.
Ο Τιερί Ντανιέλ Ανρί (Thierry Daniel Henry, γεννήθηκε 17 Αυγούστου 1977) είναι Γάλλος πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής με καταγωγή από την Μαρτινίκα. Θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους Γάλλους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.[1][2]
Βιογραφία
Ο Ανρί γεννήθηκε σε μια φτωχογειτονιά στα προάστια του Παρισιού. Η καταγωγή της οικογένειας είναι από τις Γαλλικές Αντίλες. Το 1990 ξεκίνησε να παίζει ερασιτεχνικά στη Μονακό και το 1992 στην ομάδα κάτω των 15 ετών της ΙΝΦ Κλαιρφοντέν. Εκεί ξεκίνησε να αγωνίζεται ως αριστερός ακραίος επιθετικός με ευτυχία και το 1994 άρχισε την επαγγελματική του καριέρα στη Μονακό.[3]
Καριέρα σε συλλόγους
Έκανε το ντεμπούτο του στις 31 Αυγούστου 1994 σε αγώνα με τη Νις (0–2). Η καριέρα του απογειώθηκε και η συνεισφορά του στη νικηφόρα πορεία της εθνικής Γαλλίας κάτω των 18 ετών στην κατάκτηση του τίτλου στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα επιβραβεύτηκε με τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης με επτά γκολ.[3] Το 1996 έχοντας καθιερωθεί στην ομάδα ψηφίστηκε καλύτερος νέος παίκτης του γαλλικού πρωταθλήματος. Με το γαλλικό σύλλογο έφτασε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ την αγωνιστική περίοδο 1996–97 και ο ίδιος σημείωσε επτά τέρματα στη διοργάνωση, ρεκόρ για Γάλλο ποδοσφαιριστή. Το 1998 και μετά τις εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο κίνησε το ενδιαφέρον των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών συλλόγων και τελικά μεταγράφηκε στη Γιουβέντους η οποία βγήκε νικήτρια στη μάχη με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στην Ιταλία δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και λόγω της κακής του απόδοσης (16 εμφάνισεις, 3 γκολ) μετά από ένα χρόνο μεταγράφηκε στην Άρσεναλ.[4][5]
Η Άρσεναλ ήταν και η ομάδα στην οποία αναδείκτηκε ως έναν από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Προπονητής του ήταν ο Βενγκερ, όπως και στη Μονακό. Η πρώτη του χρονιά τον καθιέρωσε ως ένα από τους καλύτερους επιθετικούς της Πρέμιερ Λιγκ σημειώνοντας 17 γκολ κάτι που επαναληφθηκε και την επόμενη σεζόν.[6] Στην Αγγλία αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ, κέρδισε το Χρυσό Παπούτσι δύο φορές (2004, 2005),[7] οδήγησε την Άρσεναλ σε ένα αήττητο πρωτάθλημα και είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας, έχοντας πετύχει 226 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.[8] Τη σεζόν 2002–03 παρείχε 20 τελικές πάσες (ασίστ) στο πρωτάθλημα, επίδοση ρεκόρ που παραμένει.[9] Είχε την καλύτερη ατομική σεζόν το 2003–04: πέτυχε 30 γκολ πρωταθλήματος αυτή τη χρονιά (σε 38 αγώνες σεζόν πρωταθλήματος) και 39 συνολικά σε επίσημους αγώνες με το σύλλογο. Επιπλέον, έδωσε και 26 ασίστ, επιδόσεις όμως που δεν ήταν αρκετές για να του δώσουν τη Χρυσή Μπάλα κατατασσόμενος δεύτερος στην ψηφοφορία. [10][11][12] Έχει ψηφιστεί από τους οπαδούς ως ο καλύτερος παίκτης που έχει περάσει από την Άρσεναλ. Έξω από το γήπεδο του συλλόγου υπάρχει άγαλμά του προς τιμή της συνεισφοράς του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Βρετανία ψηφίστηκε πέντε φορές καλύτερος Γάλλος ποδοσφαιριστής, περισσότερες από οποιοδήποτε άλλο, ενώ τρεις φορές ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης του Αγγλικού πρωταθλήματος,[13] και δύο φορές ήταν δεύτερος καλύτερος παίκτης στον κόσμο (2003, 2004).[14]
Στα πρώτα χρόνια της καριέρας του καθιερώθηκε αγωνιζόμενος στα άκρα της επίθεσης. Όταν ο εντάχθηκε στην Άρσεναλ, ο Αρσέν Βενγκέρ άλλαξε τη θέση του στο κέντρο της επίθεσης, ενώ κατά τη διάρκεια της σεζόν 2004–05 έπαιξε πολλά παιχνίδια ως μοναδικός επιθετικός. Ένας από τους λόγους που διακρίθηκε ήταν ο συχνά εντυπωσιακός τρόπος παιχνιδιού του, η υψηλή τεχνική του και κυρίως η ικανότητά του να σκοράρει ήρεμα όταν ήταν ένας προς ένα.[15][16] Δεν είχε ως κύριο στόχο του παιχνιδιού του το γκολ αλλά αυτά προέκυψαν χάριν κυρίως των τεχνικών ικανοτήτων του.[6] Σύμφωνα με τον πατέρα του έμαθε γυρίσματα ακριβείας βλέποντας το είδωλό του Μάρκο φαν Μπάστεν.
Το Σεπτέμβρη του 2007 μεταγράφηκε στην Μπαρτσελόνα καθώς η Άρσεναλ ήταν σε περίοδο ανανέωσης και αγωνιστικής πτώσης. Στον ισπανικό σύλλογο δεν φαινόταν εύκολο να καθιερωθεί αλλά ήδη την πρώτη του χρονιά έφτασε τα 19 γκολ, όντας ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας.[6] Έγινε μέλος της επιθετικής τριάδας μαζί με τους Λιονέλ Μέσι και Σαμουέλ Ετό που πέτυχε 100 τέρματα στο πρωτάθλημα την αγωνιστική περίοδο 2008–09, χρονιά που η Μπαρτσελόνα αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης και πρωταθλήτρια και κυπελλούχος Ισπανίας.[17] Τον Ιούλιο του 2010 υπέγραψε συμβόλαιο με την ομάδα των Νιού Γιόρκ Ρεντ Μπούλς.[18] Τον Ιανουάριο του 2012 επέστρεψε στην Άρσεναλ ως δανεικός παίκτης από τους Νιου Γιόρκ Ρεντ Μπούλς, για ένα μήνα. Κλείνοντας την σταδιοδρομία του το 2015 είχε σημειώσει 450 τέρματα σε 994 επίσημους αγώνες.
Διεθνής καριέρα
Από το 1998, όταν η Γαλλία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου, ο Ανρί αποτέλεσε βασικό μέλος της εθνικής ομάδας μέχρι και το τέταρτο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 που συμμετείχε. Μάλιστα, από τότε, σε όλες ανεξαιρέτως τις διοργανώσεις έχει αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της ομάδας, συμπεριλαμβανομένου της πρώτης μεγάλης διοργάνωσης που συμμετείχε, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, όπου σημείωσε τρία τέρματα. Σημείωσε δύο τέρματα και στο αποτυχημένο (για τη Γαλλία) Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, ενώ το 2006 σημείωσε το καθοριστικό γκολ στον αγώνα με τη Βραζιλία εκματαλλευόμενος άριστα την ασίστ του Ζινεντίν Ζιντάν και την ολιγωρία του Ρομπέρτο Κάρλος.[19][20] Ήταν από τους πρωταγωνιστές και στα δύο Παγκόσμια Κύπελλα που η Γαλλία έφτασε στον τελικό, όπως επίσης και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, όπου η εθνική του ομάδα κέρδισε τον τίτλο.[21] Ψηφίστηκε ο καλύτερος παίκτης του νικηφόρου Κυπέλλου Συνομοσπονδιών του 2003, ενώ ήταν και πρώτος σκόρερ με τέσσερα γκολ. Με 51 έχει πετύχει τα περισσότερα γκολ στην ιστορία της εθνικής Γαλλίας, ρεκόρ που διατήρησε μέχρι το 2022.[22][23][24]
Τον Δεκέμβριο του 2014 υπέγραψε συμβόλαιο με ιδιωτικό τηλεοπτικό δίκτυο στο οποίο ανέλαβε ρόλο σχολιαστή, από τις αρχές του 2015.[25]
Μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2016 στη Γαλλία, ο 39χρονος τότε Ανρί ανέλαβε βοηθός προπονητής της Εθνικής Ομάδας του Βελγίου, δίπλα στον Ισπανό Ρομπέρτο Μαρτίνεθ. Μαζί του το καλοκαίρι του 2018, πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Τον Οκτώβριο του 2018, ο Ανρί ανακοινώθηκε από την ΑΣ Μονακό ως προπονητής όπου παρέμεινε για ένα χρόνο. Το 2020 ανέλαβε προπονητής στην ομάδα του Μόντρεαλ. Μετά από 15 μήνες ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την ομάδα για οικογενειακούς λόγους.[26]
Τίτλοι
Μονακό
Πρωτάθλημα : 1996–97
Άρσεναλ
Πρωτάθλημα Αγγλίας (2) : 2001–02 , 2003–04
Κύπελλο FA (2) : 2001–02, 2002–03
FA Community Shield (2) : 2002, 2004
Μπαρτσελόνα
Πρωτάθλημα Ισπανίας (2) : 2008–09 , 2009–10
Κύπελλο Ισπανίας : 2008–09
Σούπερ Κύπελλο : 2009
Τσάμπιονς Λιγκ : 2008-09
Σούπερ Κύπελλο UEFA : 2009
Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων : 2009
Νιου Γιορκ Ρεντ Μπουλς
Υποστηρικτική ασπίδα : 2013
Γαλλία
Παγκόσμιο Κύπελλο : 1998
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα : 2000
Κύπελλο Συνομοσπονδιών FIFA : 2003
Ατομικές διακρίσεις
Χρυσή Μπάλα : 2η θέση - 2003, 3η θέση - 2006
Παγκόσμιος Παίκτης της Χρονιάς της FIFA - δεύτερη θέση (2) : 2003, 2004
Παίκτης της Χρονιάς της Ένωσης Παικτών PFA (2) : 2002–03, 2003–04
Ομάδα PFA του αιώνα (1907–2007)
FWA παίκτης της χρονιάς (3) : 2002–03 , 2003–04 , 2005–06
Παίκτης της σεζόν του Αγγλικού πρωταθλήματος (2) : 2003–04 , 2005–06
Πρώτος σκόρερ του Αγγλικού πρωταθλήματος (4) : 2001–02, 2003–04, 2004–05, 2005–06
Ομάδα της Χρονιάς της UEFA (5) : 2001, 2002, 2003, 2004, 2006
MLS καλύτερη XI (3) : 2011, 2012, 2014
Βραβείο καλύτερου MLS παίκτη : 2013
MLS All-Star (4) : 2011, 2012, 2013, 2014
Onze d'Or (2) : 2003, 2006
Χρυσό Παπούτσι (2) : 2003–04, 2004–05
Γάλλος Παίκτης της Χρονιάς (5) : 2000, 2003, 2004, 2005, 2006
Ο κορυφαίος σκόρερ της IFFHS στον κόσμο της χρονιάς: 2003
FIFA FIFPro World XI : 2006
Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου : Γερμανία 2006
FIFA Κύπελλο Συνομοσπονδιών Χρυσή Μπάλα : Γαλλία 2003
FIFA Κύπελλο Συνομοσπονδιών Χρυσό παπούτσι : Γαλλία 2003
Καλύτερη ομάδα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος : 2000
FIFA 100 : 2004
Αγγλικό Hall of Fame : 2008
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλύτερη XI (έκδοση 2016)
Chevalier του Légion d'honneur : 1998
Δείτε επίσης
Κατάλογος ποδοσφαιριστών ανδρών με 50 ή περισσότερα διεθνή γκολ
Παραπομπές
«The 11 Best French Soccer Players of All Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2020.
«FIFA World Cup countdown: Top 10 French footballers of all time». Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020.
«Thierry Henry: The Making of a Legend». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2021.
«Thierry Henry». Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020.
«Thiery Henry Biography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2021.CS1 maint: Unfit url (link)
«Grace, pace, strength and vision: The making of Thierry Henry». Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2022.
«Golden Boot ("Soulier d'Or") Awards». Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020.
«The 25 greatest football players of the last 25 years». Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2020.
«Every player to have won PFA Player of the Year». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2023.
«Players who should have won the Ballon d'Or». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2022.
«An XI of Ballon d'Or runners-up who maybe deserved more». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2023.
«Thierry Henry: should he have won the Ballon d'Or for Arsenal's 'Invincibles' season?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2020.
«THIERRY HENRY». Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2022.
«Best soccer players in 21st century». Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2020.
«Encyclopædia Britannica : Thierry Henry». Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020.
«Η τεχνική του Ανρί ήταν ποδοσφαιρική όαση...». Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2020.
«Historic Tridents: Messi, Henry and Eto'o». Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020.
«New York Red Bulls sign international star Thierry Henry». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2010.
«FRANCE FOOTBALL : Thierry Henry (France), nouvel épisode de nos 100 joueurs qui ont marqué l'histoire de la Coupe du monde». Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2020.
«FIFA : Henry and Zidane finally hit it off (95) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2022.
«World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021.
«International Goals: Players with 30 or More Goals». Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2022.
«French National team : scorers». Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020.
«UEFA : Europe's all-time top international goalscorers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2021.
«Thierry Henry retires from football and joins Sky Sports from start of 2015».
«ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΡΕΑΛ Ο ΤΙΕΡΙ ΑΝΡΙ».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πύλη Ποδόσφαιρο
Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Τιερί Ανρί
Προφίλ στο fcbarcelona.cat
FIFA 100
UEFA
Ανρί Β. βαν ντερ Κέρκοφ Ρ. βαν ντερ Κέρκοφ βαν Μπάστεν Βαν Ντερ Ελστ βαν Νίστελροϊ Βιεϊρά Βιέρι Γκούλιτ Εμρέ Εουσέμπιο Ζέελερ Ζέεντορφ Ζιντάν Καν Καντονά Κέλεμανς Κίγκαν Κιν Κλάιφερτ Κλίνσμαν Κοπά Κρόιφ Μ. Λάουντρουπ Μπ. Λάουντρουπ Λίνεκερ Λουίς Ενρίκε Μάγιερ Μάζοπουστ Μαλντίνι Μπάλακ Μπανκς Μπαρέζι Μπάτζιο Μπεκενμπάουερ Μπέκαμ Μπέκραμπ Μπέργκομι Μπεστ Μπόνιεκ Μπονιπέρτι Μπράιτνερ Μπουτραγκένιο Μπουφόν Ματέους Μύλερ Νέντβεντ Νέσκενς Νέστα Ντάβιντς Νταλγκλίς Ντασαέφ Ντελ Πιέρο Ντεσαϊγί Ντεσάν Όουεν Παπέν Πιρές Πλατινί Πούσκας Πφαφ Ραούλ Ρένσενμπρινκ Ράικαρτ Ριβέρα Σμάιχελ Ρόσι Ρούι Κόστα Ρουμενίγκε Ρουστού Σεβτσένκο Σίρερ Σούκερ Στόιτσκοφ Τζοφ Τόττι Τουράμ Τρεζόρ Τρεζεγκέ Τσάρλτον Φακέτι Φίγκο Φονταίν Χάτζι
CONMEBOL
Βαλντεράμα Βερόν Ζαμοράνο Ζανέττι Ζίκο Κάρλος Αλμπέρτο Τόρες Καφού Κέμπες Κουμπίγιας Κρέσπο Μαραντόνα Μπατιστούτα Νίλτον Σάντος Ντι Στέφανο Πασαρέλα Πελέ Ριβάλντο Ριβελίνο Ρομπέρτο Κάρλος Ρομάριο Ρομερίτο Ροναλντίνιο Ρονάλντο Σαβιόλα Τζαλμά Σάντος Σιβόρι Σόκρατες Τζούνιορ Φαλκάο Φιγκερόα Φραντσεσκόλι
CAF
Αντέμπι Πελέ Γουεά Ντιούφ Μιλά Οκότσα
CONCACAF
Έικερς Σάντσες Χαμ
AFC
Νακάτα Χονγκ
Εθνική Γαλλίας – Μουντιάλ 1998 (πρωταθλητές)
1 Λαμά Τερματοφύλακας 2 Καντελά 3 Λιζαραζού 4 Βιεϊρά 5 Μπλαν 6 Τζορκαέφ 7 Ντεσάν Αρχηγός 8 Ντεσαϊγί 9 Γκιβάρς 10 Ζιντάν 11 Πιρές 12 Ανρί 13 Ντιομέντ 14 Μπογκοσιάν 15 Τουράμ 16 Μπαρτέζ Τερματοφύλακας 17 Πετί 18 Λεμπέφ 19 Καρεμπέ 20 Τρεζεγκέ 21 Ντυγκαρί 22 Σαρμπονιέ Προπονητής: Ζακέ
Εθνική Γαλλίας – Μουντιάλ 2002
1 Ραμέ 2 Καντελά 3 Λιζαραζού 4 Βιεϊρά 5 Κριστανβάλ 6 Τζορκαέφ 7 Μακελελέ 8 Ντεσαϊγί Αρχηγός 9 Σισέ 10 Ζιντάν 11 Βιλτόρ 12 Ανρί 13 Σιλβέστρ 14 Μπογκοσιάν 15 Τουράμ 16 Μπαρτέζ 17 Πετί 18 Λεμπέφ 19 Σανιόλ 20 Τρεζεγκέ 21 Ντυγκαρί 22 Μικού 23 Κουπέ Προπονητής: Λεμέρ
Εθνική Γαλλίας – Μουντιάλ 2006
1 Λαντρό 2 Μπουμσόνγκ 3 Αμπιντάλ 4 Βιεϊρά 5 Γκαλάς 6 Μακελελέ 7 Μαλουντά 8 Ντορασό 9 Γκοβού 10 Ζιντάν Αρχηγός 11 Βιλτόρ 12 Ανρί 13 Σιλβέστρ 14 Σαχά 15 Τουράμ 16 Μπαρτέζ 17 Ζιβέ 18 Ντιαρά 19 Σανιόλ 20 Τρεζεγκέ 21 Τσιμποντά 22 Ριμπερί 23 Κουπέ Προπονητής: Ντομενέκ
Εθνική Γαλλίας – Μουντιάλ 2010
1 Λορίς Τερματοφύλακας 2 Σανιά 3 Αμπιντάλ 4 Ρεβεγιέρ 5 Γκαλάς 6 Πλανούς 7 Ριμπερί 8 Γκουρκύφ 9 Σισέ 10 Γκοβού 11 Ζινιάκ 12 Ανρί 13 Εβρά (c) 14 Τουλαλάν 15 Μαλουντά 16 Μανταντά Τερματοφύλακας 17 Σκιλασί 18 Ντιαρά 19 Ντιαμπί 20 Βαλμπουενά 21 Ανελκά 22 Κλισί 23 Καρασό Τερματοφύλακας Προπονητής: Ντομενέκ
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
