Πασκάλ Μπρυκνέρ

Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ (γαλλικά: Pascal Bruckner [bʁyknɛʁ]) (Γεν. 15 Δεκεμβρίου 1948 στο Παρίσι) είναι Γάλλος συγγραφέας, ένας από τους λεγόμενους "νέους Φιλοσόφους"' που ήρθαν στο προσκήνιο τις δεκαετιες του '70 και του '80. Μεγάλο μέρος της δουλειάς του είναι αφιερωμένο σε κριτικές της γαλλικής κοινωνίας και κουλτούρας.

Βιογραφία

Γεννημένος στην Αυστρία από πατέρα Γερμανό και μητέρα Ισπανίδα, ο Πασκάλ Μπρυκνέρ είχε κοσμοπολίτικες επιρροές από πολύ μικρός. Μέχρι την ηλικία των 16 ετών μεγάλωσε στη Λυόν και εν συνεχεία εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη και εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του υπό τον Ρολάν Μπαρτ. Κατέχει διδακτωρικό Φιλοσοφίας από το Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού, είναι καθηγητής Λογοτεχνίας και Πολιτικών Επιστημών στην Αμερική και αρθρογραφεί επίσης στο «Nouvel Observateur».[1]

Μετά τις σπουδές του στα πανεπιστήμια Paris I και Paris VII Diderot και στο École Pratique des Hautes Études, ο Μπρυκνέρ έγινε maître de conférences στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού και συνεργάτης στο en:Nouvel Observateur.

Ο Μπρυκνέρ ξεκίνησε το συγγραφικό του έργο στο πλαίσιο των "Νέων Φιλοσόφων". Δημοσίευσε τον Παρία, Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα (που έγινε ταινία από τον Ρομάν Πολάνσκυ) και τους Κλέφτες της ομορφιάς. Ανάμεσα στα δοκίμιά του είναι Ο Πειρασμός της Αθωότητας (1995), και το περίφημο Τα δάκρυα του Λευκού Ανθρώπου (2006), μια επίθεση ενάντια στις ναρκισιστικές και καταστροφικές πολιτικές που αποσκοπούν στο όφελος του Τρίτου Κόσμου και πιο πρόσφατα "Την Τυρανία της Μεταμέλειας" (2006), ένα δοκίμιο επάνω στην ατελείωτη αυτοκριτική της Δύσης.

Από το 1992 έως το 1999 ο Μπρυκνέρ ήταν ενεργός υποστηρικτής Κροατών, Βόσνιων και Κοσοβάρων εναντίον της Σερβία και υποστήριξε τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999. Το 2003 υποστήριξε την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεϊν, αλλά στη συνέχεια κατέκρινε τα λάθη του Αμερικανικού Στρατού και τα βασανιστήρια στο Αμπού Γκραίμπ και το Γκουαντάναμο.
Εργογραφία μεταφρασμένη στα ελληνικά

Τίτλοι:[2]

(2015) Ένας καλός γιος, Εκδόσεις Πατάκη
(2013) Το παράδοξο του έρωτα, Εκδόσεις Πατάκη
(2012) Ο γάμος από έρωτα έχει αποτύχει;, Εκδόσεις Πατάκη
(2008) Ο μικρός μου αντρούλης, Αστάρτη
(2007) Η τυραννία της μεταμέλειας, Αστάρτη
(2005) Ο άγιος ζιγκολό, Αστάρτη
(2004) Βοήθεια, ο Αϊ-Βασίλης ξανάρχεται, Αστάρτη
(2002) Η μιζέρια του πλούτου, Αστάρτη
(2001) Η αέναη ευφορία, Αστάρτη
(1999) Οι ανώνυμοι δράκοι, Αστάρτη
(1998) Οι κλέφτες της ομορφιάς, Αστάρτη
(1996) Γενέθλια γη, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(1996) Ο πειρασμός της αθωότητας, Αστάρτη
(1992) Το θείο βρέφος, Αστάρτη
(1990) Η μελαγχολική δημοκρατία, Αστάρτη
(1990) Ποιος απ' τους δυο μας επινόησε τον άλλο, Αστάρτη
(1990) Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα, Αστάρτη
(1986) Το μέγαρο των χαστουκιών, Αστάρτη

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:[2]

(2004) Η ωραιότερη ιστορία του έρωτα, Κριτική
(1999) Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(1988) Η νέα ερωτική αναρχία, Αστάρτη

Επιλεκτικά σχόλια επί της εργογραφίας του
Τα δάκρυα του Λευκού Ανθρώπου

Δημοσιεύτηκε το Μάιο του 1983 και αποτέλεσε ένα αμφιλεγόμενο έργο που περιγράφει την αντίληψη του Μπρυκνέρ περί ενός αντι-Δυτικού και υπέρ του Τρίτου Κόσμου συναισθηματισμού μιας μερίδας της Αριστεράς στη Δύση. Το δοκίμιο άσκησε επιρροή σε μια ολόκληρη τάση σκέψης, ειδικά στον Maurice Dantec και τον Michel Houellebecq. Ο τίτλος είναι μια παραλλαγή του "White Man's Burden" του Kipling.
Σημεία αναφοράς της σκέψης του
Κριτική στην Πολυπολιτισμικότητα

Η πολεμική στάση του Μπρυκνέρ ενάντια στην πολυπολιτισμικότητα τροφοδότησε μια διεθνή συζήτηση για το θέμα. Σε ένα άρθρο του τιτλοφορούμενο ως Φονταμενταλισμός του Διαφωτισμού ή Ρατσισμός των αντιρατσιστών; υπερασπίστηκε συγκεκριμένα τον Ayaan Hirsi Ali ενάντια στις κριτικές των Ian Buruma και Timothy Garton Ash. Σύμφωνα με τον Μπρυκνέρ, οι σύγχρονοι φιλόσοφοι από τον Heidegger έως τον Gadamer, τον Derrida, τον Max Horkheimer και τον Theodor Adorno έχουν εξαπολύσει μια ευρεία επίθεση στον Διαφωτισμό, ισχυριζόμενοι ότι "όλοι οι δαίμονες της εποχής μας γεννήθηκαν από αυτό το φιλοσοφικό και λογοτεχνικό επεισόδιο: καπιταλισμός, αποικιοκρατία, ολοκληρωτισμός". Ο Μπρυκνέρ συμφωνεί ότι η Ιστορία του 20ου αιώνα επιβεβαιώνει την δυνητικότητα της νεωτερικότητας υπέρ του φανατισμού, αλλά υποστηρίζει ότι η νεωτερική σκέψη του Διαφωτισμού απεδείχθη ικανή να ασκήσει κριτική στα δικά της λάθη και ότι "το να καταγγέλεις τις υπερβολές του Διαφωτισμού στο πλαίσιο που αυτός σφυρηλατήθηκε σημαίνει ότι είσαι αληθινός σε σχέση με το πνεύμα του."
Παραπομπές
Δημοπούλου, Λυδία (19-4-1998). «Η ομορφιά συνιστά a priori έγκλημα. Και στο καινούργιο μυθιστόρημα του γάλλου δημιουργού και στοχαστή όλα τα εκπάγλου κάλλους πλάσματα που επιβάλλουν εν αγνοία τους, σχεδόν φασιστικά, το επικίνδυνο θέαμα της τελειότητάς τους πρέπει να τιμωρούνται ΠΑΣΚΑΛ ΜΠΡΥΚΝΕΡ». ΤΟ ΒΗΜΑ. Ανακτήθηκε στις 16-12-2015.

ΒιβλίοNet. «ΠΑΣΚΑΛ ΜΠΡΥΚΝΕΡ». Ανακτήθηκε στις 16-12-2015.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

βιβλία στα ελληνικά
συνέντευξη στα ελληνικά #1
συνέντευξη στα ελληνικά #2
Αποφθέγματα
ΠΑΣΚΑΛ ΜΠΡΥΚΝΕΡ - ΤΟ ΒΗΜΑ
Criticism of multiculturalism, Κριτική στην Πολυπολιτισμικότητα - Αγγλική Wikipedia
[1], Πασκάλ Μπρυκνέρ - Αγγλική Wikipedia