.
Ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ (γαλλ. Jean-Honoré Fragonard, 5 Απριλίου 1732, Γκρας - 22 Αυγούστου 1806, Παρίσι) ήταν Γάλλος ζωγράφος της εποχής του ροκοκό.
Paintings
Psyche showing her Sisters her Gifts from Cupid
The garden of the Villa d'Este (Tivoli)
Girl in bed playing with a little dog
Portrait of the ballet dancer Sophie Guimard
Portrait of the Abbé de Saint-Non
Rinaldo in the Gardens of Armida
Drawings
Illustration for Ariosto's "Orlando Furioso"
Illustration for Ariosto's "Orlando Furioso"
Head of a man with white turban
Landscape (society in a forest clearing)
Park landscape with cheerful company
Competition or instruction in reading
Βιογραφικά στοιχεία
Στην ηλικία των έξι ετών ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ εγκαταλείπει την γενέτειρά του, για να εγκατασταθεί μαζί με την οικογένεια του στο Παρίσι, όπου θα περάσει ολόκληρη σχεδόν την υπόλοιπη ζωή του. Ήδη από πολύ μικρός λάτρευε την ζωγραφική και οι γονείς του, βλέποντας το αυτό, τον έστειλαν σε ηλικία 14 ετών στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Φρανσουά Μπουσέ.
Το 1752 κερδίζει το Βραβείο της Ρώμης και έτσι λαμβάνει μια βασιλική υποτροφία για να σπουδάσει στην Γαλλική Ακαδημία στη Ρώμη. Τα αισθησιακά και ερωτικά θέματα τα οποία ζωγράφιζε ο Φραγκονάρ μάγεψαν τους μεγαλοαστούς και τους αριστοκράτες και γρήγορα απέκτησε μεγάλη απήχηση στην Γαλλία.
Κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης ονομάστηκε από την Εθνική Συνέλευση συντηρητής στο Μουσείο του Λούβρου, αλλά το 1805 όμως με διαταγή του αυτοκράτορα εκδιώκεται από το Λούβρο. Έναν χρόνο αργότερα πεθαίνει φτωχός.
Το έργο του
Κατά το παράδειγμα του Αντουάν Βαττώ, ο Φραγκονάρ αποτελεί λαμπρό παράδειγμα της ζωγραφικής του ροκοκό και θεωρείται ζωγράφος της επιπολαιότητας, μολονότι έχει εμπνευστεί σε πολλά έργα του από την ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα, καθώς και από θρησκευτικά θέματα. Με μια εκπληκτική ικανότητα, ο Φραγκονάρ ήξερε να αποδίδει πιστά τις εκφράσεις των ανθρώπων, με περιχαρείς γκριμάτσες και μορφασμούς και με υφάσματα γεμάτα ζωντανια.
Οι πινακες του κατακρίθηκαν πολύ κατα την διάρκεια της Γαλλικής Επανάσταση και κυρίως όσο κυριαρχούσε από το 1760 και μετά το κίνημα του νεοκλασικισμού. Πολύ αργότερα, στα τέλη του 19ου αιώνα ανακαλύφθηκε το ταλέντο του.
Ο σύρτης
Ο Συρτης
Παρόλες τις πολλές αναλύσεις που έχουν γίνει πανω στον πίνακα αυτό, κανείς δεν έχει μπορέσει μέχρι στιγμής να δώσει μια εξήγηση στην σκηνή που απεικονίζει ο πίνακας. Πρόκειται για έναν βιασμό, ή για μια ερωτική σκηνή.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
