Ο Ζακ Λακάν (γαλλ.:Jacques Marie Émile Lacan) (13 Απριλίου 1901 - 9 Σεπτεμβρίου 1981) ήταν Γάλλος ψυχαναλυτής και ψυχίατρος, που θεωρήθηκε ως «ο πιο αμφιλεγόμενος ψυχαναλυτής μετά τον Φρόυντ».[1] Οργανώνοντας ετήσια σεμινάρια στο Παρίσι από το 1953 ως το 1981, ο Λακάν επηρέασε πολλές ηγετικές φυσιογνωμίες Γάλλων διανοούμενων στις δεκαετίες του 1960 και 1970, ιδιαίτερα όσους σχετίστηκαν με τον μεταδομισμό. Οι ιδέες του άσκησαν σημαντική επίδραση στην κριτική θεωρία, τη λογοτεχνική θεωρία, τη γαλλική φιλοσοφία του 20ού αιώνα, την κοινωνιολογία, τη φεμινιστική θεωρία, τη θεωρία κινηματογράφου και την κλινική ψυχανάλυση.[2]

Βιογραφία
Πρώτα χρόνια

Ο Λακάν γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά των Εμιλί και Αλφρέ Λακάν. Ο πατέρας του ήταν ένας επιτυχημένος έμπορος σαπουνιών και ελαίων. Η μητέρα του ήταν φλογερή ρωμαιοκαθολική – ο νεότερος αδερφός του μπήκε σε μοναστήρι το 1929 και ο ίδιος παρακολούθησε το ιησουϊτικό κολλέγιο Stanislas. Στις αρχές του 1920 ο Λακάν παρακολούθησε πολιτικές συναντήσεις της Action Française, δεξιού πολιτικού κινήματος, για το οποίο αργότερα άσκησε αυστηρή κριτική και γνώρισε τον ιδρυτή του Τσαρλς Μορρά (Charles Maurras). Μέχρι τα μέσα του 1920, ο Λακάν είχε απογοητευτεί από τη θρησκεία κι είχε γίνει άθεος. Ήρθε σε σύγκρουση με την οικογένειά του γι’ αυτό το θέμα.[3][4][5]

Στα 1920, καθώς απορρίφθηκε ως πολύ αδύναμος για στρατιωτική θητεία, εισάγεται στην ιατρική σχολή και το 1926 ειδικεύεται στην ψυχιατρική στο νοσοκομείο Αγία Άννα του Παρισιού. Τον ενδιέφεραν ιδιαιτέρως οι φιλοσοφικές θεωρίες των Καρλ Γιάσπερς (Karl Jaspers) και Μάρτιν Χάιντεγκερ (Martin Heidegger) και παρακολούθησε σεμινάρια για τον Χέγκελ (Hegel) από τον Κογιέβ (Alexandre Kojève).
Βιβλία στα ελληνικά

(1982) Το σεμινάριο XI
(1987) Η οικογένεια
(2005) Λειτουργία και πεδίο της ομιλίας και της γλώσσας στην ψυχανάλυση
(2008) Οι ψυχώσεις
(2008) Τα ονόματα του Πατρός
(2009) Η διδασκαλία μου
(2010) Απαντήσεις
(2010) Το σεμινάριο για το κλεμμένο γράμμα
(2011) Ακόμη Encore
(2011) Ο θρίαμβος της θρησκείας και λόγος προς τους καθολικούς
(2014) Το αντίστροφο της ψυχανάλυσης
(2015) Ο ατομικός μύθος του νευρωτικού
(2015) Μιλάω στους τοίχους

Παραπομπές

David Macey, "Introduction", Jacques Lacan, The Four Fundamental Concepts of Psycho-Analysis (London 1994) p. xiv
αναφέρεται στην ενότητα "The American Journal of Psychoanalysis", Volume 47, Issue 1, Spring 1987, ISSN: 0002-9548 "Lacan and post-Structuralism", P51-P57, από τον Jan Marta
Roudinesco, Elisabeth, Jacques Lacan & Co.: a history of psychoanalysis in France, 1925–1985, 1990, Chicago University Press
Perry Meisel (April 13, 1997). «The Unanalyzable». New York Times.

Michael Martin (2007). The Cambridge Companion to Atheism. Cambridge University Press, σελ. 310. ISBN 9780521842709. «Among celebrity atheists with much biographical data, we find leading psychologists and psychoanalysts. We could provide a long list, including...Jacques Lacan...»

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Jacques Lacan της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Γάλλοι

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library