O Λουί Ντυπρέ (γαλλικά: Louis Dupré, Βερσαλλίες, 9 Ιανουαρίου 1789 - Παρίσι, 12 Οκτωβρίου 1837) ήταν Γάλλος ζωγράφος, φιλέλληνας και αρχαιολάτρης.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Seine et Oise το 1789. Τίποτα δεν είναι γνωστό για την πατρική του οικογένεια και την παιδική του ηλικία, εκτός από το ότι είχε έναν αδελφό και μια αδελφή και ότι οι γονείς του ζούσαν ακόμη κατά το 1819.
Η μαθητεία του στη Σχολή του Ζακ-Λουί Νταβίντ (επίσημου ζωγράφου του Ναπολέοντα) θα καθορίσει την προσωπικότητά του και το μορφοπλαστικό περιεχόμενο της τέχνης του. Η γνωριμία του με τον καρδινάλιο και επίσκοπο της Λυών Joseph Fesch, θείο του Ναπολέοντα, μεγάλη εκκλησιαστική και πολιτική προσωπικότητα αλλά και ειδήμονα φιλότεχνο, θα αποδειχτεί επωφελέστατη αφού ο ίδιος θα τον στείλει το 1811 στο Κάσσελ στην Αυλή του Ιερώνυμου Βοναπάρτη, Βασιλιά της Βεστφαλίας. Το ίδιο έτος ο Ιερώνυμος τον ονομάζει αυλικό ζωγράφο. Η παραμονή του στο Κάσσελ δεν θα ξεπεράσει την διετία (1811-1812).
Λουί Ντυπρέ, Ο Κωνσταντίνος Κανάρης, Λιθογραφία, Ιδιωτική Συλλογή
Το 1813 βρίσκεται στη Ρώμη όπου μένει για δύο χρόνια και αμέσως μετά πηγαίνει για άλλα δύο χρόνια στη Νάπολη (1814-1816). Το 1816 επανέρχεται στη Ρώμη και διαμένει εκεί ως το 1819. Το 1817 μετέχει στην παρισινή Έκθεση για πρώτη φορά με την προσωπογραφία του ζωγράφου Dunouy. Στην Ιταλία ο Duprè περιηγείται την χώρα, μελετά και αντιγράφει μνημεία, κυρίως αγγειογραφίες και ασκείται στην προσωπογραφία και το τοπίο.
Τον Φεβρουάριο του 1819 επισκέπτεται τον ελληνικό χώρο μαζί με τρεις Άγγλους περιηγητές (Heyet, Hay και Viwian). Εκείνοι θα αναλάμβαναν τα έξοδα, αυτός θα τους παρέδιδε ως αντάλαγμα, εικόνες των μνημείων και των τόπων της χώρας. Οι τέσσερις ταξιδιώτες και η μικρή συνοδεία τους διατρέχουν την Κέρκυρα, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, τα περίχωρα της Αττικής και τα νησιά του Σαρωνικού. Χωρίζουν όταν ο Duprè συνεχίζει την περιήγησή του στην Κωνσταντινούπολη και κατόπιν προσκεκλημένος του Μιχαήλ Σούτσου, στο Βουκουρέστι, ενώ εκείνοι επιστρέφουν στην πατρίδα τους. Το οδοιπορικό του τελειώνει με την άφιξη του καλλιτέχνη στη Ρώμη στις 18 Απριλίου 1820.
Eλληνικός γάμος στην Aθήνα
To 1824 μετέχει για δεύτερη φορά στην παρισινή έκθεση όπου βραβεύεται με το χρυσό μετάλλιο για το έργο του «Ο Κάμιλλος εκδιώκει τους Γαλάτες από τη Ρώμη» και γνωρίζουν ευμενέστατη απήχηση οι πίνακές του με ελληνικά θέματα.
Τα έργα του από την Ελλάδα δημοσιεύθηκαν το 1825 στο μνημειώδες εικονογραφημένο ταξιδιωτικό χρονικό Voyage à Athènes et à Constantinople ou collection de portraits, de vues et de costumes grecs et ottomans peints sur les lieux, d`après nature, lithographiès et coloriès par L.Duprè èlève de David. Περιλαμβάνει σαράντα έγχρωμες λιθογραφίες και έντεκα βινιέτες. Περιέχουν ποικίλους τύπους προσωπογραφίας, πολύ λιγότερα τοπία και ηθογραφικές σκηνές. Το βιβλίο αυτό δεν είναι το μόνο που φέρει την υπογραφή του. Έργο του, που κυκλοφόρησε όμως μετά τον θάνατό του, είναι και το Album Grec. Πρόκειται για ένα λεύκωμα μικρού σχήματος που περιέχει δώδεκα λιθογραφίες μη επιχρωματισμένες, εκτός από εκείνη του εξωφύλλου. Εκδόθηκε στο Παρίσι από τον H. Gache.
Πέθανε στο Παρίσι στις 12 Οκτωβρίουτου 1837 και τάφηκε στο νεκροταφείο του Montparnasse. Αναφέρεται ότι προτομή του ζωγράφου κοσμούσε τον τάφο του (έργο αγνώστου καλλιτέχνη). Σήμερα δεν σώζεται ούτε ο τάφος ούτε η προτομή.
Βιβλιογραφία
Μανώλης Βλάχος, Louis Duprè, Ολκός, Αθήνα 1994 ΙΔΡΥΜΑ Ι. ΛΑΤΣΗ [1]
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
