Ο Γκαμπριέλ Μιλέ (Gabriel Millet, 17 Απριλίου 1867 – 8 Μαΐου 1953) ήταν Γάλλος αρχαιολόγος και ιστορικός.
Βίος
Ο Γκαμπριέλ Μιλέ γεννήθηκε το 1867. Το 1891 ανακηρύχθηκε agrere d' histoire στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.Την ίδια χρονιά εστάλη στην Ελλάδα ως μέλος της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών,όπου παρέμεινε έως το 1895. Το 1899 διορίστηκε maitre de conferences στην Ecole des Hautes Etudes (τμήμα θρησκευτικών επιστημών) και στη συνέχεια λαμβάνει τη θέση του directeur d'etudes. Το 1926 γίνεται καθηγητής της βυζαντινής τέχνης στο College de France και το 1929 εκλέγεται Ακαδημαϊκός.Το 1937 αποσύρθηκε από την Πανεπιστημιακή διδασκαλία. Πέθανε στις 8 Μαΐου 1953.[3]
Ερευνητικό έργο
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα μελέτησε τη Μονή Δαφνίου και την καστρόπολη του Μυστρά. Πραγματοποιεί ερευνητικά ταξίδια στο Άγιο Όρος, τη Μακεδονία, την Κωνσταντινούπολη και την Τραπεζούντα.
Συγγραφικό έργο
Mosaïques de Daphni : Adoration des mages, Anastasis, 1896
Recueil des inscriptions chrétiennes de l'Athos,1904
Monuments byzantins de Mistra : matériaux pour l'étude de l'architecture et de la peinture en Grèce aux xive et xve siècles,1910
L'ancien art serbe : les églises, 1919
Monuments de l'Athos relevés avec le concours de l'armée française d'Orient et de l'École française d'Athènes, 1927
L'École grecque dans l'architecture byzantine, Paris, 1916 Αναφέρεται στην αρχιτεκτονική των εκκλησιών της Ελλάδας. Εξετάζει την μορφή και την καταγωγή των αρχιτεκτονικών τύπων στον Ελλαδικό χώρο οι οποίοι διαφοροποιούνται από εκείνους της Μακεδονίας και της Κωνσταντινούπολης. Έτσι ομιλεί περί ιδιαίτερης Ελλαδικής σχολής.[4]
Recherches sur l'iconographie de l'évangile aux XIVe, XVe, et XVIe siècles : d'après les monuments de Mistra, de la Macédoine et du Mont-Athos, Paris, 1916. Εξετάζει ζητήματα σχετικά με την άνθηση της βυζαντινής ζωγραφικής κατά την τελευτάια περίοδο πριν από την Άλωση και μετά από αυτή. Σε αυτό το έργο του ο Μιλέ επιχειρεί να εντοπίσει την καταγωγή και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Μακεδονικής και της Κρητικής σχολής. Επίσης προβάλει τον καίριο ρόλο της Κωνσταντινούπολης στη διαμόρφωση της βυζαντινής τέχνης έναντι του ρόλου που είχε η ανατολή.[5]
Broderies religieuses de style byzantin, Paris,1947 Αντικείμενο μελέτης εδώ είναι τα χρυσοκέντητα άμφια και η εξέλιξή τους από τα βυζαντινά χρόνια έως την Τουρκοκρατία.[6]
La dalmatique du Vatican : les élus, images et croyances, Paris 1947 Εδώ μελετάει την εικονογραφία της επί της κυρίας όψεως της δαλματικής παραστάσεως του Ιησού μεταξύ των δικαίων.[7]
Παραπομπές
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12479778m. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
Comité des travaux historiques et scientifiques. 111016. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Ανδρέας Ξυγγόπουλος, «Gabriel Millet», Ελληνικά, τομ. 12 (1952), σελ.441
Ανδρέας Ξυγγόπουλος, «Gabriel Millet», Ελληνικά, τομ. 12 (1952), σελ.443
Ανδρέας Ξυγγόπουλος, «Gabriel Millet», Ελληνικά, τομ. 12 (1952), σελ.443
Ανδρέας Ξυγγόπουλος, «Gabriel Millet», Ελληνικά, τομ. 12 (1952), σελ.444
Ανδρέας Ξυγγόπουλος, «Gabriel Millet», Ελληνικά, τομ. 12 (1952), σελ.444
Πηγές
Ανδρέας Ξυγγόπουλος, «Gabriel Millet», Ελληνικά, τομ. 12 (1952), σελ.441-446
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
