Paintings

A Eunuch's Dream

The Citrus Seller

Christian Women at the Tomb of the Virgin, Jerusalem

Demosthenes Practising His Oratory

Les Gardes Cotes Gaulois

Mademoiselle de Maupin

The Opium Smoker

The White Slave

Κατόπιν προτροπής του Ζερόμ, ταξίδεψε, όπως και αυτός, στην Ανατολή, επισκεπτόμενος την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Μικρά Ασία και την Αίγυπτο. Τα ταξίδια του αυτά υπήρξαν η κύρια πηγή έμπνευσης στα έργα του. Για πρώτη φορά εξέθεσε τους πίνακές του στο παρισινό Σαλόν του 1863 και κέρδισε διάφορα μετάλλια μεταξύ των ετών 1868 και 1889. Επηρεάστηκε από το έργο του Γάλλου συγγραφέα Θεόφιλου Γκωτιέ και φιλοτέχνησε μια σειρά από πίνακες εμπνευσμένους από το μυθιστόρημα του Γκωτιέ «Η μυθιστορία της μούμιας» (Roman de la momie, 1858).

Εργάστηκε ακόμη στη διακόσμηση της Εκκλησίας της Αγίας Τριάδας (Église de la Trinité) στο Παρίσι. Εκείνη την εποχή κέρδισε το Βραβείο της Ρώμης (Prix de Rome) και ταξίδεψε στη Βενετία μαζί με το ζωγράφο Σαρλ Τοσέ (Charles Toché). To 1876 του απονεμήθηκε η διάκριση της Λεγεώνας της Τιμής, ενώ συνέχισε τα ταξίδια του στο Μαρόκο, όπου ήρθε σε άμεση επαφή με τον ανατολίτικο τρόπο ζωής στην Ταγγέρη και το Τετουάν. Το 1895 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, με ένα μικρό σταθμό στο Βουκουρέστι, και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αίγυπτο και την Αλγερία.

Ο Λεκόντ ντυ Νουί εμπνεύστηκε από την ελληνική αρχαιότητα, τη μυθολογία και τις βιβλικές αφηγήσεις, αλλά κυρίως αντλούσε τα θέματά του από το περιβάλλον της Ανατολής. Ασχολήθηκε με τα γυναικεία γυμνά, τα οποία αναπαριστούσε με έναν εξιδανικευμένο ρεαλισμό και αισθησιακή προσέγγιση, όπως στον αριστουργηματικό πίνακά του «Η Λευκή Σκλάβα» (1888, Μουσείο Καλών Τεχνών, Νάντη, Γαλλία).

Στα πιο γνωστά και αξιόλογα έργα του, που φιλοτέχνησε σε διάφορες περιόδους της καλλιτεχνικής δράσης του, περιλαμβάνονται: «Ο Δημοσθένης εξασκείται στην ομιλία» (1870), «Οι μαντατοφόροι κακών ειδήσεων» (1871, Τύνιδα – Υπουργείο Πολιτισμού), «Χριστιανές γυναίκες στον Τάφο της Παναγίας» (1871), «Το όνειρο του ευνούχου» (1874), «Ιουδίθ» (1875), «Αντόλφ Κρεμιέ» (1878), «Η λευκή σκλάβα» (1888), «Σάββατο στην εβραϊκή συνοικία» (1889), «Αντιόπη κα Ζευς» (1889), «Κυριακή στη Βενετία» (1890), «Πορτρέτο του βασιλιά και της βασίλισσας της Ρουμανίας» (1899), «Δεσποινίς ντε Μωπέν» (1902), «Η μάγισσα» (1904), «Όνειρο της Ανατολής» (1904) κ. ά.

Πηγές

* Gérard – Georges Lemaire: “The Orient in Western Art” (English edition), pp. 277 & 342, Koenemann, 2005.
* Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Λεκόντ ντυ Νούιγ, Ζυλ», τόμος 38, σελ. 66, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.