Ο Ετιέν Ζοφρουά ντε Σεν Ιλέρ (Étienne Geoffroy Saint-Hilaire, 15 Απριλίου 1772 - 19 Ιουνίου 1844) ήταν Γάλλος φυσιοδίφης ο οποίος καθιέρωσε την αρχή της «ενότητας της σύνθεσης». Ήταν συνάδελφος του Ζαν Μπατίστ Λαμάρκ και επεξέτεινε και υπεραμύνθηκε των εξελικτικών του θεωριών. Οι επιστημονικές απόψεις του Ζοφρουά είχαν μια υπερβατική αντίληψη εν αντιθέσει με τις υλιστικές απόψεις του Λαμάρκ, και ήταν παρόμοιες με αυτές των Γερμανών μορφολογιστών, όπως του Λόρεντζ Όκεν. Πίστευε στην υποκείμενη ενότητα των σχεδίων των οργανισμών, και την πιθανότητα μεταλλαγής των ειδών με τον χρόνο, συγκεντρώνοντας στοιχεία για τους ισχυρισμούς του μέσω έρευνας στη συγκριτική ανατομία, την παλαιοντολογία και την εμβρυολογία.
Η θεωρία του Ζοφρουά
Ο Ζοφρουά ήταν θεϊστής, πίστευε δηλαδή σε ένα Θεό αλλά και σε ένα κυριαρχούμενο από νόμους Σύμπαν χωρίς υπερφυσική παρέμβαση στις λεπτομέρειες της ύπαρξης. Αυτή η αντίληψη ήταν κοινή κατά τον Διαφωτισμό, συμβαδίζοντας με την απόρριψη της θείας αποκάλυψης και των θαυμάτων καθώς και την μη ερμηνεία της Βίβλου ως τον κυριολεκτικό λόγο του Θεού.
Η θεωρία του Ζοφρουά δεν ήταν θεωρία κοινής καταγωγής, αλλά μία εξέλιξη ενός υπάρχοντος δυναμικού σε ένα δεδομένο τύπο. Για αυτόν, το περιβάλλον ήταν άμεση αιτία οργανικής αλλαγής. Αυτή η άποψη έχει χαρακτηριστεί από τον Ερνστ Μάιερ ως Ζοφρουαϊσμός.[8] Αυτό δεν έχει σχέση με τις αντιλήψεις του Λαμάρκ, για τον οποίο μία αλλαγή στις συνήθειες ήταν αυτή που προκαλούσε αλλαγές στο ζώο. Η άμεση επίδραση του περιβάλλοντος δεν γίνεται δεκτή σήμερα από κανένα εξελικτικό βιολόγο. Ακόμα και ο Σερ Ουίλιαμ Λόρενς γνώριζε το 1816 ότι το κλίμα αυτό καθεαυτό δεν επηρεάζει άμεσα τις διαφορές ανάμεσα στις ανθρώπινες φυλές.
Κληρονομιά
Το όνομά του δόθηκε στη Γάτα του Ζοφρουά (Leopardus geoffroyi), το πιο κοινό και λιγότερο προστατευόμενο είδος αγριόγατας της Νοτίου Αμερικής. Στα ταξίδια του στη Νότια Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του 1800, μελέτησε τη γάτα και αναγνώρισε πέντε υποείδη, βάσει της γεωγραφικής τους κατανομής.[9]
Παραπομπές
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119046234. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
(Γαλλικά) Sycomore. www.assemblee-nationale.fr/sycomore/index.asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Γαλλικά) Léonore database. Υπουργείο Πολιτισμού. LH/1115/16. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Comité des travaux historiques et scientifiques. 738. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) SNAC. w6736t41. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Εθνική Ακαδημία Ιατρικής της Γαλλίας. 1470. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Mayr E. 1982. The growth of biological thought: diversity, evolution and inheritance. Harvard. p.262 et seq
http://www.lioncrusher.com/animal.asp?animal=51
Πηγές
Charon, Pierre, «[Etienne Geoffroy Saint-Hilaire (1772-1844) and anencephaly: Contribution of one naturalist to medical knowledge]», Histoire des sciences médicales 38 (3): 365–83, PMID 15617200
Collins Cook, D (2001), «Neglected ancestors: Etienne and Isidore Geoffroy Saint-Hilaire.», Paleopathology newsletter (116): 17–21, 2001 Dec, PMID 14628830
Morin, A (1996), «[Teratology "from Geoffroy Saint-Hilaire to the present"]», Bulletin de l'Association des anatomistes 80 (248): 17–31, 1996 Mar, PMID 9004867
Shampo, M A; Kyle, R A (1988), «Augusto de Saint-Hilaire: French entomologist and botanist.», Mayo Clin. Proc. 63 (8): 836, 1988 Aug, PMID 3294526
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
