.
Ο Φρανσουά Τρυφώ (François Roland Truffaut, 6 Φεβρουαρίου 1932 - 21 Οκτωβρίου 1984) ήταν Γάλλος κριτικός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός του κινηματογράφου, από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του γαλλικού νέου κύματος.
Με τη βοήθεια του θεωρητικού του κινηματογράφου Αντρέ Μπαζέν, άρχισε να γράφει κριτικές στο περιοδικό Cahiers du cinema, με το οποίο, μαζί άλλους συναδέλφους του, άνοιξαν τον δρόμο για το νέο κύμα και το μη εμπορικό κινηματογράφο. Με την μικρού μήκους ταινία του Les Mistons (1958), και θέμα την σεξουαλική αφύπνιση μιας ομάδας νεαρών, έθεσε στην πράξη τις θεωρίες του, τις οποίες συνέχισε στην ημιαυτοβιογραφική, μεγάλου μήκους ταινία του, Τα 400 χτυπήματα (Les Quatres Cents Coups, 1959), μία γεμάτη ειλικρίνεια αλλά και ποίηση ταινία, που κέρδισε το βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών, κάτι που τον καθιέρωσε ως τον κατ' εξοχήν ηγέτη του πρωτοεμφανιζόμενου νέου κύματος (nouvelle vague).
Ακολούθησαν οι ταινίες Πυροβολείτε τον Πιανίστα (Tirez sur le pianiste, 1960), αναφορά αλλά και ανατροπή των γκανγκστερικών ταινιών, Απολαύστε το κορμί μου (Jules et Jim, 1961) γύρω από τις ιδιόμορφες σχέσεις ενός ερωτικού τριγώνου, Φαρενάιτ 451 (Fahrenheit 451, 1966), εξαιρετική μεταφορά στην οθόνη του βιβλίου επιστημονικής φαντασίας του Ρέι Μπράντμπερι, που ο Τρυφώ γύρισε στην Αγγλία, Η νύφη φορούσε μαύρα (La mariée etait en noir, 1967), μία παραλλαγή του αμερικανικού φιλμ νουάρ, ταινίες που επέβαλαν τον Τρυφώ ως έναν ξεχωριστό και εντελώς πρωτότυπο δημιουργό.
Φιλμογραφία
Ως σκηνοθέτης
Έτος | Μεταφρασμένος τίτλος | Αυθεντικός τίτλος | Σημειώσεις |
---|---|---|---|
1955 | Μια επίσκεψη | Une Visite | |
1957 | Les Mistons | Les Mistons | |
1958 | Une Histoire d'eau | Σκηνοθεσία σε συνεργασία με τον Ζαν-Λυκ Γκοντάρ | |
1959 | Τα 400 χτυπήματα | Les Quatre cents coups | Βραβείο Bodil Καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας (1960). Βραβείο Καλύτερου σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ των Καννών (1959). Υποψήφιο για βραβείο Όσκαρ «Πρωτότυπου σεναρίου» (1959). |
1960 | Πυροβολήστε τον πιανίστα | Tirez sur le pianiste | |
1962 | Ζυλ και Τζιμ | Jules et Jim | |
1962 | Antoine et Colette | Antoine et Colette | Ταινία μικρού μήκους. |
1964 | Τρυφερό Δέρμα | La Peau douce | |
1965 | Φάρεναϊτ 451 | Fahrenheit 451 | Στην αγγλική γλώσσα |
1968 | Η νύφη φορούσε μαύρα | La Mariée était en noir | |
1968 | Κλεμμένα φιλιά | Baisers volés | |
1969 | Η σειρήνα του Μισσισσιπή | La Sirène du Mississippi | |
1970 | Ένα Αγρίμι στην Πόλη | L'Enfant sauvage | |
1970 | Παράνομο κρεβάτι | Domicile conjugal | |
1971 | Δυο Κορίτσια από την Αγγλία | Les Deux anglaises et le continent | |
1972 | Ένα όμορφο κορίτσι σαν εμένα | Une belle fille comme moi | |
1973 | Αμερικανική Νύχτα | La Nuit américaine | Βραβείο Όσκαρ «Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας». |
1975 | Η Ιστορία της Αντέλ Ουγκό | L'Histoire d'Adèle H. | |
1976 | Το Χαρτζιλίκι | L'Argent de poche | |
1977 | Ο άνδρας που αγαπούσε τις γυναίκες | L'Homme qui aimait les femmes | |
1978 | Το Πράσινο δωμάτιο | La Chambre verte | |
1979 | Η αγάπη το βάζει στα πόδια | L'Amour en fuite | |
1980 | Το τελευταίο Μετρό | Le Dernier métro | Απέσπασε δέκα Βραβεία Σεζάρ, μεταξύ αυτών τα βραβεία: καλύτερης ταινίας, καλύτερου Α' ανδρικού ρόλου, καλύτερου A' γυναικείου ρόλου, καλύτερου σκηνοθέτη, καλύτερης μουσικής επένδυσης, καλύτερου σεναρίου και καλύτερου ήχου. |
1981 | Η Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας | La Femme d'à côté | |
1983 | Οπωσδήποτε την Κυριακή | Vivement dimanche! |
Ως σεναριογράφος
Έτος | Μεταφρασμένος τίτλος | Αυθεντικός τίτλος | Σημειώσεις |
---|---|---|---|
1960 | Με Κομμένη την Ανάσα | À bout de souffle | Σε σκηνοθεσία Ζαν-Λυκ Γκοντάρ |
1988 | La Petite voleuse | Σε σκηνοθεσία Κλωντ Μίλερ | |
1995 | Belle Époque | Σειρά επεισοδίων, σε συνεργασία με τον Jean Gruault. Σκηνοθεσία του Gavin Millar. |
Ως ηθοποιός
Έτος | Μεταφρασμένος τίτλος | Ρόλος | Σημειώσεις |
---|---|---|---|
1977 | Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου | Επιστήμονας | Σε σκηνοθεσία Στίβεν Σπίλμπεργκ |
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License