Ο Ζακ Εμπέρ (Jacques René Hébert, 15 Νοεμβρίου 1757 – 24 Μαρτίου 1794) ήταν Γάλλος δημοσιογράφος και εκδότης της ακραίας ριζοσπαστικής εφημερίδας Le Père Duchesne ("Μπαρμπα-Ντισέν") στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης (1790-94).[6] Συνήθως οι οπαδοί του αναφέρονται με την ονομασία Εμπερτιστές (Hébertistes) και ίδιος μερικές φορές αυτοαποκαλούνταν Père Duchesne, από το όνομα της εφημερίδας του.
Σταδιοδρομία
Ήταν μέλος της Λέσχης των Κορδελλιέρων, με έδρα στην Παρισινή Κομμούνα και ανέλαβε την αποχριστιανοποίηση της Γαλλίας. Από το 1792 ως το θάνατό του ήταν μέλος της Συμβατικής Εθνοσυνέλευσης. Κατάφερε να αναδειχθεί μέσω της δημοφιλούς εφημερίδας του. Αρχικά υποστήριζε τη βασιλεία, στη συνέχεια όμως αναδείχθηκε σε πολέμιο της βασιλικής οικογένειας. Κατά τη διάρκεια της δίκης της Μαρίας Αντουανέτας, ο Εμπέρ την κατηγόρησε για αιμομιξία με τον 7χρονο γιο της, Λουδοβίκο.[7]
Θάνατος
Ήρθε σε ρήξη με τον Νταντόν και στη συνέχεια με τον Ροβεσπιέρο, με αποτέλεσμα να συλληφθεί, να καταδικαστεί σε θάνατο και να καρατομηθεί στη λαιμητόμο μαζί με τους συντρόφους του Εμπερτιστές (Βενσάν, Ρονσέν, Μομορό και άλλοι) τον Μάρτιο του 1794.[8] Καθ' οδόν για το ικρίωμα, ο Εμπέρ λιποθύμησε πολλές φορές και όταν τον έβαλαν κάτω από τη λεπίδα, κραύγαζε υστερικά. Οι δήμιοι του Εμπέρ, για να κολακεύσουν το πλήθος, προσάρμοσαν τη λεπίδα ώστε να σταματήσει λίγες ίντσες πάνω από το λαιμό του Εμπέρ. [9] Η εκτέλεση δεν πραγματοποιήθηκε παρά μόνο στην τέταρτη απόπειρα. Το ακέφαλο πτώμα του ενταφιάστηκε στο Κοιμητήριο Μαντλέν. Η χήρα του εκτελέστηκε κι αυτή, στις 13 Απριλίου 1794.
Πινακοθήκη
Εικονογράφηση από τον "Μπάρμπα-Ντισέν".
Επιστολή του Ζακ Εμπέρ προς τον πολίτη Παλουά.
Παραπομπές
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12520097x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
(Αγγλικά) SNAC. w6k377fh. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
«Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jacques-Rene-Hebert. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12520097x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
Doyle, William (1989); The Oxford History of the French Revolution; Clarendon Press; ISBN 0-19-822781-7. See p.227: "[Hébert] was himself a journalist... producer of the increasingly popular Père Duchesne."
Colwill, Elizabeth. “Just Another ‘Citoyenne?’” 79
Doyle (1989); p.270. |"The trial took place on 21–4 March, its result a foregone conclusion. Among those who went to the scaffold with Pere Duchesne on the afternoon of the twenty-fourth were Vincent, Ronsin, and the leader of section Marat, Momoro."
Page 27 BBC History Magazine, September 2015
Louis Duval, "Hébert chez lui", in La Révolution Française, revue d'histoire moderne et contemporaine, t. xii. and t. xiii.
D. Mater, J. R. Hibert, L'auteur du Père Duchesne avant la journée du 10 août 1792 (Bourges, Comm. Hist. du Cher, 1888).
François Victor Alphonse Aulard, Le Culte de la raison et de l'être suprême (Paris, 1892).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Jacques Hébert Internet Archive στο Marxists.org
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
