Ο Ζυλ Φαβρ (21 Μαρτίου 1809 – 20 Ιανουαρίου 1880) ήταν Γάλλος πολιτικός και δικηγόρος. Μετά την ίδρυση της Τρίτης Δημοκρατίας τον Σεπτέμβριο του 1870, έγινε ένας από τους ηγέτες των οπορτουνιστών Ρεπουμπλικανών στην Εθνοσυνέλευση.
Πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στη Λυών και ξεκίνησε την καριέρα του ως δικηγόρος. Από την εποχή της Επανάστασης του 1830 διακήρυξε ανοιχτά τον εαυτό του ρεπουμπλικανό και σε πολιτικές δίκες βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει αυτή τη γνώμη. Μετά την Επανάσταση του 1848 εξελέγη βουλευτής της Λυών στη Συντακτική Συνέλευση, όπου κάθισε μεταξύ των μετριοπαθών Ρεπουμπλικανών, ψηφίζοντας κατά των σοσιαλιστών. Όταν ο Λουδοβίκος Ναπολέων εξελέγη Πρόεδρος της Γαλλίας, ο Φαβρ του αντιτάχθηκε ανοιχτά και στις 2 Δεκεμβρίου 1851 προσπάθησε μαζί με τον Βίκτορ Ουγκώ και άλλους να οργανώσουν ένοπλη αντίσταση στους δρόμους του Παρισιού. Μετά το πραξικόπημα, αποχώρησε από την πολιτική, επέστρεψε στο δικηγορικό επάγγελμα, διακρίνοντας τον εαυτό του για την υπεράσπιση του Φελίτσε Ορσίνι, του δράστη της επίθεσης κατά της ζωής του Ναπολέοντα Γ'.[1]
Το 1858 εξελέγη βουλευτής του Παρισιού, όντας ένας από τους «Πέντε» που έδωσαν το σύνθημα για τη δημοκρατική αντιπολίτευση στην Αυτοκρατορία. Το 1863 έγινε επικεφαλής του κόμματός του και απηύθυνε διάφορες ομιλίες που κατήγγειλαν τη μεξικανική αποστολή και την κατάληψη της Ρώμης. Αυτές οι προσφωνήσεις, εύγλωττες, σαφείς και ξεκάθαρες, του κέρδισαν μια θέση στη Γαλλική Ακαδημία το 1867.[1]
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
