Θαυμαστής της αρχαιότητας διατύπωσε την ιδέα της αναμόρφωσης της γαλλικής γλώσσας βάσει των αρχαίων ελληνικών και λατινικών προτύπων. Γύρω του σχηματίστηκε όμιλος ποιητών και συγγραφέων με τα ίδια ιδεώδη, η Pleiade (Πλειάς). «Θεωρητικός» του κύκλου αυτού αναδείχθηκε ο Ιωακείμ ντυ Μπελλαί με το έργο του Défense et illustration de la langue française (Υπεράσπιση και δόξα της γαλλικής γλώσσας, 1549).

Λυρικός ποιητής ο Ρονσάρ, έγραψε Les Odes (Οι Ωδές, 1550-52), Amours (Έρωτες, 1552), Hymnes (Ύμνοι, 1555-56), Discours (Λόγοι, 1562, σατιρικά ποιήματα κατά των Ουγενότων), και τα περίφημα Sonnets pour Hélène (Σονέττα στην Ελένη, 1578). Έγραψε επίσης το (ημιτελές) έπος La Franciade (Φραγκιάς).

Ευνοούμενος των Γάλλων βασιλέων, ονομάστηκε «πρίγκιπας των ποιητών και ποιητής των πριγκίπων». Όντως κάποια ποιήματά του ήταν στίχοι αυλοκόλακα.