.
Ο Ραϋμόν Αρόν (Raymond Aron, 14 Μαρτίου 1905 - 17 Οκτωβρίου 1983) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και δημοσιολόγος που στις μεταπολεμικές κοινωνιολογικές του μελέτες ασχολήθηκε κυρίως με την ανάλυση της σύγχρονης τεχνοκρατικής κοινωνίας και άσκησε έντονη κριτική στον Μαρξισμό: «Το όπιο των διανοουμένων» (L' Opium des intellectuels), 1955.
Βιογραφικές αναφορές
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εργάστηκε (1940-45) στο Λονδίνο ως αρχισυντάκτης του αντιστασιακού περιοδικού «La France Libre» και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ στην έκδοση του περιοδικού «Les Temps Modernes», αλλά σύντομα διαφώνησε μαζί του και αποχώρησε,καθώς σε αντίθεση με τον Σαρτρ,υπήρξε υπέρμαχος των δεξιών αντιλήψεων, παρόλο που ο ίδιος δε θεώρησε ποτέ ότι ανήκει στη Δεξιά πτέρυγα. Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου στάθηκε στο πλευρό της Αμερικής και εναντιώθηκε στη Σοβιετική Ένωση. Με τον Σαρτρ διαφωνούσαν σε πολλά θέματα, όπως ο Κομμουνισμός, ο Μαοϊσμός, ο Μάης του '68 και άλλα. Ο Αρόν υπήρξε και αρθρογράφος της εφημερίδας «Le Figaro» από το 1947 διετέλεσε επίσης καθηγητής της κοινωνιολογίας στη Σορβόνη (1955-1968) και στο κολέγιο της Γαλλίας από το 1970.[1]
Εργογραφία
Ως κοινωνιολόγος μελέτησε τη νεότερη γερμανική γερμανική κοινωνιολογική σκέψη στο έργο του: «Η σύγχρονη γερμανική κοινωνιολογία», 1935. Ως φιλόσοφος της ιστορίας αντιμετώπισε κριτικά τις μονιστικές αντιλήψεις, τόσο τις ιδεαλιστικές όσο και τις υλιστικές,[2] στα βιβλία του «Εισαγωγή στη φιλοσοφία της ιστορίας» (Introduction à la philosophie de l'histoire), «Η κριτική φιλοσοφία της ιστορίας και «Διαστάσεις της ιστορικής συνείδησης»»
Παραπομπές
«Σαρτρ και Αρόν».
Παγκόσμιο Βιογραφικό λεξικό, εκδοτική Αθηνών, τόμ. 2, σ. 37, 1984
Βιβλιογραφία
Η σύγχρονη γερμανική κοινωνιολογία, Εθνικό Κέντρο Ερευνών, 1974
Η εξέλιξη της κοινωνιολογικής σκέψης, εκδ, ΓΝΩΣΗ, 1984, ISBN 960-235-254-X
Κάτοχοι του Βραβείου Erasmus
1958-1959
Αυστριακός λαός (1958) Ρομπέρ Σουμάν / Καρλ Γιάσπερς (1959)
1960-1969
Μαρκ Σαγκάλ / Όσκαρ Κοκόσκα (1960) Ρομάνο Γκουαρντίνι (1962) Μάρτιν Μπούμπερ (1963) Διεθνής Ακαδημαϊκή Ένωση (1964) Τσάρλι Τσάπλιν / Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1965) Χέρμπερτ Έντουαρντ Ριντ/Ρενέ Ουίγκ (1966) Γιαν Τίνμπεργκεν (1967) Χένρυ Μουρ (1968) Καρλ Φρίντριχ φον Βάιτσεκερ/Γκαμπριέλ Μαρσέλ (1969)
1970-1979
Χανς Μπέρναρντ Σάρουν (1970) Ολιβιέ Μεσιάν (1971) Ζαν Πιαζέ (1972) Κλοντ Λεβί-Στρος (1973) Μωρίς Μπεζάρ / Νινέτ ντε Βαλουά (1974) Ερνστ Γκόμπριχ / Βίλεμ Σάντμπεργκ (1975) Διεθνής Αμνηστία / Ρενέ Νταβίντ (1976) Βέρνερ Κέγκι / Ζαν Μονέ (1977) Αδελφοί Νάπολι / Πήτερ Σούμαν / Υβ Ζολί / Μαργκαρέτα Νικουλέσκου (1978) Die Zeit / Neue Zürcher Zeitung (1979)
1980-1989
Νικόλαους Χάρνονκουρτ / Γκούσταβ Λέονχαρτ (1980) Ζαν Προυβέ (1981) Έντουαρντ Σκίλεμπεκς (1982) Λέζεκ Κολακόφσκι / Ραϋμόν Αρόν / Μαργκερίτ Γιουρσενάρ / Αϊζάια Μπερλίν (1983) Μάσσιμο Παλλοττίνο (1984) Πωλ Ντελουβριέ (1985) Βάτσλαβ Χάβελ (1986) Αλεξάντερ Κινγκ (1987) Ζακ Λεντού (1988) Διεθνής Επιτροπή Νομικών (1989)
1990-1999
Γκράχαμ Κλαρκ (1990) Μπέρναντ Χάιτινκ (1991) Γενικό Αρχείο των Ινδιών / Σίμον Βίζενταλ (1992) Πέτερ Στάιν (1993) Ζίγκμαρ Πόλκε (1994) Ρέντσο Πιάνο (1995) Ουίλιαμ Χάρντι Μακνήλ (1996) Ζακ Ντελόρ (1997) Μαουρίτσιο Κάγκελ / Πήτερ Σέλαρς (1998) Μαίρη Ρόμπινσον (1999)
2000-2009
Χανς βαν Μάνεν (2000) Άνταμ Μίτσνικ / Κλαούντιο Μάγκρις (2001) Μπερντ και Χίλα Μπέχερ Άλαν Ντέιβιντσον (2003) Φατίμα Μερνίσι / Αμπντουλκαρίμ Σορούς / Σαντίκ Τζαλάλ αλ-Αζίμ (2004) Σάιμον Σέιφερ / Στήβεν Σέιπιν (2005) Πιερ Μπερνάρ (2006) Πήτερ Φόργκατς (2007) Ίαν Μπορουμά / Μπέντζαμιν Φέρεντς (2008) Αντόνιο Κασέσε (2009)
2010-
Χοσέ Αντόνιο Αμπρό (2010) Γιοάν Μπουσκέτς (2011) Ντάνιελ Ντένετ (2012) Γιούργκεν Χάμπερμας (2013) Φρίε Λέιζεν (2014) Κοινότητα της Βικιπαίδειας (2015) Α. Σ. Μπάιατ (2016) Μισέλ Λαμόν (2017) Μπάρμπαρα Έρινραϊκ (2018) Τζον Άνταμς (2019) Γκρείσον Πέρι (2021) Νταβίντ Γκρόσμαν (2022)
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
