.
Ο Πολ Ελί (Paul Henri Romuald Ély) (17 Δεκεμβρίου 1897 Θεσσαλονίκη, Ελλάδα – 16 Ιανουαρίου 1975 Παρίσι, Γαλλία) ήταν Γάλλος Στρατηγός και πρώην Αρχηγός του Επιτελείου Άμυνας.
Πρώιμη ζωή και εκπαίδευση
Ήταν γιος του Henri Ely, δημόσιου υπαλλήλου και της Therese (το γένος Coste). Φοίτησε στο Lycée de Best.
Σταδιοδρομία στο στρατό
Ο Ελί φοίτησε στην Ecole Spéciale Militaire de Saint-Cyr και διορίστηκε ως υπολοχαγός το 1919. Προήχθη σε λοχαγό το 1930 και στη συνέχεια διοικητή το 1938. Προήχθη σε αντισυνταγματάρχη στις Ελεύθερες Γαλλικές δυνάμεις το 1942 και σε πλήρη συνταγματάρχη το 194 .Το 1946 προήχθη σε στρατηγό. [2]
Ινδοκίνα
Ο Έλι διορίστηκε ως ο πρώτος Αρχηγός του Επιτελείου Άμυνας και υπηρέτησε σε αυτόν τον ρόλο από τον Αύγουστο του 1953 έως τον Ιούνιο του 1954.
Από τις 20 έως τις 26 Μαρτίου 1954, ο Ελί επισκέφτηκε την Ουάσιγκτον D.C. για προηγουμένως προγραμματισμένες συνομιλίες υψηλού επιπέδου που συνέπεσαν με τα ολοένα και πιο άσχημα προβλήματα για τις γαλλικές δυνάμεις στη μάχη του Dien Bien Phu. Το Dien Bien Phu έλαβε χώρα και αυτά έγιναν γνωστά ως Operation Vulture. Το Vulture προφανώς ξεκίνησε ως αποστολή του Πολεμικού Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά εξελίχθηκε σε ένα σχέδιο για ένα μόνο χτύπημα από ολόκληρο τον στόλο B-29 της Διοίκησης Βομβαρδιστικών της Άπω Ανατολής της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών (USAF), με 98 B-29 που πετούν από Η αεροπορική βάση Clark για να πραγματοποιήσει μια επιδρομή εναντίον στόχων του Βιετ Μινχ γύρω από το Dien Bien Phu. Μαχητικά του Πολεμικού Ναυτικού από δύο αεροπλανοφόρα που ήταν ήδη τοποθετημένα κοντά στον Κόλπο του Τόνκιν θα είχαν προσφέρει συνοδεία και κάλυψη. Η USAF προετοιμάστηκε για την έκτακτη επιχείρηση Vulture. Ο Έλι προφανώς έφυγε από την Ουάσιγκτον με την εντύπωση ότι οι Γάλλοι θα μπορούσαν να ζητήσουν από τους Αμερικανούς να κάνουν ένα τέτοιο χτύπημα.[3]: 119.
Στις 4 Απριλίου ο Ελί κάλεσε τον στρατηγό Jean Étienne Valluy, επικεφαλής της γαλλικής στρατιωτικής αποστολής στην Ουάσιγκτον, για να κοινοποιήσει στον ναύαρχο Radford το αίτημα της γαλλικής κυβέρνησης να εκτελέσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες την αεροπορική επιδρομή που είχαν συζητήσει ο ναύαρχος Arthur W. Radford και ο Ελί για να ανακουφίσουν τον Viet Πίεση Minh στον Dien Bien Phu. Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζορζ Μπιντό έδωσε το ίδιο μήνυμα στον Ντάγκλας Ντίλον, τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Γαλλία. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ενημέρωσε τους Γάλλους στις 6 Απριλίου ότι η εμπλοκή των ΗΠΑ θα εξεταζόταν μόνο με την άμεση συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου.[3]: 129.
Ο Ελί διορίστηκε ως αρχιστράτηγος στην Ινδοκίνα στις 2 Ιουνίου 1954 για να αντικαταστήσει τον στρατηγό Henri Navarre, αναχώρησε για τη Σαϊγκόν στις 6 Ιουνίου 1954 αφού είπε σε έναν φίλο ότι «αυτή είναι η χειρότερη ατυχία της καριέρας μου».[3]: 153.
Στις 28 Ιουνίου μετά από συζητήσεις στο Παρίσι με τον νέο Πρωθυπουργό Pierre Mendès-France, ο στρατηγός Ελί διέταξε την εκκένωση των γαλλικών δυνάμεων από θέσεις στο νότιο τμήμα του Δέλτα του Κόκκινου Ποταμού, αφήνοντας στους Γάλλους μόνο έναν στενό διάδρομο μεταξύ Ανόι και Haiphong.[3 ]: 161
Στις 13 Δεκεμβρίου ο Ελί και ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ J. Lawton Collins κατέληξαν σε μια «κατανόηση για την ανάπτυξη και την εκπαίδευση των αυτόνομων δυνάμεων του Βιετνάμ». Σύμφωνα με τη συμφωνία, η Συμβουλευτική Ομάδα Στρατιωτικής Βοήθειας θα αναλάβει την πλήρη ευθύνη για την οργάνωση και την εκπαίδευση του στρατού του Νοτίου Βιετνάμ, ενώ θα εξακολουθεί να αναγνωρίζει τη συνολική γαλλική στρατιωτική εξουσία. Οι Γάλλοι επρόκειτο να παραχωρήσουν «πλήρη αυτονομία» στις ένοπλες δυνάμεις του Νοτίου Βιετνάμ μέχρι την 1η Ιουλίου 1955. Οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι δεν διαβουλεύτηκαν με τους Βιετναμέζους κατά τη σύναψη της συμφωνίας.[3]: 187.
Σε μια συνάντηση στο Παρίσι στις 18 Δεκεμβρίου 1954 με τον Πρωθυπουργό Mendès-France και τον Anthony Eden, τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών, ο Ελί εξέφρασε τις απόψεις του για τον πρωθυπουργό του Νοτίου Βιετνάμ Ngo Dinh Diem ως έναν «εξαιρετικά γουρουνόκεφαλο που έγινε περισσότερο υπό πίεση». και ότι αυτός και ο Κόλινς «ήταν πλέον σχεδόν πεπεισμένοι ότι ήταν απελπιστικό να περιμένουμε οτιδήποτε από τον Ντιέμ».[3]: 188
Ο Ελί έφυγε από το Νότιο Βιετνάμ στα τέλη Μαΐου 1955.[3]:
Ο Ελί διορίστηκε εκ νέου ως Αρχηγός του Επιτελείου τον Μάρτιο του 1956. Ο Έλι ήταν συμπαθής στους πραξικοπηματίες κατά τη διάρκεια της κρίσης του Μαΐου 1958 στη Γαλλία και στις 16 Μαΐου 1958 υπέβαλε την παραίτησή του η οποία έγινε δεκτή την επόμενη μέρα.[4]
Ο Ελί επαναδιορίστηκε ως Αρχηγός του Επιτελείου τον Ιούνιο του 1958 μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Σαρλ ντε Γκωλ και την ίδρυση της Πέμπτης Δημοκρατίας. Τον Ιούλιο του 1958, με την προτροπή του Ντε Γκωλ, καθάρισε τον στρατό από ορισμένα από τα εξτρεμιστικά στοιχεία που είχαν ηγηθεί της εξέγερσης του Μάη.[4]: 437
Η Ελί αποσύρθηκε από τον στρατό το 1961.
Μετέπειτα ζωή
Ο Ελί πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1975.
Tucker, Spencer C. (2011). "Ély, Paul Henri Romuald". In Tucker, Spencer C. (ed.). The Encyclopedia of the Vietnam War. ABC-CLIO. pp. 342–343.
Corfield, Justin (2013). Historical Dictionary of Ho Chi Minh City. Anthem Press. p. 100. ISBN 9780857282354.
Williams, Kenneth (2019). The US Air Force in Southeast Asia and the Vietnam War A Narrative Chronology Volume I: The Early Years through 1959 (PDF). Air Force History and Museums Program.Public Domain This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
Jonathan, Fenby (2010). The General Charles de Gaulle and the France he saved. Simon & Schuster. p. 387. ISBN 9781847394101.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
