Ζαν-Πιέρ Βερνάν

 

Ο Ζαν-Πιέρ Βερνάν (Jean-Pierre Vernant 4 Ιανουαρίου 1914 Προβέν - Σεν-ε-Μαρν - 9 Ιανουαρίου 2007 Σέβρες - Ο-ντε-Σεν) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ιστορικός και ανθρωπολόγος, ελληνιστής, ειδικευμένος στους μύθους της αρχαίας Ελλάδας. Σπούδασε στη Σορβόνη και υπήρξε μαθητής του ανθρωπολόγου Λουΐ Zερνέ (Louis Gernet). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Π.Π. έλαβε μέρος στη Γαλλική Αντίσταση με το ψευδώνυμο «συνταγματάρχης Μπερτιέ». Στις 19 Αυγούστου 1944 μπαίνει επικεφαλής των ανδρών του στην Τουλούζη και την απελευθερώνει. Από το 1932 υπήρξε μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος,μέχρι την αποχώρησή του το 1970.[1][2]

Έργο

Δίδαξε φιλοσοφία σε διάφορα λύκεια και το 1948 εργάστηκε στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας). Υπό την επιρροή του Λουΐ Ζερνέ στράφηκε στη μελέτη της αρχαίας Ελλάδας υπό την οπτική γωνία της ανθρωπολογίας Από το 1957 έως το 1975 διετέλεσε διευθυντής σπουδών στην EPHE (Πρακτική Σχολή Ανωτάτων Σπουδών). Το 1975 έλαβε το αξίωμα του πανεπιστημιακού καθηγητή στο Γαλλικό Κολλέγιο (Collège de France), στην έδρα της Συγκριτικής Μελέτης των Αρχαίων Θρησκειών, μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1984. Το 1964 ίδρυσε και διηύθυνε το Κέντρο Συγκριτικών Ερευνών για τις Αρχαίες Κοινωνίες (Centre de Recherches Comparées sur les Sociétés Anciennes - «Centre Louis Gernet») στο Παρίσι. Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ σε επτά πανεπιστήμια, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγεται το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Κριτική

Η προσέγγιση του Βερνάν συνάντησε την αρνητική κριτική των Ιταλών φιλολόγων, ακόμα και εκείνων που διακρίνονταν για τη μαρξιστική τους προσέγγιση. Κατηγορήθηκε για ανιστορική προσέγγιση, και χειρισμό των πηγών του σε κατηγορίες που δεν σχετίζονταν άμεσα με το έργο του (πολυσημία και ασάφεια).[3]
Βραβεύσεις
Βραβεία

Χρυσό μετάλιο του CNRS, 1984
Premio di Storia, San Marino, 1991
Βραβείο της Αμερικανικής Ακαδημίας για Ανθρωπιστικές Σπουδές 1992
Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Compagnon de la Libération
Croix de Guerre
Μέγας Αξιωματούχος της Ordre national du Mérite
Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας
Αξιωματούχος του Τεχνών και των Γραμμάτων

Επίτιμος Διδάκτωρ

Του απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα από τα εξής Πανεπιστήμια:

Πανεπιστήμιο του Σικάγο (ΗΠΑ)
Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ (Μ.Βρετανία)
Πανεπιστήμιο του Μασαρύκ, Μπρνο (Τσεχία)
Πανεπιστήμιο της Νάπολης (Ιταλία)
Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Μ.Βρετανία)
Πανεπιστήμιο της Κρήτης (Ελλάδα, 2002)
Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο (Βουλγαρία, 2004)

Εργογραφία
Ελληνικές μεταφράσεις

Μύθος και σκέψη στην αρχαία Ελλάδα Ι, Ζαχαρόπουλος-Δαίδαλος, 1989
Μύθος και σκέψη στην αρχαία Ελλάδα ΙΙ, Ζαχαρόπουλος-Δαίδαλος, 1989
Μύθος και θρησκεία στην αρχαία Ελλάδα, Σμίλη, 2000
Μύθος και τραγωδία στην αρχαία Ελλάδα Ι, Ζαχαρόπουλος-Δαίδαλος, 1988
Μύθος και τραγωδία στην αρχαία Ελλάδα ΙΙ, Ζαχαρόπουλος-Δαίδαλος, 1988
Μύθος και κοινωνία στην αρχαία Ελλάδα, Μεταίχμιο, 2005
Μήτις - Η πολύτροπη νόηση στην αρχαία Ελλάδα, Ζαχαρόπουλος-Δαίδαλος, 1993
Οι απαρχές της ελληνικής σκέψης, Καρδαμίτσας, 1994
Ο Έλληνας άνθρωπος, Ελληνικά Γράμματα, 1996
Το βλέμμα του θανάτου, Στο μάτι του καθρέφτη, Αλεξάνδρεια, 1992
Αγαπάμε τα αρχαία ελληνικά, Ποταμός, 2002
Ανάμεσα στο μύθο και την πολιτική, Σμίλη, 2003
Η ελληνική σκέψη - Γνώση και μνήμη, Ελληνικά Γράμματα, 1993

Επιλεγμένα έργα

Les origines de la pensée grecque (Paris), 1962 (Απαρχές της ελληνικής σκέψης)
Mythe et pensée chez les Grecs: Etudes de psychologie historique (Paris), 1965 (Μύθος και σκέψη ανάμεσα στους Έλληνες:Μελέτες ιστορικής ψυχολογίας)
With Pierre Vidal-Naquet: Mythe et tragédie en Grèce ancienne, 2 vols. (Paris), 1972, 1986 (Τραγωδία και μύθος στην αρχαία Ελλάδα)
Mythe et société en Grèce ancienne (Paris), 1974 (Μύθος και κοινωνία στην αρχαία Ελλάδα)
Divination et rationalité, 1974. (Μαντεία και ορθολογισμός)
With Marcel Détienne: Les ruses de l'intelligence: La mètis des Grecs (Paris), 1974 (Πολύτροπη νόηση στον ελληνικό πολιτισμό και κοινωνία: Η Μήτις των Ελλήνων)
Religion grecque, religions antiques (Paris), 1976 (Ελληνική θρησκεία, αρχαίες θρησκείες)
Religion, histoires, raisons (Paris), 1979
With Marcel Détienne: La cuisine de sacrifice en pays grec (Paris), 1979 (Η κουζίνα της θυσίας στην χώρα των Ελλήνων)
With Pierre Vidal-Naquet: Travail et esclavage en Grèce ancienne (Brussels), 1988 (Εργασία και δουλεία στην αρχαία Ελλάδα)
L'individu, la mort, l'amour: soi-même et l'autre en Grèce ancienne (Paris), 1989 (Το άστομο, ο θάνατος, ο έρωτας.Εμείς και οι άλλοι στην αρχαία Ελλάδα)
Mythe et religion en Grèce ancienne (Paris), 1990
Figures, idoles, masques (Paris), 1990 (Μορφές, είδωλα, προσωπεία)
With Pierre Vidal-Naquet: La Grèce ancienne, 3 vols. (Paris), 1990-92 (Η αρχαία Ελλάδα)
Mortals and Immortals: Collected Essays (Princeton), 1991 (Θνητοί και αθάνατοι)
With Pierre Vidal-Naquet: Œdipe et ses mythes (Brussels), 1994 (Ο Οιδίπους και οι μύθοι του)
Entre mythe et politique (Paris), 1996 (Ανάμεσα στον μύθο και την πολιτική)
With Jean Bottéro et Clarisse Herrenschmidt: L'orient ancien et nous (Paris), 1996 (Η αρχαία ανατολή κι εμείς)
With Françoise Frontisi-Ducroux: Dans l'œil du miroir (Paris), 1997 (Μέσα στο μάτι του καθρέφτη)
L'univers, les dieux, les hommes: récits grecs des origines, Paris, Le Seuil, 1999 (Το σύμπαν,οι θεοί,οι άνθρωποι
La traversée des frontières (Paris), 2004. (Η διάσχιση των συνόρων)

Αναφορές

«Archive.gr - Δημοσιεύσεις: Jean-Pierre Vernant: o διαπρεπής Γάλλος ελληνιστής». www.archive.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-01-10.
«Ζαν-Πιερ Βερνάν».

Vincenzo Di Benedetto, La tragedia greca di Jean-Pierre Vernant, in: Belfagor 32 (1977), p. 461-468; see also Vincenzo Di Benedetto, L'ambiguo nella tragedia greca: una categoria fuorviante, in: Euripide "Medea", introd. di V. Di Benedetto, trad. di E. Cerbo, p. 62-75, Milan 1997.

Βιβλιογραφία

Εφημερίδα Le Monde, 11 Ιανουαρίου 2007, σελίδες 1, 26

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δρ. Αν. Κουτσούκου, Jean-Pierre Vernant: o διαπρεπής Γάλλος ελληνιστής
Βιογραφικές πληροφορίες στα Γαλλικά
Αναφορά για τιμητικό τίτλο της Οξφόρδης
Σελίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης