Ζαν Βικτόρ Ταρώ

Ο Ζαν Βικτόρ Ταρώ (γαλλικά: Jean Victor Thareau, 15 Ιανουαρίου 1767 - 26 Σεπτεμβρίου 1812[1]) ήταν Γάλλος υποστράτηγος που διακρίθηκε κατά τη διάρκεια των Πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης και των Ναπολεόντιων Πολέμων. Υπηρέτησε στον γαλλικό στρατό καθώς και στον στρατό της Βεστφαλίας, προτεκτοράτου της Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1812, υποκύπτοντας στα τραύματα που δέχτηκε κατά τη μάχη του Μποροντίνο.
Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1767 στο Le May-sur-Èvre της δυτικής Γαλλίας. Με το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης συμμετείχε ενεργά στις τάξεις των επαναστατών και το 1792 ήταν υπασπιστής στο Β' τάγμα εθελοντών της Δημοκρατίας του Μάιντς (γαλλικό προτεκτοράτο), ενώ το 1794 ήταν διοικητής της ταξιαρχίας των Αρδεννών. Το 1799 αναδείχτηκε σε διοικητή ταξιαρχίας στη γαλλική Στρατιά του Δούναβη και συμμετείχε στις μάχες του Ostrach και του Stockach ενάντια στα στρατεύματα της Αυστρίας. Παράλληλα προήχθη σε υποστράτηγο και τοποθετήθηκε από τον Αντρέ Μασσενά στην πρώτη γραμμή της άμυνας της Ζυρίχης, δίχως όμως να μπορέσει να αναχαιτίσει τις δυνάμεις των Αυστριακών, με αποτέλεσμα η πόλη να καταληφθεί από τον εχθρό. Το 1801 διορίστηκε διοικητής του Στρασβούργου και το 1808 έλαβε από τον Ναπολέοντα τον τίτλο του βαρώνου. Το 1809 ανέλαβε τη διοίκηση της Α' Μεραρχίας του Β' Σώματος Στρατού της Μεγάλης Στρατιάς υπό τη γενική αρχηγία του Ζαν Λαν και πολέμησε στις μάχες του Άσπερν-Έσσλινγκ και του Βαγκράμ. Στις 11 Μαΐου του 1809 τραυματίστηκε κατά την επιχείρηση κατάληψης της Βιέννης, η οποία επιτεύχθηκε δύο μέρες αργότερα[2] με τις δυνάμεις του ιδίου και του Νικολά Ουντινό να παρελαύνουν στους δρόμους της πόλης υπό τις εχθρικές διαθέσεις των κατοίκων[3]. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους τιμήθηκε με το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής[1].

Το 1812 ανέλαβε τη διοίκηση της 24ης Μεραρχίας του VII Σώματος Στρατού της Μεγάλης Στρατιάς. Αργότερα, ως επακόλουθο της διαμάχης μεταξύ του επικεφαλής του VII Σώματος (το συγκροτούσαν στρατεύματα του βασιλείου της Βεστφαλίας) Ιερώνυμου Βοναπάρτη και του στρατιωτικού συμβούλου του, υποστράτηγου Ντομινίκ Βαντάμ, ο Ταρώ ορίστηκε από τον Ναπολέοντα προσωρινός διοικητής της μεραρχίας μέχρι την άφιξη του στρατάρχη Ζουνώ που θα αντικαθιστούσε τον Ιερώνυμο[4].

Αργότερα ο Ταρώ έλαβε μέρος στη μάχη του Μποροντίνο. Παρά την επικράτηση των δυνάμεων του Ναπολέοντα, τα βεστφαλικά στρατεύματα στα οποία υπηρετούσε ο Ταρώ υπέστησαν βαριές απώλειες, καθώς βρέθηκαν εκτεθειμένα στο ρωσικό πυροβολικό. Μάλιστα ο ίδιος ο Ταρώ τραυματίστηκε θανάσιμα και υπέκυψε στα τραύματά του[4] στις 26 Σεπτεμβρίου[1] στο Μόζαϊκ, όπου είχαν στρατοπεδεύσει οι γαλλικές δυνάμεις.
Παραπομπές

Broughton, Tony. «Generals Who Served in the French Army during the Period 1789 - 1814: Taponier to Turreau de Garambouville». Napoleon series. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2015.
Crowdy, Terry (2012). Incomparable: Napoleon's 9th Light Infantry Regiment. Osprey Publishing, σελ. 267.
Scott Chrisawn, Margaret (2001). The Emperor's Friend: Marshal Jean Lannes. Greenwood Publishing Group, σελ. 222.

Καρύκας, Παντελής Δ. (Φεβρουάριος 2013, τ.193, σ. 104-105). «Ο βεστφαλικός στρατός του Ιερώνυμου Βοναπάρτη 1807 - 1813, Δόξα και αίμα υπό τους αυτοκρατορικούς αετούς». Στρατιωτική Ιστορία.