liga 2018/19» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2020.
«How Real Madrid and Zinedine Zidane won back La Liga» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2022.
«Zinedine Zidane leaves Real Madrid for second time as manager» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2022.
«Le Top 50 des personnalités - Août 2005» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2007.
«Franck Riboud, Zinédine Zidane, and Muhammad Yunus Launch the First Affordable Dairy Product of Grameen Danone Foods in Bangladesh» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License