Ζωρζ Κυβιέ

Ο Ζωρζ Κυβιέ (Georges Léopold Chrétien Frédéric Dagobert Cuvier, 23 Αυγούστου 1769 - 13 Μαΐου 1832) ήταν γάλλος φυσιοδίφης και ζωολόγος. Κατάγονταν από οικογένεια της εργατικής τάξης και ανήκε στην νέα τάξη των αυτοδημιούργητων λογίων που κατάφεραν μόνοι τους να φτάσουν στην ακαδημαϊκή κορυφή. Ο Κυβιέ ήταν κυρίαρχη μορφή στην έρευνα των φυσικών επιστημών στις αρχές του 19ου αιώνα, και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην καθιέρωση των πεδίων της συγκριτικής ανατομίας και της παλαιοντολογίας δια της σύγκρισης ζώντων ζώων με απολιθώματα. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για την καθιέρωση της εξαφάνισης ως γεγονότος, όντας ο σημαντικότερος θιασώτης του καταστροφισμού στην γεωλογία των αρχών του 19ου αιώνα, αντιτιθέμενος στις θεωρίες σταδιακής εξέλιξης του Λαμάρκ και του Étienne Geoffroy Saint-Hilaire. Το διασημότερο έργο του είναι το Le Règne Animal (1817, Το ζωικό βασίλειο). Πέθανε από χολέρα στο Παρίσι. Το 1819 του απονεμήθηκε τίτλος ευγενείας προς τιμήν των επιστημονικών κατορθωμάτων του,[1] και στο εξής ήταν γνωστός ως Βαρώνος Κυβιέ.
Ζωή και επιστημονική καριέρα

Ο Κυβιέ γεννήθηκε στο Μονμπελιάρ (Montbéliard) της Γαλλίας (στο διαμέρισμα του Doubs), όπου οι προτεστάντες πρόγονοί του ζούσαν από τον καιρό της Μεταρρύθμισης,[2], με το όνομα Johann Leopold Nicolaus Friedrich Kuefer.[3] Εκείνη την εποχή η πόλη, που τότε ονομάζονταν Mömpelgard, βρήσκονταν στην Κομητεία της Βυτεμβέργης, αλλά αργότερα έγινε μέρος της Γαλλίας (1805). Ήταν γιος ενός συνταξιούχου αξιωματικού του στρατού, ο οποίος είχε υπηρετήσει 40 χρόνια στον Γαλλικό στρατό.[2] Η μητέρα του, η οποία ήταν πολύ νεότερη από τον πατέρα του, τον δίδαξε επιμελώς καθόλα τα νεανικά του χρόνια έτσι ώστε ξεπέρασε εύκολα τα υπόλοιπα παιδιά στο σχολείο.[2] Κατά την διάρκεια των χρόνων του στο γυμνάσιο, δεν δυσκολεύτηκε να μάθει ελληνικά και λατινικά, και ήταν πάντα ο καλύτερος στην τάξη του στα μαθηματικά, την ιστορία και την γεωγραφία.[4] Σύμφωνα με τον Lee (1833, p. 11), «Η ιστορία της ανθρωπότητας, από την νεαρότερη περίοδο της ζωής του, ήταν το αντικείμενο της πλέον φιλότιμης προσπάθειάς του, και έτσι μακρύς κατάλογοι μοναρχών, πριγκίπων, και τα ξηρότερα χρονολογικά δεδομένα, αφού διατάσσονταν στην μνήμη του δεν τα ξεχνούσε ποτέ. »

Αμέσως μετά αφού μπήκε στο γυμνάσιο, σε ηλικία 10 ετών, έπεσε στα χέρια του ένα αντίγραφο του βιβλίου Historiae animalium του Κόνραντ Γκέσνερ, το έργο που του πυροδότησε το ενδιαφέρον για την φυσική ιστορία. Μετά άρχισε συχνές επισκέψεις στο σπίτι ενός συγγενούς, όπου μπορούσε να δανείζεται τόμους από το έργο Histoire Naturelle του Ζωρζ Λουί Λεκλέρκ ντε Μπυφόν. Όλα αυτά τα διάβασε και τα ξαναδιάβασε συγκρατώντας το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών έτσι ώστε σε ηλικία δώδεκα ετών «ήταν τόσο εξοικειωμένος με τα τετράποδα και τα πτηνά όσο και ένας πρώτης τάξεως φυσιοδίφης.»[4] Παρέμεινε στο γυμνάσιο για τέσσερα χρόνια.
Παραπομπές

Lee, 1833.
Lee 1833, p. 8.
Buffetaut, E., 2002, Cuvier — le découvreur de mondes disparus, Pour la Science
Lee 1833, p. 11.